Απίστευτα εξαντλητικό άγχος
Παιδιά καλησπέρα,
Για ακόμα μια φορά δεν μπορώ να κοιμηθώ . Αύριο γράφω εξετάσεις στις 8 το πρωί και το μάτι γαρίδα . Έχω απίστευτα συμπτώματα γενικευμένου άγχους. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο προβληματική αρχίζει και γίνεται η ζωή μου. Ξεκίνησε πριν 1.5 χρόνο έτσι ξαφνικά όπως όλα τα αναπάντεχα στη ζωή. Και έκτοτε κουβαλάω έναν σταυρό κάθε μέρα . Ακόμα θυμάμαι την πρώτη κρίση πανικού ένα αίσθημα ότι ασφυκτιώ και ότι σε λίγα δευτερόλεπτα θα πεθάνω. Θυμάμαι το τρέμουλο, την ταχυκαρδία πήγα στο νοσοκομείο και η καρδιά μου χτυπούσε στους 180! Και τότε άρχισε ένας ακόμα Γολγοθάς αυτός των εξετασεων, των ιατρικών επισκέψεων και κάθε φορά να κάθε φορά άκουγα τα εξής λόγια : δεν βρίσκουμε κάτι οργανικό μάλλον ψυχολογικό είναι. Και πήγα και σε ψυχολόγο αλλά δεν βρήκα τη λύτρωση... Έκτοτε έχω πάθει αμέτρητες κρίσεις πανικου. Μπορούν να συμβούν παντού την ώρα που τρώω, που διαβάζω οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Έχω χάσει σχεδόν όλες μου τις παρέες εξαιτίας αυτής της αρρώστιας γιατί περί αρρώστιας πρόκειται. Δεν έχω καμία διάθεση για τίποτα, τίποτα πλέον δεν με ευχαριστεί. Έχω πάθει ανορεξία έχασα πάνω από 10 κιλά τον τελευταίο χρόνο. Δεν με ενδιαφέρει το φαγητό βασικά δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Είναι τόσο εξαντλητικό το άγχος που βιώνω που έχει συγκλονίσει όλη την ύπαρξη μου. Κάθε μέρα φοβάμαι ότι θα πεθάνω αλλά παράλληλα εύχομαι να μην είχα γεννηθεί. Το ξέρω ότι αυτά που γράφω ακούγονται κάπως μελό αλλά πιστέψτε με δεν αγγίζουν ούτε στο 1% την απόγνωση που αισθάνομαι. Είμαι 20 χρόνων και αισθάνομαι ψυχικά λες και είμαι 80. Προσπαθώ να πιέζω τον εαυτό μου να βγαίνω έξω κάποια έστω λεπτά μέχρι τη σχολή έστω μέχρι το σούπερ Μάρκετ. Σήμερα το πρωί πάλι έπαθα κρίση πανικού σχεδόν παρελυσα από το φόβο μου στο προαύλιο της σχολης. Δεν θέλω να παίρνω ηρεμιστικά πέρασα και από αυτό το λούκι το μόνο που κάνουν είναι να κρύβουν τα συμπτώματα. Δεν τα θεραπεύουν!!! Εχω επισκευθεί 5 γιατρούς όλοι τα ίδια μου λένε: ψυχολογικά. Πείτε μου κι εσείς τη γνώμη σας ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω βαρέθηκα να ζω έτσι. Αν μπορεί κάποιος να αποκαλέσει αυτή την οικτρή κατάσταση ζωή. Συγγνώμη εκ των προτέρων για το τεράστιο ποστ απλά δεν ξέρω πως αλλιώς να ξεσπάσω μόνο η γραφή με βοηθάει καπως να απαλύνω την απόγνωση που αισθάνομαι.
