24/24 αυπνιες

Γεια σε ολους κ καλως σας βρηκα , τις τελευταίες μερες με εχει πιασει κατι κ δεν μπορω να κοιμηθω με τιποτα μερες ολοκληρες , καθε φορα που ας το πουμε παει να με παρει ο υπνος νοιώθω στο στομαχι αυτο που νοιώθουμε σε αποτομο φοβο , μια δοση αδρεναλινης ας το πουμε λαικα ε κ απο κει κ περα εννοειται δεν κοιμαμαι κ αυτο επαναλαμβανεται ολη τη νυχτα , το θεμα ειναι οτι δεν ειμαι αγχωδης τυπος ουτε ημουν ποτε , πραγματικα δε με νοιαζει αν ξαφνικα αυριο παθω καμια ανακοπη που λεει ο λογος ή μαθω οτι προκειται για καποια σπανια παθηση πχ , με αυτο θελω να πω οτι δεν τη πολυσκεφτομαι τη φαση κιολας κ επισης γουσταρω απειρα τη ζωη μου , μαρεσει να περναω εξω ολη τη μερα μου κ να κανω διαφορα πραγματα , απλως τα περισσοτερα που διαβασα εδω αφορουσαν φασεις καταθλιψης συνοδευομενες απο αγχωδεθς διαταραχες , εγω σε καμια περιπτωση δεν εχω καταθλιψη , τεσπα υπαρχει κνς που να βιωνει κατι παρομοιο , αα ειμαι 23 κ οσο δε κοιμαμαι φαινεται πως δε με ενοχλει καθολουω, μπορει να κλεισω 3 24ωρα χωρις υπνο κ να μην εχω ουτε υπερενταση ουτε τπτ , ειμαι απλα κομπλε

Αγαπητέ σου ρίχνω πλέον καμιά 15αρια χρονάκια κι έχω να σου πω ότι μέχρι τα 26-27 μου, μπορεί να δούλευα ένα σωρό ώρες, να έβγαινα στο καπάκι, να γυρνούσα ξημερώματα, να έκανα ένα μπάνιο και να ξαναπήγαινα για δουλειά και φτου κι από την αρχή για μέρες ολόκληρες. Νομίζω ότι η 7ήμερη στο λύκειο ήταν το ρεκόρ μου, μετά από μία βδομάδα κοιμήθηκα στο λεωφορείο στην επιστροφή, 7 μέρες χωρίς ύπνο, ούτε μισή ώρα, κι όποιος θέλει το πιστεύει. Οι αντοχές του ανθρώπινου οργανισμού γενικά είναι πολύ μεγάλες κι εξαρτάται και από το κάθε άτομο. Γενικά ακόμα και σήμερα κοιμάμαι λίγο γενικά.

Ωστόσο χωρίς να το καταλαβαίνεις, μακροχρόνια όλα αυτά τον επιβαρύνουν τον οργανισμό και κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα ξεσπάει. Εγώ ζούσα πολύ στην τσίτα (με την καλή έννοια, δουλειά, παρέες, διασκέδαση, μέσα σε όλα και με καλή διάθεση) χωρίς να θεωρώ καθόλου αγχωτικό τον εαυτό μου μέχρι την ηλικία που σου είπα και ξαφνικά κάνει ένα μπαπ τεράστιο ο οργανισμός κι άντε γειά, ξεσκίστηκα στις κρίσεις πανικού μετά... Δεν λέω ότι θα πάθεις το ίδιο. Καλά κάνεις κι είσαι χαρούμενος και δραστήριος και δεν αφήνεις τις αϋπνίες να σε επηρεάσουν όσο γίνεται, αλλά και οι ίδιες οι αϋπνίες και αυτή η αίσθηση στο στομάχι είναι καμπανάκια ότι κάτι δεν πάει καλά. Μπορεί να τον έχεις κουράσει πολύ τον οργανισμό σου, μπορεί να είσαι σε υπερένταση ή αγχωμένος χωρίς να το καταλαβαίνεις. Μπορεί να σε πιάνει αϋπνία γιατί πίνεις πολλούς καφέδες(κι ας μην σε πιάνει τρέμουλο κι ας μην νομίζεις ότι σε επηρεάζει ο καφές). Πολλά μπορεί.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Αγαπητέ σου ρίχνω πλέον καμιά 15αρια χρονάκια κι έχω να σου πω ότι μέχρι τα 26-27 μου, μπορεί να δούλευα ένα σωρό ώρες, να έβγαινα στο καπάκι, να γυρνούσα ξημερώματα, να έκανα ένα μπάνιο και να ξαναπήγαινα για δουλειά και φτου κι από την αρχή για μέρες ολόκληρες. Νομίζω ότι η 7ήμερη στο λύκειο ήταν το ρεκόρ μου, μετά από μία βδομάδα κοιμήθηκα στο λεωφορείο στην επιστροφή, 7 μέρες χωρίς ύπνο, ούτε μισή ώρα, κι όποιος θέλει το πιστεύει. Οι αντοχές του ανθρώπινου οργανισμού γενικά είναι πολύ μεγάλες κι εξαρτάται και από το κάθε άτομο. Γενικά ακόμα και σήμερα κοιμάμαι λίγο γενικά.

Ωστόσο χωρίς να το καταλαβαίνεις, μακροχρόνια όλα αυτά τον επιβαρύνουν τον οργανισμό και κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα ξεσπάει. Εγώ ζούσα πολύ στην τσίτα (με την καλή έννοια, δουλειά, παρέες, διασκέδαση, μέσα σε όλα και με καλή διάθεση) χωρίς να θεωρώ καθόλου αγχωτικό τον εαυτό μου μέχρι την ηλικία που σου είπα και ξαφνικά κάνει ένα μπαπ τεράστιο ο οργανισμός κι άντε γειά, ξεσκίστηκα στις κρίσεις πανικού μετά... Δεν λέω ότι θα πάθεις το ίδιο. Καλά κάνεις κι είσαι χαρούμενος και δραστήριος και δεν αφήνεις τις αϋπνίες να σε επηρεάσουν όσο γίνεται, αλλά και οι ίδιες οι αϋπνίες και αυτή η αίσθηση στο στομάχι είναι καμπανάκια ότι κάτι δεν πάει καλά. Μπορεί να τον έχεις κουράσει πολύ τον οργανισμό σου, μπορεί να είσαι σε υπερένταση ή αγχωμένος χωρίς να το καταλαβαίνεις. Μπορεί να σε πιάνει αϋπνία γιατί πίνεις πολλούς καφέδες(κι ας μην σε πιάνει τρέμουλο κι ας μην νομίζεις ότι σε επηρεάζει ο καφές). Πολλά μπορεί.

---

Σε ευχαριστω για το χρονο σ , τους καφεδες εννοειται πως τους εχω κοψει μαχαιρι , βασικα ποτε δεν επινα καφε κιολας ,μονο αμα ηταν να κατσω σε καγετερια που εγω δεν ειμαι κ πολυ της φασης , προτειμω αραγμ σε παρκακι , παντως αυτο που λες οτι ισως να εχω ψηλοεξαντλησει τον οργανισμο μου παιζει κ να ισχυει , καποιες φορες το παρακανω με τα τρεξιματα πανω κατω μεσα στην πολη, ισως πρπ να αλλαξω λιγο τροπο ζωης , παντως οκ καμια σχεση με το δικο σ τροπο ζωης , εσυ σε σχεση με μενα το πηγες τερμα χαρντκορ χαχα αλλα οκ

Ο χαρακτήρας κάθε ατόμου είναι διαφορετικός να σου πω την αλήθεια, κάποιος που μένει σε μεγάλη πόλη μπορεί να πάει κάπου ήσυχα στην επαρχία και να την καταβρεί κι άλλως να θέλει να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο. Πάντως γενικά η ζωή στην πόλη σε κουράζει πολλές φορές χωρίς να το καταλάβεις, για αυτό είναι ωραίο να αποφορτίζεσαι με κάποιο τρόπο μέσα στη μέρα. Ας πούμε αν ζεις Αθήνα και σε φέρνει ο δρόμος προς τα εκεί, μια βόλτα στον Εθνικό Κήπο μπορεί να σου αλλάξει την διάθεση. Ή αν μένεις σε πυκνοκατοικημένη περιοχή ή βόρεια προάστια ας πούμε, μια χαλαρή βόλτα ξέρω κι εγώ στο Πασαλιμάνι ή στη Γλυφάδα μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ή κάτι αντίστοιχο εκεί που μένεις αν μένεις αλλού.

Εμένα θεωρώ ότι ως ένα βαθμό με έσωσε ότι πάντα από μικρό παιδί, αν και στα όρια υπέρβαρου/παχυσαρκίας, έχω το περπάτημα στη ζωή μου. Όχι υπερβολές, αλλά όχι και να βαριέμαι να πάω από εδώ ως εκεί ή να μην περπατάω εκτός αν είναι ανάγκη. Κι επειδή έχω ζήσει σε πολλά μέρη, είτε ζούσα επαρχία είτε σε πόλεις που είχαν κάποια διέξοδο σε πιο ήρεμες γωνιές, αυτό με αποσυμφόριζε αρκετά.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Ο χαρακτήρας κάθε ατόμου είναι διαφορετικός να σου πω την αλήθεια, κάποιος που μένει σε μεγάλη πόλη μπορεί να πάει κάπου ήσυχα στην επαρχία και να την καταβρεί κι άλλως να θέλει να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο. Πάντως γενικά η ζωή στην πόλη σε κουράζει πολλές φορές χωρίς να το καταλάβεις, για αυτό είναι ωραίο να αποφορτίζεσαι με κάποιο τρόπο μέσα στη μέρα. Ας πούμε αν ζεις Αθήνα και σε φέρνει ο δρόμος προς τα εκεί, μια βόλτα στον Εθνικό Κήπο μπορεί να σου αλλάξει την διάθεση. Ή αν μένεις σε πυκνοκατοικημένη περιοχή ή βόρεια προάστια ας πούμε, μια χαλαρή βόλτα ξέρω κι εγώ στο Πασαλιμάνι ή στη Γλυφάδα μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ή κάτι αντίστοιχο εκεί που μένεις αν μένεις αλλού.

Εμένα θεωρώ ότι ως ένα βαθμό με έσωσε ότι πάντα από μικρό παιδί, αν και στα όρια υπέρβαρου/παχυσαρκίας, έχω το περπάτημα στη ζωή μου. Όχι υπερβολές, αλλά όχι και να βαριέμαι να πάω από εδώ ως εκεί ή να μην περπατάω εκτός αν είναι ανάγκη. Κι επειδή έχω ζήσει σε πολλά μέρη, είτε ζούσα επαρχία είτε σε πόλεις που είχαν κάποια διέξοδο σε πιο ήρεμες γωνιές, αυτό με αποσυμφόριζε αρκετά.

---

Παντα εμεινα επαρχια κ σπουδαζω επαρχια κιολας οποτε δε μπορεις να πεις οτι με λουρασε η τσιμεντουπολη της αθηνας χαχα επισης αυτο με το περπατημα που ειπες το εχω πολυ κ εγω , μαρεσει να περπαταω γενικοτερα η να πηγαινω για τρεξιμο , απλως αυτο που γινεται μου μοιαζει περισσοτερο με μια απιστευτη διαταραχη του βιολογικου μ ρολογιου ...

Θα ακουστώ 100 χρονών, αλλά βλέπω ότι απάντησες 1μιση η ώρα το πρωί. Αν χαζολογάς στον υπολογιστή το βράδυ ενώ έχεις θέμα με αϋπνίες, αποκλείεται να κοιμηθείς σε νορμάλ πλαίσια.
Εγώ κατά καιρούς μπορεί να ξυπνάω μέσα στη νύχτα, αν ανοίξω υπολογιστή την πάτησα, πριν το ξημέρωμα αποκλείεται να κοιμηθώ μετά ή μπορεί και να μη κοιμηθώ καθόλου. Αντίθετα αν κόψω δυο βόλτες έστω και μες στο σπίτι, μετά αράξω με χαμηλή χαλαρή μουσική ή πιάσω κανένα σταυρόλεξο ή βιβλίο στα χέρια μου, σε λίγη ώρα, άντε κάποιες φορές το πολύ σε ένα δίωρο θα έχω κοιμηθεί.
Προσπάθησε να το βοηθήσεις κι εσύ από την πλευρά σου να φτιάξει το βιολογικό σου ρολόι.