Εμμονές ιδεες Κρίσεις πανικού

Καλησπέρα παιδιά,
Είμαι 31 ετών με μια φυσιολογική ζωή, την δουλειά μου, την κοπέλα μου τον τελευταίο χρόνο όχι με τόσο άγχος... Και ξαφνικά ενώ πριν 10 χρόνια είχα ξεκινήσει με κρίσεις πανικού σε αρκετά σοβαρή μορφή, σπούδαζα Αθήνα και δεν μπορούσα να βγω έξω καν μόνος μου.. Έκανα θεραπεία με σεροξατ και πήγα πολύ καλά, όταν λέω πολύ καλά έφυγαν όλα σχεδόν τα συμπτώματα. Μπήκα φαντάρος αργότερα και όταν απολύθηκα γύρω στα 23 το έκοψα σταδιακά και για ένα χρόνο δεν έπαιρνα τπτ.
Από χαπια.
Μετά ήρθε ένα πολύ αγχωτικό επεισόδια στην ζωή μου και έπεσα πολύ, πάλι κρίσεις πανικου και ξαφνικά και εμμονές ιδδες, συγκεκριμένα μια εμμονή ιδέα να κάνω κακό στον εαυτό μου, έπαθα πλάκα δεν ξερά τι να κάνω.. Ξεκιξνησα πάλι σεροξατ και μετά από ένα διάστημα όλα οκ..ξεχάστηκαν όλα, γμιυη κάπου στα 24.
Επερνα μικρή δόση, οατβα λέω μικρή μισό χάπι τον 20mg 4 φορές την βδομάδα.
Και ενώ περνούσαν τα χρονια και έτυχαν κάποιες δύσκολες καταστάσεις με την έπιασαν πάλι τα ίδια, εμμονή ιδέα ότι θα κάνω κακό στον εαυτό μου αλλά όχι ότι θα αυτοκτονήσω η τέτοια πράγματα, άγχος και κρίσεις πανικού
Αυξανω σεροξατ σε ένα 20mg και πάλι όλα καλά... Γενικά τα τελαυταια 3 χρονια το έχω πάθει 2 με 3 φορές και πάντα χειμώνα... Έχω και θυροειδη αλλά όχι ορμονικο απλά 2 οζους που επιβλέπω μην τυχόν μεγαλώσουν.
Πριν την πρωτοχρονιά και ένω ήμουν πολύ καλά γενικά στην ψυχολογία μου.. Φεύγω ταξίδι εξωτερικό και 3 βδομάδες... Μεσα στην μέση του ταξιδιού έγινα χάλια χωρίς κανένα λόγο.. Απλά έτσι.. Να πω ότι πάντα μετά έπαιρνα μικρή δόσεις σεροξατ απλά το ανέβαζα οταν με έπιαναν... Εμμονές ιδέες και κρίσεις πανικού και θα καθόμουν ακόμα 10 μέρες εξωτερικό, φρίκαρα, ήμουν με την κοπέλα μου που της τα έχω πει και με στηρίζει οκ...
Πήγα πάλι νευρολόγος ψυχίατρο και μου έδωσε και ladose γιατί βοηθάει στην ιδψ.
Παιδιά απλά κάνω αυτό το ποστ για να μου πείτε εμπειρίες και αν ποτέ κόψουμε τα χάπια.. Δεν με νοιάζει αν και είναι να είμαι καλά.. Διαφορετικά δεν έχω ποιότητα ζωής.. Δεν μπορώ να βασανίζουμε είναι χάλια όλο αυτό.. Η ψυχοθεραπεία βοηθάει?!
Τώρα είμαι καλύτερα, όχι τελείως μετά από 2 βδομάδες ladose 20mg ημερήσιος.

Quote:

---

Originally Posted by Makos87

Καλησπέρα παιδιά,
Είμαι 31 ετών με μια φυσιολογική ζωή, την δουλειά μου, την κοπέλα μου τον τελευταίο χρόνο όχι με τόσο άγχος... Και ξαφνικά ενώ πριν 10 χρόνια είχα ξεκινήσει με κρίσεις πανικού σε αρκετά σοβαρή μορφή, σπούδαζα Αθήνα και δεν μπορούσα να βγω έξω καν μόνος μου.. Έκανα θεραπεία με σεροξατ και πήγα πολύ καλά, όταν λέω πολύ καλά έφυγαν όλα σχεδόν τα συμπτώματα. Μπήκα φαντάρος αργότερα και όταν απολύθηκα γύρω στα 23 το έκοψα σταδιακά και για ένα χρόνο δεν έπαιρνα τπτ.
Από χαπια.
Μετά ήρθε ένα πολύ αγχωτικό επεισόδια στην ζωή μου και έπεσα πολύ, πάλι κρίσεις πανικου και ξαφνικά και εμμονές ιδδες, συγκεκριμένα μια εμμονή ιδέα να κάνω κακό στον εαυτό μου, έπαθα πλάκα δεν ξερά τι να κάνω.. Ξεκιξνησα πάλι σεροξατ και μετά από ένα διάστημα όλα οκ..ξεχάστηκαν όλα, γμιυη κάπου στα 24.
Επερνα μικρή δόση, οατβα λέω μικρή μισό χάπι τον 20mg 4 φορές την βδομάδα.
Και ενώ περνούσαν τα χρονια και έτυχαν κάποιες δύσκολες καταστάσεις με την έπιασαν πάλι τα ίδια, εμμονή ιδέα ότι θα κάνω κακό στον εαυτό μου αλλά όχι ότι θα αυτοκτονήσω η τέτοια πράγματα, άγχος και κρίσεις πανικού
Αυξανω σεροξατ σε ένα 20mg και πάλι όλα καλά... Γενικά τα τελαυταια 3 χρονια το έχω πάθει 2 με 3 φορές και πάντα χειμώνα... Έχω και θυροειδη αλλά όχι ορμονικο απλά 2 οζους που επιβλέπω μην τυχόν μεγαλώσουν.
Πριν την πρωτοχρονιά και ένω ήμουν πολύ καλά γενικά στην ψυχολογία μου.. Φεύγω ταξίδι εξωτερικό και 3 βδομάδες... Μεσα στην μέση του ταξιδιού έγινα χάλια χωρίς κανένα λόγο.. Απλά έτσι.. Να πω ότι πάντα μετά έπαιρνα μικρή δόσεις σεροξατ απλά το ανέβαζα οταν με έπιαναν... Εμμονές ιδέες και κρίσεις πανικού και θα καθόμουν ακόμα 10 μέρες εξωτερικό, φρίκαρα, ήμουν με την κοπέλα μου που της τα έχω πει και με στηρίζει οκ...
Πήγα πάλι νευρολόγος ψυχίατρο και μου έδωσε και ladose γιατί βοηθάει στην ιδψ.
Παιδιά απλά κάνω αυτό το ποστ για να μου πείτε εμπειρίες και αν ποτέ κόψουμε τα χάπια.. Δεν με νοιάζει αν και είναι να είμαι καλά.. Διαφορετικά δεν έχω ποιότητα ζωής.. Δεν μπορώ να βασανίζουμε είναι χάλια όλο αυτό.. Η ψυχοθεραπεία βοηθάει?!
Τώρα είμαι καλύτερα, όχι τελείως μετά από 2 βδομάδες ladose 20mg ημερήσιος.

---

καλησπέρα,

η ψυχοθεραπεία βοηθάει.
έχω περάσει πολλά και παρόμοια, χάπια δεν έχω πάρει οπότε σκέψου πως κάποια πράγματα μου έχουν εκδηλωθεί και χειρότερα.

Η ψυχοθεραπεία βοηθάει εντελώς. Θέλει υπομονή και επιμονή, μη το ξεχάσεις!

Με έχει βοηθήσει αρκετά η φαρμακευτική αγωγή.. Θα ξεκινήσω και ψυχοθεραπεία σίγουρα!
Τι ηλικία έχεις?!
Εχεις Πόλλα χρόνια με αυτό το πρόβλημά, γενικά πιστεύω είναι και κληρονομικό, η μάνα μου μια από τα ίδια και όταν μου έλεγε κάποια πράγματα ελεγα δεν είναι τπτ. Μάνα μην τα σκέφτεσαι θα περάσει.. Έλα όμως ότι δεν είναι τόσο απλό, τώρα καταλαβαίνω.. Σίγουρα θέλει προσπάθεια και να κάνεις πράγματα να ξεχνιέσαι!!

Για την ΙΨΔ δεν ξέρω να σου πω, αλλά για τις κρίσεις πανικού η γνώμη μου είναι ότι γενικά τα χάπια δεν είναι απαραίτητα. Κι αν δρουν βοηθητικά σε κάποια πράγματα, αν δεν δουλέψεις το ψυχολογικό κομμάτι δεν κάνεις κάτι. Αφού δεν μπόρεσες μόνος σου τόσα χρόνια, ένας ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να βρεις την άκρη.
Δεν ξέρω αν κατάλαβα λάθος, αλλά μου φαίνεται ότι από κάποια στιγμή και μετά τα έπαιρνες και τα ανεβοκατέβαζες μόνος σου τα χάπια χωρίς συμβουλή γιατρού; Μεγάλο λάθος!

Είχα και έχω γιατρό ψυχίατρο και πάντα τον συμβουλεύουν απλά επερνα πολύ μικρή δόση στην προσπάθεια να τα σταματήσω.. Και μέτα ξανά τα ίδια,οι ιδεοληψίες μου ήρθαν χρόνια μέτα τις κρίσεις πανικού!!

Quote:

---

Originally Posted by Makos87

Με έχει βοηθήσει αρκετά η φαρμακευτική αγωγή.. Θα ξεκινήσω και ψυχοθεραπεία σίγουρα!
Τι ηλικία έχεις?!
Εχεις Πόλλα χρόνια με αυτό το πρόβλημά, γενικά πιστεύω είναι και κληρονομικό, η μάνα μου μια από τα ίδια και όταν μου έλεγε κάποια πράγματα ελεγα δεν είναι τπτ. Μάνα μην τα σκέφτεσαι θα περάσει.. Έλα όμως ότι δεν είναι τόσο απλό, τώρα καταλαβαίνω.. Σίγουρα θέλει προσπάθεια και να κάνεις πράγματα να ξεχνιέσαι!!

---

Είμαι 27, με την ΙΨΔ δεν ήταν τόσο έντονα τα πράγματα ώστε να χρειαστώ φαρμακευτική αγωγή, η κατάθλιψη ήταν σε εμένα το κύριο θέμα που συνδέθηκε με την ΙΨΔ.
Δεν σε παροτρύνω να κόψεις τα χάπια, απλά ξέρω πως χάπια χωρίς ψυχοθεραπεία "σκεπάζουν" το πρόβλημα, δεν το ξεριζώνουν.

Δεν έχει να κάνει με κληρονομικότητα στην περίπτωση μου,αλλά με δύσκολη και τραυματική παιδική ηλικία.

Είχα ξεκινήσει με κρίσεις πανικού σπάνιες, που φυσικά δεν ήξερα ή δεν καταλάβαινα ότι είναι κρίση πανικού-πριν αρκετά χρόνια.

Φέτος το καλοκαίρι όμως τα είδα όλα, είχαν ενταθεί τα πάντα, οι ψυχαναγκασμοί , οι κρίσεις , η κατάθλιψη, ήταν όλα δύσκολα, μου ήταν όλα ένα βουνό.

Απευθύνθηκα σε ψυχολόγο, μέχρι ένα σημείο βοηθήθηκα πάρα πολύ, από κάποιο σημείο και μετά μου είπε ότι θα χρειαστούν χάπια για να κοπάσουν λίγο τα σωματικά γιατι δεν γίνεται διαφορετικά.
Οι τελευταίες συνεδρίες όμως δεν με κάλυπταν, δεν ήθελα να πάρω χάπια για κάποιο λόγο, χωρίς να είμαι αρνητική, αλλά ανέπτυξα και αρρωστοφοβία και θεωρούσα ότι δεν θα μου λύσουν τα χάπια το πρόβλημα.
Είπα θα προσπαθήσω τα πάντα και αν δεν δω βελτίωση σε 4 μήνες θα πάρω χάπια.
Σταμάτησα με την ψυχολόγο , σκεφτόμουν ότι χρειάζομαι κάτι πιο "ειδικό" , απευθύνθηκα σε ψυχίατρο-στο πρώτο ραντεβού ένιωσα ότι δεν μου ταιριάζει.
Γενικά καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι ένα γεγονός που θα απογοητευόταν πολύ εύκολα κανείς, πόσο μάλλον εγώ με κατάθλιψη, ιδψ και τόσα άλλα.
ΠΑρ'όλα αυτά, διάβαζα πολύ ιστορίες από εδώ μέσα και οι περισσότεροι μιλαγαν για επιμονή και υπομονή-για αυτό και στο τόνισα-είχαν πολύ δίκιο.
Επισκέφθηκα άλλη ψυχίατρο και της μίλησα για εμένα και την σκέψη να προσπαθήσω λίγο χωρίς χάπια , και αφού εξαντλήσω κάθε εναλλακτική εφ' όσων κρίνει αυτή θα ακολουθήσω και φαρμακευτική αγωγή. την εμπιστεύτηκα όπως καταλαβαίνεις απόλυτα, μου κόλλησε , μου ταίριαξε.

Τρεις μήνες μετά με δυο συνεδρίες την εβδομάδα και 4 φορές την εβδομάδα γυμναστική, έχει ξεκινήσει και ξεπροβάλει στο βάθος μια μικρή μικρή βελτίωση.

Βοηθάει αλλά είναι επίπονη διαδικασία, σκάβεις τόσο βαθιά μέσα σου, έρχονται πολλά στην επιφάνεια που δεν φανταζόσουν... Ομως βοηθάει , αλήθεια πέρασα πολύ δύσκολο καλοκαίρι και ακόμα περνάω σκληρά, αλλά απο το Πάσχα έως και το καλοκαίρι με έχασα εντελώς, και εγώ και όλοι οι δικοί μου άνθρωποι, που προσπαθούσαν να καταλάβουν τι μου συμβαίνει.

Καλησπέρα και πάλι..
Σε καταλαβαίνω απόλυτα πίστεψε με, για να φτάσω να περνώ χάπια είχα φτάσει σε σημείο όταν ήμουν Αθήνα και σπούδαζα το 2008 να μν μπορώ να βγω έξω μόνος μου.. Δεν μπορούσα να γυρίσω στο σπίτι μόνος μου γιατί είμαι από νησι..Έβγαινα έξω και με πλάκωναν τα κτήρια στην Αθήνα, μεταφορικά.. Είχα κλειστό φοβία, υψο φοβία, δεν μπορούσα να πάρω το καράβι να πάω στο νησί μου, αν δεν έφευγα με κάτι φίλους να με πάρουν στο νησί δεν ξέρω τι θα έκανα.. Με πήγε η μάνα μου σε ένα ψυχίατρο που εκεί πήγαινω και με βοήθησε πάρα πολύ.. Με φαρμακευτική αγωγή, βέβαια μου είχε τόνισε να ξεκινήσω και ψυχοθεραπεία, σε 1 μήνα είχα γίνει εντελος καλά, τότε ήμουν 20 χρόνων.. Τώρα 31!!
Αμέλησα την ψυχοθεραπεια αλλά θα ξεκινήσω τώρα.. Με παρότρυνε για γνωσιακη συμπεριφορικη θεραπεία με ένα άλλο ψυχολόγο!!
Ειχα μόνο κρίσεις πανικου και μετά από 3,4 χρόνια ξεκίνησα με ιδεοληψίες συγκεκριμένα μια.. Να σκέφτομαι ότι θα κάνω κακό στον εαυτό μου και να. Μν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου, ενώ ξέρω ότι δεν θα το κάνω!! Πφφφ... Σίγουρα όλα αυτά οφείλονται σε κάτι πιο βαθύ και στο ρημάδι το άγχος... Στερσαρομαι εύκολα και μαζεύω μαζεύω και μετά ξεσπάει.. Σίγουρα τα χάπια το σκεπάζουν... Αλλα σε εμενα τουλάχιστον με επαναφέρουν..Θέλει προσπάθεια και υπομονή και επιμονή συμφωνώ σε αυτό, όπως και όλα στην ζωή μας.. Ώρες ώρες σκέφτομαι πόσα πράγματα χειρότερα συμβαίνουν στην ζωή μας και λέω τι Ειναι αυτά που σκεφτόμαστε μονοι μας και είμαστε έτσι.. Ξέρω δεν το θέλουμε και δεν είναι εύκολο να το αποτρέψουμε.. Είναι στον κάθε χαραχτήρα.. Μερικές φορές θαυμάζω κάποιους αναίσθητους ανθρώπους που δεν τους νοιάζει τπτ.

Quote:

---

Originally Posted by Makos87

Καλησπέρα και πάλι..
Σε καταλαβαίνω απόλυτα πίστεψε με, για να φτάσω να περνώ χάπια είχα φτάσει σε σημείο όταν ήμουν Αθήνα και σπούδαζα το 2008 να μν μπορώ να βγω έξω μόνος μου.. Δεν μπορούσα να γυρίσω στο σπίτι μόνος μου γιατί είμαι από νησι..Έβγαινα έξω και με πλάκωναν τα κτήρια στην Αθήνα, μεταφορικά.. Είχα κλειστό φοβία, υψο φοβία, δεν μπορούσα να πάρω το καράβι να πάω στο νησί μου, αν δεν έφευγα με κάτι φίλους να με πάρουν στο νησί δεν ξέρω τι θα έκανα.. Με πήγε η μάνα μου σε ένα ψυχίατρο που εκεί πήγαινω και με βοήθησε πάρα πολύ.. Με φαρμακευτική αγωγή, βέβαια μου είχε τόνισε να ξεκινήσω και ψυχοθεραπεία, σε 1 μήνα είχα γίνει εντελος καλά, τότε ήμουν 20 χρόνων.. Τώρα 31!!
Αμέλησα την ψυχοθεραπεια αλλά θα ξεκινήσω τώρα.. Με παρότρυνε για γνωσιακη συμπεριφορικη θεραπεία με ένα άλλο ψυχολόγο!!
Ειχα μόνο κρίσεις πανικου και μετά από 3,4 χρόνια ξεκίνησα με ιδεοληψίες συγκεκριμένα μια.. Να σκέφτομαι ότι θα κάνω κακό στον εαυτό μου και να. Μν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου, ενώ ξέρω ότι δεν θα το κάνω!! Πφφφ... Σίγουρα όλα αυτά οφείλονται σε κάτι πιο βαθύ και στο ρημάδι το άγχος... Στερσαρομαι εύκολα και μαζεύω μαζεύω και μετά ξεσπάει.. Σίγουρα τα χάπια το σκεπάζουν... Αλλα σε εμενα τουλάχιστον με επαναφέρουν..Θέλει προσπάθεια και υπομονή και επιμονή συμφωνώ σε αυτό, όπως και όλα στην ζωή μας.. Ώρες ώρες σκέφτομαι πόσα πράγματα χειρότερα συμβαίνουν στην ζωή μας και λέω τι Ειναι αυτά που σκεφτόμαστε μονοι μας και είμαστε έτσι.. Ξέρω δεν το θέλουμε και δεν είναι εύκολο να το αποτρέψουμε.. Είναι στον κάθε χαραχτήρα.. Μερικές φορές θαυμάζω κάποιους αναίσθητους ανθρώπους που δεν τους νοιάζει τπτ.

---

Το ίδιο σκέφτομαι και εγώ ακριβώς,ότι άλλοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και εμένα έχει κολλήσει η ζωή μου στην ιδέα και μόνο, είναι πολλά που κάνουν τους ανθρώπους έτσι και είναι πολλοί.

Καλά έκανες και πήρες την αγωγή εννοείται,εγώ πιο πολύ δεν ήθελα να ξεκινήσω επίσης για μια ιδεοληψία.επειδη φοβόμουν ότι αν την σταματήσω ακόμα και αν έχω δουλέψει θα μου εμφανιστούν πάλι όλα,και μόνο η ιδέα μου και η προσήλωση μου σε αυτό,θα ήταν ικανή να μου το κάνει αυτό και φοβούνται την απελπισία.

Ευτυχώς σε αυτήν την φάση,με πολύ στήριξη,αντέχω οικονομικά να κάνω συνεδρίες δύο φορές την εβδομάδα,πράγμα που με έχει βοηθήσει και ακόμα δεν είναι απαραίτητη η φαρμακευτική αγωγη.

Το ίδιο συναίσθημα να με πλακώνουν τα κτήρια το είχα και εγώ γύρω στα 19 με ταλαιπώρησε αρκετά αλλά το πάλεψα και ξεχάστηκα χωρίς να πάω σε ψυχολόγο,που θεωρώ αν είχα πάει τότε θα είχα προλάβει πολλά.αλλα δεν το είχα επικοινωνήσει και σε κανέναν για να μου δείξει το δρόμο είναι η αλήθεια.
Βέβαια κατά καιρούς και σε περιόδους στρες γυρνάγε σαν συναίσθημα.αλλα και πια περίοδος είναι stress-free για μένα; Σχεδόν καμία.
Μετά το Πάσχα με γύρισε σε αρρωστοφοβια,ύπουλο και αυτο. Αλλά ακούω και βλέπω τόσα γύρω μου που φοβάμαι πάρα πολύ,για εμένα και τους οικείους μου.κανω άσχημες σκέψεις συνέχεια,και αυτό είναι που δημιουργεί όλο το πρόβλημα.την αιτία των άσχημων σκέψεων την ήξερα,ήταν το δύσκολο παρελθόν μου,αλλά το να το αφήσω πίσω το παρελθόν μου και τις αρνητικές σκέψεις μαζί είναι αυτό που απαιτεί δουλειά. Και που ακόμα και με τις ψυχοθεραπειες συχνά το θεωρώ αδύνατον,δε θα σου κρυφτώ,αλλά μέσα στη διαδικασία είναι και αυτό.

Μην το αφήσεις κάντο. Άμεσα, στη βραση κολλάει το σίδερο.
Ο φοβιτσιαρης εαυτός σου είναι αυτός που σε κρατάει να μην το κάνεις,όπως κ εμένα να λιγοψυχω καμία φορά.πρεπει να πάμε κόντρα σε αυτόν τον εαυτό για να βγει στην επιφάνεια ο άλλος,που δεν έχουμε αγαπήσει ακόμα από ενοχές και φοβο.καπως έτσι το έχω καταλάβει εγώ.

Καλησπέρα.. Έκλεισα ήδη ραντεβού για την ερχόμενη βδομάδα με ψυχολόγο, παράλληλα με την θεραπεία του ψυχιάτρου μου πάω καλά, επανέρχομαι!!
Απλά πρέπει όπως είπες να το δουλέψω και μόνος μου χωρίς χάπια με ψυχολόγο και να το κοντρολαρω σιγά σιγά και κάποια στιγμή ελπίζω να μπορέσει να φύγει η να ελλατωσει όσο γίνεται!!
2 φορές την βδομάδα πήγαινεις σε ψυχολόγο , η συνέδρια πόσο σου κοστίζει?!
Ειναι μια ώρα η 45 λεπτά ή κάθε συνέδρια!?

Quote:

---

Originally Posted by Makos87

Καλησπέρα.. Έκλεισα ήδη ραντεβού για την ερχόμενη βδομάδα με ψυχολόγο, παράλληλα με την θεραπεία του ψυχιάτρου μου πάω καλά, επανέρχομαι!!
Απλά πρέπει όπως είπες να το δουλέψω και μόνος μου χωρίς χάπια με ψυχολόγο και να το κοντρολαρω σιγά σιγά και κάποια στιγμή ελπίζω να μπορέσει να φύγει η να ελλατωσει όσο γίνεται!!
2 φορές την βδομάδα πήγαινεις σε ψυχολόγο , η συνέδρια πόσο σου κοστίζει?!
Ειναι μια ώρα η 45 λεπτά ή κάθε συνέδρια!?

---

2 φορές την εβδομάδα πάω σε αυτήν την φάση ναι,είναι 50 ευρώ η συνεδρία,απλά είναι ψυχίατρος η δική μου(δεν ξέρω αν παίζει κάποιο ρόλο στην τιμή απλα το αναφερω). Η συνεδρία κατά κύριο λόγο κρατάει 1 ώρα,αλλά έχει τύχει να κάτσω κάποιες φορές και 1μιση.(τη μια από τις δύο μέρες που παω,είμαι το τελευταίο ραντεβού).
Θα τα κόψεις και τα χάπια,αλλά δεν τα κόβεις απότομα νομίζω, σιγά σιγά με την καθοδήγηση της γιατρού. Μην σε βιάζει αυτό,θα γίνει.
Εγώ δεν τα ξεκίνησα καν οπότε και χρειάζονταν δύο φορές την εβδομαδα.το είδα εκ των πραγμάτων και το ζήτησα μόνη μου. Στα μισά της εβδομάδας και επειτα είτε είχε κρίσεις,είτε καταθλιπτικη διάθεση με δυσκολία στην καθημερινότητα.
Πιθανόν εφ όσων έχεις τη στήριξη και από τα χάπια να μη χρειαστείς. Όταν βρεις τον ψυχολόγο/ψυχίατρο που σου ταιριάξει άστο όλο πάνω του. Θα σε καθοδηγήσει αυτός.

Υπομονή όπως είπες.. Και ανθρώπους που αξίζουν να σε στηρίζουν, ασχολίες και δουλειά για να είμαστε σε εγρήγορση να μην σκεφτόμαστε τα κολημματα μας!!
Σου εύχομαι τα καλύτερα..Έτσι είναι η ζωή, με τις δυσκολίες τις Και όσο μεγαλώνουμε πιστεύω περνούμε εμπειρίες για να είμαστε πιο δυνατοί!!
Δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω,βλέπω κάτι παιδιά εδώ μέσα που είναι πολύ χάλια και μικροί όλοι σε ηλικία, όσο δύσκολο και αν είναι γιατί έχω ζήσει και εγώ αρκετές δυσκολίες στην ζωή μου.
Η ζωή είναι μικρή, περνάνε τα χρόνια και δεν καταλαβαίνουμε, δεν αξίζει να ζούμε με όλα αυτά όσο και δύσκολο και αν είναι και ξέρω είναι μερικές φορές πάνω απο τις δυνάμεις μας..πρέπει να μη το βάζουμε κάτω!!

Quote:

---

Originally Posted by Makos87

Υπομονή όπως είπες.. Και ανθρώπους που αξίζουν να σε στηρίζουν, ασχολίες και δουλειά για να είμαστε σε εγρήγορση να μην σκεφτόμαστε τα κολημματα μας!!
Σου εύχομαι τα καλύτερα..Έτσι είναι η ζωή, με τις δυσκολίες τις Και όσο μεγαλώνουμε πιστεύω περνούμε εμπειρίες για να είμαστε πιο δυνατοί!!
Δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω,βλέπω κάτι παιδιά εδώ μέσα που είναι πολύ χάλια και μικροί όλοι σε ηλικία, όσο δύσκολο και αν είναι γιατί έχω ζήσει και εγώ αρκετές δυσκολίες στην ζωή μου.
Η ζωή είναι μικρή, περνάνε τα χρόνια και δεν καταλαβαίνουμε, δεν αξίζει να ζούμε με όλα αυτά όσο και δύσκολο και αν είναι και ξέρω είναι μερικές φορές πάνω απο τις δυνάμεις μας..πρέπει να μη το βάζουμε κάτω!!

---

Έτσι όπως το λες ειναι,πολύς κόσμος,πολλοί νέοι,πολύς ο φόβος και πολύ το άγχος.
Εύχομαι πραγματικά να βοηθηθείς και να το ξεπεράσεις μια για πάντα.

Εμένα τώρα που έχω ξεκινήσει και τον περισσότερο καιρό είμαι καλύτερα,η μάλλον πιο παραγωγική και πιο δραστήρια,τα πισωγυρισματα με καταβάλλουν ειλικρινά.

Μετά από πολύ καιρό ,μια κρίση πανικού στα καλά καθουμενα με γυρίζει πίσω.απελπιζομαι, νιώθω ότι δεν έχω κάνει βήμα μπροστά. Νιώθω ότι θα το έχω πάντα απέναντι μου. Δε ξέρω.

Σωματοποιειται κι όλας το παλιό άγχος και δεν μπορω να το εκλογίκευσω ώρες ώρες.

Σου εύχομαι καλή αρχή μέσα από την καρδιά μου, συνήθιζα να λέω παλιά πως και μόνο η αναγνώριση και η κινητοποίηση είναι η λύση του προβλήματος και τοτε το πίστευα. Τώρα που πρέπει να το πιστέψω τα έχω βρει σκουρα.,χαχαχα!

Σίγουρα θα πάρεις οφέλη από την ψυχοθεραπεία. Η ΙΔΨ από όσο ξέρω είναι κατά κύριο λόγο έκφραση άγχους. Με την ψυχοθεραπεία μπορείς να ελαττώσεις το άγχος ή να αντιληφθείς πράγματα για τα οποία ανησυχείς και δεν αντιλαμβάνεσαι. Μπορεί κάτι να έγινε στο ταξίδι και να πυροδότησε όλο αυτό που επακολούθησε, κάτι το οποίο να είναι ασυνείδητο. Ή ακόμα, να έγινε ένα μάζεμα από προηγούμενα γεγονότα. Καλή τύχη!

Σίγουρα, πιστεύω είναι μαζεμένα από αλλά γεγονότα λίγο λίγο και ξέσπασαν όλα μαζί με αυτό τον τρόπο.. Είμαι πολύ αγχωδης και είναι το χειρότερο πράγμα αυτο.
Θέλει ασχολίες και άτομα που ενδιαφέρονται για εσένα πραγματικά να σε στηρίζουν και προσπάθεια από εμάς τους ίδιους να μν το βάζουμε κάτω ποτέ!!