Γειά σας και απο εμένα!
Πριν τρεις μήνες χωρίσαμε,
ήμασταν μαζί δύο μήνες. Είχαμε μεγάλη διαφορά ηλικίας εκείνη 23 εγώ 36 όμως επειδή ήταν αρκετά ώριμη και συνειδητοποιημένη δεν είχαμε καμία ιδιαίτερη διάφορα στα θέλω μας και η ηλικία δεν επηρέαζε. Την διεκδίκησα από την αρχή κι ενώ δεν έδειξε τρελό ενδιαφέρον φαινόταν χαλαρή όταν σταμάτησα να την διεκδικώ μου ζήτησε εκείνη να βγούμε και τελικά μου εξήγησε ότι της αρέσω και γίναμε ζευγάρι.
Περνούσαμε καλά, υπήρχε ενθουσιασμός και γενικά ένιωθα ότι με ήθελε. Το έδειχνε ήθελε να βγαίνουμε, ήθελε να κοιμόμαστε μαζί ζήλευε κάποιες φορές αλλά σε φυσιολογικά πλαίσια. Με έψαχνε, ήθελε να με βλέπει καθημερινά και έφτιαχνε το πρόγραμμα της έτσι ώστε να βλεπομαστε κάθε μέρα. Το μόνο που θα έλεγα σαν όχι τόσο καλό είναι ότι γενικά εγώ προσφερα οικονομικά στην σχέση αφού δεν είχε δουλειά εκείνη την περίοδο. Δηλαδή εξόδους, φαγητά κτλ. Το αναφέρω γιατί στην αρχή γινόταν πολύ συχνά.
Εγώ
άρχισα να αντιμετωπίζω κάποια προβλήματα στην δουλειά και αναζητούσα νέα εργασία αλλά ήμουν πολύ αγχωμενη. Το συζήτησα μαζί της, μου στάθηκε για λίγο στην αρχή αλλά μετά ένιωθα ότι το γεγονός ότι με είχε πάρει από κάτω και ότι με έβλεπε αδύναμη την έριχνε και ίσως και άρχισε να χάνει τον θαυμασμό της και το ενδιαφέρον της.
Ο λόγος του χωρισμού όταν την ρώτησα ήταν ότι έχασε την ερωτική σπίθα και ότι δεν θα ήταν δίκαιο για εμένα να περιμένω αφού δεν ήταν σίγουρη εαν θα μπορούσε να της ξανά γεννηθεί η ερωτική σπίθα. Επίσης
ότι είχα σταματήσει να είμαι αποφασιστική μέσα στην σχέση δεν οδηγούσα την σχέση ενώ εκείνη ήθελε έναν άνθρωπο πιο κυριαρχικό. Μου είπε ότι καταλάβαινε πόσο το θέμα της δουλειάς με έχει επηρεάσει αλλά δεν ήξερε και πως να το λύσει όλο αυτό. Τότε της απάντησα να μου δώσει λίγο χρόνο να σκεφτώ και όταν μετά από δύο μέρες της είπα να τα πούμε από κοντά δέχτηκε και την ίδια μέρα που θα βρισκόμασταν τελικά χωρίσαμε μέσω μηνυμάτων. Δεν βρεθήκαμε ποτέ από κοντά γιατί προέκυψε ότι έδινε εξετάσεις για ενα τέστ στην δουλειά της,
όλη μέρα δεν μου έστειλε νέα εάν πέρασε ή όχι ενώ πάντα ήθελε να ξέρω πρώτη πως τα έχει πάει και όταν την ρώτησα γιατί δεν με ενημέρωσε όπως έκανε πάντα η απάντηση που πήρα ήταν ότι επέστρεψε στην δουλειά της. Αυτό ήταν και η αφορμή τελικά να την ρωτήσω ευθέως εαν με αποφεύγει και αν τελικά θέλει να χωρίσουμε και δεν μου το λέει. Η απάντηση της ήταν πως αυτό νόμιζε πως ήθελα εγώ να συζητήσουμε το απόγευμα από κοντά που θα βρισκόμασταν. Η απάντηση μου ήταν ότι το αντίθετο ήθελα να την συναντήσω για να της ζητήσω να λύσουμε τα θέματα και να προχωρήσουμε όχι να χωρίσουμε.
Φυσικά εισέπραξα ενα συγγνώμη και μετά όλους τους λόγους του χωρισμού που σας ανέφερα στην αρχή του κειμένου.
Αυτή η απάντηση ήρθε μετά από δική μου παρότρυνση να κάτσει να σκεφτεί τι θέλει διότι ξαφνικά έχασε το ερωτικό της ενδιαφέρον για εμένα.Στην αρχή έλεγε ότι δεν φταίω εγώ ότι εκείνη έχει το πρόβλημα, ότι ξέρει πως θα με χάσει εαν συνεχίσει έτσι και ότι θα το δουλέψει για να το σώσει. Μόλις είχε βρει και δουλειά ιδιαίτερα απαιτητική και ένιωθε στρες. Γι'αυτό κι εγώ έκανα υπομονή και δεν την πίεσα από την αρχή. Όμως όταν μετά απο 3-4 φορές που δεν έδειχνε ερωτικό ενδιαφέρον το έθεσα ως θέμα. Την ρώτησα τι συμβαίνει,αν θέλει κάτι άλλο, την ενημέρωσα ότι είμαι ανοιχτή να δοκιμάσουμε πράγματα και να προσπαθήσουμε.
Της ανακοίνωσα ότι
θα της έδινα χώρο και χρόνο να σκεφτεί και ότι με έριχνε ψυχολογικά πως δεν με ήθελε ερωτικά. Ωστόσο όταν της έδωσα τον χρόνο να σκεφτεί λαμβανα μυνήματα για το πόσο της λείπω χωρίς όμως να ζητάει να με δει από κοντά.
Λόγο έλλειψη προσωπικής κατοικίας και των δυο μας
αναγκαζομασταν να βρισκόμαστε σε ξενοδοχεία πράγμα που σύμφωνα με εκείνη έκανε δύσκολο το να νιώσει ηρεμία, οικειότητα και χαλαρότητα. Φυσικά αυτό δεν την ενοχλούσε καθόλου στην αρχή της σχέσης οπου βρισκόμασταν μια χαρά στα ξενοδοχεία με ενθουσιασμό. Ξέραμε πως θα ήταν προσωρινό και της εξήγησα πως ούτε και για εμένα ήταν το καλύτερο αλλά προσωρινό. Αυτό μάλιστα θα λυνόταν σύντομα αφού είχα ξεκινήσει τις διαδικασίες ευρέσεως στέγης πράγμα που και τελικά έγινε δύο εβδομάδες μετά τον χωρισμό.
Το πρόβλημα είναι ότι μετά τον χωρισμό εγώ δεν την έχω ξεπεράσει.
Έχω ξεκινήσει καινούργια πράγματα, βρήκα δουλειά, βρήκα σπίτι, ξεκίνησα γυμναστήριο, πρόσεξα την εμφάνιση μου, ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, βγήκα με φίλους οι οποίοι με βοήθησαν αρκετά αλλά οι παρακάτω σκέψεις με βασανίζουν ακόμα σαν την πρώτη μέρα τους χωρισμού.
Ότι θα προχωρήσει και θα πάει παρακάτω δηλαδή θα βρει άλλη, ότι θα κάνει όλα αυτά που έκανε μαζί μου με μία άλλη ερωτικά εννοώ,
ότι δεν ήμουν σε θέση να την κάνω να νιώσει σεξουαλικά καλά μαζί μου με κάνει να νιώθω λίγη και ανεπαρκείς.
Στους χώρους που κινούμαι την έχω πετύχει 2 φορές τυχαία πρόσφατα. Την πρώτη φορά που την είδα και με είδε δεν μιλήσαμε αλλά δεν ήταν καλά είχε μούτρα και φαινόταν μην νιώθει καλά που ήμουν εκεί. Με κοιτούσε και όταν καταλάβαινε ότι την έβλεπα ότι με κοιτούσε ένιωθε άβολα και κοιτούσε από την άλλη. Την δεύτερη φορά περίμενα να αφήσω το μπουφάν μου σε ένα κλάμπ πέρασε απο μπροστά μου δεν μου μίλησε άφησε το δικό της και έφυγε ενώ με την άκρη των ματιών της έβλεπα ότι κοίταζε να δεί εαν έχω αντιληφθεί ότι είναι αυτή.
Όλο το βράδυ κι ενώ είχε σχεδόν γυρισμένη την πλάτη προς την πλευρά μου κάποιες φορές γύριζε να δει που είμαι και με ποιους μιλάω ως που κάποια στιγμή την κοίταξα αρκετά έντονα και αυτή το ίδιο, παραμείναμε να κοιταζομαστε για μερικά δευτερόλεπτα δεν απομάκρυνε το βλέμμα της όπως άλλες φορές αλλά και πάλι μετά γυρίσαμε ο καθένας στην παρέα του. Εγώ έφυγα νωρίτερα από το κλαμπ απο εκείνη και δεν την ξαναείδα.
Συμπεριφέρεται λιγάκι λες και την χώρισα εγώ. Με μια νευρικότητα και σαν να περιμένει να της μιλήσω, να την διεκδικήσω και πάλι.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως χθες ενώ ήξερε ότι θα πάω σε μια εκδήλωση δήλωσε συμμετοχή και εκείνη.Τα σενάρια ότι ενδεχομένως να ψάχνει αφορμή να είμαστε στα ίδια μέρη ξεκίνησαν μέσα μου. Τελικά ακύρωσε και τα σενάρια ότι έχει βρει κάτι άλλο και γι'αυτό δεν ήρθε και πάλι πήραν φωτιά.
Το πρόβλημα εκτός από το πόσο λίγη νιώθω, (δεν είναι και λίγο να σε απορρίπτουν σεξουαλικά) είναι ότι ενώ φαινομενικά κάνω προόδους, εσωτερικά νιώθω όπως ένιωθα όταν με πρωτοχωρησε.
Κάποιοι φίλοι, μου λένε ότι θέλω να υποφέρω, ότι συνεχίζω να πηγαίνω σε μέρη που πιθανόν να την δω και έτσι δεν θα την ξεπεράσω ποτέ.
Κάποιοι άλλοι μου λένε να μην αποξενωθω να συνεχίζω να πηγαίνω εκεί που πήγαινα γιατί θα γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους, να μην χάνω τις ευκαιρίες πράγμα που κάνω και ισχύει ότι γνωρίζω κάποιες φορές καινούργιο κόσμο.
Προσπαθώ να ελέγξω το μυαλό μου να συγκεντρωθω στα αρνητικά που έκανε που με άφησε στην πιο δύσκολη στιγμή στην ζωή μου, δεν είχα δουλειά, σπίτι, χρήματα. Να θυμώσω, να την απομυθοποιησω.
Να μην σκέφτομαι πόσο ευτυχισμένη θα είναι με κάποια άλλη χωρίς εμένα.
Αλλά το γεγονός ότι βλέπω έναν άνθρωπο προσγειωμένο να μην γυρίζει από εδώ και από εκεί
με κάνει να σκέφτομαι πως έχασα αυτόν το άνθρωπο; Εαν ήταν ένα μικρό, χαζό, ανώριμο άτομο τότε εντάξει θα έλεγα δεν ταιριάζαμε τι θέλω εγώ με ενα τέτοιο άτομο; Αλλά δεν μιλάμε για μια εύκολη που έπαιξε μαζί μου και τώρα σαλιαριζει από εδώ και από εκεί...
....
Σκέφτηκα πως θα ήταν αν ήμασταν και πάλι μαζί αλλά αμφιβάλλω για το αν θα λειτουργούσε γιατί έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου προς αυτήν.
Η κολλητή λέει θύμωσε είναι δυνατόν να μην θυμώνεις με αυτά που έκανε;
Το μόνο που ξέρω είναι είτε είναι κοντά εκεί γύρω αλλα δεν ειμαστε μαζί είτε δεν είναι κοντά μου εκεί τριγύρω νιώθω θλίψη. Οτι την έχασα.
........
Φοβάμαι ότι μου έχει αφήσει ήδη πληγή.
.
Εστάλη από ONEPLUS A6013 στο
E-Psychology.gr Mobile App
