Βαρέθηκα

Γειά σας! Είμαι 20 χρονών και έχω φτάσει σε απόγνωση
Οι μέρες μου περνάνε συνεχώς χωρίς να κάνω τίποτα ευχάριστο, με αποτέλεσμα να μην έχω κουράγιο να σηκωθώ ακόμα και απ το κρεβάτι
Καταρχήν η σχολή που πέρασα δεν με γεμίζει καθόλου και έχω φτάσει σε σημείο να την απεχθάνομαι εντελώς με αποτέλεσμα να έχω 2 μήνες να πατήσω
Θα σκεφτόμουν σίγουρα να αλλάξω σχολή, αν ήξερα όμως με τι θα ήθελα να ασχοληθώ
Η αλήθεια είναι οτι καμία απο τις υπάρχουσες σχολές δεν μου κάνει κάποιο "κλικ"
Επισης δεν προσαρμοστηκα ποτέ ιδιαίτερα στον κόσμο του πανεπιστημίου, δεν γνώρισα πολλά άτομα και καθε φορά που πήγαινα στο μάθημα ντρεπόμουν απίστευτα και με έπιανε ταχυκαρδία
Σχέση, ενώ δεν είμαι άσχημος εμφανισιακά, δεν έχω κάνει ποτέ, ντρέπομαι πάρα πολύ με τα κορίτσια
Φίλους έχω, αλλά και εκεί υπάρχει πρόβλημα, αφού μου αρέσει πολύ να βγαίνω σε μαγαζιά κτλπ και θ ήθελα καμιά φορά να κάνω κάτι διαφορετικό απο τα συνηθισμένα, ενω οι φίλοι προτιμούν να μαζεύονται απλά σε σπίτια
Απο χόμπι, είμαι άρρωστος με το ποδόσφαιρο αλλα δυστυχώς δεν πήγα ποτέ σε κάποια ακαδημία και πλέον σε αυτήν την ηλικία για να γραφτείς σε μια ομάδα περνάς απο δοκιμαστικά, και ενω τρελαίνομαι να παίζω, δεν θεωρώ οτι είμαι και ιδιαίτερα καλός ώστε να τα περάσω
Θα δεχόμουν να κάνω και κάποιο αλλο άθλημα για να μη κάθομαι συνεχώς στο καναπέ, αλλα δεν ξέρω ποιο μπορεί να είναι αυτό (το γυμναστήριο το βαριέμαι πάρα πολύ γιατί θέλω να υπάρχει κάποιος ανταγωνισμός)
Και δουλειά θα με ενδιέφερε να βρω, όμως πάρα το ψάξιμο δεν κατάφερα να βρω κάτι
Το θέμα είναι οτι δεν αντέχω να κάθομαι όλη μέρα στο σπίτι και να μη κάνω τίποτα
Πραγματικά, και η παραμικρή συμβουλή θα ήταν πολύτιμη!
Ευχαριστώ

καλημερα.
νομιζω οτι πρεπει να βρεις κατι στο οποιο να εκπαιδευτεις, ασχετως αν θα ειναι σπουδες η μια τεχνη, πχ υδραυλικος.
λες οτι ψαχνεις για δουλεια, αλλα τι δουλεια ψαχνεις, χωρις καποιες γνωσεις;
δουλειες ανειδικευτου;
αυτες οι δουλειες ειναι για πολυ μικρο διαστημα, δεν ειναι για παντα. μετα τι θα κανεις; ασε που δεν υπαρχουν κιολας με τετοια ανεργια, αλλα και να βρεις μια πο αυτες που υπαρχουν, πχ σε ενα καφε η σε ενα φαγαδικο η διανομη εντυπων, φαγητου, κλπ, για ποσο θα κανεις αυτην την δουλεια;
αυτα που λες για το ποδοσφαιρο, φυσικα δεν εννοεις επαγγελματικη ενασχοληση σε αυτην την ηλικια κι εφοσον λες οτι δεν εχεις και ιδιατερο ταλεντο, αλλα απλα σου αρεσει.
σαν προπονηση, φυσικα, γιατι οχι;
αλλα πρεπει να βρεις με τι θα ασχοληθεις ...

Quote:

---

Originally Posted by Mi8

Γειά σας! Είμαι 20 χρονών και έχω φτάσει σε απόγνωση
Οι μέρες μου περνάνε συνεχώς χωρίς να κάνω τίποτα ευχάριστο, με αποτέλεσμα να μην έχω κουράγιο να σηκωθώ ακόμα και απ το κρεβάτι
Καταρχήν η σχολή που πέρασα δεν με γεμίζει καθόλου και έχω φτάσει σε σημείο να την απεχθάνομαι εντελώς με αποτέλεσμα να έχω 2 μήνες να πατήσω
Θα σκεφτόμουν σίγουρα να αλλάξω σχολή, αν ήξερα όμως με τι θα ήθελα να ασχοληθώ
Η αλήθεια είναι οτι καμία απο τις υπάρχουσες σχολές δεν μου κάνει κάποιο "κλικ"
Επισης δεν προσαρμοστηκα ποτέ ιδιαίτερα στον κόσμο του πανεπιστημίου, δεν γνώρισα πολλά άτομα και καθε φορά που πήγαινα στο μάθημα ντρεπόμουν απίστευτα και με έπιανε ταχυκαρδία
Σχέση, ενώ δεν είμαι άσχημος εμφανισιακά, δεν έχω κάνει ποτέ, ντρέπομαι πάρα πολύ με τα κορίτσια
Φίλους έχω, αλλά και εκεί υπάρχει πρόβλημα, αφού μου αρέσει πολύ να βγαίνω σε μαγαζιά κτλπ και θ ήθελα καμιά φορά να κάνω κάτι διαφορετικό απο τα συνηθισμένα, ενω οι φίλοι προτιμούν να μαζεύονται απλά σε σπίτια
Απο χόμπι, είμαι άρρωστος με το ποδόσφαιρο αλλα δυστυχώς δεν πήγα ποτέ σε κάποια ακαδημία και πλέον σε αυτήν την ηλικία για να γραφτείς σε μια ομάδα περνάς απο δοκιμαστικά, και ενω τρελαίνομαι να παίζω, δεν θεωρώ οτι είμαι και ιδιαίτερα καλός ώστε να τα περάσω
Θα δεχόμουν να κάνω και κάποιο αλλο άθλημα για να μη κάθομαι συνεχώς στο καναπέ, αλλα δεν ξέρω ποιο μπορεί να είναι αυτό (το γυμναστήριο το βαριέμαι πάρα πολύ γιατί θέλω να υπάρχει κάποιος ανταγωνισμός)
Και δουλειά θα με ενδιέφερε να βρω, όμως πάρα το ψάξιμο δεν κατάφερα να βρω κάτι
Το θέμα είναι οτι δεν αντέχω να κάθομαι όλη μέρα στο σπίτι και να μη κάνω τίποτα
Πραγματικά, και η παραμικρή συμβουλή θα ήταν πολύτιμη!
Ευχαριστώ

---

Αδέρφια και φίλους δεν έχεις? Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις σε αυτήν την ηλικία μα τόσα πολλά. Όσο για τις σπουδές σου θα σε συμβουλευα να τις συνεχισεις έστω και αν δεν ακολουθήσεις αυτό τον δρόμο θα έχεις ένα πτυχίο και ποιος ξέρει κάποια στιγμή ίσως χρησιμευσει κάπου. Παράλληλα ασχολήσου ερασιτεχνικα με το ποδόσφαιρο γράψου σε κάποια ομάδα και παίξε από χόμπι για αρχή.

Καλησπερα, αυτα που λες τα βιωνω μια ζωη στο μεγιστο βαθμο. Δεν μου ταιριαζει τιποτα. Οποτε σε καταλαβαινω. Κανε αυτα που σου λεει η Αποστολια. Συνεχισε τη σχολη σου, ασχολησου με το ποδοσφαιρο σαν χομπυ και για μενα βρες μια δουλεια. Καλο θα σου κανει. Αν δεν βρισκεις δουλεια πηγαινε σε καποιο ΚΕΚ να εξειδικευτεις. Κανουν κι εκει μαθηματα ακομα και με πληρωμη αν θες. Αυτα απο μενα.

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας
Το θέμα μου όμως δυστυχώς δεν είναι μόνο το τι θα κάνω με το πανεπιστήμιο
Βαρέθηκα να ντρέπομαι και να μη μπορώ να βγάλω προς τα έξω τον αληθινό εαυτό μου όταν συναντώ κάποιον ξένο, κάτι που ίσως να επηρέασε και τη γνώμη μου για τη σχολή μου, αφού μην έχοντας καταφέρει να γνωρίσω κόσμο και με το άγχος που είχα καθε φορά που έμπαινα στην αίθουσα μου έκανε την εμπειρία του πανεπιστημίου τελείως αποκρουστική
Να με επηρεάζει τόσο η γνώμη των άλλων,κάτι που με εμπόδισε (και ακόμα με εμποδίζει) να γραφτώ σε κάποιον αθλητικό σύλλογο που τόσο θ ήθελα
Να είμαι 20 χρονών και όχι απλά να μην έχω προχωρήσει με κάποια κοπέλα , αλλα να μην είμαι καν σίγουρος για το πως να τη φιλήσω, αφού δεν το έχω κάνει ποτέ, οπότε ακόμα και να θέλω να μιλήσω σε μια κοπέλα σκέφτομαι "και να της αρέσω, τι θα της πω, ότι 20 χρονών δεν ξέρω να φιλαω?"
Να υποπτεύομαι συνεχώς οτι οι φίλοι μου δεν νοιάζονται αληθινά για μένα και με κοροϊδεύουν δημιουργώντας δικά μου σενάρια τα οποία το 99% των φορων δεν ισχύουν
Δεν καταλαβαίνω πως κατάντησα έτσι, παλιότερα ήμουν τελείως διαφορετικός
Το ξέρω οτι έθεσα πολλά καινούρια θέματα τώρα, στο πρώτο ποστ δεν έδωσα σωστή βάση στα πράγματα

Το να προσαρμοστείς στο χώρο του πανεπιστημίου είναι άλλο θέμα και το να βρεις τι σε γεμίζει να σπουδάσεις είναι άλλο θέμα. Κι αν πραγματικά θες ν' αλλάξεις σχολή είσαι πολύ μικρός και μπορείς άνετα το κάνεις, αλλά μην το καθυστερείς. Το ζήτημα είναι όντως δεν σε γεμίζει αυτό που σπουδάζεις ή η γενεσιουργός αιτία της βαριεστημάρας είναι άλλη κι εκδηλώνεται ανάμεσα σ' αλλα κατ' αυτόν τον τρόπο? Βαθιά μεσα σου τι σε παρακίνησε να γραφτείς σ αυτή τη σχολή, εννοώ εκεινη τι στιγμή που την έβαζες ως επιλογή, έπειτα που έμαθες πως πέρασες και πήγες να κάνεις εγγραφή? Διότι η σκέψη σ αυτες τις στιγμές κρύβει το τι πραγματικά επιζητούμε, θέλουμε ή νιώθουμε.

Το ποδόσφαιρο καλό είναι για χόμπι αλλά δεν θα σου δώσει να φας κι έπειτα η ύπερβολική ενασχόληση είναι χάσιμο δημιουργικού χρόνου. Με τα κορίτσια η ντροπή φεύγει σταδιακά απλά με το να ξεκινήσεις να μιλάς με όποιες κοπέλες ξέρεις ή συναντάς μέχρι να επέλθει η εξοικείωση.

Quote:

---

Originally Posted by Mi8

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας
Το θέμα μου όμως δυστυχώς δεν είναι μόνο το τι θα κάνω με το πανεπιστήμιο
Βαρέθηκα να ντρέπομαι και να μη μπορώ να βγάλω προς τα έξω τον αληθινό εαυτό μου όταν συναντώ κάποιον ξένο, κάτι που ίσως να επηρέασε και τη γνώμη μου για τη σχολή μου, αφού μην έχοντας καταφέρει να γνωρίσω κόσμο και με το άγχος που είχα καθε φορά που έμπαινα στην αίθουσα μου έκανε την εμπειρία του πανεπιστημίου τελείως αποκρουστική
Να με επηρεάζει τόσο η γνώμη των άλλων,κάτι που με εμπόδισε (και ακόμα με εμποδίζει) να γραφτώ σε κάποιον αθλητικό σύλλογο που τόσο θ ήθελα
Να είμαι 20 χρονών και όχι απλά να μην έχω προχωρήσει με κάποια κοπέλα , αλλα να μην είμαι καν σίγουρος για το πως να τη φιλήσω, αφού δεν το έχω κάνει ποτέ, οπότε ακόμα και να θέλω να μιλήσω σε μια κοπέλα σκέφτομαι "και να της αρέσω, τι θα της πω, ότι 20 χρονών δεν ξέρω να φιλαω?"
Να υποπτεύομαι συνεχώς οτι οι φίλοι μου δεν νοιάζονται αληθινά για μένα και με κοροϊδεύουν δημιουργώντας δικά μου σενάρια τα οποία το 99% των φορων δεν ισχύουν
Δεν καταλαβαίνω πως κατάντησα έτσι, παλιότερα ήμουν τελείως διαφορετικός
Το ξέρω οτι έθεσα πολλά καινούρια θέματα τώρα, στο πρώτο ποστ δεν έδωσα σωστή βάση στα πράγματα

---

πραγματι, τωρα τα λες καπως διαφορετικα.
υπαρχει δλδ περιπτωση να σου αρεσει η σχολη σου, αλλα να προσπαθεις να την αποφυγεις για τους αλλους λογους που περιγραφεις; πχ κοινωνικοτητα, κλπ;
αν ναι, αυτο ειναι καλο νεο (για τις σπουδες σου).
η σχολη ειναι ενας πολυ βολικος τοπος κοινωνικοποιησης.
κι αυτο, γιατι δν ειναι μπαρ η καφε, ωστε ο σκοπος εκει να ειναι ο χαβαλες και οι γνωριμιες.
υπαρχει συγκεκριμενο προγραμμα με ωρες μαθηματων και δουλεια να γινει κι ετσι μπορεις παντα να εισαι η να δειχνεις απασχολημενος. δεν νοιωθεις αμηχανια..
υπαρχει και ελευθερος χρονος για γνωριμιες, αλλα ΑΝ θελεις τον χρησιμοποιεις.
δεν ειναι οπως σε ενα μπαρ οπου αν νοιωθεις ακοινωνητος και πας μονος δεν ξερεις τι να κανεις και κοιτας τα χερια σου και τα ποδια σου.
αν σου αρεσει η σχολη σου, αφοσιωσου στα μαθηματα εκει κι αν ειναι να προκυψει και καμια παρεα, καλως να ερθει.
δεν χρειαζεται να την περιμενεις με αγχος και να βαθμολογεις τον ε αυτο σου ποσο επιτυχημενα κοινωνικοποιειται. δεν εισαι γι αυτο, εκει. για τα μαθηματα εισαι.
αν ακολουθησεις το προγραμμα σπουδων, σιγα- σιγα θα ερθουν και καποιες γνωριμιες. μην βιαζεσαι.

ΑΝ ομως δεν αντεχεις να συνεχιζεις να μελετας το αντικειμενο και θα θελες να κανεις κατι αλλο, ειναι ΑΛΛΗ συζητηση. ξεκαθαρισε αυτο σε πρωτη φαση και ΜΗΝ το μπλεκεις με την κοινωνικοποιηση σου...

Το να δημιουργείς σενάρια πιθανόν να σημαίνει ότι ευθυγραμμίζεις τη συμπεριφορά σου έναντι τους με βάση τα σενάρια, τα οποία εντούτοις, όπως λες, 99% δεν ισχύουν. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, εφόσον όπως λες είναι φίλοι σου, τότε θα κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς μαζί τους σε επιμέρους περιστατικά κι ετσι να αρχίσει να κλονίζεται μια φιλία.
Η γνώμη των άλλων για θέματα καθημερινότητας (πχ να γραφτω σε ενα αθλητικο σωματειο) μας είναι σημαντική όταν έχουμε θέμα χαμηλής αυτοεκτίμησης ή αν δεν έχουμε τέτοιο θέμα δεν ξέρουμε τι πραγματικά θέλουμε.
Το άγχος όταν έμπαινες στην αίθουσα, η προσαρμογή που είπες πιο πριν και όλα τα υπόλοιπα που σε απασχολούν μήπως είναι ο λόγος που σε κάνει να λες οτι η σχολή σου δεν σε γεμίζει, δλδ οι λόγοι αυτοί μόλυναν τη σκέψη σου ως προς το πως αντικρίζεις τις σπουδες σου?

Quote:

---

Originally Posted by Mi8

Βαρέθηκα να ντρέπομαι και να μη μπορώ να βγάλω προς τα έξω τον αληθινό εαυτό μου όταν συναντώ κάποιον ξένο,

---

Γιατί δεν βγάζεις έξω τον αληθινό σου εαυτό; Ποιός είναι αυτός και γιατί ντρέπεσαι;

Επειδη βαριεμαι να τα διαβαζω ολα γιατι ειναι και πρωι θα αναφερθω μονο στο τελευταιο μηνυμα. Οποιος και αν ειναι ο εαυτος του θεματοθετη καλο ειναι να τον βελτιωσει και να τον βγαλει προς τα εξω. Ολοι εχουμε καλα στοιχεια απλα οπως ειπα και σε αλλο θεμα γινομαστε μισανθρωποι λογω καποιων καταστασεων. Στο χερι μας ειναι να μην ειμαστε και να βγαζουμε προς τα εξω κατι ωραιο και να μην υποφερουμε κιολας γιατι ο ανθρωπος εχει ταση προς το κακο μονο γιατι δεν εμαθε να εχει ταση προς το καλο, υπαρχουν δυο λυκοι μεσα μας και μπλα, μπλα μπλα ειναι ποιον ταιζουμε. Ε, ολοι ταιζουμε τον κακο λυκο, δεν σημαινει ομως οτι δεν υπαρχει και το καλο μεσα μας. Θεματοθετη, βγαλε τον καλο εαυτο σου προς τα εξω!!!!!!!!!

Οταν λέω οτι δεν βγάζω τον πραγματικό μου εαυτό εννοώ οτι δεν μπορώ να προβάλλω τα καλα στοιχεία του χαρακτήρα μου. Αφού ενώ κανονικά με τα άτομα που γνωρίζω καλα και είμαι άνετος μαζί τους είμαι πάντα ευδιάθετος και έχω πολύ χιούμορ, με τα καινούρια άτομα που γνωρίζω φαίνομαι σαν κάποιος πολύ κλειστός τύπος.
Η σχολή ήξερα πριν την δηλώσω ότι μάλλον δεν θα με ενδιαφέρει και τόσο, καλή σχολή είναι αλλα πολύ θεωρητική. Το ήξερα αυτό πριν τη δηλώσω, εξ αρχής όμως δεν προσανατολιζομουν σε καμία σχολή, οπότε τη δήλωσα με το σκεπτικό να τη δοκιμάσω και να δούμε. Όμως είναι αρκετά πιθανόν μεσα στους λόγους που την άφησα εντελώς να είναι και το άγχος της επαφής μου με τα αλλα άτομα.

Δεν ειναι κατι το αφυσικο σε αυτα που μας περιγραφεις!! Μια χαρα φυσιολογικος εισαι απλα πρεπει να ανοιχτεις λιγο με νεα ατομα!! Δεν εισαι προβληματικος οπως μπορει να νομιζεις, εσυ μειωνεις τον εαυτο σου και αυτο το κανω και εγω να ξερεις!! Δεν εχω βρει τη ριζα αν και πιστευω οτι ειναι πολυ βαθια, στο πως βλεπω τους αλλους ανθρωπους αρα και τον εαυτο μου!! Καλη τυχη στην προσπαθεια να ξεκλειδωσεις τον εαυτο σου!!