Αυτοπροσδιορισμός μετά απο πολυχρόνιο μπέρδεμα

Καλησπέρα σε όλους. Δέν ξέρω πώς να ξεκινήσω το πόστ αυτό και να σας περιγράψω όσο πιό σύντομα το <<θέμα>> που μπήκα απο λάθος συναισθήματα και γενικότερα λάθος σκέψεις του παρελθόντος (απο παιδική ηλικία βασικά). Τώρα είμαι 38 και έχω σίγουρα επέλθει σε σχεδόν λύση του <<προβλήματος>> μέσω αυτοβοήθειας και <<αυτοίασης>> , που με ταλάνιζε ας πούμε τόσα χρόνια, μέσω συνειδητοποίησης του τί συμβαίνει πραγματικά σε μένα και ατσαλώνοντας-προαπίζοντας παράλληλα τον πραγματικό εαυτό μου, ώστε να ξέρω τί θέλω και πού πάω με λίγα λόγια και απο εδώ και πέρα όσον αφορά τουλάχιστον το άτομό μου, να δημιουργώ μόνο θετικά πράγματα και καταστάσεις παρά αρνητικά.
Ομολογώ λοιπόν πως έπαιρνα ελαφριά χάπια εδώ και 8 χρόνια (4 χαπάκια στην αρχή) , όπου μπήκα μέσω συμβουλής ειδικού. Εδώ και σχεδόν 5 χρόνια (απο τα 8 συνολικά της φαρμακευτικής θεραπείας μου) έπαιρνα το Abilify των 10 mg. μέχρι εδώ και τρείς εβδομάδες που πήρα σταδιακά το Seroquel των 150 mg. για όσους το ξέρουν, όπου είναι η ελάχιστη δόση για τους ενήλικες απο ότι διάβασα και τις οδηγίες του φαρμάκου. Λέω σταδιακά, γιατί για λόγους καθαρά υγείας αναγκάστηκα να σταματήσω το Abilify των 10 mg. για 2 μέρες και αυτό ουσιαστικά μου έδωσε το καθαρό μυαλό και την ενέργεια ίσως που χρειαζόμουν και την αντίληψη που είχα προέλθει τόσα χρόνια λάθους σκέψεως (τουλάχιστον).
Στη συνέχεια που το έκοψα για δύο μέρες άρχισα σταδιακά λοιπόν να παίρνω το Seroquel των 50 mg. την πρώτη εβδομάδα, την δεύτερη Seroquel των 100 mg. και τώρα πάω να ολοκληρώσω την τρίτη εβδομάδα, έχοντας αρχίσει ήδη, το Seroquel των 150 mg.
Αυτή η διαδικασία πιστεύω μου έδωσε μεγαλύτερη διαύγεια και ενέργεια όπως προείπα, όπου με βοήθησε στο να βρώ μέσα μου ας πούμε τί πραγματικά φταίει και απο ποιά συναισθήματα-σκέψεις-φοβίες <<πηγάζει>> η αδυναμία μου ουσιαστικά και συγχρόνως να τα βάλω όλα σε μιά σειρά και να κάνω <<Ειρήνη>> με το παρελθόν που ήταν κάπως δύσκολο ομολογώ (άλλοι σίγουρα έχουν περάσει πραγματικά δύσκολα και καταλαβαίνω).
Για το παρελθόν αυτό είναι δεδομένο πλέον, ότι δέν <<φταίει>> κανένας άλλος, πέρα απο τον ίδιο μου τον εαυτό. Πλέον είμαι λοιπόν μέσω σημαντικής <<αυτοβοήθειας>> και <<αυτοίασης>> τις τελευταίες δυόμισι εβδομάδες (κλεισμένος μέσα στο σπίτι ουσιαστικά και βυθισμένος σε σκέψεις), στην φάση να πώ πως είμαι εντελώς καλά (δημόσια) και πλέον το μόνο που έχει απομείνει είναι ο αυτοπροσδιορισμός μου ώς άτομο. Δηλαδή να βρώ ακριβώς πλέον τα θέλω μου και τον πραγματικό εαυτό μου στην ουσία (με λίγα λόγια). Ξέρω ότι αυτό θα έρθει μόνο του αρκεί να είμαι (είμαστε) δυνατοί σάν χαρακτήρες και άνθρωποι και όλα θα έρθουν.
Επειδή όμως παράλληλα, <<βγαίνω>> απο μιά κατάσταση που έφτασε πιό παλιά να έχει χαρακτηριστεί ώς διπολική διαταραχή και τώρα ο γιατρός που με βλέπει να λέει ότι έχω απλώς μιά συναισθηματική διαταραχή (μέχρι πρίν τρείς σχεδόν εβδομάδες που ξεκίνησα το Seroquel). Έχω φτάσει λοιπόν σήμερα που τα λέω αυτά, να έχω κάνει σημαντικότατη δουλειά μέσα μου (τις τελευταίες δυόμισι εβδομάδες) και αναγνωρίζοντας ΤΟΤΕ, ουσιαστικά την αδυναμία μου να διαχειριστώ καταστάσεις και τυχόν συναισθήματα, είμαι σε κατάσταση που λέω πλέον και στον τίτλο του πόστ μου σάν "αυτοπροσδιορισμός".
Εννοώ με αυτό ότι απλά τώρα κάνω αυτό που θα έκανε ένα δυνατό παιδάκι στην παιδική του ηλικία που απλά θα ξεκίναγε μιά <<υγιή>> ψυχικά ζωή. Πιά δέν με τρομάζει τίποτα και έχω ατσαλώσει-προασπίσει τον εαυτό μου σε τέτοιο επίπεδο όπου λέω ποιά ότι και προβλήματα δύσκολα να έρθουν στο μέλλον, θα έχω την δύναμη να τα αντιμετωπίσω κατάλληλα και να μήν <<ξαναπέσω>> σε λάθος σκέψεις και καταστάσεις. Εδώ πάει το όσο παθαίνεις - μαθαίνεις. Αλλά εγώ αισθάνομαι πως έπαθα αρκετά (για μένα) και δέν υπάρχει το ενδεχόμενο πλέον να <<ξανακυλήσω>> σε αδυναμίες θέλετε ή λάθη του παρελθόντος. 'Οτι και να ειπωθεί σε αυτό το θέμα πλέον, αισθάνομαι πως με βοηθάει μόνο θετικά και ότι βρέξει ας κατεβάσει πλέον. :) :)

Παρακαλώ παράλληλα, την όποια συμβουλή σας και ευχαριστώ εκ των προτέρων. :) :)

Σήμερα λοιπόν να πώ έτσι κάτι αναφορικά πιό πολύ για τους υπόλοιπους ανθρώπους που γράφουν εδώ μέσα διάφορα θεματάκια που τους απασχολούν (απο μικρά έως μεγαλύτερα κατ' αυτούς) και επειδή δέν απαντάει κανείς στο θέμα αυτό (δέν τρόλαρα ας πούμε) και τους λόγους τους καταλαβαίνω προσωπικά λίγο πολύ, να πώ το εξής. Οι αλλαγές πλέον είναι πραγματικά ραγδαίες για εμένα και το βλέπω ώρα με την ώρα ποιά. Είναι φοβερό συναίσθημα για όσους έχουν περάσει απο κατάθλιψη ή κάποιο <<ψυχικό νόσημα>> απο κάποιο αδιαμφισβήτητο γεγονός ή έστω την πιό μικρή διαταραχή που τους ενόχλησε κατα πάντα εμάς τους ίδιους, έστω στο ελάχιστο.
Το αισθάνομαι όχι σάν κάποιο επεισόδιο ευφορίας (απο ότι διαβάζω και εδώ μέσα και ενημερώνομαι) αλλά πραγματικά ότι αλλάζω προοπτικές πρώτα μέσα μου και μετά τις πραγματοποιώ σιγά σιγά και έξω και πιάνουν τόπο που λέμε στην ουσία. Είμαι σχεδόν λοιπόν στην πλήρη εξισσορόπηση και πραγματικά αυτό που αισθάνομαι να έρχεται (τουλάχιστον για αρχή) είναι ένα φοβερό συναίσθημα αληθινής ευτυχίας και ανεμελιάς (όπως ένα παιδί). Αλλά όπως καταλαβαίνετε αυτό δέν θα βγεί (εκεί έξω) με την <<ένταση>> που το λέω εδώ μέσα αλλά με μιά πιό "λάου λάου" συμπεριφορά (μήν τρομάξει και κανας περαστικός). :) :)
'Ολα αυτά σας τα λέει ένας άνθρωπος που πέρασε όχι πραγματικά δύσκολα σάν άλλους ανθρώπους αλλά είχα ένα αρκετό μπέρδεμα συμπεριφοράς δικής μου και βίωσα κάποιες άσχημες καταστάσεις (δέν τα ζυγίζω σαφώς) και τώρα ποιά τα πράγματα είναι ήδη πάρα πολύ καλά για μένα (σάν γενικά όλα) και τα γράφω όλα αυτά όντας πραγματικά χαρούμενος μέσα μου και να δώσω παράλληλα θάρρος με τα λεγόμενά μου να ξεπεράσουν κι άλλα άτομα τις όποιες δυσκολίες (όλα είναι μέσα στο μυαλό μας ουσιαστικά).
Συμβουλή λοιπόν ενός 38χρονου. Κάντε σιγά σιγά (ή πιό γρήγορα όπως εγώ τελευταία) βήματα που σας γεμίζουν και η ώρα η καλή θα έρθει. Και να πώ ένα άλλο που μου ήρθε τώρα. Η καλύτερη <<ψυχοτρόπος ουσία>> είναι η ίδια η ζωή (με τα καλά και τα κακά της). :) :)

Υ.Γ. Θα ενημερώνω το θέμα αυτό κάποιες φορές ακόμη ελπίζω και να μήν παρασυρθώ στη συνέχεια :) :)
Ευχαριστώ όσους με διαβάζουν κι άν κάνω κάτι καλό σε κάποιον με κάποιο τρόπο απο το πρώτο μου πόστ, ας το κρατήσει για τον εαυτό του μάλλον. :) :)