Καλησπερα σας,
Αντιμετωπίζω μια κατάσταση την οποια δε μπορω να αντιμετωπίσω μονη μου. Είμαι (29 ετων) με το σύντροφο μου (39 ετών) 1 χρόνο μαζι αλλα γνωριζόμαστε 3 χρονια. Είμαστε ερωτευμένοι, αγαπά ο ενας τον αλλον αλλα νιώθει οτι η αδερφη του (43 ετών, ανύπαντρη) τον έχει ανάγκη και αφηνει πίσω τη ζωη του γι'αυτο. Δε θέλει να συγκατοικισουμε γιατί μενει με εκείνη και σκέφτεται τι θα απογινει αν την αφησει μονης της. Εκείνη το γνωριζει και το εκμεταλλεύεται. Υπαρχει περίπτωση να γινω προτεραιότητα ποτε ? Υπαρχει τροπος να του εξηγήσω το πρόβλημα μου και να με καταλαβει? Λειτουργουνε σα ζευγαρι, μιλάνε με τις ωρες στο τηλέφωνο, κανουν σχεδια μαζι... Νιώθω μόνη και δε με νιώθει.