Με χώρισε με μήνυμα πριν καν τα φτιάξουμε. Φταίω;
Καλησπέρα! Είμαι κοπέλα 23 χρονών και στο χώρο που δουλεύω γνώρισα έναν συνομιληκό μου με τον οποίο φάνηκε εξαρχής ότι έχουμε κοινά σημεία και το καταλαβαίναμε και οι δυο. Εκείνος δουλεύει σερβιτόρος και εγώ σε μαγαζί με ρούχα λίγο πιο κάτω, οπότε παίρνω καφέ από το μαγαζί που δουλεύει και έτσι πιάσαμε κουβέντα τυχαία μια μέρα. Βρεθήκαμε στη στάση του λεωφορείου μετά τη δουλειά και πιάσαμε την κουβέντα. Από εκεί και μετά όποτε πήγαινα να πάρω τον καφέ μου μου έριχνε ματιές και χαμόγελα και ανταπέδιδα και κατάλαβα ότι μου αρέσει. Βγήκαμε 2 φορές και λέγαμε διάφορα πράγματα ώσπου τη δεύτερη φορά μου είπε ότι του αρέσω. Εγώ ήθελα να βεβαιωθώ ότι δεν είναι ενθουσιασμός γιατί γενικά δεν λειτουργώ όταν δεν ξέρω ότι με τον άλλον θέλω να συμβεί κάτι και πίστευα ότι κι αυτός είναι έτσι βάση αυτών που είχαμε συζητήσει. Είχαμε συνειδητοποιήσει ότι και οι δύο αργούμε να ανοιχτούμε και για αυτό πολλές φορές οι άλλοι μας παρεξηγούν και σοβαρά είχα νιώσει τόσο ωραία που ο wannabe σύντροφος/γκόμενος/whatever μου θα με καταλαβαίνει και θα προχωράμε μαζί σιγά-σιγά.
Βρέθηκαμε και τρίτη φορά και δώσαμε ένα φιλί και μιλήσαμε όπως πάντα. Μάλλον εκείνος περίμενε κάτι παραπάνω; Δεν ξέρω, από όσο μου χε πει δεν ενδιαφερόταν για κάτι επιφανειακό και δεν είχε πολλές εμπειρίες όπως κι εγώ. Δεν μου το έδειξε όμως. Ενώ εγώ ήθελα να του πω να περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί εκτός δουλειάς και όχι σε καφετέριες με τόσο κόσμο αλλά οι δυο μας για να δούμε πως πηγαίνει μου είπε ότι τελικά έκανε λάθος και ότι δεν ενδιαφέρεται τόσο αλλά να μείνουμε φίλοι μέσω μηνύματος! Φυσικά και έπεσα απ τα σύννεφα γιατί ούτε περίμενα τέτοια εξέλιξη και με απογοήτευσε. Δεν μου χε δείξει ότι είναι ανώριμος. Δεν μου έδωσε ούτε το χώρο ούτε το χρόνο να καταλάβω πόσο δυνατό είναι αυτό που νιώθω/νιωθουμε, να δούμε αν πάει και που πάει, με ακύρωσε έτσι χωρίς να ξέρει καν τι σκεφτόμουν εγώ και ποια είμαι. Εγώ ήθελα να τον γνωρίσω... Δεν είναι τύπος που ήθελε σεξ και επειδή δεν του το δωσα για αυτό απόγοητεύτηκε αλλά κάτι του την έσπασε και χωρίς να το συζητήσουμε με ακύρωσε.
Τώρα δεν ξέρω τι να κάνω, θέλω να του εκφράσω αυτό που υπογράμμισα πιο πάνω αλλά όχι και να τον παρακαλέσω γιατί ετσι κι αλλιως δεν ηταν αυτός ο σκοπός μου. Εγώ εχω μαθει να δινω ευκαιρια στους ανθρωπους πριν αποφασισω κάτι δεν παίζω με τα συναισθήματά τους. Θέλω να μιλήσουμε από κοντά αλλά το αποφεύγει...
Θα ήθελα να ακούσω τις γνώμες σας. Έχω δίκιο που νιώθω απογοήτευση και πως να το χειριστώ;