Αλλαγή...Εύκολο η δύσκολο?

Καλησπέρα σε όλους.
Έχω διαγνωστεί πρόσφατα με σχιζοσυναισθηματική διαταραχή.Παλαιότερα είχα μείνει στο ΙΔΨ με ψυχωτικά και κατάθλιψη.Η πρώτη μου διάγνωση έγινε πριν 5 χρόνια και η πιο πρόσφατη πέρυσι.Έχω κάνει αρκετές σχέσεις στη ζωή μου(είμαι bi) αλλά μετά την πρώτη διάγνωση και την αγωγή απομονώθηκα πολύ και από σχέσεις και από φίλους.Είμαι χωρίς σχέση 5 χρόνια.Μέχρι και από πριν λίγο καιρό δεν μου έλειπαν αλλά το τελευταίο διάστημα νιώθω πολύ έντονα την ανάγκη μου για μια σχέση.
Ξέρω πως έχω περάσει πολλά αυτά τα 5 χρόνια και από την άλλη σκέφτομαι πόσο εύκολο θα ήταν να κάνω μια σχέση έχοντας και τα θέματα μου.Είμαι ισορροπημένος εδώ και αρκετό καιρό και αυτό είναι ένας λόγος ακόμα που με κάνει να θέλω μια σχέση πέραν του ότι το θέλω και εγώ και το έχω ανάγκη.
Είμαι πολύ καιρό κυριολεκτικά από φίλους και από σχέσεις μόνος.Έχω "συνηθίσει" πολύ την μοναξιά μου.Από την μια νιώθω ασφαλής εκεί από την άλλη δεν αντέχω και στην ιδέα πως θα περάσει όλη μου η ζωή έτσι.
Για αυτό ξεκίνησα και σχολή για αυτό θα αρχίσω και γυμναστήριο.Θέλω να αλλάξει όλο αυτό αλλά φοβάμαι την αλλαγή λόγω χρόνιας απομόνωσης.
Ναι φυσικά παίζει και το θέμα το πως θα πεις στην σχέση σου η στο νέο σου φίλο το τι έχεις αλλά αν υπάρξει κατανόηση και είναι οκ άτομο κι άλλος αυτά τα περνάς.Και έχω δει τέτοια παραδείγματα.Με φοβίζει από την μία αλλά από την άλλη δεν είναι κάτι που θα με σταματήσει στο να κάνω μια σχέση η μια φιλία.Τα περιμένω όλα και θετικά και αρνητικά.
Εσείς έχετε περάσει από την απόλυτη απομόνωση σε κάτι αντίθετο?Ήταν δύσκολο?
Το μόνο που σίγουρα πιστεύω είναι πως θέλω να ζήσω έντονα όπως πριν αρχίσουν τα ψυχιατρικά θέματα.
Νιώθω έτοιμος αλλά ο καιρός της απομόνωσης ήταν μεγάλος και έχω κλειστεί σε ένα καβούκι.
Ψάχνω και σκέφτομαι να βρω τι φταίει.Φταίνε τα φάρμακα,φταίει η πάθηση φταίει η χαμηλή μου αυτοπεποίθηση?
Και ένα ακόμα πράγμα που με σταματάει σε μια μελλοντική σχέση είναι το θέμα του sex.Δεν έχω μετά την αγωγή καμία όρεξη η διάθεση.Πιστεύετε ότι θα μπορούσε να αλλάξει αν έβρισκα ένα άτομο με κατανόηση για αρχή?
Μπέρδεμα.
Όποιος έχει περάσει από αυτό το στάδιο θα ήθελα την γνώμη του.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.Καλό απόγευμα

Ψαξε αναμεσα σε παρα πολλα ατομα μεχρι να βρεις το καταλληλο για σενα. Δεν ειναι ευκολο σιγουρα.

Καλησπέρα
Πόσο χρόνων είσαι αν επιτρέπεται...
Καταλαβαίνω ότι νιώθεις λίγο έξω από τα νερά σου και αποκομμένος λόγω της μοναχικοτητας των πέντε χρόνων που μας αναφέρεις...........Είναι περίεργο πράγμα η μοναξιά αν τη συνηθίσεις και γίνει το καταφύγιο σου βαλτωνεις ....

Εγώ θα σου πρότεινα καταρχάς να μην αγχώνεσαι....χαλαρα η ζωή είναι ωραία που λένε και ας μην έχεις και παρέα....ετσι...

Κατά δεύτερον θα σου έλεγα να μην κάνεις πράγματα με κύριο στόχο τη δικτύωση και τη δημιουργία φιλιων και σχέσεων......γτ θα αγχωθείς περισσότερο....οι ανθρώπινες σχέσεις είναι κάτι που τυχαινουν στη καθημερινή μας συναναστροφή και δεν θέλουν πίεση...

Οπότε δημιούργησε την ιδανική ρουτίνα για σένα......περιποίησου τον εαυτο σου κανε χόμπυ που σε γεμίζουν και σου αρέσουν, κάθε μια ξένη γλώσσα ξεκινά κάποιο άθλημα...πήγαινε να περπατήσεις στο πάρκο της γειτονιάς σου πάρε κατοικίδιο.....Κάνε πράγματα ωραία να περνάς καλά μέσα στη μέρα σου και απομάκρυνε όποιες αρνητικές και απαισιόδοξες σκέψεις υπάρχουν στο μυαλό σου.......και μέσα από αυτά τα πράγματα που θα κάνεις θα προκύψουν και οι επαφές και οι γνωριμίες ...

Εσύ τώρα έχεις λίγο πελαγωσει γτ σκέφτεσαι τα ακρα....νιώθεις ότι βιώνεις την απόλυτη μοναξιά και έχεις βάλει στόχο την απόλυτη "ευτυχια"να ζήσεις έντονα ....Είναι λίγο τρομακτικό και δύσκολο και σε καταβάλει γτ είναι μεγάλη η αλλαγή....

Γ αυτό να σκέφτεσαι να βάζεις ένα ένα στόχο κάθε φορά..

Από κάθε φορά κάτι μικρό θέλει για να πετύχεις σταδιακα μια αλλαγή...

Και να δίνεις χρόνο στον εαυτό σου

Οπότε η απάντηση στην ερώτηση σου είναι ότι η αλλαγή γίνεται ευκολότερη όταν θέτεις μικρούς και εφικτους στόχους κάθε φορά και τους κλιμακωνεις αργά αλλα σταθερά μέχρι να φτάσεις εκεί που θες

καλησπερα κι απο εμενα

καταρχας δεν εισαι ο μονος να ξερεις που πασχεις απο ψυχωτικα..εγω εχω διαγνωση παρανοικη ψυχωση..εχω να κανω σχεση 4 χρονια αν το υπολογιζω σωστα.
κι εγω εχω απομονωθει.ο κολλητος μου μενει αθηνα και εδω στην πολη μου ψιλοπραγματα απο παρεες.
η σχολη θα σε βοηθησει πολυ αν σου αρεσει το αντικειμενο που σπουδαζεις.εκει θα γνωρισεις ατομα με τα οποια θα εχεις αυτο το κοινο θα ασχολειστε με τα ιδια πραγματα και μπορεις σιγα σιγα να μπαινεις στη συζητηση και σε σιγα σιγα θα ερθει και ο καφες και οι γνωριμιες.κι εγω εδω παρεα εχω απο τη σχολη μια στο τοσο παμε για ενα καφε ή μετα το μαθημα και στα διαλειμματα θα μιλησουμε για κατι..
εχω γινει μοναχικο ατομο.στην αρχη δεν αντεχα τη μοναξια.τωρα ομως τη συνηθισα και μου αρεσει να περναω το χρονο και μονη μου.προσπαθω να βγαινω εξω σιγα σιγα μετα το τελευταιο επεισοδιο απλα δε μπορω να κατσω για πανω απο 45 λεπτα εξω.θελω να γυρναω σπιτι στην ασφαλεια μου.
περα απο τη σχολη και στο γυμναστηριο που λες οτι θες μπορεις να γνωρισεις ατομα ειδικα αν εχεις μια σταθερη ωρα που θα πηγαινεις και πεφτεις πανω στα ιδια ατομα,θα ειναι πιο ευκολο νομιζω..
εχεις να δωσεις πολλα που δεν ειχες την ευκαιρια μεχρι τωρα αυτα τα χρονια για αυτο μεσα σου νιωθεις την αναγκη να δικτυωθεις μετα τη μοναξια.

ευχομαι τα καλυτερα!

Quote:

---

Originally Posted by Miliva21

Καλησπέρα
Πόσο χρόνων είσαι αν επιτρέπεται...
Καταλαβαίνω ότι νιώθεις λίγο έξω από τα νερά σου και αποκομμένος λόγω της μοναχικοτητας των πέντε χρόνων που μας αναφέρεις...........Είναι περίεργο πράγμα η μοναξιά αν τη συνηθίσεις και γίνει το καταφύγιο σου βαλτωνεις ....

Εγώ θα σου πρότεινα καταρχάς να μην αγχώνεσαι....χαλαρα η ζωή είναι ωραία που λένε και ας μην έχεις και παρέα....ετσι...

Κατά δεύτερον θα σου έλεγα να μην κάνεις πράγματα με κύριο στόχο τη δικτύωση και τη δημιουργία φιλιων και σχέσεων......γτ θα αγχωθείς περισσότερο....οι ανθρώπινες σχέσεις είναι κάτι που τυχαινουν στη καθημερινή μας συναναστροφή και δεν θέλουν πίεση...

Οπότε δημιούργησε την ιδανική ρουτίνα για σένα......περιποίησου τον εαυτο σου κανε χόμπυ που σε γεμίζουν και σου αρέσουν, κάθε μια ξένη γλώσσα ξεκινά κάποιο άθλημα...πήγαινε να περπατήσεις στο πάρκο της γειτονιάς σου πάρε κατοικίδιο.....Κάνε πράγματα ωραία να περνάς καλά μέσα στη μέρα σου και απομάκρυνε όποιες αρνητικές και απαισιόδοξες σκέψεις υπάρχουν στο μυαλό σου.......και μέσα από αυτά τα πράγματα που θα κάνεις θα προκύψουν και οι επαφές και οι γνωριμίες ...

Εσύ τώρα έχεις λίγο πελαγωσει γτ σκέφτεσαι τα ακρα....νιώθεις ότι βιώνεις την απόλυτη μοναξιά και έχεις βάλει στόχο την απόλυτη "ευτυχια"να ζήσεις έντονα ....Είναι λίγο τρομακτικό και δύσκολο και σε καταβάλει γτ είναι μεγάλη η αλλαγή....

Γ αυτό να σκέφτεσαι να βάζεις ένα ένα στόχο κάθε φορά..

Από κάθε φορά κάτι μικρό θέλει για να πετύχεις σταδιακα μια αλλαγή...

Και να δίνεις χρόνο στον εαυτό σου

---

Ευχαριστώ για την απάντηση.Έχεις δίκιο δεν πρέπει να αγχώνομαι μόνο κακό κάνει.
Είμαι 36 χρόνων.Ευτυχώς πάντα σε όλη μου τη ζωή με θυμάμαι με σκυλάκι και τώρα έχω και το λατρεύω και μου το ανταποδίσει.Θα γραφτώ σύντομα γυμναστήριο ελπίζω να βοηθήσει και η σχολή που άρχισα.
Μακάρι να βρω φίλους αν και πια οι άνθρωποι έχουν γίνει υπερπροστατευτικοί και δεν ανοίγονται εύκολα.Δεν ξέρω
αν είναι καλό η κακό αυτό.
Σε ευχαριστώ πολύ ήταν ειλικρινά πολύ βοηθητικά τα όσα είπες,να 'σαι καλά!

Quote:

---

Originally Posted by boo

καλησπερα κι απο εμενα

καταρχας δεν εισαι ο μονος να ξερεις που πασχεις απο ψυχωτικα..εγω εχω διαγνωση παρανοικη ψυχωση..εχω να κανω σχεση 4 χρονια αν το υπολογιζω σωστα.
κι εγω εχω απομονωθει.ο κολλητος μου μενει αθηνα και εδω στην πολη μου ψιλοπραγματα απο παρεες.
η σχολη θα σε βοηθησει πολυ αν σου αρεσει το αντικειμενο που σπουδαζεις.εκει θα γνωρισεις ατομα με τα οποια θα εχεις αυτο το κοινο θα ασχολειστε με τα ιδια πραγματα και μπορεις σιγα σιγα να μπαινεις στη συζητηση και σε σιγα σιγα θα ερθει και ο καφες και οι γνωριμιες.κι εγω εδω παρεα εχω απο τη σχολη μια στο τοσο παμε για ενα καφε ή μετα το μαθημα και στα διαλειμματα θα μιλησουμε για κατι..
εχω γινει μοναχικο ατομο.στην αρχη δεν αντεχα τη μοναξια.τωρα ομως τη συνηθισα και μου αρεσει να περναω το χρονο και μονη μου.προσπαθω να βγαινω εξω σιγα σιγα μετα το τελευταιο επεισοδιο απλα δε μπορω να κατσω για πανω απο 45 λεπτα εξω.θελω να γυρναω σπιτι στην ασφαλεια μου.
περα απο τη σχολη και στο γυμναστηριο που λες οτι θες μπορεις να γνωρισεις ατομα ειδικα αν εχεις μια σταθερη ωρα που θα πηγαινεις και πεφτεις πανω στα ιδια ατομα,θα ειναι πιο ευκολο νομιζω..
εχεις να δωσεις πολλα που δεν ειχες την ευκαιρια μεχρι τωρα αυτα τα χρονια για αυτο μεσα σου νιωθεις την αναγκη να δικτυωθεις μετα τη μοναξια.

ευχομαι τα καλυτερα!

---

Καλησπέρα και ευχαριστώ για την απάντηση.
Και το γυμναστήριο και η σχολή είναι πράγματα που μου αρέσουν αλλά από λάθος μου πιστεύω μέσα μου οτι δεν θα τα καταφέρω πουθενά.Έχω πάψει να πιστεύω στον εαυτό μου κι αυτό είναι το χειρότερο.
Όσο για νέες γνωριμίες το έγραψα και στο από πάνω ποστ πιστεύω θα είναι πολύ δύσκολο γιατί πια οι
άνθρωποι δύσκολα ανοίγονται,εμπιστεύονται η "κολλάνε"με κάποιους.
Απο την άλλη λεω στον εαυτό μου ότι μπορεί και όλα να πάνε καλά.Και εγώ δεν αντέχω πολύ ώρα έξω η δεν αντέχω πια τις μεγάλες παρέεσ.Κάτι που παλιά μου άρεσε.Όσο περισσότεροι τόσο καλύτερα για κουβεντούλα σοβαρή ή χαλαρή.
Δεν ξέρω αν θέλω να είμαι πια τόσο μοναχικός αλλα απο την άλλη για μένα αυτό που θα αρχίσω να κάνω είναι κάτι πρωτόγνωρο.Ελπίζω να τα καταφέρω.
Ξέρω πως είναι η "σιγουριά" και η "ασφάλεια" της μοναξιάς,αλλα απο την άλλη θέλω να ζήσω έντονα πράγματα όπως παλιά.Κι ας είναι δύσκολο πιστεύω αξίζει να το προσπαθήσω.Εύχομαι και σε εσένα το ίδιο.
Ευχαριστώ για το χρόνο σου,να'σαι καλά!

Quote:

---

Originally Posted by λουλούδι

Ψαξε αναμεσα σε παρα πολλα ατομα μεχρι να βρεις το καταλληλο για σενα. Δεν ειναι ευκολο σιγουρα.

---

Ψάχνω καιρό αλλά όσο κι αν ακούγεται κλισέ μόνο σε οκ άτομα δεν πέφτω.Και με απογοητεύει και αυτό.
ίσως έχω γίνει πιο παράξενος εγώ λόγω της πάθησης.Αλλά κάποια στιγμή πιστεύω θα πέσω και στο σωστό.
Να'σαι καλα.

Quote:

---

Originally Posted by Badhusband

Ψάχνω καιρό αλλά όσο κι αν ακούγεται κλισέ μόνο σε οκ άτομα δεν πέφτω.Και με απογοητεύει και αυτό.
ίσως έχω γίνει πιο παράξενος εγώ λόγω της πάθησης.Αλλά κάποια στιγμή πιστεύω θα πέσω και στο σωστό.
Να'σαι καλα.

---

Μα γι'αυτο σου ειπα. Δεν ειναι ευκολο να βρεις το καταλληλο ατομο και ποσο μαλλον οταν υπαρχει ρατσισμος προς εμας αλλα ψαχνοντας και γνωριζοντας οσο πιο πολυ κοσμο μπορεις μονο τοτε θα κανεις κατι

Έχεις κάνει ήδη βήματα οπότε συνέχισε τα. Και φυσικά συμφωνώ με τους προλαλησαντες , όσο πιο πολύ κόσμο γνωρίζεις, τόσο πιο πιθανό να βρεις ανθρώπους που θα ταιριάζεις.
Το πώς , πότε και πόσο θα προσπαθήσεις θα το βρεις σιγά σιγά και θα το βελτιώσεις. Τα πάντα ρει!

Γεια σου μια απο τα ιδια και εγω χρονια μεσα πιο πολλα απο εσενα ..παλια δεν αντεχα ουτε μια μερα σπιτι τωρα και θεωρουσα τις ανθρωπινες σχεσεις το πιο σπουδαιο πραγμα . Τωρα εχω κουραστει τοσο και απο τα ψυχο και απ τους ανθρωπους που δεν εχω πια διαθεση για εξω . Αλλα απο την αλλη να ζησω την ζωη μου εδω μεσα με πιανει απογνωση με τιποτε δεν το θελω . ..μια καλη παρεα αν βρεις να βγαινεις ειναι νομιζω το πιο καλο ..και μετα και μια καλη σχεση !