Αυτοβελτιωση μεχρι τα ορια της τρελλας?

Ολοι επιθυμουν την αυτοβελτιωση και την κυνηγουν κατα την διαρκεια της ζωης τους...αλλα κατα ποσο αυτο μπορει να ξεφυγει απο το φυσιολογικο?
Αυτο νομιζω ειναι που με τρωει...θελω να κοψω τα φαρμακα μου ωστε να βελτιωθω σε διαφορους τομεις που μενω πολυ πισω,αλλα κανοντας αυτο υποβιβαζω αλλους τομεις και προσπαθω...θα προσπαθησω να βρω την χρυση τομη.

Μηπως πρεπει να βλεπουμε τη ζωη λιγο πιο χαλαρα?
Μαλλον ναι αλλα αυτο μου ειναι αδυνατον για την προσωπικοτητα μου.

Οχι βεβαια οτι κανω και πρωταθλητισμο αλλα σε οτι κανω προσπαθω υπερβολικα και ποτε δεν ειμαι αρκετα ικανοποιημενος απο τον εαυτο μου.
Ακομα δεν μπορω να τον συγχωρεσω ακομα και για τα πιο απλα πραγματα οπως τα φυσιολογικα για την ασθενεια μου προβληματα μνημης που αντιμετωπιζω και τον γονατιζω με μαυρες σκεψεις.
Δεν μπορω να συμβιβαστω, εχω την εντυπωση οτι και τρεις φορες καλυτερος σε ολους τους τομεις να ημουν απο οτι ειμαι τωρα παλι στα ιδια πανω κατω χαλια θα ημουν.
Ειναι τελειομανια?
Βασικα το πιο αδυνατο σημειο μου ειναι η κοινωνικοποιηση μου και η επαφη μου με αλλους ανθρωπους κυριως του αντιθετου φυλλου,χωλαινω πολυ και δεν μπορω να το δεχτω.Ισως η αυτοβελτιωση σε αυτη την περιπτωση ειναι ενα πρεπει και σωστα πραττω που προσπαθω σκληρα γιατι σε κανεναν δεν αρεσει η μοναξια.
Ετσι απλως μερικες σκεψεις σχετικα με τον εαυτο μου , δεν ξερω τι περιμενω αλλα οποιοδηποτε feedback ευπροσδεκτο.

Προσωπικά νομίζω πως υπάρχει μονο ένας τομέας στον οποίο πρέπει να επιχειρήσεις βελτίωση. Στην αυτοεκτίμηση. Όσο δεν εκτιμάμε τον εαυτό μας βλέπουμε λάθη, μειονεκτήματα που δεν υπάρχουν, επιδιώκουμε το τέλειο γιατί ξέρουμε πως είναι άπιαστο, επιβεβαιώνοντας έτσι την ‘‘ελλειματικότητα‘‘ μας. Μόνο όταν εκτιμούμε τον εαυτό μας μπορούμε να τον κρίνουμε αντικειμενικά και δίκαια. Σίγουρα η έννοια της αυτοεκτίμησης θεωρείτε πλέον κλισέ. ‘‘ Η λύση για όλα τα προβλήματα‘‘. Στη περιπτωση σου όμως, νομίζω και ίδιος θα το ξέρεις, αυτή είναι η αιτία. Οι υπερβολικές απαιτήσεις για τον εαυτό, η έλλειψη ικανοποίησης για τα επιτεύγματα του, δεν είναι προσπάθεια αυτοβελτίωσης. Κατα τη γνώμη μου, προσπάθεια ‘‘αυτοκαταρράκωσης‘‘ είναι περισσότερο. Πρέπει να δεις απο που προέρχεται αυτή η προσπάθεια. Σχετικά με τα φάρμακα, απαλύνουν το πόνο ώστε να είναι εφικτή η επικέντρωση σε άλλους στόχους (π.χ. αυτοεκτίμηση) οι οποίοι επιτυγχάνονται κυρίως με τη ψυχοθεραπεία αλλα και την ατομική, υπο καθοδήγηση, προσπάθεια.Όσα λόγια όμως και να ειπωθούν εδώ δεν είναι τίποτα μπροστά στη προσωπική σου δράση. Βρες λοιπόν τη δύναμη να δράσεις με στρατηγική, υπομονή και επιμονή. Είτε πετύχεις είτε δε πετύχεις κάποια στιγμή θα είσαι ικανοποιημένος απο τον εαυτό γιατι απλα προσπάθησες. Να προσπαθείς όμως με λογική. Να βάζεις στόχους μικρούς και εφικτούς. Οι πολύ υψηλοί στόχοι μας απογοητεύουν γιατί νιώθουμε οτι δεν τους φτάνουμε. Τον ίδιο όμως στόχο εάν τον χωρίσεις σε μικρά βήματα θα φτάσεις να τον έχεις πετύχει χωρίς να το καταλάβεις. Για παράδειγμα, δε μπορούμε να θέσουμε ως στόχο να ανεβούμε μια σκάλα μονομιάς. Δεν είναι εφικτό, θέλει υπερβολική προσπάθεια και πολύ πιθανόν να τραυματιστούμε. Αν θέσεις όμως στόχο να ανέβεις ένα σκαλοπάτι τη φορά, θα φτάσεις στο ψηλότερο σκαλί με κανονική προσπάθεια και χωρίς υπερβολικό κόπο. Ετσι πρέπει να βλέπουμε και τη ζωή. Με υπομονή και καλή στρατηγική, κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο στόχο μας.

η αυτοβελτιωση πιστευω κραταει μια ζωη, δε τερματιζεται. συνεχως αλλαζουν τα δεδομενα ( σου ) και λογικα θα εχεις νεα πεδια αυτοβελτιωσης. προσπαθησε να μην ειναι αυτοσκοπος, πρωι δλδ πρεπει να αυτοβελτιωθω μεσημερι πρεπει να αυτοβελτιωθω ( αμα κανεις κατι τετοιο ) . Ισως πρεπει να τη φερεις πιο κοντα σου αυτη την \"αυτοβελτιωση\" και να τη συνδυασεις με ενα στοχο ή με καποιο ονειρο,θεληση σου. Τροπος αυτοβελτιωσης ειναι και να σταματησεις να αυτομειωνεσαι (οπως κατα την αποψη μου κανεις εδω : \" μου ειναι αδυνατον για την προσωπικοτητα μου. \"). Ξερω οτι εχεις καποια σοβαρη ασθενεια αλλα πιστευω πολυ (και) στη δυναμη του μυαλου. Βεβαια απτην αλλη εγω προσπαθω να μην υπερσκεφτομαι και να ακουω και το σωμα μου ή τα αισθηματα μου.. Νομιζω εχουμε να κανουμε με ενα κουβαρι απο κοκκινες λεπτες γραμμες :P. Νομιζω πολλα πραγματα πρεπει να βρισκεις την απολυτη τιμη τους και οχι τη σχετικη.. Δηλαδη αυτοβελτιωση αυτοενα αυτοαλλο ειναι καλα στο μετρο που σε βοηθανε και οχι επειδη ειναι καλα γενικα.

γιατι πρεπει να ειμαστε σε ολα \"οι πρωτοι\" \"οι καλυτεροι\" \"οι αλανθαστοι\".τι ειναι αυτο που μας εχει μαθει να λειτουργουμε ετσι;γιατι να νοιωθουμε καλυτερα οταν κανουν οι αλλοι λαθος αντι για εμας;και τελικα τι ειναι πιο ομορφο,να ειμαστε συνεχεια σωστοι και με το πρωτο λαθος να μη συγχωρουμε τον εαυτο μας ή να μαθουμε να δεχομαστε πως δεν ειμαστε \"πρωταθλητες στην τελειοτητα\".μηπως ειναι εγωισμος;δεν αντεχουμε να νοιωθουμε πως ο εαυτος μας δεν μπορεσε να ανταποκριθει αψογα σε μια δοκιμασια; ενα τεστ; τι θα πουν οι αλλοι;πως δεν \"τα καταφεραμε\".οτι θα μας κρινουν;ποσο σημασια εχει τελικα για εμας τι θα πουν οι αλλοι.και ποσο σημασια εχει αν ειμαστε πρωτοι και ζουμε συνεχεια με τον φοβο της αποτυχιας;γιατι να μην συμφιλιωθουμε λιγο με την ιδεα,πως αλλοτε κερδιζουμε και αλλοτε χανουμε.για να κερδισουμε πρεπει να χασει καποιος αλλος,και δεν ειναι δυνατον να χανει παντα ο αλλος.για μενα η αυτοβελτιωση δεν ειναι να μαθω να κερδιζω,αλλα να μαθω να χανω... και αυτα (κερδος και χασουρα) βρισκονται και τα δυο μεσα στη ζωη μας.... παντοτινα ......

Keep, η τελειομανία είναι κάτι που όντως δυσκολεύει πολλούς από εμάς, ακόμα κι αν δεν αντιμετωπίζουμε κάποια ασθένεια, σε κάποιο βαθμό λειτουργεί εποικοδομητικά βέβαια, αλλά όταν φτάνει να ισοπεδώνει κάθε μας προσπάθεια έχει τα αντίθετα αποτελέσματα, μας γεμίζει απογοήτευση και αρνητικά αισθήματα για τον εαυτό μας…ουσιαστικά μας φέρνει σε αντίθεση και αναιρεί κάθε μας βήμα εξέλιξης, άρα κι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του εαυτού μας και της προσπάθειας για….αυτοβελτίωση. πιστεύω ότι δεν πρέπει να αναζητάς το τέλειο από σένα, όχι γιατί εσύ προσωπικά δεν το μπορείς, αλλά γιατί γενικά είναι μία πολύ σχετική και εξελισσόμενη έννοια…που δεν έχει νόημα να της δίνεις την στατική έννοια ενός τελικού προορισμού, θέτεις λοιπόν στόχους, συγκεκριμένους και με αυτούς καταπιάνεσαι, μέχρι να τους ξεπεράσεις για να βάλεις μετά άλλους…το κάνεις όμως όχι με απαισιοδοξία, προβολή των φόβων σου ή επικριτικότητα απέναντι σε σένα, αλλά με επιείκεια και υπομονή….στον βαθμό βέβαια που αυτό είναι εφικτό. Η λογική του «όλα ή τίποτα» απλά θα σε απομακρύνει από τις μικρές κατακτήσεις που θα χτίσουν…το όλον, έτσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον. Τώρα…οσον αφορά την αυτοβελτίωση, για τον καθένα μας είναι διαφορετική και σίγουρα ούτε αυτή έχει τέλος, εσύ θα δεις τι σημαίνει για σένα, χωρίς να δεσμεύεσαι από ταμπελάκια που θεωρείς ότι έχει ένας τρίτος που ίσως σου φαίνεται πιο «φυσιολογικός», πιο επιτυχημένος κτλ. και άρα σε οδηγεί πάλι στο να νιώθεις απογοήτευση για την δική σου προσωπικότητα ενώ δεν θα πρεπε… επίσης, λες ότι προσπαθείς υπερβολικά, αυτό ίσως σε κουράζει, αλλά από την άλλη αν το δεις θετικά, σημαίνει ότι διαθέτεις αποθέματα κι αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι…για την κοινωνικοποίησή σου και τις γνωριμίες με το άλλο φύλο, εγώ θα έλεγα πως ναι, πράττεις πολύ καλά που προσπαθείς, για μένα είναι κι αυτό μέρος της αυτοβελτίωσης που αναφέρεις και μάλιστα σημαντικό, όχι μόνο για την μοναξιά ή την συντροφικότητα, αλλά και για εσένα τον ίδιο σαν προσωπικότητα…απλά, στον βαθμό που μπορείς, δες το όλο αυτό με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αποδοχή του εαυτού σου, δηλ. κοινωνικοποιήσου, γενικά δραστηριοποιήσου εξωτερικά, αλλά γυρνώντας σπίτι…με ή χωρίς παρέα, στάσου στα θετικά της προσπάθειας σου και πιστεύω πως σταδιακά θα πάψει να είναι κάτι τόσο δύσκολο για σένα και θα δεις τον εαυτό σου με αποδοχή των ιδιαιτεροτήτων σου, γιατί μην ξεχνάς ότι όλοι μας, λίγο πολύ, διαθέτουμε τέτοιες:)…

Τι να πω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μια σειρα απο τελειες απαντησεις γεματες σοφια.
Αισθανομαι οτι βρισκομαι σε μεταβατικο σταδιο στη ζωη μου οχι μονο γιατι πραγματι βρισκομαι λογω πραγματικων συνθηκων (δουλειας,ενα προβλημα υγεια που αντιμετωπιζω) αλλα βαθυτερα κατι το οποιο επιζητω,εχω την αισθηση οτι κατι θα αλλαξει και θα ειναι προς το καλυτερο,κατι το οποιο βλεπω οτι εχει ηδη αλλαξει και εκπλησσω τον εαυτο μου μερα με τη μερα,ελπιζω να κρατησει γιατι ο δρομος της επιστροφης και η συνηθεια ειναι ισχυροι αντιπαλοι.
Οι επομενοι μηνες προβλεπω να ειναι συναρπαστικοι.:))))

keep, χαίρομαι που διαθέτεις αισιοδοξία....απαραίτητο συστατικό κάθε αλλαγής μας...ειδες που μας εκπλήσσει κι ο εαυτός μας όταν τον αφήσουμε ελεύθερο;; όσο για τον δρόμο της επιστροφής και την συνήθεια, ναι, είναι ισχυροί αντίπαλοι, είναι αυτό που λέμε ..\"ο κακός εαυτός μας\" που δεν ειναι ίσως τόσο κακός, απλά ταλαιπωρημένος και φοβάται, δυσκολεύεται στις αλλαγές...πιστεύω θα τα καταφέρεις να τον πείσεις...εύχομαι να είναι όντως συναρπαστικοί οι επόμενοι μήνες και να συνεχίσεις την προσπάθειά σου, για μένα πάντως έχεις κάνει ήδη το αποφασιστικό βήμα, αυτό της αποφασιστικότητας και της επιμονής για κάτι καλύτερο, αυτό και μόνο αρκεί για να νιώσεις σημαντικός, ξεχωριστός και να μην απογοητεύεσαι ούτε στο ελάχιστο:)