Καλησπέρα.... Γράφω πρώτη φορά εδώ περα.. παρακολουθώ καιρό το φόρουμ. Όμως είπα και εγώ να γράψω για το δικό μου θέμα γιατί πραγματικά δεν το αντέχω άλλο όλο αυτο και θέλω να το πω κάπου που ξέρω ότι θα με καταλάβουν γιατί θα έχουν ίδιο η παρόμοιο θέμα με το δικό μου. Όλα ξεκίνησαν το 2012 όταν ήμουνα 12 χρονών δηλαδή.... Έκανα κάποια πράγματα που ήξερα πως ήταν παράλογα. Όμως δεν έδινα σημασία τότε ήμουνα μικρή και δεν συνέβαιναν και τόσο συχνά... Δηλαδή 3-4 ώρες συνολικά την μέρα.... Μεγαλώνοντας όμως όλο και καινούριες σκέψεις κάθε μέρα άγχος φόβος... Τα τελευταία 3-4 χρόνια όλο αυτό έχει αρχίσει να μεγαλωνει. Είχα επισκεφθεί πριν 1 χρόνο ψυχολόγο της είπα το πρόβλημα μου αλλά επειδή ήταν φίλη μιας μεγαλύτερης σε ηλικία συμμαθήτριας μου μου είχε πει πως για να συνεχίσουμε θα πρέπει να το μάθει και η μητέρα μου για ήμουνα 17. Έτσι επειδή εγώ δεν μπορούσα να της μιλήσω ντρεπόμουν κάτσαμε με την ψυχολόγο και της έγραψα ένα γράμμα όπου της έλεγα για όλο αυτό. Όταν της το έδωσα και το διάβασε με πήγε σε ψυχολόγο ο οποίος απλά δεν έκανε τίποταα. Της είχα ζητήσει να μην το πει πουθενά. Και όμως με αγνόησε και μια μέρα την άκουσα που έλεγε στην θεία μου και την γιαγιά μου για το πρόβλημα μου. Από τότε με κοροϊδεύουν όταν με βλέπουν να κάνω αυτές τις περίεργες κινήσεις τους ψυχαναγκασμούς κλπ. Πλεον είμαι 18 χρόνων και έχω σκεφτεί ακόμα και την αυτοκτονία. Δεν το αντέχω άλλο όλο αυτό. Από την ώρα που ξυπνάω μέχρι και την ώρα που θα πέσω για ύπνο έχω αυτές τις σκέψεις και την φωνή μέσα μου να μου λέει "αν δεν κάνεις αυτό θα γίνει αυτό. Θα πάθεις κακό. Θα κάνεις κακό." Και αναγκάστηκα κάνω αυτό που μου έχει μπει στο μυαλό για να μειωθεί το άγχος και να φύγει εκείνη η σκέψη για εκείνη την ώρα. Ακόμα και το βράδυ δεν κοιμάμαι καλά... Η θα ξυπνάω κάθε μισή ώρα η κάθε μισή ώρα η θα βλέπω εφιάλτες.... Συχνούς και καθημερινούς πονοκεφάλους (που δεν ξέρω αν σχετίζεται με αυτό το θέμα). Έχω σταματήσει να κάνω πράγματα που έκανα παλιά. Δεν αντέχω άλλο βοήθεια.
