Printable View
Αυτο το συνδρομο αφορα την παραιτηση μας απο μια διαδικασια στην οποια εχουμε ξοδεψει/επενδυσει ειτε χρονο , ειτε ψυχικη ενεργεια , ειτε χρημα .........λογικο να αισθανομαστε απογοητευση διοτι με αυτην την πεποιθηση θα πανε ολα χαμενα ........' πληγωνομαστε ' πως κατι στο οποιο επενδυουμε τοσα μπορει σε τελικη αναλυση να μην αξιζει .....οποτε προσοχη , μην κολλαμε σε τετοιες ' καταστασεις ' ............ νομιζω οτι σε ολους μας πιθανον ναχει συμβει ......
Ουυυυ μια και δυο........συνεχεια!!!!!!!!!
Ωραίο Μακ! Με αφορμή την δημοσίευση σου έκανα μια αναζήτηση και μου φάνηκε ενδιαφέρον το θέμα, δεν είχα ξανακούσει τον όρο.
Ναι όλοι μας την πατάμε έτσι λίγο πολύ. Λες "Αφού προσπάθησα τόσο, να μην προσπαθήσω λίγο ακόμα μπας και το σώσω?"
Είναι και λίγο εγωιστικό μάλλον, δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι αποτύχαμε και πηγαν τζάμπα οι κόποι μας. Εμένα κάποιες φορές με πιάνει μανία, όσο βλέπω τα δύσκολα τόσο πεισμώνω και θέλω να το καταφέρω.
δυστυχως αυτο που γραφεις συμβαινει συχνα.Δεν ηξερα οτι υπαρχει ορισμος για αυτο το πραμα! αμα μπορεις ρεσυ Μαγκ, γραψε μια διευκρινηση, δλδη αυτο το "Πλανη του Χαμενου Κοστους", ειναι ορισμος καποιας ψυχολογικης καταστασης σε συνθηκες καταθλιψης? η μανιας? η ειναι απλα, ενας ορισμος καποιας ξεκαρφωτης φιμης?
Quote:
Originally Posted by giorgos panou
Γιωργο , υπαρχει ορισμος , δεν εχει σχεση με κτθλψη , ουτε ειναι δικος μου ορος .........
Θενκ γιου , Ελισαβετ , κι εγω το βρηκα πολυ ενδιαφερον , γι αυτο κα το δημοσιευσα ........ ειναι ορος ....Quote:
Originally Posted by elisabet
Εγω παλι δεν πεισμωνω ιδιαιτερα...
Δεν θεωρω παλι οτι ειμαι ρεαλιστης αν κ μερικες φορες ετσι νιωθω μεσα στην παραδοξοτητα του μιας κ πασχω απο ψυχωση.
Αυτο το διαστημα νιωθω σε αδιεξοδο γιατι διεκοψα το διεκ με παγωμα σπουδων καθως ηταν σε εξαρση τα αρνητικα συμπτωματα τον χειμωνα.
Τωρα ειμαι σε φαση να χειριστω αυτο που περιγραφεις.
Απο την μια νιωθω τεραστια περιορισμενος λογω της παθησης μου που με καθιστα μη ανταγωνιστικο να διεκδικησω κατι στην αγορα εργασιας.
Απο την αλλη δεν θα ξαναπαρουσιαστουν ευκαιριες για ενα χαρτι.
Κ ενω εβρισκα παραλογη την προταση του γιατρου μου να γινω μαγειρας, κρινοντας αυτος οτι ειναι μια δουλεια με μελλον κ εχει ζητηση κ αγνοωντας παραγοντες που αντιμετωπιζω πιθανολογω εγω, εμεινα στον ιδιο δρομο ως ζαχαροπλαστης.
Ξερω μεσα μου οτι ειναι κατι που μονο σπιτι μου θα μπορουσα να κανω.
Δεν εχω παθος καθως μου το στερει η παθηση ή ετσι ειμαι σπο την φυση μου. Ουτε γνωσεις κ εμπειρια μιας κ ξεκινησα απο το μηδεν.
Γνωριζω επισης οτι ενας εργοδοτης θα επιλεξει αυτον που αγαπα το αντικειμενο κ εχει ορεξη για δουλεια.
Οπτ καταληγω οτι ειναι σαν να σπαω το κεφσλι μου στον τοιχο κ να προσπαθω να αποδειξω οτι ο ηλιος τελικα περιστρεφεται γυρω απο την γη.
Γεια σου serios!Quote:
Originally Posted by serios
Θεωρείς ότι το ξεκίνησες χωρίς να το πολυθες επειδή επέμεινε ο γιατρός σου και μόνο δηλαδή;
Είσαι σίγουρος ότι δεν ενθουσιάζεσαι λόγω πάθησης ή χαρακτήρα κι όχι επειδή μπορεί να μην σου αρέσει το συγκεκριμένο αντικείμενο και τόσο;
Πάντως σαν αντικείμενο φαίνεται ενδιαφέρον με την έννοια ότι είναι κάτι δημιουργικό, φτιάχνεις κάτι, το βλέπεις, το προσφέρεις, έχεις άμεση ανταπόκριση για το αν είναι αρεστό ή όχι..
Νομίζω ότι αγχώνεσαι υπερβολικά και έχεις μεγάλες απαιτήσεις από τον εαυτό σου, δεν χρειάζεται σαν επάγγελμα να είναι το σουπερ απαιτητικό, όπως το να δουλεύεις σεζόν σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο πχ, θα μπορούσε κανείς κάλλιστα να δουλέψει σε ένα γειτονικό ζαχαροπλαστείο πχ που οι ρυθμοί θα είναι πιο χαλαροί, το κλίμα πιο φιλικό κτλ
Παρολα αυτά εσύ ξέρεις καλύτερα τις αντοχές σου και εννοείται οτι η υγεία προέχει. Πολύ καλά εκανες και το διέκοψες προσωρινά αν ένιωθες πως πιέζεσαι, αλλά θα σου πρότεινα να μην βιαστείς να το αποκλείσεις τελείως και κυρίως να μην προκαθορίζεις πως είναι κάτι που θα κάνεις μόνο στο σπίτι σου.
Επίσης υπάρχουν πολλοί σύλλογοι που προσφέρουν δωρεάν γεύματα σε αστέγους κτλ και ίσως θα μπροούσες αν σε ενδιέφερε να προσφέρεις εθελοντική εργασία εκεί ώστε να αποκτήσεις εμπειρία και εξοικείωση. Το προτείνω γιατί αυτό μπορείς να το κάνεις με τους δικούς σου ρυθμούς, δεν χρειάζεται πχ να πηγαίνεις κάθε μέρα, μπορείς να βοηθάς 1-2 φορές την εβδομάδα ή όσο νομίζεις ότι θες.
Γεια σου ελισαβετ!!Quote:
Originally Posted by elisabet
Δεν ειχα κατασταλαξει σε κατι παρα την ηλικια μου.
Παλια ελεγα οτι ηθελα να γινω αρχαιολογος κ τωρα με βαση τα δεδομενα λεω πως θα μου ταιριαζε μια δουλεια σαν βιβλιοθηκονομος
Το επελεξα γιατι ειναι δημιουργικο κ λαμβανεις ευχαριστηση κ χρειαζεται να εισαι κ τελειομανης κ ακριβης στοιχεια που εχω...
Η ηττοπαθεια μου ειναι που χρωματιζει το τωρα καθως νιωθω ηττημενος.
Ισως παραβλεπω τις νικες που ειχα στην διαρκεια αυτης της πορειας.
Πχ η εικονα μου ηταν καλη, εκανα φιλους, κανω ψωμι σπιτι κ γλυκα κ αποκομισα εστω κ μικρη γνωση.
Το προβλημα μου ειναι οτι δεν την παλευω με τους περιορισμους επαγγελματικα κ τον μηδενισμο της αυτοεκτιμησης. Με στρεφει στην ηττοπαθεια κ απαισιοδοξια.
Κακως παραβλέπεις τις νικες ρε συ! Ειδικά αυτό που λες με τους φίλους είναι πολυ σημαντικό! Δεν μας δίνεται συχνά η ευκαιρία να κάνουμε καινούργιες παρεές από μια ηλικία και μετά. Ασε που οποιαδήποτε γνώση που αποκτάμε δεν ξέρουμε ποτέ που μπορεί να μας φανεί χρήσιμη.Quote:
Originally Posted by serios
Αλλά πέρα από όλα αυτά και σαν εμπειρία καθαρά να το δεις είναι πολύ σημαντικό ότι μετά από τόσο καιρό ξεκίνησες κάτι καινούργιο, μπήκες σε διαδικασία μάθησης, προσαρμογής σε ένα νέο περιβάλλον, συναναστροφή με καινούργιους ανθρώπους...δεν είναι καθόλου έυκολα όλα αυτά ακόμα και για ανθρώπους που δεν πάσχουν από κάτι, οπότε πρέπει να τα αναγνωρίσεις στον εαυτό σου αυτά και να του αναγνωρίσεις και το θάρρος σου που τόλμησες να το κάνεις.
Νομίζω όταν χαλαρώσεις θα αρχίζεις να ξεμπερδεύεσαι και να αποκτάς πιο σαφή εικόνα για το τι θες να κάνεις.
Πάντως δεν ξέρω γιατί, αλλά από το ελάχιστο που σε "ξέρω" από εδω μέσα, νομίζω ότι θα ήσουν καλός σε επαγγέλματα που έχουν σχέση με παιδιά. Έχεις μια ηρεμία που εκπέμπει κ από την οθόνη :)