Το απόλυτο κενό..

Γειά σας πάλι!! Θα ξαναμιλήσω για ένα θέμα γιατί βλέπω ότι με βοηθάει να τα λέω και να παιρνω και τη γνώμη σας.Παρατηρω όταν βγαίνω έξω πχ νιώθω ανήσυχη συνεχώς τρώγομαι με τα ρούχα μου δεν μπορώ να κάτσω χαλαρή και ήσυχη όλο με κάτι ασχολούμαι για να ξεχνιέμαι. Και ξαφνικά με πιάνει ένα πράγμα σαν να πέφτω στο κενό δεν νιώθω τίποτα μια βαθιά θλίψη ανικανοποίηση δεν ξέρω πως να το περιγράψω σαν να μην επικοινωνώ με το περιβάλλον εκείνη την ώρα είμαι σε κατάσταση σοκ δεν ξέρω τι μου γίνεται στα χαμένα κοιτάω κ δεν καταλαβαίνω. Δεν ξερω τι είναι αυτό με τρομάζει δεν μπορώ και να το περιγράψω κάνω ερωτήσεις στον εαυτό μου αν ζαλίζομαι πως νιώθω κτλ αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι νιώθω. Κάποιες άλλες φορές κι αυτό το χώ χρόνια νιώθω σαν να κλαίω από μέσα μου ένα εσωτερικό λυγμο ότι μέσα μου κατάρρεω ότι λυγιζω ότι λιγοψυχαω και πνίγομαι χώρις να καταλαβαίνει κανείς τίποτα. Νιώθω ότι λυπάμαι για τον εαυτό μου. Νιώθω φοβερά αδύναμη και για τα πιο απλά νιώθω ότι η ζωή με καταπίνει κ δνε μπορώ να παλέψω. Σκέφτομαι πως θα τα βγάλω πέρα τι θα κάνω με φοβίζει η ζωή κ ο κόσμος παντού βλέπω εχθρούς και εμπόδια. Μπας κ έχω ψύχωση? Αλλά ευτυχώς δεν έχω παραισθησεις. Απλά νιώθω αβοηθητη ότι κάνεις δεν μου δίνει το χέρι του να με τραβήξει στη ζωή και ότι αν πάθω κάτι κάνεις δεν θα με βοηθήσει νιώθω εγκλωβισμένη στο σώμα μου. Δεν ξερω πως αλλιώς να σας τα περιγράψω σε όποιον να τα πω δεν θα με καταλάβει εσείς μπορείτε να καταλάβετε τι περίπου νιώθω.

Ολα αυτα σου συμβαινουν ενω εισαι ξυπνια, κι σε ενεργεια? η σου ερχωντε σαν εισαι λιγο πριν η μετα τον υπνο? η σε φασεις πολυ κουρασμενη σε λιθαργο που λεμε?
Η οικογενειακη σου κατασταση ποια ειναι αν επιτρεπετε? οι γονεις σου ηταν μια χαρα απενται σου ανεκαθεν? εσυ μενεις μονη σου? εισαι πνω των 30?
Τελος παιρνεις τυποτα φαρμακα κι αν ναι τι παιρνεις?

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Γειά σας πάλι!! Θα ξαναμιλήσω για ένα θέμα γιατί βλέπω ότι με βοηθάει να τα λέω και να παιρνω και τη γνώμη σας.Παρατηρω όταν βγαίνω έξω πχ νιώθω ανήσυχη συνεχώς τρώγομαι με τα ρούχα μου δεν μπορώ να κάτσω χαλαρή και ήσυχη όλο με κάτι ασχολούμαι για να ξεχνιέμαι. Και ξαφνικά με πιάνει ένα πράγμα σαν να πέφτω στο κενό δεν νιώθω τίποτα μια βαθιά θλίψη ανικανοποίηση δεν ξέρω πως να το περιγράψω σαν να μην επικοινωνώ με το περιβάλλον εκείνη την ώρα είμαι σε κατάσταση σοκ δεν ξέρω τι μου γίνεται στα χαμένα κοιτάω κ δεν καταλαβαίνω. Δεν ξερω τι είναι αυτό με τρομάζει δεν μπορώ και να το περιγράψω κάνω ερωτήσεις στον εαυτό μου αν ζαλίζομαι πως νιώθω κτλ αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι νιώθω. Κάποιες άλλες φορές κι αυτό το χώ χρόνια νιώθω σαν να κλαίω από μέσα μου ένα εσωτερικό λυγμο ότι μέσα μου κατάρρεω ότι λυγιζω ότι λιγοψυχαω και πνίγομαι χώρις να καταλαβαίνει κανείς τίποτα. Νιώθω ότι λυπάμαι για τον εαυτό μου. Νιώθω φοβερά αδύναμη και για τα πιο απλά νιώθω ότι η ζωή με καταπίνει κ δνε μπορώ να παλέψω. Σκέφτομαι πως θα τα βγάλω πέρα τι θα κάνω με φοβίζει η ζωή κ ο κόσμος παντού βλέπω εχθρούς και εμπόδια. Μπας κ έχω ψύχωση? Αλλά ευτυχώς δεν έχω παραισθησεις. Απλά νιώθω αβοηθητη ότι κάνεις δεν μου δίνει το χέρι του να με τραβήξει στη ζωή και ότι αν πάθω κάτι κάνεις δεν θα με βοηθήσει νιώθω εγκλωβισμένη στο σώμα μου. Δεν ξερω πως αλλιώς να σας τα περιγράψω σε όποιον να τα πω δεν θα με καταλάβει εσείς μπορείτε να καταλάβετε τι περίπου νιώθω.

---

εχεις επισκεφθει ποτε καποιον ειδικο γι αυτα που νιωθεις?
αυτο το εχεις χρονια?

Έχω κάνει ψυχοθεραπεία περσυ με βοήθησε πολύ αλλά ξανά άρχισα όχι το πολύ 1 χρόνο με διαλειμματα

Γεια σου σου εχει συμβει κατι κακο αυτο τον καιρο ? Εγω τα επαθα αυτα κ αλλα πολλα οταν χωρισα ..κενο μαυριλα και αδεια .

Όχι κακό πριν 2 χρόνια πέρασα πολύ μεγάλη πίεση ήμουν σε μια κρίσιμη στιγμή στη ζωή μου μου επεσαν πολλεσ ευθύνες έδινα το τελευταίο μάθημα για τη σχολή μου το οποίο με είχε ταλαιπωρήσει ο καθηγητής πολύ καιρό κ ήταν η τελευταία φορά αλλιώς θα παρατουσα τη σχολή έδινα και αγγλικά επίσης τελευταία φορά για 2η φορά μέσα στον ίδιο χρόνο είχα δώσει άλλες 4 φορές τα προηγούμενα χρόνια κ είχα ολο αποτυχίες. Έκανα κ 2 δουλειές εκείνο το διάστημα και ήμουν μια χαρά πραγματικά αλλά άρχισα να πελαγωνω πιέστηκα όσο δεν πήγαινε και τα παιξα αρρωστήσα έπαθα κατάθλιψη πρώτη φορά στη ζωή μου ξεπεράσα τα όρια της αντοχής μου. Κι από τότε δεν μπορώ να συνελθω.

Το θετικό κ παράδοξο ταυτότχρονα είναι ότι τα κατάφερα σε όλα κι αντί να μου δώσει χαρά κ αυτοπεποιθηση ένιωσα ακριβώς το αντίθετο μακάρι να μην είχα καταφέρει τίποτα κ να ήμουν καλά

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Το θετικό κ παράδοξο ταυτότχρονα είναι ότι τα κατάφερα σε όλα κι αντί να μου δώσει χαρά κ αυτοπεποιθηση ένιωσα ακριβώς το αντίθετο μακάρι να μην είχα καταφέρει τίποτα κ να ήμουν καλά

---

είναι επειδή έχεις συνδέσει όλες αυτές τις προσπάθειες με αυτό που ζεις τώρα οπότε λογικό είναι οι επιτυχίες εκείνες να μη σου φαίνονται ακριβώς επιτυχίες

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Έχω κάνει ψυχοθεραπεία περσυ με βοήθησε πολύ αλλά ξανά άρχισα όχι το πολύ 1 χρόνο με διαλειμματα

---

αν σε βοηθησε πολυ τοτε ισως πρεπει να πας ξανα στον ιδιο που ειχες παει..ισως σε ξαναβοηθησει...
μηπως εκοψες προσφατα καμια αγωγη?μηπως συνεβη κατι στεναχωρο?.,.