κρίσιμη απόφαση

Παιδιά,καλημέρα,βιώνω μεγάλο άγχος και δύσκολη κατάσταση,τον τελευταίο μήνα,ξεκίνησαν και αυπνίες,και διαταραχές στο φαγητο-δεν τρώω.Η αιτία είναι αυτή που έχω ήδη πει,Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΡΟ,ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΨΥΧΩΣΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ,χωρις να το εχει ποτε παραδεχθει ξεκαθαρα, και χωρις εγω να μπορω να μαντευω τι μπορει να εχει ή να μην έχει.Το θέμα ειναι οτι τον υπεραγαπαω,τρελενομαι στη σκεψη οτι μπορει οντως να εχει κατι,που να του βγει στο μελλον σε κατι σοβαρο-σχιζοφρενεια-και σκεφτομαι σοβαρα να τον παντρευτω μεσα στο 2009-χτιζει το σπιτι μας.
Δεν θελω να τ ον χωρισω,ομως τι πιθανοτητες εχει ησχεση μας, αν οντως πασχει απο αρχικο σταδιο σχιζοφρενειας??
Να ξαναπω, ότι όσο ταχουμε,ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ,ΟΔΗΓΕΙ,ΞΕΝΥΧΤΑΕΙ,Π� �ΝΕΙ,ΓΥΜΝΑΖΕΤΑΙ,ΚΑΝΕΙ ΣΕΞ,αρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΑΡΡΩΣΤΟΣ...ΑΠΟΤΙ ΔΕΙΧΝΕΙ...ΟΜΩΣ τον τελευταιο μηνα, παλι τον επιασα να μιλα μονοσ του,καποιες φορες,οτνα με ειχε αγκαλια,μιλαγε πισω απτη πλατη μου,ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΠΟΙΟΝ..ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΣΕ,ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΔΙΑΛΟΓΟ.οταν τον ρωτησα,ΤΟ ΑΡΝΗΘΗΚΕ. αυτο με τρωσει,και φοβαμαι,μην αρρωστησω εγω απτην αγωνια μου,και παθω.HELP

Παιδιά, γράφω γρήγορα,από το δουλιά μου,γιαυτο ζητώ συγνώμη για τυχόν ορθογραφικά λάθη.
Θέλω να τονισω,την ΑΓΩΝΙΑ, το αγχος που βιώνω-και πιστευω ότι βιώνουν και όλοι οι φιλοι και συγγενεις ατόμων με ψυχικες ασθενειες,συμπασθω,,αλλα εγω βιωνω ακομα μεγαλυτερη ΑΓΩΝΙΑ,γιατι ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΠΑΣΧΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙ ΠΑΣΧΕΙ Ή ΑΝ ΘΑ ΝΟΣΗΣΕΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ,ΑΦΟΥ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΑΖΙ..ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ..
μιλάμε,μεχει φαει η μαυρη αγωνια,απτην αλλη,αν δεν ητνα εξαιρετικος χαρακτηρας και τιμιο παιδι,δεν θα το παλευα.θα ειχα φυγει.ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΘΕΩΡΩ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ,ΚΑΙ ΑΝΤΡΑ,και γιαυτο μενω,και παλευω με τις αγωνιες για το μελλο.δεν θελω να τον παρατησω, αν και τωρα το λεω αυτο.Αν στο μελλον παθει κατι ανιατο,πχ σχιζοφρενεια,δεν θα μπορω να τον συντηρω, αυτον και το παιδι μας, και αυτο ειναι το μεγαλο μου αγχος.Πειτε καμια λυση.Πηγαμε και σε γιατρο,απο το ιντερνετ,τυχαια επιλογη.Ειπε ότι ΤΩΡΑ δεν πασχει,ισως ομως νοσησει σε μελλον, τρελαθει.τι τραβαω,τι να κανω,βοηθεια

Καταρχην ηρεμησε deppy. το οτι μιλαει μονος του ενοειτε πως δεν ειναι συμπτωμα. Σχεδον ΟΛΟΙ μασ μιλαμε μονοι μας. προβλημα ειναι αν μιλαει και δεν το κατανοει, ή αν συζηταει μονος του. το οτι απλα μιλαει λοιπον ειναι φυσιολογικο. πες μας τι αλλο συμβαινει

Νομίζω πως προτρέχεις..Έχεις κάνει ήδη την \"διάγνωση\" κι έχεις φτάσει στο σημείο αδυναμίας να συντηρήσεις τον \"μελλοντικά σχιζοφρενή\" άντρα σου με το αγέννητο παιδί σας (!!!!)..Δεν θεωρώ κανενός τις αγωνίες ήσσονος χαρακτήρα, αλλά μου φαίνεται πως οι ενδείξεις που αναφέρεις δεν είναι τόσο σημαντικές για να κάνεις τέτοιες μαύρες σκέψεις με κίνδυνο μονιμοποίησης τους (εμμονές) και κατά συνέπεια την βλάβη της δικής σου ψυχικής υγείας και μάλιστα εκ του μη όντος !! Παραδέχεσαι πως κατά τ\' άλλα ο σύντροφος σου είναι υγιέστατος , και σωματικά και ψυχικά, με κοινωνικά ενεργή παρουσία, ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Το να τον έχεις πιάσει να παραμιλάει κανά δυο φορές, στον εαυτό του, στο άπειρο ή στο ..πουθενά, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να σε προβληματίσει τόσο έντονα, και ποιος δεν έχει μιλήσει στον εαυτό του κάποιες στιγμές, αν ήταν έτσι όλοι θα είμασταν εν δυνάμει σχιζοφρενείς...Αν την θεωρείς μια ένδειξη που θα μπορούσε να υπονομεύσει το μέλλον σας, επισκεφτείτε κι άλλον ειδικό κι αν χρειαστεί και άλλον...Αυτός που σας είπε πως τώρα δεν πάσχει αλλά μπορεί στο μέλλον να νοσήσει, σας είπε μια γενικολογία που θα μπορούσε να ισχύει για όλο τον κόσμο...Είναι π.χ. σαν να σας είπε πως σήμερα δεν βρέχει αλλά αύριο..μπορεί και να βρέξει...Αν δεις τα πράγματα λίγο πιο χαλαρά μαζί με τον σύντροφο σου, ίσως βρείτε την λύση πριν προχωρήσετε σε σπασμωδικές ενέργειες που μόνο κακό θα σας κάνουν...:cool:

πολυ σωστος ο sabb

Παιδιά, αν εσείς θέλετε μία, εγώ θέλω 1000 φορές,να είμαι η υπερβολική και ο άντρας αυτόςμπου αγπάω να είναι καλα..
αλλα μεσα μου νιώθω ότι κατι σοβαρό εκολάπτεται,κατι δεν πάει καλα, και τα παραμιλητά του, δεν είναι απλα ότι μιλάει,είναι οτι ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΜΕΤΑ,ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΩ ΠΟΤΕ ΜΙΛΑΕΙ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΔΙΑΚΑΙΛΟΓΕΙ..
Επίσης,το καλοκαίρι πέρασε κατι σαν κρίση και για 20 μέρες περίπου,έλεγε κατι κουλα,ότι τον εγκλωβίσαν οι σεκιουριτοι στο κτίριο της δουλιάςκ αι δεν μπορει να βγεί,τοτε μιλαγε πολυΠΟΛΥ εντονα μονος του,με ταραχη,μιλαγε πάνω ατον δεξι και αριστερο του ώμο,σαν να βλεπει και να μιλαει με καποιον.ΜΕΤΑ ΤΕΡΜΑ,τελειωσαν αυτα.τωρα παλι κατι τετιο ειδα,για λιγο,αλλα ολο κανει προσπαθεια και το κρυβει
γινεται να εχει κατι τετιο και να το ελεγχει?/

Αυτά που περιγράφεις είναι αρκετά πιο σύνθετες ενδείξεις από ένα απλό παραμιλητό..Κατ\' αρχή, ψυχραιμία, ακόμη δεν ξέρετε τίποτε, ο πρώτος ειδικός που είδατε δεν νομίζω πως θα μπορούσε έτσι κι αλλιώς να σας βοηθήσει.. Κατά δεύτερο, έχετε συζητήσει με τον σύντροφο σου όλα αυτά τα φαινόμενα, του έχεις μεταφέρει τις αγωνίες σου, τον προβληματισμό σου, πως όλα αυτά τα σκέπτεσαι επειδή τον νοιάζεσαι ? Πως για καλό και για κακό θα πρέπει να δείτε ΜΑΖΙ έναν ακόμη ή κι άλλους ειδικούς ? Η παρουσία η δική σου είναι απαραίτητη , για να μεταφέρεις ό,τι έχει υποπέσει στην αντίληψη σου με το νι και με το σίγμα, χωρίς να στρεβλώσετε, παραποιήσετε ή ωραιοποιήσετε οτιδήποτε...Δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσατε να κάνετε, εκτός από το να αντιμετωπίσετε νηφάλια την κατάσταση και να συμβουλευθείτε ειδικούς ψυχιάτρους...Σου εύχομαι τα καλίτερα....

deppy παρατηρώ ότι ένα χρόνο τώρα ανοίγεις θέματα με το ίδιο ζήτημα. Στην αρχή δεν ήξερες τι έχει ο φίλος σου, μετά ήσουν πολύ θυμωμένη που σου είχε κρύψει ότι έπαιρνε φάρμακα, είχες πει ότι έχουν πρόβλημα και στην οικογένειά του, είχατε χωρίσει και έλεγες ότι περνάτε κι οι δυο καλά χώρια. Από τα τελευταία δύο θέματά σου φαίνεται πως όχι μόνο τα ξαναβρήκατε αλλά πάτε για γάμο.

Καταρχήν, αν πράγματι τα πράγματα είναι τόσο περίεργα και αβέβαια όπως τα περιγράφεις, γιατί προχωράς? Κατά δεύτερον θα σου πρότεινα να επισκεφτείς εσύ η ίδια έναν ειδικό και όχι μόνο για μία επίσκεψη, αλλά να ασχοληθείς λίγο με τον εαυτό σου ώστε να έχεις και λιγότερο άγχος και καλύτερες σχέσεις.