αρρωστοφοβία vs χειρουργείο

Καλησπέρα, έχω τον εξής προβληματισμό και θα ήθελα τη βοήθεια σας.

Τον τελευταίο ένα χρόνο πάσχω από κρίσεις πανικού και αρρωστοφοβία. Τους τελευταίους 4 μήνες κάνω συνεδρίες με ψυχίατρο, οι κρίσεις πανικού έχουν περιοριστεί πάρα πολύ και η αρρωστοφοβία είναι με τα πάνω της και τα κάτω της. (κάποιες μέρες προσπαθώ να μην γκουκλάρω ασθένεις και το κάθε τι που νιώθω και τα καταφέρνω , ενώ άλλες δυστυχώς όχι όποτε και πανικοβάλλομαι και όλα αυτά που φαντάζεστε)

Το πρόβλημα μου είναι το εξής, από πέρισυ ανακάλυψα πολύποδα στη μύτη, δύο για την ακρίβεια , έναν μεγάλο και έναν μικρό. Στραβό διάφραγμα που προϋπήρχε + κρεατάκια επιδεινώνουν την αναπνευστική κατάσταση με αποτέλεσμα η κύρια πύλη της αναπνοής μου να είναι το στόμα φυσικά και τον χειμώνα (λόγω διαφράγματος) και το καλοκαίρι (λόγω πολύποδα που είναι αλλεργικής φύσης κατά πάσα πιθανότητα) να είμαι μόνιμα είτε συναχωμένη είτε και με ιγμορίτιδα.

Φυσικά η γιατρός μου υποστηρίζει πως το χειρουργείο είναι η μόνη λύση και κυρίως για τα κρεατάκια γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν στον ενήλικα. Ως αρρωστοφοβική και γενικότερα ως γενικώς πολύ φοβική , φοβάμαι το χειρουργείο; τη νάρκωση; την επιπλοκή ; τη διαδικασία; το πριν; το μετα; ολα αυτα μαζί (φόβοι που καταλήγουν στον φόβο θανάτου-τον οποίο τρέμω)

Καταρχήν σε περίπτωση που έχετε παρόμοια πρόβλημα είτε το χειρουργήσατε είτε όχι θα χαρώ να μου πείτε γνώμες-εμπειρίες. Είναι απαραίτητο το χειρουργείο πχ; εσείς πως το αντιμετωπίζετε ή πως το αντιμετωπίσατε; αν φοβόσασταν πρν την επέμβαση και γενικα ότι μπορείτε...

Από την άλλη ο προβληματισμός μου είναι ο εξής : να πιέσω τον εαυτό μου και να κάνω το χειρουργείο άμεσα παρά την νοσοφοβία ή καλύτερα θα ήταν να ξεπερνούσα έναν φόβο τη φορά κατά τη γνώμη σας; Δηλαδή μήπως θα ήταν προτιμότερο να περιμένω να υποχωρήσει η αρρωστοφοβία μου για να κάνω ένα τέτοιο βήμα;

Θα εκτιμούσα πολύ τις απαντήσεις σας πραγματικά, ευχαριστώ

Έχω στραβό διάφραγμα και κρεατακια! Εγώ λέω κάνε το χειρουργείο και εγώ θέλω πολύ να το κάνω να τελειώνω παρόλο που φοβάμαι, αλλά όσο πιο νωρίς το κανείς τόσο το καλύτερο! Τώρα όσον αφορά το χειρουργείο γενικά, εάν δεν έχεις κάνει ποτέ, το μόνο ενοχλητικό σε εμένα ήταν το ξύπνημα από την νάρκωση αλλά γενικά προσπαθησε να μην σκεφτείς τίποτα, απλά καντο! Αλλά να σε ρωτήσω, γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν κρεατακια σε ενήλικα;

Quote:

---

Originally Posted by unknown15

Έχω στραβό διάφραγμα και κρεατακια! Εγώ λέω κάνε το χειρουργείο και εγώ θέλω πολύ να το κάνω να τελειώνω παρόλο που φοβάμαι, αλλά όσο πιο νωρίς το κανείς τόσο το καλύτερο! Τώρα όσον αφορά το χειρουργείο γενικά, εάν δεν έχεις κάνει ποτέ, το μόνο ενοχλητικό σε εμένα ήταν το ξύπνημα από την νάρκωση αλλά γενικά προσπαθησε να μην σκεφτείς τίποτα, απλά καντο! Αλλά να σε ρωτήσω, γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν κρεατακια σε ενήλικα;

---

Τα κρεατακια υπάρχουν στα παιδιά και μέχρι τα δέκα πρέπει να έχουν εξαφανιστεί.. σε περίπτωση που δεν συμβεί αυτό πρέπει να αφαιρούνται γιατί δεν έχουν λόγο ύπαρξης αφενός και αφετέρου γιατί δημιουργούν παραρρινοκολπιτιδες και σε κάνουν εξαιρετικά ευαίσθητο στο κρυωμα-ετσι μου το εξήγησε η γιατρός μου ...

και εγω εχω να κανω χειρουργειο για το θεοστραβο διαφραγμα μου... εμενα δεν με ενοχλει μια χειρουργικη επεμβαση με ενοχλει η νοσηλεια.. .τρελενομαι να καθομαι σε ενα δωματιο χωρις να εχω να κανω τιποτα για 24 ωρες το 24ωρο... την τελευταια φορα με ειχανε στο νοσοκομειο για μια βδομαδα και αυτο γιατι ημουν στρατο και επρεπε να περιμενω να φτασει η ημερα της εξετασεις μου, μα δεν μπορουσαν να με αφησουν νωριτερα γαιτι, δεν ημουν απο την πολη στην οποια και νοσηλευομουν... ηταν ενας εφιαλτης!

Quote:

---

Originally Posted by menis_64

και εγω εχω να κανω χειρουργειο για το θεοστραβο διαφραγμα μου... εμενα δεν με ενοχλει μια χειρουργικη επεμβαση με ενοχλει η νοσηλεια.. .τρελενομαι να καθομαι σε ενα δωματιο χωρις να εχω να κανω τιποτα για 24 ωρες το 24ωρο... την τελευταια φορα με ειχανε στο νοσοκομειο για μια βδομαδα και αυτο γιατι ημουν στρατο και επρεπε να περιμενω να φτασει η ημερα της εξετασεις μου, μα δεν μπορουσαν να με αφησουν νωριτερα γαιτι, δεν ημουν απο την πολη στην οποια και νοσηλευομουν... ηταν ενας εφιαλτης!

---

Το διάφραγμα σκέτο, μπορεί να φύγεις και την ίδια μέρα το απόγευμα αλλιώς το επόμενο πρωί. Δεν έχει ιδιαίτερη νοσηλεία,οπότε εάν αυτός είναι ο προβληματισμός σου μην το σκέφτεσαι!δεν θα προλάβεις να βαρεθεις...

Είχα κάνει επέμβαση στη σπονδυλική στήλη και την επόμενη μέρα φέρνουν στο διπλανό κρεββάτι μία κοπελίτσα που είχε κάνει επέμβαση κρεατάκια. Η κοπέλα ήταν ζαλισμένη λίγο από τη νάρκωση, αλλά στο μισάωρο ήταν περδίκι, απλά έπρεπε να προσέχει για κάνα-δυο ώρες την στάση του σώματος κι είχε μπαμπάκια στα ρουθούνια μέχρι να κλείσουν οι πληγές για τα καλά. Προληπτικά έμεινε τη νύχτα και το πρωί βγήκε. Σε λίγο μετά που την φέρανε καθόταν και μια φίλη της της έβαφε τα νύχια, της βουρτσίζαν τα μαλλιά, μέχρι το απόγευμα είχε σκάσει ένας λόχος από συγγενείς και φίλους με λουλούδια, γλυκά κτλ και γινόταν ένας χαμός λες και κάναν πάρτυ ή είχε περάσει τίποτα σοβαρό και θανατηφόρο και γύρισε από τον άλλο κόσμο και το γιορτάζανε. Ε, στο τέλος ήρθε η προϋσταμένη και ξέχεσε και τις νοσοκόμες που αφήσαν τόσα άτομα να μπουν και έκραξε και όλο αυτό το συφερτό: "Πως κάνετε έτσι για μια απειροελάχιστη επέμβαση και τι χαμός είναι αυτός, η άλλη η κοπέλα δίπλα που έχει κάνει πολύ σοβαρή επέμβαση τι θα έπρεπε να κάνει; Δεν σέβεστε τίποτα; Το πολύ μέχρι 3 στο δωμάτιο τη φορά".
Και τότε στραφήκανε σε εμένα που είχα σωληνάκια να στραγγίζουν τα αίματα, γυμνή στο κρεββάτι και σχεδόν ακούνητη και καταλάβαν και το βουλώσαν. Θέλω να πω, να μη κάνουμε και την τρίχα τριχιά, αυτές οι επεμβάσεις θεωρούνται εντελώς ρουτίνας, άντε επειδή έχεις και πολύποδες και είναι μια-δυο τομές (καυτηριασμός φαντάζομαι) επιπλέον να μείνεις προληπτικά μερικές ώρες ή μια νύχτα παραπάνω. Δεν είναι κάτι απειλητικό για τη ζωή ή κάτι που μπορεί να έχει επιπλοκές, ασφαλής επέμβαση είναι...

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Είχα κάνει επέμβαση στη σπονδυλική στήλη και την επόμενη μέρα φέρνουν στο διπλανό κρεββάτι μία κοπελίτσα που είχε κάνει επέμβαση κρεατάκια. Η κοπέλα ήταν ζαλισμένη λίγο από τη νάρκωση, αλλά στο μισάωρο ήταν περδίκι, απλά έπρεπε να προσέχει για κάνα-δυο ώρες την στάση του σώματος κι είχε μπαμπάκια στα ρουθούνια μέχρι να κλείσουν οι πληγές για τα καλά. Προληπτικά έμεινε τη νύχτα και το πρωί βγήκε. Σε λίγο μετά που την φέρανε καθόταν και μια φίλη της της έβαφε τα νύχια, της βουρτσίζαν τα μαλλιά, μέχρι το απόγευμα είχε σκάσει ένας λόχος από συγγενείς και φίλους με λουλούδια, γλυκά κτλ και γινόταν ένας χαμός λες και κάναν πάρτυ ή είχε περάσει τίποτα σοβαρό και θανατηφόρο και γύρισε από τον άλλο κόσμο και το γιορτάζανε. Ε, στο τέλος ήρθε η προϋσταμένη και ξέχεσε και τις νοσοκόμες που αφήσαν τόσα άτομα να μπουν και έκραξε και όλο αυτό το συφερτό: "Πως κάνετε έτσι για μια απειροελάχιστη επέμβαση και τι χαμός είναι αυτός, η άλλη η κοπέλα δίπλα που έχει κάνει πολύ σοβαρή επέμβαση τι θα έπρεπε να κάνει; Δεν σέβεστε τίποτα; Το πολύ μέχρι 3 στο δωμάτιο τη φορά".
Και τότε στραφήκανε σε εμένα που είχα σωληνάκια να στραγγίζουν τα αίματα, γυμνή στο κρεββάτι και σχεδόν ακούνητη και καταλάβαν και το βουλώσαν. Θέλω να πω, να μη κάνουμε και την τρίχα τριχιά, αυτές οι επεμβάσεις θεωρούνται εντελώς ρουτίνας, άντε επειδή έχεις και πολύποδες και είναι μια-δυο τομές (καυτηριασμός φαντάζομαι) επιπλέον να μείνεις προληπτικά μερικές ώρες ή μια νύχτα παραπάνω. Δεν είναι κάτι απειλητικό για τη ζωή ή κάτι που μπορεί να έχει επιπλοκές, ασφαλής επέμβαση είναι...

---

Σε ευχαριστώ πολύ, με βοήθησες πάρα πολύ. Το ακούω και το ξέρω ότι είναι επέμβαση ρουτίνας,μικρότερη που μου είχαν πει ότι αν δεν απορροφηθούν θα χρειαστεί να τα βγάλω δεν είχα αγχωθει καν. Είναι αυτή η ψυχική κατάσταση που βιώνω που και στο πιο λογικό πράγμα σκέφτομαι το πιο παραλίγο σενάριο,και πιστεύω κι όλας το πιο παράλογο σενάριο ως πιο πιθανό.. σε ευχαριστώ πολύ!

Να 'σαι καλά! Γνώμη μου είναι να μη το αναβάλεις, ενημέρωσε απλά τους γιατρούς ότι έχεις ιστορικό με κρίσεις πανικού και αρρωστοφοβία, ώστε να έχουν το νου τους πως θα το χειριστούν. Εννοώ ότι ανάλογα με το χαρακτήρα του καθενός, κάτι που μπορεί να πει απλά για να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα μια νοσοκόμα ή ένας γιατρός π.χ., ο ένας ασθενής μπορεί να το πάρει στην πλάκα, άλλος να τον ταράξει για τρεις μέρες.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Να 'σαι καλά! Γνώμη μου είναι να μη το αναβάλεις, ενημέρωσε απλά τους γιατρούς ότι έχεις ιστορικό με κρίσεις πανικού και αρρωστοφοβία, ώστε να έχουν το νου τους πως θα το χειριστούν. Εννοώ ότι ανάλογα με το χαρακτήρα του καθενός, κάτι που μπορεί να πει απλά για να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα μια νοσοκόμα ή ένας γιατρός π.χ., ο ένας ασθενής μπορεί να το πάρει στην πλάκα, άλλος να τον ταράξει για τρεις μέρες.

---

Ναι όντως, έχεις απόλυτο δίκιο, δε το είχα σκεφτεί σε ευχαριστώ πολύ!