Διαχείριση Συγκρούσεων

Καλημέρα σας!

Θέλω να ελπίζω πως απ\' αυτήν την ιστοσελίδα θα συνεχιστεί αυτή η καλή προσπάθεια μετάδοσης ουσιαστικών πληροφοριών που αφορούν στην ψυχική μας ισορροπία και στη λειτουργική και άρα αποτελεσματική μας επικοινωνία με τον εαυτό μας και με το περιβάλλον μας.

Ελπίζοντας πως δεν θα αφεθεί στην τύχη της, να μαραζώσει, θα ήθελα να παρακαλέσω όσους γνωρίζουν, να γράψουν πρακτικούς τρόπους Διαχείρισης των Συγκρούσεων, που προκύπτουν είτε στην οικογένειά μας (γονείς-παιδιά, σύζυγοι μεταξύ τους, παντρεμένο ζευγάρι-γονείς του ζευγαριού), είτε στον εργασιακό μας χώρο (προϊστάμενος-υφιστάμενος, συνάδελφοι μεταξύ τους), είτε στο φιλικό μας χώρο.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων, ελπίζοντας σ\' ένα γόνιμο διάλογο

Κάνδα

Κάνδα καλώς μας ήλθες!
Ανοίγεις ένα τεράστιο θέμα που δεν ξέρω από που να το πρωτοπιάσω!
Θα ανοίξω την συζήτηση, λέγοντας πως οι 3 βασικές αρχές μια ψυχοθεραπείας, είναι αυτές που σε μια οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση μπορούν να αποτελέσουν ασπίδα για τις κάθε είδους συγκρούσεις.

Οι αρχές αυτές είναι
η αυθεντικότητα (congruence)
η ενσυναίσθηση/κατανόηση (empathy)
η αποδοχή (positive regard)

Επέτρεψε μου να σε παραπέμπψω και στο παρακάτω άρθρο που βρίσκεται μέσα στο e-psychology. Εκεί, απλώς αντικατέστησε όπου βλέπεις την λέξη \"θεραπεία\" με την λέξη \"σχέση\"
και ως σχέση, μπορείς να λογαριάσεις οποαιδήποτε ανθρώπινη επαφή: ερωτική, συζυγική, επαγγελματική, οικογενειακή κτλ.

Οι τρεις θεραπευτικές συνθήκες

Κάνδα το ερώτημα σου θαρρώ πως αγγίζει τον καθένα απο μας που όσο ανάγκη έχει τη σχέση και το μοίρασμα άλλο τόσο αγωνία του φέρνει η \"συνάντηση\" με τον άλλο που κάθε φορά είναι ΄μοναδική και ευτυχώς μη προβλέψιμη. Πιστεύω πως η διαχείριση μιας σύγκρουσης μπορεί να είναι δημιουργική μόνο αν η εκκίνηση ξεκινά από τον εαυτό μας. Να ξεκινώ δηλαδή εστιάζοντας στην δική μου ευθύνη και στο δικό μου ρόλο σε σχέση με αυτό που συμβαίνει.Να μπορώ να με βλέπω κάθε που η επιθυμία μου να σχετιστώ και να συνυπάρξω \"σκοντάφτει\" . Μια σύγκρουση μπορεί να γίνει η ευκαιρία να με δω και να με ακούσω. Να προσπαθήσω να καταλάβω όχι τι κάνουν οι άλλοι αλλά πόσο πραγματικά και ξεκάθαρα είναι τα μηνύματα που στέλνω στον άλλο για αυτό που είμαι, που θέλω, που περιμένω από τη σχέση. Πολλές φορές νιώθουμε προδομένοι, θιγμένοι,ταπεινωμένοι,αδικημένοι από τους άλλους και μέσα στο θυμό και στον πόνο προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε το πως και το γιατί που κρύβουν στη σκέψη τους για μας. Ας το πάμε όμως αντίστροφα.Μέσα από μια διαδρομή πιο γνώριμη και πιο κοντινή. Ας μπούμε στην δική μας σκέψη και στο δικό μας συναίσθημα χωρίς \"μαντεψιές\" αλλά με το θάρρος να δούμε που εμείς είμαστε σε όλα αυτά , τι μηνύματα στείλαμε στον άλλο πόσο προστατέψαμε τον εαυτό μας απέναντι στον άλλο που τόσο μας έχει και τον έχουμε ανάγκη ....... Να είσαι καλά!!!

Αποδοχή (κι όχι ανοχή)...
Ακρόαση του άλλου (κι όχι κλειστά αυτιά)...
Έκφραση του θυμού (χωρίς επιθετικότητα)...

...ορίζεις το πρόβλημα

Quote:

---

Originally posted by NikosD.
Κάνδα καλώς μας ήλθες!
Ανοίγεις ένα τεράστιο θέμα που δεν ξέρω από που να το πρωτοπιάσω!
Θα ανοίξω την συζήτηση, λέγοντας πως οι 3 βασικές αρχές μια ψυχοθεραπείας, είναι αυτές που σε μια οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση μπορούν να αποτελέσουν ασπίδα για τις κάθε είδους συγκρούσεις.

Οι αρχές αυτές είναι
η αυθεντικότητα (congruence)
η ενσυναίσθηση/κατανόηση (empathy)
η αποδοχή (positive regard)

Επέτρεψε μου να σε παραπέμπψω και στο παρακάτω άρθρο που βρίσκεται μέσα στο e-psychology. Εκεί, απλώς αντικατέστησε όπου βλέπεις την λέξη \"θεραπεία\" με την λέξη \"σχέση\"
και ως σχέση, μπορείς να λογαριάσεις οποαιδήποτε ανθρώπινη επαφή: ερωτική, συζυγική, επαγγελματική, οικογενειακή κτλ.

Οι τρεις θεραπευτικές συνθήκες

---

Ανατρέχω στο παρελθόν για να διαβάσω αυτό το θέμα με τίτλο Διαχείριση Συγκρούσεων (ήταν το πιο παλιό θέμα στην σειρά προτού το ξεθάψω..).

Είχα την εξής ερώτηση.. Ποια είναι η πραγματικότητα για την αντιφατική συνύπαρξη μεταξύ οργανικής ιδιοσύστασης και νοητικής διαφορετικότητας? Πόσο αταίριαστοι είναι τελικά οι άνθρωποι μεταξύ τους..?

Μερικές σκέψεις...ξεκινάω το γράψιμο και ότι μου βγει...

Καταρχάς, αναρωτιέμαι αν οι συγκρούσεις πηγάζουν από την διαφορετικότητα που έχουμε ως άνθρωποι? Δεν θα μπορούσα να θεωρήσω τις συγκρούσεις ως έμφυτες ανθρώπινες συμπεριφορές καθώς υποθέτω πως όσο περισσότερα κοινά έχουν μεταξύ τους οι άνθρωποι τόσο λιγότερες συγκρούσεις έχουν. Παρόλα αυτά ακόμα και δύο αδέλφια μπορούν να έρθουν σε σύγκρουση γιατί δεν είναι δυνατόν να έχουν ακριβώς τα ίδια πράγματα. Ακόμα και να έχουν τα ίδια παιχνίδια θα προσπαθήσουν το κάθε ένα να έχει περισσότερα (μάλλον έπαιζα πολύ με GI Joe όταν ήμουν μικρός...!).

Σε έναν εργασιακό χώρο δύο ισάξια και ισόβαθμα στελέχη βασίζονται στην συνεργασία για να παράγουν έργο. Οι συγκρούσεις στον χώρο της εργασίας έχουν να κάνουν κυρίως με ανταγωνιστικά κριτήρια, το κυνήγι της επαγγελματικής επιτυχίας και την επίτευξη στόχων μέσω της ατομικής διάκρισης.

Στις ερωτικές σχέσεις οι συγκρούσεις καταλαγιάζουν όταν το σεξ είναι ικανοποιητικό και για τους δύο. Το πρόβλημα βέβαια υπάρχει όταν το σεξ δεν αρκεί από μόνο του για να καλύψει άλλες ανάγκες.

Στις οικογένειες τα πράγματα είναι ίσως πιο απλά. Το βάρος που έχει η αλήθεια της συγγένειας είναι από μόνο του ένας δέσμιος παράγοντας που εφόσον δεν ικανοποιηθεί από τα μέλη της οικογένειας διασύρεται από την υπόλοιπη κοινωνία. Πόσες φορές αναρωτιόμαστε αν είναι δυνατόν να υπάρχουν μανάδες που πουλάνε τα παιδιά τους, πατεράδες που τα βιάζουν.. Ο ρόλος της οικογένειας...όταν δεν εφαρμόζεται από τα μέλη της διασύρεται από την κουλτούρα της κοινωνίας.

Η ευκαιρία που έχει δοθεί σε όλους για μόρφωση και εξερεύνηση της γνώσης δεν έχει αποκαλύψει έως τώρα την ανωτερότητα του ανθρώπινου γένους. Μάλλον έχει μεταμφιέσει τις βαρβαρότητες με έναν μοντέρνο μανδύα τεχνολογικής και δικτυακής γνώσης. Ανύπαρκτες ανθρώπινες αξίες στην ουσία.

η γνωση δεν σημαινει και επικοινωνια.ενας στενοκεφαλος \"παντογνωστης\" θα δημιουργει πολλα περισοτερα προβληματα απο εναν καλοσυνατο ανοιχτομυαλο ανθρωπο.η συνηπαρξη απαιτει υποχωρησεις,και σεβασμο στα θελω του αλλου παρολο που μπορει να τα ανεχεσαι εσυ.το ποσο ανεχτικος εισαι λοιπον εσυ και ο συναδελφος,ταιρι φιλος προσδιοριζει την μεταξυ προβληματικη η οχι σχεση.οσο πιο πολλα κοινα στοιχεια εχουν οι δυο χαρακτηρες τοσο λιγοτερο ανεκτικα χρειαζεται να ειναι τα ατομα.και βεβαια οταν εχουν και πολλα κοινα συμπληρωνουν ο ενας τον αλλον με ευχαριστο τροπο κατι που φερνει ευχαριστηση και θαυμασμο του ενος για τον αλλον...

Quote:

---

Originally posted by NikosD.
Οι αρχές αυτές είναι
η αυθεντικότητα (congruence)
η ενσυναίσθηση/κατανόηση (empathy)
η αποδοχή (positive regard)

---

πιστεύω πώς οσο διαφορετικοι κ αν ειναι δυο ανθρωποι μεταξυ τους μπορουν να βρουν ενα κοινο τοπο επικοινωνιας. για να γινει αυτο ομως χρειαζονται κ τα παραπανω.....

καταληγω στο συμπερασμα πώς η επικοινωνια ειναι πολυ δυσκολη κ επι της ουσιας επιτυγχανεται λιγες φορες....πολυ λιγοτερες κ απο οσο νομιζουμε.