gatoula η επιστρφή.....!!

παιδιά γειά σας.Η γατούλα είμαι που επέστρεψε!!!Θέλω να σας πώ ότι δέν σας έχω ξεχάσει.Πηγαίνω κάθε μέρα στη σχολή και παρακολουθώ μαθήματα .Η σχολή μου είναι σε άλλη πόλη και εκεί δέν έχω υπολογιστή οπότε δέν μπορώ να μπαίνω στο forum....:( Στό υπολογιστικό κέντρο της σχολής που έχουμε πρόσβαση στο internet ,κοιτάω καμιά φορά τα post σας,αλλά δέν μπορώ να στείλω γιατί δέ θέλω να πάρουν οι γύρω χαμπάρι ότι μπαίνω και κοιτάω μή εκπαιδευτικές σελίδες.βλέπετε δέν επιτρέπετε απο τους υπεύθυνους...Τέλοσπάντων, χαίρομαι που συνεχίζετε τις ωραίες συζητήσεις σας...:)Μου είναι δύσκολο ακόμα να πηγαίνω στη σχολή ,αλλά το κάνω κάθε μέρα σαν ένα φάρμακο που πρέπει να πάρω...σάν το μουρουνόλαδο που είναι ευεγερτικό αλλά άνοστο!!!Δέν πιστεύω ότι έχω καταφέρει κάτι πολύ σπουδαίο ,αλλά για εμένα που μέχρι πρίν από λίγο καιρό δέν τολμούσα να περάσω ούτε έξω από τη σχολή ,αυτό είναι ένα βήμα...Εχω πολύ δρόμο ακόμα...Θα ήθελα να παραμπέμψω όλους όσουν δέν ξέρουν την ιστορία μου να διαβάσουν τα post μου και να πάρουν έστω και λίγο κουράγιο από αυτό το μικρό μου βήμα πρός τα εμπρός...Επίσης θέλω να επιστήσω την προσοχή σας σε κάτι.Όλοι εμέις που περνάμε μία δύσκολη και ευάλωτη περίοδο στη ζωή μας,έχουμε ανάγκη να πιαστούμε από κάποιους άλλους ανθρώπους...είναι φυσιολογικό ....θα πρέπει όμως να δείξουμε προσοχή.Υπάρχουν άνθρωποι που αντιλαμβάνονται την δύσκολη κατάσταση που μπορεί να περνάει κάποιος και κάνοντας το καλό θέλουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση πρός δικό τους ώφελος...Όλοι έχουμε ανάγκη από κάποιο στήριγμα ακόμα και οι πιό δυνατοί άνθρωποι σε κάποια στιγμή της ζωής τους..πολλές φορές πέφτουμε στη παγίδα να θεωρήσουμε καλούς ανθρώπους που εκμεταλλέυονται στην πραγματικότητα την περιστασιακή μας αδυναμία και την καλοσύνη μας.Δεν πειράζει όμως μήν απογοητευτείτε ποτέ για αυτό, από κάθε άνθρωπο μαθαίνουμε πράγματα ,έστω και άσχημα καμιά φορά :( Προσπαθήστε στίς δύσκολες φάσεις τής ζωής σας να μήν συναναστρέφεστε ανθρώπους που σας πληγώνουν χειρότερα ,αλλά ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται για εσάς και δέν προσποιούνται...Πιστεύω ότι αυτό το site επιτελεί
πραγματικό έργο ,γιατί άνθρωποι με παρόμοια προβλήματα μοιράζονται κοινές εμπειρίες ..
Για ακόμα μία φορά θέλω να ευχαριστήσω όλους σας για τη πολύτιμη βοήθειά σας.Και να ευχυθώ μέσα από τη καρδιά μου όλοι σιγά,σιγά να βρείτε τη λύση για το πρόβλημά σας.Οποτε μου δίνεται η ευκαιρία θα προσπαθώ να συμμετάσχω στις ωραίες συζητήσεις σας

Να είστε όλοι καλά

Γατούλα....διάβασα και αυτό σου το μήνυμα αλλά και το προηγούμενο που αναφέρεσαι συνολικά στις εμπειρίες που βιώνεις.Σίγουρα κάποιον ειδικό συμβουλεύεσαι και ακόμα πιο σίγουρο είναι οτι κάθε μέρα σπουδάζεις τον ίδιο σου τον εαυτό...που μεταξύ μας είναι και οι δυσκολότερες σπουδές που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος (να μελετάει τον εαυτό του) μιας και δίνει καθημερινά εξετάσεις.Το ότι παρά τα \"δύσκολα μαθήματα\" που σου βάζει ο εαυτός σου...εσύ τα καταφέρνεις και προχωράς μαζί του...είναι απόδειξη του πόσο σπουδαίος και μοναδικός άνθρωπος είσαι.

Επίτρεψε μου όμως να έχω μια μικρή αντιρησούλα σε ότι αφορά την ηλικία σου και το πόσο σημαντικό μπορεί να είναι το πτυχίο που θα πάρεις (σε ότι αφορά την αξία του εαυτού σου).Για την ακρίβεια ....δεν την έχω εγώ την αντίρρηση αυτή..αλλά ένας απ τους ανθρώπους που θαυμάζω ιδιαίτερα γι αυτό που έκανε και που η ζωή του έχει γυριστεί και ταινία.Αναφέρομαι στον γιατρό Dr Hunter \"Patch\" Adams ....που ίσως να έχεις δεί την ταινία PATCH ADAMS όπου ο Ρόμπιν Ουίλιαμς ενσάρκωνε τον ίδιο τον γιατρό.Ο γιατρός Πάτς ʼνταμς...πέρασε μια αρκετά δύσκολη εφηβική ηλικία..και παρά το γεγονός ότι ήταν ένας καλός μαθητής...κάπου προς τα φοιτητικά του χρόνια η κατάσταση της ψυχικής του υγίειας είχε επιβαρυνθεί τόσο πολύ που αναγκάστηκαν να τον κλείσουν σε ψυχιατρική κλινική καθώς η κατάθλιψη του ήταν πολύ σοβαρή.Εκεί ήρθε σε επαφή με άλλους ανθρώπους που περνούσαν τις δικές τους φάσεις ψυχικής ανάρρωσης...και απ ότι φαίνεται το όλο σκηνικό τον οφέλησε και τον κινητοποίησε να κάνει κάτι πρωτοποριακό.
Βγαίνοντας απ την κλινική (και σε μια ηλικία που θα μπορούσε να νιώθει ίσως και χειρότερα απο σένα ) ....εκπαιδεύτηκε σαν κλόουν και ταυτόχρονα γράφτηκε σε μια ιατρική σχολή ...κι αυτό που πραγματικά κατάφερε ήταν να γίνει ο πιο συμπαθής εκπαιδεύομενος γιατρός και στους ασθενείς αλλά και στην πλειοψηφία των συμφοιτητών του (παρότι ήταν αρκετά μεγαλύτερος τους).Συνδύασε την επιστημονική γνώση στην συσκευασία του γέλιου..και προσέγγιζε τους ασθενείς του ώς κλόουν προσφέροντας τους γέλιο,μεγάλη ευχαρίστηση...και το σημαντικότερο απ όλα ΘΕΡΑΠΕΙΑ.(ʼν δεν έχεις δεί την ταινία...μπορείς να την νοικιάσεις απο κάποιο βίντεο κλάπ).Κανείς...δεν στάθηκε να εξετάσει πόσο χρονών ήταν και αν σπούδαζε στην ηλικία που ήταν...απεναντίας που όλοι ένιωθαν την ανάγκη να τον πλησιάσουν είτε σαν γιατρό είτε σαν φίλο.Αφού αποφοίτησε απ την ιατρική σχολή...ίδρυσε μια κλινική με το όνομα \"GESUNDHEIT\" ...στην οποία οι γιατροί όλων των ειδικοτήτων εθελοντικά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε ασθενείς .Η κλινική συνδιάζει και ιατρική και γέλιο....

Το να πάρεις το πτυχίο σου γατούλα...σίγουρα είναι κάτι σημαντικό μιας και θα προσφέρεις στον εαυτό σου ένα ολοκληρωμένο δώρο γνώσης.Η εσωτερική πληρότητα όμως...αυτό που μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε γεμάτοι...είναι να ακολουθήσουμε το όνειρο μας,αυτό που βγαίνει απο μέσα μας.Πτυχιούχοι κάθε χρόνο βγαίνουν με την σέσουλα και στοιβάζονται στα ταμεία ανεργείας ή σε κάποιες λίστες αναμονής.ʼνθρωποι όμως που κάνουν την διαφορά...άνθρωποι που τολμούν να δούνε τα όποια εφόδια τους σαν ένα υποσύνολο της προσωπικότητας τους..και βάση αυτής να λειτουργούνε και επαγγελματικά αλλά και στην προσωπική τους ζωή..θα έλεγα οτι σπανίζουν.Το πτυχίο είναι ένα έγγραφο αποδεικτικό μιας τυποιποιημένης διαδικασίας.....η ουσία είσαι εσύ...κι αυτός είναι ο μεγαλύτερος τίτλος που κανένα πανεπιστήμιο στον κόσμο δεν μπορεί να σου προσφέρει.Δές το όνειρο σου,πάρε όποιο εφόδιο σου χρειάζεται (γνώσεις,δεξιότητες κτλ) και πραγματοποίησε αυτό που αντιπροσωπεύει τη γατούλα.Ειδικά στην εποχή μας...όλες οι εργασίες συμπυκνώνονται σε ένα πράγμα σχεδόν...στο ποιός θα πουλήσει περισσότερο....άρα ποιός θα σαγηνεύσει περισσότερο τους υποψήφιους πελάτες του.Και ο σημερινός καταναλωτής δελεάζεται απ την πρωτοτυπία...το κάτι το διαφορετικό....Το κάθε πτυχίο..σου προσφέρει απλώς μια περπατημένη,μια οδό....(την οποία μπορεί να περπατούνε και μερικές χιλιάδες ακόμα ανθρώπων)...την πρωτοτυπία όμως...μπορεί να στην προσφέρει μόνο ο εαυτός σου...ακριβώς γιατί είναι μοναδικός και δεν μπορεί να κοπιαριστεί.
Γατούλα......ΘΑΜΠΩΣΕ ΜΑΣ....

Και μια φώτο του Ρομπιν Ουίλιαμς ως Πάτς ʼνταμς και του αληθινού Πάτς ʼνταμς...

afroditi, χαίρομαι πάρα πολύ που πηγαίνεις στη σχολή σου και το παλεύεις το πράγμα...θα ήταν πραγματικά κρίμα να χάσεις πολύτιμο χρόνο στη ζωή σου από τον πανικό ,το άγχος και όλα αυτά που τα συνοδεύουν...στο λέω εγώ που έχασα απέραντο χρόνο και τώρα το μετανιώνω...όλα θα πάε καλά : )

logopsixe,το μήνυμα σου είναι πραγματικά συγκινητικό αλλά και τόσο περιεκτικό σε αλήθειες για τη ζωή μας.Τήν έχω δει την ταινία είναι πραγματικά πολύ ωραία...είμαι και fun του Robin...Πρίν από λίγο καιρό θα σου έλεγα ότι έχεις σε όλα όσα μου γράφεις δίκιο, αλλά εγώ δέν μπορώ να τα κάνω όλα αυτά ,τώρα θα σου πώ ότι έχεις σε όλα δίκιο και εγώ παλεύω να δώ τα πράγματα από τη σωστή οπτική γωνία και να προσπαθήσω...μπορεί να μήν καταφέρω τίποτα στο τέλος και να μείνω αιώνια φοιτήτρια ,θα έχω όμως προσπαθήσει και αυτό είναι κάτι δέν είναι?Δέν είμαι πραγματικά ο άνθρωπος που κρίνει την ποιότητα του ατόμου από τά πτυχία του αλλά κρίνω έναν άνθρωπο από την γενικότερη μόρφωσή του που δέν έχει να κάνει απαραίτητα με γνώση που προκύπτει μέσα από βιβλία αλλά την ίδια τη ζωή.Υπάρχουν άνθρωποι που δέν έχουν πάει ποτέ τους σχολείο και μπορείς να τους ακούς με τις ώρες να σου λένε φοβερά πράγματα....Η δική μου εμμονή με το πτυχίο ,δέν έχει να κάνει με την ικανοποίηση μίας ματαιοδοξίας ότι θα είμαι η φοβερή επίστήμονας αλλά με μία νίκη απέναντι σε αυτό που μου συνέβηκε και σταμάτησε την παραγωγικότητα μου σε νεαρή ηλικία...Δέν έχω την ψευδαίσθηση ότι με ένα πτυχίο λύνω το επαγγελματικό μου πρόβλημα στην Ελλάδα του 2005 ,αλλά θέλω άν παρατήσω τα μαθηματικά , να είναι επειδή το αποφάσισα εγώ και όχι επειδή το άγχος , ο πανικός και η κατάθλιψη με εμποδίζουν να τα συνεχίσω...Εξάλλου από μικρό παιδι με τα μαθηματικά ήθελα να ασχοληθώ επειδή μου άρεσαν πολύ....Σε αυχαριστώ για όλα όσα μου γράφεις είναι πολύ ενθαρυντικά και για την φωτογραφία θα την εκτυπώσω και θα την κοιτώ όταν με πιάνουν τα περίεργά μου:)

Quote:

---

Originally posted by gatoula
afroditi, χαίρομαι πάρα πολύ που πηγαίνεις στη σχολή σου και το παλεύεις το πράγμα...θα ήταν πραγματικά κρίμα να χάσεις πολύτιμο χρόνο στη ζωή σου από τον πανικό ,το άγχος και όλα αυτά που τα συνοδεύουν...στο λέω εγώ που έχασα απέραντο χρόνο και τώρα το μετανιώνω...όλα θα πάε καλά : )

logopsixe,το μήνυμα σου είναι πραγματικά συγκινητικό αλλά και τόσο περιεκτικό σε αλήθειες για τη ζωή μας.Τήν έχω δει την ταινία είναι πραγματικά πολύ ωραία...είμαι και fun του Robin...Πρίν από λίγο καιρό θα σου έλεγα ότι έχεις σε όλα όσα μου γράφεις δίκιο, αλλά εγώ δέν μπορώ να τα κάνω όλα αυτά ,τώρα θα σου πώ ότι έχεις σε όλα δίκιο και εγώ παλεύω να δώ τα πράγματα από τη σωστή οπτική γωνία και να προσπαθήσω...μπορεί να μήν καταφέρω τίποτα στο τέλος και να μείνω αιώνια φοιτήτρια ,θα έχω όμως προσπαθήσει και αυτό είναι κάτι δέν είναι?Δέν είμαι πραγματικά ο άνθρωπος που κρίνει την ποιότητα του ατόμου από τά πτυχία του αλλά κρίνω έναν άνθρωπο από την γενικότερη μόρφωσή του που δέν έχει να κάνει απαραίτητα με γνώση που προκύπτει μέσα από βιβλία αλλά την ίδια τη ζωή.Υπάρχουν άνθρωποι που δέν έχουν πάει ποτέ τους σχολείο και μπορείς να τους ακούς με τις ώρες να σου λένε φοβερά πράγματα....Η δική μου εμμονή με το πτυχίο ,δέν έχει να κάνει με την ικανοποίηση μίας ματαιοδοξίας ότι θα είμαι η φοβερή επίστήμονας αλλά με μία νίκη απέναντι σε αυτό που μου συνέβηκε και σταμάτησε την παραγωγικότητα μου σε νεαρή ηλικία...Δέν έχω την ψευδαίσθηση ότι με ένα πτυχίο λύνω το επαγγελματικό μου πρόβλημα στην Ελλάδα του 2005 ,αλλά θέλω άν παρατήσω τα μαθηματικά , να είναι επειδή το αποφάσισα εγώ και όχι επειδή το άγχος , ο πανικός και η κατάθλιψη με εμποδίζουν να τα συνεχίσω...Εξάλλου από μικρό παιδι με τα μαθηματικά ήθελα να ασχοληθώ επειδή μου άρεσαν πολύ....Σε αυχαριστώ για όλα όσα μου γράφεις είναι πολύ ενθαρυντικά και για την φωτογραφία θα την εκτυπώσω και θα την κοιτώ όταν με πιάνουν τα περίεργά μου:)

---

Νομίζω γατούλα...ότι εσύ ειδικά ίσως έχεις κάποια επιπλέον εφόδια για να δώσεις λύση στον γρίφο της εμπειρίας που περνάς....και τα εφόδια αυτά σου τα δίνει η ίδια σου η επιστήμη.Παρότι με τα μαθηματικά...δεν είχα και τις καλύτερες σχέσεις...μου άρεσε εκείνο το κομμάτι που όταν δεν μπορούσαν να κάνουν μια πράξη...επινοούσαν ένα νέο σύνολο αριθμών για να είναι δυνατή η πράξη αυτή...έτσι απ το σύνολο των φυσικών αριθμών πήγανε στο σύνολο των ακεραίων για να τους βγαίνει η προσθαφαίρεση πάντοτε...απ το σύνολο των ακεραίων πήγανε στους ρητούς για να τους βγαίνει η διαίρεση...απο εκεί στους αρήτους και τσούπ λίγο παρακάτω ξεπήδησαν οι μιγαδικοί (και ποιός ξέρει εσύ πόσα ευρύτερα υποσύνολα γνωρίζεις ακόμα)....κι όλα αυτά για να είναι πάντα δυνατή μια πράξη τους.Η σκέψη μας...είναι ένα ψηφιακό σύστημα και οι αποφάσεις μας και οι συλλογισμοί μας...δεν είναι τίποτα άλλο απο ψηφιακές πράξεις.Εσύ ..σαν μαθηματικός θα έχεις υιοθετήσει αυτήν την τακτική....όταν δεν σου βγαίνει μια πράξη...να επεκτείνεσαι σε ένα ευρύτερο σύνολο ψηφίων όπου η πράξη αυτή να είναι δυνατή....Μεταξύ μας....άν καταφέρεις και βρείς λύση σε αυτήν την εξίσωση που σου έβαλε ο εαυτός σου ...ευχαρίστως θα έρθω να μου διδάξεις αυτά τα μαθηματικά (γιατί τα άλλα δεν τα πολυχωνεύω)...αλλά και θα προσφέρεις ίσως πολλά περισσότερα σε όλους ..απ ότι πρόσφεραν οι εξισώσεις τους Αινστάιν...
Υ.Γ. Κι ο ʼνταμς έκανε αναγωγή σε ένα ευρύτερο σύνολο ψηφίων...θυμίσου λίγο στην αρχή της ταινίας όταν ένας ασθενής της ψυχιατρικής κλινικής του δείχνει τα δάχτυλα του και του λέει ότι αντί για 5 είναι 10....Στην αρχή ο Πάτς (βλέποντας συμβατικά) έβλεπε μόνο τα 5....αλλά κάνοντας εστιάζοντας κι απομακρύνοντας το βλέμα του πάνω στα δάκτυλα..άρχισε να βλέπει τις φιγούρες των δακτύλων να διπλασιάζονται ...Κι αργότερα θυμήθηκε αυτό το μάθημα και στην κλινική όταν ήταν υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει τις διαφορετικές οπτικές των συναδέλφων του....