Αυτοκαταστροφη;;

Θέλω να μιλήσω με άτομα που από την πολύ ανησυχία απελπισία έφτασαν σε σημείο αυτοκαταστροφης η να τιμωρουν τον εαυτό τους. Εγώ έχω ξαναμιλήσει γι αυτό μάλλον είναι έντονη μορφή αγοραφοβίας ήθελα να κρύβομαι απ όλους και κυρίως από τους φόβους μου από το να αντικρυσω τη ζωή κατάματα. Έτσι όταν έβγαινα έξω ένιωθα φουλ άγχος κ ανασφάλεια δεν μπορούσα να πάω πουθενά χωρίς γυαλιά ηλίου κ παλιά το είχα αυτό. Μετά όμως είδα ότι άρχισε να μην με καλυπτει ήθελα κτ παραπάνω γτ τα φορούσα όλη μέρα έπαθα εξάρτηση. Γενικά ήθελα να μην βλέπω καλά για να μην φοβάμαι τον κόσμο. Άρχισα να φοράω τα γυαλιά οράσεως πάνω απ τους φακούς επαφής για να μην βλέπω καλά μετά άρχισα να φοράω αλλά γυαλιά πρεσβυωπίας πχ για να μην βλέπω. Όμως ένιωθα ότι μου έφευγε το άγχος όταν τα φορούσα ήμουν πιο λειτουργική ένιωθα λίγη χαρά. Με αποτέλεσμα να έχω τώρα συνέχεια ζαλάδες απίστευτες. Φοβάμαι πάρα πολύ τώρα σταμάτησα να το κάνω αλλά ζαλίζομαι δεν ξέρω αν συνέλθω ποτέ. Έχετε κάτι να μου προτείνετε? Πέρα απ τον ψυχίατρο γιατί φοβάμαι ότι αν τα οω θα με κλείσει σε κλινική.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Θέλω να μιλήσω με άτομα που από την πολύ ανησυχία απελπισία έφτασαν σε σημείο αυτοκαταστροφης η να τιμωρουν τον εαυτό τους. Εγώ έχω ξαναμιλήσει γι αυτό μάλλον είναι έντονη μορφή αγοραφοβίας ήθελα να κρύβομαι απ όλους και κυρίως από τους φόβους μου από το να αντικρυσω τη ζωή κατάματα. Έτσι όταν έβγαινα έξω ένιωθα φουλ άγχος κ ανασφάλεια δεν μπορούσα να πάω πουθενά χωρίς γυαλιά ηλίου κ παλιά το είχα αυτό. Μετά όμως είδα ότι άρχισε να μην με καλυπτει ήθελα κτ παραπάνω γτ τα φορούσα όλη μέρα έπαθα εξάρτηση. Γενικά ήθελα να μην βλέπω καλά για να μην φοβάμαι τον κόσμο. Άρχισα να φοράω τα γυαλιά οράσεως πάνω απ τους φακούς επαφής για να μην βλέπω καλά μετά άρχισα να φοράω αλλά γυαλιά πρεσβυωπίας πχ για να μην βλέπω. Όμως ένιωθα ότι μου έφευγε το άγχος όταν τα φορούσα ήμουν πιο λειτουργική ένιωθα λίγη χαρά. Με αποτέλεσμα να έχω τώρα συνέχεια ζαλάδες απίστευτες. Φοβάμαι πάρα πολύ τώρα σταμάτησα να το κάνω αλλά ζαλίζομαι δεν ξέρω αν συνέλθω ποτέ. Έχετε κάτι να μου προτείνετε? Πέρα απ τον ψυχίατρο γιατί φοβάμαι ότι αν τα οω θα με κλείσει σε κλινική.

---

Αυτό που έχεις κορίτσι μου δεν ξέρω πως λέγεται γιατί δεν είμαι ειδικος.εκεινο που ξέρω όμως είναι ότι ο ψυχιατρος σίγουρα δεν θα σε κλείσει μέσα.μιλα σε έναν ειδικό να ανακουφιστει η καρδουλα σου.θα δεις είναι πολύ απλο.το πολύ πολύ να πάρεις κάποια αγωγη.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Θέλω να μιλήσω με άτομα που από την πολύ ανησυχία απελπισία έφτασαν σε σημείο αυτοκαταστροφης η να τιμωρουν τον εαυτό τους. Εγώ έχω ξαναμιλήσει γι αυτό μάλλον είναι έντονη μορφή αγοραφοβίας ήθελα να κρύβομαι απ όλους και κυρίως από τους φόβους μου από το να αντικρυσω τη ζωή κατάματα. Έτσι όταν έβγαινα έξω ένιωθα φουλ άγχος κ ανασφάλεια δεν μπορούσα να πάω πουθενά χωρίς γυαλιά ηλίου κ παλιά το είχα αυτό. Μετά όμως είδα ότι άρχισε να μην με καλυπτει ήθελα κτ παραπάνω γτ τα φορούσα όλη μέρα έπαθα εξάρτηση. Γενικά ήθελα να μην βλέπω καλά για να μην φοβάμαι τον κόσμο. Άρχισα να φοράω τα γυαλιά οράσεως πάνω απ τους φακούς επαφής για να μην βλέπω καλά μετά άρχισα να φοράω αλλά γυαλιά πρεσβυωπίας πχ για να μην βλέπω. Όμως ένιωθα ότι μου έφευγε το άγχος όταν τα φορούσα ήμουν πιο λειτουργική ένιωθα λίγη χαρά. Με αποτέλεσμα να έχω τώρα συνέχεια ζαλάδες απίστευτες. Φοβάμαι πάρα πολύ τώρα σταμάτησα να το κάνω αλλά ζαλίζομαι δεν ξέρω αν συνέλθω ποτέ. Έχετε κάτι να μου προτείνετε? Πέρα απ τον ψυχίατρο γιατί φοβάμαι ότι αν τα οω θα με κλείσει σε κλινική.

---

ναι εχω κατι να σου προτεινω..απο οτι βλεπω το προβλημα σου εχει να κανει με το αγχος και ειδικα οταν βρισκεσαι σε πολυ κοσμο η αγνωστο κοσμο.
αυτο λεγεται κοινωνικη φοβια ...
αντιμετωπιζεται σιγουρα με καποιον ειδικο δεν πρεπει να φοβασαι να πας..
συνηθως απαιτει με χρηση καποιων χαπιων αγχολυτικων σιγα σιγα εκθεση σε αυτα που σε φοβιζουν...
αποψη μου ειναι να μην φοβηθεις να πας σε ειδικο ,δεν προκειται να σε κλεισει σε κλινικη..σε κλινικη κλεινουν ακραιες περιπτωσεις συνηθως σχιζοφρενειας.
να ξερεις οτι οσο το αφηνεις αυτο θα "μεγαλωνει"...
η τελευταια λυση εφοσον δεν θες με καμια περιπτωση σε ειδικο να αρχιζεις να εκτιθεσαι στον φοβο σου σιγα σιγα μεχρι βλεπεις οτι κανεις βηματα και δεν εχεις τοσο μεγαλο φοβο.

Εγώ νόμιζα ότι ειναι αγοραφοβία επειδή όταν είμαι με κάποιον είμαι καλύτερα η θελω πάντα κάποιον μαζί μου. Πάντως όλα ξεκινάνε από το μεγάλο φόβο που έχω με την καρδιά κ συγκεκριμένα με την ανακοπη ότι κι αν κανω φοβάμαι ότι θα πάθω ανακοπη μεγάλο βάσσανο. Έχω ψάξει τα πάντα δεν ξεκολλάει το μυαλό φοβάμαι ακόμα κ το δάχτυλο μου να κουνήσω μην πάθω ανακοπη μπορει να κάθομαι ακίνητη για να μην πεθάνω. Ξέρω ότι είναι φοβος αλλά προσπαθώ να κρυφτώ από αυτόν να τον ξεχάσω αλλά εκεί π είμαι κάπως καλά έρχεται στο μυαλό μ η λέξη ανακοπη κ με παίρνει από κάτω αμέσως.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Εγώ νόμιζα ότι ειναι αγοραφοβία επειδή όταν είμαι με κάποιον είμαι καλύτερα η θελω πάντα κάποιον μαζί μου. Πάντως όλα ξεκινάνε από το μεγάλο φόβο που έχω με την καρδιά κ συγκεκριμένα με την ανακοπη ότι κι αν κανω φοβάμαι ότι θα πάθω ανακοπη μεγάλο βάσσανο. Έχω ψάξει τα πάντα δεν ξεκολλάει το μυαλό φοβάμαι ακόμα κ το δάχτυλο μου να κουνήσω μην πάθω ανακοπη μπορει να κάθομαι ακίνητη για να μην πεθάνω. Ξέρω ότι είναι φοβος αλλά προσπαθώ να κρυφτώ από αυτόν να τον ξεχάσω αλλά εκεί π είμαι κάπως καλά έρχεται στο μυαλό μ η λέξη ανακοπη κ με παίρνει από κάτω αμέσως.

---

μπορει να ειναι και αγοραφοβια,δεν χρειαζεται να το ονομασουμε.
δεν παθαινουν τοσο ευκολα ανακοπη οι ανθρωποι και κυριως ανθρωποι ανω τον 60 την παθαινουν.Εισαι ανω τον 60?.
πρωτα πρεπει να δεις οτι εχεις λανθασμενο φοβο σχετικα με την ανακοπη...εφοσον κανεις το τσεκ απ σου καθε χρονο και ειναι ολα οκ δεν εχεις να φοβασαι τιποτα.
το θεμα ειναι,επειδη εχουμε περασει και εμεις διαφορα τετοια,με αγχος φοβο κ.λ.π....δεν ειναι ευκολο να συνελθεις εκεινη την ωρα, σε κυριευει το αγχος και ο φοβος.Οποτε σε αυτο δεν μπορω να σου πω τιποτα.
Το εχεις χρονια ολο αυτο με τους φοβους?.

Με αγοραφοβία ναι πάει κ έρχεται. Αυτό με τη ανακοπη απο φέτος με την καρδιά γενικά νόμιζα ότι έχω κάτι αλλά με την ανακοπη με διέλυσε. Είμαι 27 έχω πάει σε πολλούς καρδιολογους δνε μ βρήκαν τπτ. Οι γενικές αίματος είναι μια χαρά. Αλλά εγώ είμαι μόνιμα θλιμμένη δεν μπορώ να χαρώ μέσα στο άγχος και το φόβο την αβεβαιότητα ζάλη και φόβο του αιφνιδιου θανατου.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Με αγοραφοβία ναι πάει κ έρχεται. Αυτό με τη ανακοπη απο φέτος με την καρδιά γενικά νόμιζα ότι έχω κάτι αλλά με την ανακοπη με διέλυσε. Είμαι 27 έχω πάει σε πολλούς καρδιολογους δνε μ βρήκαν τπτ. Οι γενικές αίματος είναι μια χαρά. Αλλά εγώ είμαι μόνιμα θλιμμένη δεν μπορώ να χαρώ μέσα στο άγχος και το φόβο την αβεβαιότητα ζάλη και φόβο του αιφνιδιου θανατου.

---

ωραια τοτε πρεπει να το καταλαβαινεις και εσυ οτι οι φοβοι σου,οτι θα παθεις ανακοπη ειναι αβασιμη.Εχεις παει σε καρδιολογους,εχεις κανει τσεκ απ και εισαι παρα πολυ νεα,γενικα ειναι μηδενικες οι πιθανοτητες να παθεις ανακοπη.
Εχεις υπρεβολικο αγχος φαινεται.Εγω προσωπικα, οπως σου ειπα και πιο πανω με το αγχος και τις φοβιες μου, με ειχε βοηθησει ψυχιατρος και τις ξεπερασα.
Αυτο θα σου προτεινα και εσενα.πηγαινε σε εναν ειδικο, να σου δωσει ενα,δυο χαπακια προσωρινα(εαν σου δωσει,γιατι μπορει να μην χρειαζεσαι κιολας),να δουλεψεις και μαζι του και να σου περασουν αυτα.Ουτε προκειται να σε κλεισει πουθενα,ουτε τιποτα.
Χανεις τσαμπα την ζωη σου, και ζεις μονιμως μεσα στο αγχος και τον φοβο μην παθεις τιποτα δεν το βαρεθηκες αυτο?.Γιατι να εισαι θλιμενη σε τοσο νεα ηλικια?.
Το πολυ πολυ παρε ενα τηλεφωνο απο περιεργεια ,να ρωτησεις για ενα ραντεβου και αν θες πας.Σορυ που στο ξαναλεω,αλλα επειδη τα εχω περασει και εγω αυτα και ημουν πολυ αναβλητικος στο θεμα με τον ψυχιατρο,μολις πηγα ενιωσα μια τεραστια ανκουφιση.οποτε απο προσωπική εμπειρια σου μιλαω, οτι θα γινεις καλυτερα.

Vickie έχω και εγώ παρόμοιο πρόβλημα από τον Ιανουάριο που πέθανε μια θεία μου εντελώς ξαφνικά και απρόσμενα από καρδιά και σοκαρίστηκα. Έπαθα και κάτι σαν κρίση άγχους και πήγα στον καρδιολόγο,δεν μου βρήκε κάτι. Παρόλα αυτά συνεχίζω να φοβάμαι μήπως μου συμβεί κάτι. Επίσης και εγώ έχω θέμα με τον κόσμο σε σημείο να προσπαθώ να αποφεύγω τη συναναστροφή. Μου προκαλεί άγχος και ανασφάλεια. Και ακόμη περισσότερη ανασφάλεια μου προκαλεί η σκέψη πως πρέπει να το αντιμετωπίσω όλο αυτό. Αλλά καλό είναι να επισκεφθείς κάποιον ειδικό,έστω ψυχολόγο για αρχή,όχι ψυχίατρο.

Θα συμφωνησω απολυτα με τα λογια του xfactor. Kαι γω ειχα αρρωστοφοβια αλλα με τον καρκινο, ειναι κριμα να ταλαιποριωμαστε αδικα ειδικα οταν οι γιατροι μας λενε οτι δεν εχουμε τιποτα τι να πουν κι αυτοι που εχουν πραγματικα προβληματα υγειας.

και εγώ το ίδιο παιδιά, ξεκίνησα με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή (δεν ήθελα να βγαίνω έξω, δεν ήθελα κόσμο πολύ ή κλειστούς χώρους, ανησυχούσα για πολλά και διάφορα και πολλά ψυχοσωματικά) , την οποία κατάφερα να μαζέψω με κόπο και τελικά μου έχει μείνει μια καρδιοφοβία σαν της vickie αλλά εμένα με έμφραγμα όχι ανακοπή ξαφνικά. Όσο και να λέω αγνόησέ το εκεί κόλλημα το μυαλό. Φυσικά έχω πάει σε γιατρούς, δεν μου βρήκαν τίποτε σχετικό...

Εγώ το πρωί δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι νιώθω το σώμα πολύ βαρύ σερνω τα πόδια μου σκέφτομαι ότι νιώθω τόσο αδύναμη που αν σηκωθώ θα πάθω ανακοπη κ θα πεθανω. Όσο περνάει η μέρα καλυτερευω ειδικά το βράδυ είμαι πολύ καλά.

Εγώ παθαίνω το αντίθετο:το πρώι νιώθω καλά και αισιόδοξη και προς το βράδυ αρχίζουν να με καταλαμβάνουν οι φοβίες μου και ότι μπορεί να πάθω κατι...

Εμένα αυτό που μ ενοχλεί πιο πολύ απ όλα είναι η αφόρητη κούραση που νιώθω ειδικά όταν περπατάω η έχω να κάνω κάτι σαν να κουβαλάω ένα βουνό. Μόνο όταν κάθομαι είμαι καλά. Άρχισα περπάτημα μπας κ βοηθήσει αλλά είναι βασανιστικό. Αρχίζει έτσι ο φόβος για την καρδιά πάλι αλλά βλέπω μια μικρή βελτίωση στην αρχή ένιωθα σαν χαμένη σαν να πάθαινα απόπραγματοποιηση μετά σιγά σιγά πήγαινα πιο εύκολα προσπαθώ να χάσω κ κιλά γιατί πήρα αρκετά κ πιστεύω ότι με κουράζουν πολύ ότι μπορώ κάνω κ ελπίζω να δω βελτίωση

Να σας πω σήμερα πάρκαρα το αμάξι κ περπάτησα μόνη μου δεν ένιωθα όπως στην αγοραφοβία ότι θελω να κρυφτω ένιωθα κούραση ότι δεν έχω δύναμη να περπατήσω άσχετο που πήγαινα τρέχοντας ένιωθα το σώμα μου βαρύ αλλά ειδικά όταν σταματάω να μιλήσω με κάποιον με πιάνει πανικός λέω τώρα θα λιποθύμησω κ θα γίνω ρεζίλι η θα καταλάβει ότι δεν είμαι καλά και ζαλίζομαι φουλ. Τι σας μοιάζει? Λίγο από όλα?

Quote:

---

Originally Posted by harmonylover

Εγώ παθαίνω το αντίθετο:το πρώι νιώθω καλά και αισιόδοξη και προς το βράδυ αρχίζουν να με καταλαμβάνουν οι φοβίες μου και ότι μπορεί να πάθω κατι...

---

Ακριβώς το ίδιο κι εγώ, το πρωί μια χαρά, το βράδυ είναι η πιο πιθανές ώρες να με πιάσουν οι φοβίες. Είναι κι αυτό ένα σημάδι πως είναι ψυχολογικής φύσης το πρόβλημα μάλλον