Έμεινε η αρρωστοφοβια

Καλησπέρα παιδιά! Τι κάνετε; Εγώ πλέον έχω ξεπεράσει την κατάθλιψη που είχα ολόκληρο το χειμώνα λόγω ασθενείας αγαπημένου προσώπου και αφού όλα πάνε καλά δουλειά υγεία του αγαπημένου μου ανθρώπου ήρθε και η άνοιξη.. :) όμως η αρρωστοφοβια καλά κρατεί.. εκτός του ότι έχω άγχος και φοβία για την δική μου υγεία και παρατηρώ τα πάντα πάνω μου ( πηγαίνω μπροστά στον καθρέφτη και ψαχνομαι..) ζαλίζω και κουράζω και τους γύρω μου, για παράδειγμα με κάτι απλό θα αγχωθω και θα τους στείλω σε γιατρό γιατί φοβάμαι και σκέφτομαι τα χειρότερα ακόμα και για απλό βήχα. Δε φοβάμαι μόνο για τη δική μου υγεία αλλά και για τους αγαπημένους μου, τι πράγμα είναι αυτό; Θα ξαναγίνω φυσιολογικός άνθρωπος; Ένα πονακι να νιώσω σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος μου σκέψεις για καρκίνο κάνω ενώ παλιά δεν έδινα σημασία, παρατηρούσα τις προάλλες μέχρι και τις φλέβες μου σε χέρια και πόδια και μου φάνηκαν έντονες και αγχώθηκα κτλ πράγματα που παλιά δεν κοιτούσα καν ούτε ασχολιομουν. Τη μάνα μου την πήγα νοσοκομείο για ένα απλό βήχα με φλεμα γιατί αγχώθηκα και έκανα τα χειρότερα σενάρια ενώ δεν ήταν τίποτα.. πως θα γίνει να το ξεπεράσω αυτό; Η μόνη λύση είναι ψυχοθεραπεία τελικά;

Quote:

---

Originally Posted by Astronomy lover

Καλησπέρα παιδιά! Τι κάνετε; Εγώ πλέον έχω ξεπεράσει την κατάθλιψη που είχα ολόκληρο το χειμώνα λόγω ασθενείας αγαπημένου προσώπου και αφού όλα πάνε καλά δουλειά υγεία του αγαπημένου μου ανθρώπου ήρθε και η άνοιξη.. :) όμως η αρρωστοφοβια καλά κρατεί.. εκτός του ότι έχω άγχος και φοβία για την δική μου υγεία και παρατηρώ τα πάντα πάνω μου ( πηγαίνω μπροστά στον καθρέφτη και ψαχνομαι..) ζαλίζω και κουράζω και τους γύρω μου, για παράδειγμα με κάτι απλό θα αγχωθω και θα τους στείλω σε γιατρό γιατί φοβάμαι και σκέφτομαι τα χειρότερα ακόμα και για απλό βήχα. Δε φοβάμαι μόνο για τη δική μου υγεία αλλά και για τους αγαπημένους μου, τι πράγμα είναι αυτό; Θα ξαναγίνω φυσιολογικός άνθρωπος; Ένα πονακι να νιώσω σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος μου σκέψεις για καρκίνο κάνω ενώ παλιά δεν έδινα σημασία, παρατηρούσα τις προάλλες μέχρι και τις φλέβες μου σε χέρια και πόδια και μου φάνηκαν έντονες και αγχώθηκα κτλ πράγματα που παλιά δεν κοιτούσα καν ούτε ασχολιομουν. Τη μάνα μου την πήγα νοσοκομείο για ένα απλό βήχα με φλεμα γιατί αγχώθηκα και έκανα τα χειρότερα σενάρια ενώ δεν ήταν τίποτα.. πως θα γίνει να το ξεπεράσω αυτό; Η μόνη λύση είναι ψυχοθεραπεία τελικά;

---

Έχω και εγώ μια παρόμοια φοβια κυρίως για τα αγαπημενα μου προσωπα.κανω σκέψεις ασχημες μερικές φορές ότι μπορεί να πάθουν κατι.όχι σε υπερβολικο βαθμο οπως περιγραφεις εσύ αλλά και εγώ το σκέφτομαι που και που.καλό θα ήταν αν μπορείς να κάνεις ψυχοθεραπεια δεν ξέρω αν θα σε βοηθησει αλλά σίγουρα θα σε ανακουφισει.και να σου πω?τώρα που τα σκέφτεσαι όλα αυτά βγαζεις κάτι? Οτι είναι να γίνει θα γινει.είτε αγχωνομαστε είτε όχι δεν βγαίνει τίποτα τελικά. Γι αυτό χαλάρωσε και απολαυσε τη ζωη γιατι είναι χειρότερο να αρρωσταινεις με τις σκέψεις πάρα από κανονικη ασθενεια.

Φιλε καλησπερα και γω εχω αρρωστοφοβια με τον καρκινο πχ.νομιζα οτι ειχα ογκο στην μασχαλη ιδρωνα ετρεμα και μετα αποδειχτηκε οτι ηταν σπυρι χαχα. Εφοσον εχεις αναγνωρισει το προβλημα σου ειναι καλο σημαδι,απλα σε πιανει πανικος γι αυτο ψαχνεσαι παντου.Πανε σε ενα ψυχιατρο να σου δωσει καμια θεραπεια για το αγχος γιατι αν οι σκεψεις συνεχιζονται για μεγαλο χρονικο διαστημα καταληγουν σε εμμονη, που μαλλον ηδη την εχεις.Περαστικα μας.

Καλησπέρα astronomy lover, και εγώ στην ίδια φάση είμαι, έφυγαν πολλά και διάφορα άγχη, έμεινε η αρρωστοφοβία και συγκεκριμένα η καρδιοφοβία. Έχω αρχίσει ψυχοθεραπεία και βλέπω κάποιες διαφορές προς το καλύτερο. Δύσκολος ο πηγαιμός για την ιθάκη όντως...

Παιδιά σας τυχαίνει κι εσάς να κοιτάτε στον καθρέφτη μήπως βρείτε κάποιο εξωγκοματακι ή κάποιο σημάδι ή οτιδήποτε; Εγώ αυτό το διάστημα έχω παρατηρήσει διάφορα που πρίν δεν τα είχα παρατηρήσει και σκέφτομαι μήπως εμφανίστηκαν αυτό το διάστημα λόγω άγχους και στεναχώριας που πέρασα.. είναι δυνατόν; Όλα να με βρήκαν μαζεμένα αυτή τη δύσκολη ψυχολογικά περίοδο που πέρασα; Ή λόγω αρρωστοφοβιας που με έπιασε τα δίνω μεγαλύτερη σημασία απ'ότι θα έκανα παλιότερα;

όλοι οι άνθρωποι παρατηρούν μικρές αλλαγές που μπορεί να δουν στο σώμα τους κάποιες φορές, αλλά δεν ανησυχούν ιδιαίτερα και το ξεχνάνε εφόσον δεν έχουν άλλα συμπτώματα. Η διαφορά μας με όσους δεν έχουν αρρωστοφοβία είναι πως πάει το μυαλό μας στο χειρότερο και πως δεν μπορούμε να αποβάλλουμε αυτές τις σκέψεις.