Quote:
Originally posted by aimilia
Γεια σας και πάλι!
Θέλω την γνώμη σας σχετικά με τον ψυχολόγο τον οποίο επισκέπτομαι, καθότι είμαι άπειρη στο θέμα και δεν έχω μέτρο σύγκρισης για να γνωρίζω ποιός είναι καλός και ποιός όχι, ωστόσο μπορώ να καταλάβω όταν κάτι δεν μου πάει καλά.
Αμέσως μόλις έκανα την έκτρωση, η μητέρα μου με παρότρυνε να δω ψυχολόγο και έκλεισα ραντεβού σ έναν πολυ γνωστό ο οποίος βγαίνει στην τηλεόραση. Το κριτήριο δεν ήταν ότι είναι γνωστός, απλώς μας άρεσε ο τρόπος που μιλούσε, εν τω μεταξύ δεν γνωρίζαμε κάποιον άλλον και λόγω του επείγοντως της κατάστασης επισκέφθηκα αυτόν.
Αρχικά ξεκινήσαμε με κατ ιδίαν συνεδρίες στις οποίες πραγματικά με βοηθούσε πολύ παρόλο που εξαρχής διέκρινα μια πως να το πω...επιθετικότητα και σκληρότητα στην αντιμετώπισή του (όχι ειδικά προς εμένα αλίμονο!) απλώς συμπέρανα πως αυτό ήταν το στυλ του. Να σημειωθεί πως για κάθε συνεδρία διάρκειας μιας ώρας έπαιρνε 140 ευρώ την πρώτη επίσκεψη και όλες τις άλλες 100 ευρώ.
Στην συνέχεια-και μετά από μόλις 2 κατ ιδίαν συνεδρίες-με παρότρυνε να ενταχθώ στις ομαδικές συνεδρίες οι οποίες όπως μου είπε, θα με έβαζαν στο νόημα πολύ πιο γρήγορα. Εμπιστευόμενη την άποψή του δέχτηκα.
Αρχίζω να πηγαίνω στις ομαδικές συνεδρίες διάρκειας τριών ωρών μια φορά κάθε εβδομάδα (κόστος 100 ευρώ την φορά!) όπου μας διάβαζε ιστορίες πάνω στις οποίες αναλύαμε την παιδική ηλικία, την προβολή, την αυτο-απόρριψη κλπ. Δεν συζητούσαμε προσωπικά πράγματα για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι απλώς ακούγαμε πράγματα. Μία εκ των συνεδριών -την οποία και πληρώσαμε κανονικά-αφορούσε την προβολή μιας ταινίας πάνω στην οποία αναλύαμε τους χαρακτήρες, την ψυχολογία του ήρωα κλπ. Εννοείται πως η διάρκεια της ταινίας κάλυπτε όλη την συνεδρία, οπότε κάναμε την ανάλυση στην επόμενη συνάντηση.
Εμένα-ενώ πραγματικά ήμουν πιο ήρεμη και με οφελούσαν αυτά που άκουγα-άρχισε να μου ξενίζει το γεγονός ότι μας καλούσε να δώσουμε 100 ευρώ για να δούμε μια ταινία την στιγμή που μπορούσε να μας πει να την δούμε μόνοι μας και να έρθουμε αργότερα να την αναλύσουμε.
Παρόλα αυτά συνέχιζα να πηγαίνω κανονικά, άκουγα διάφορα πράγματα ωστόσο από κάποιο σημείο και μετά δεν ήξερα που να \"φορέσω\" την κάθε πληροφορία. Μιλούσαμε για την προβολή, την αυτοαπόρριψη, την εμμονή αλλά στην δική μου περίπτωση (γιατί πήγα για μένα και όχι για να παρακολουθήσω σεμινάρια ψυχολογίας) δεν ήξερα που να ταιριάξω τί και ότι μου φαινόταν γνώριμο στο εαυτό μου δεν ήξερα αν έκανα καλά που το συνδύαζα με κάποια στοιχεία του χαρακτήρα και των εμπειριών μου. Να σημειωθεί ότι λίγες μέρες μετά ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ πέφτει στα χέρια μου το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι από το οποίο μας διάβαζε τις ιστορίες, ένα βιβλίο δηλαδή του εμπορίου.
Σε μια ομαδική συνεδρία λοιπόν, δεν συμμετείχα διότι ήμουν άρρωστη με πυρετό. Εν τω μεταξύ προκύπτει και το θέμα με τον φίλο μου οπότε και μετακόμισα, όντας σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση δεν συμμετείχα ούτε στην επόμενη ομαδική συνεδρία ωστόσο έκλεισα ραντεβού να τον δω προσωπικά.
Πηγαίνω να τον δω προσωπικά, του εξιστορώ τί συνέβη, καταρρέω κυριολεκτικά από τα κλάμματα μέσα στο γραφείο του, εκείνος ατάραχος με κοιτάζει και μου λέει διάφορα πράγματα μέσα στα οποία ήταν το πόσο λάθος έκανα που δεν ήρθα στις δύο τελευταίες ομαδικές συνεδρίες. Του εξηγώ το γιατί, εκείνος αρχίζει να μου λέει πως προφανώς δεν πήγα γιατί αυτά που άκουγα με πονούσαν και δεν με συνέφεραν (???), του εξηγώ και πάλι πως καμία σχέση-εξάλλου αν δεν με συνέφεραν αυτά που άκουγα δεν θα έκλεινα ραντεβού να τον δω προσωπικά-και γενικώς με είχε 10 λεπτά σχεδόν να απολογούμαι για την απουσία μου (τουλάχιστον εγώ έτσι ένιωσα) την στιγμή που είχα σοβαρότερο πρόβλημα να ασχοληθώ και για το οποίο ζήτησα να τον δω στην πολύ τελική.
Μετά από αυτό γυρίζει και μου λέει πως ίσως θα ήταν καλύτερα να με βλέπει άλλη ψυχολόγος του ίδιου γραφείου, η οποία θα είναι πιο τρυφερή και μαλακή μαζί μου και με την οποία θα μπορώ να κλαίω και να εκφράζω τα συναισθήματά μου (!!!). Ήρεμα του απαντώ πως αν δεν θέλει ή δεν μπορεί να με αναλάβει, δεν υπάρχει πρόβλημα. Μου λέει ότι νομίζω πως κανείς δεν με θέλει οπότε κακώς συμπέρανα κάτι τέτοιο, είπαμε και κάποια άλλα πράγματα, τον πλήρωσα και έφυγα.
Που θέλω να καταλήξω για να μην σας ζαλίζω;
Τα παραπάνω ποσά που ανέφερα, δεν τα ανέφερα γιατί είμαι καμια τσιγκούνα. Ειδικά στο θέμα της υγείας, πουλάω και το σπίτι μου. Σε συνδυασμό όμως με το τελευταίο συμβάν κατά το οποίο πήγα ψυχολογικά διαλυμένη στο γραφείο του για να με βοηθήσει κι εκείνος μέσα σε όλα, άρχισε να με κρίνει που δεν παρακολούθησα δύο συνεδρίες και να μου προτείνει να με βλέπει άλλος, μου δίνει τελικώς την αίσθηση ότι ο κύριος το έχει κάνει εμπόριο και γι αυτόν τον λόγο δεν νομίζω ότι θέλω να συνεχίσω μαζί του. Επίσης να σημειωθεί ότι δεν έχω θυμώσει με κάτι που ανέφερε και που με πόνεσε-δεν με συνέφερε κλπ. διότι πήγα διατεθειμένη να ακούσω και το πιο σκληρό πράγμα, δεν πήγα για να μου χαιδέψουν τ αυτια.
Δεν ξέρω αν βγάζω σωστά συμπεράσματα, αλλά όλη αυτή η στάση και διαχείριση μου φαίνεται αντι-επαγγελματική και δεν νομίζω ότι μπορεί να με βοηθήσει.
Μήπως κάνω λάθος; Έτσι λειτουργούν οι ψυχολόγοι και όλο το σύστημα της ψυχοθεραπείας ή εγώ έπεσα σε ότι να ναι;