Originally Posted by
VictoriaSkG
Καλησπερα στην παρεα του σαιτ . Αποφασισα και εγω μετα απο αρκετη μελετη να παραθεσω το προβλημα μου . Κραταει πολλα χρονια και επανερχεται ανα περιοδους συνοδεια με τις σιχαμενες και καθολου ευκαταφρονητες εκτακτοσυστολικες αρρυθμιες , ο μαι γκοντ δηλαδη , οποιος τις εχει ( και ειδα οτι τις εχει πολυς κοσμος ) με νοιωθει .
Τα "προβληματα" μου ξεκινανε απο αρκετα παλια , κρισεις πανικου με δυσπνοια μπορω να θυμηθω απο τα παιδικα μου ακομα χρονια . Τωρα ειμαι 43 ετων γυναικα . Δεν θελω σε καμια περιπτωση να κουρασω οποτε δεν θα περιγραψω τοσο πισω τη ζωη μου . Την πρωτη ενηλικη κριση πανικου την ειχα 20 ετων , μετα απο καυγα με το τοτε αγορι μου , εκδηλωθηκε με ταχυπαλμια και με οδηγησε καποιες φορες στο νοσοκομειο . Εφοσον δεν βρεθηκε κατι παθολογικο και ηρεμησα συνηλθα απο μονη μου . Εχασα και καποια περιττα κιλα και η ζωη συνεχιστηκε . Επειτα ξαναηρθε το 2004 και παλι απο μια δυσκολη κατασταση στα προσωπικα μου και εκδηλωθηκε και παλι με εντονη ταχυπαλμια , περασα μια μεγαλη περιοδο με πολλες ταχυπαλμιες οι οποιες κατεστρεφαν αρκετα τις μερες μου , ζητησα ψυχολογικη βοηθεια , προσπαθησα και εγω αρκετα , ομως μια γινομουνα καλυτερα , μια βουτουσα και παλι στα ταρταρα . Και εκει που ελεγα οτι περασαν και ηρεμησα ξεκινησαν οι κρισεις πανικου , για ενα μεγαλο διαστημα δεν τολμουσα να βγω απο το σπιτι μου , δεν μπορουσα να παω ουτε για τσιγαρα στο περιπτερο , διοτι η καρδια μου επαιζε ταμπουρλο . Καπου εκει εμφανιστηκαν και οι πρωτες αρρυθμιες χωρις ομως μεγαλη ενταση και εκταση , κυριαρχο συμπτωμα παρεμενε η ταχυπαλμια . Η διαγνωση ηταν αγοραφοβια με κρισεις πανικου . Με κρατησαν κλεισμενη μεσα στο σπιτι για πολλους μηνες . Εβγαινα μονο υπο ορους αφου το σκεφτομουνα και το σχεδιαζα πολυ καλα ... με ταξι εως τον ψυχολογο και παλι πισω χωρις να χανω χρονο και ρισκαρω να παθω κριση . Καποια στιγμη αισθανθηκα καπως καλυτερα , ομως το να βγω μονη εξω δεν τολμουσα . Λιγο καιρο αργοτερα γνωρισα τον αντρα μου , του μιλησα για την κατασταση μου σχεδον αμεσως και με τη βοηθεια και τη συμπαρασταση του συνηλθα αρκετα . Εμεινα εγκυος και γεννησα το πρωτο μας παιδι . Ημουνα σχετικα καλα , εβγαινα παντα μαζι του εξω και σιγα σιγα σταματησα να φοβαμαι . Στην εγκυμοσυνη με βρηκαν οι ατελειωτες οι αρρυθμιες , πολλες , παρα πολλες , μπορει σε μια μερα να εκανα και 100 - 200 . Ολο αυτο κρατησε 1 μηνα , τοτε το ιδιο ξαφνικα οπως παντα ερχονται , σταματησαν . Ποτε δεν εχω καταλαβει , αμα οφειλονταν σε ορμονες ή στην ασχημη σχεση με τη μητερα μου και τους μεγαλους καυγαδες μας και την ασχημη συμπεριφορα της πολλες φορες απεναντι μου . Οταν γεννησα και μετα απο μια κριση με αρρυθμιες , αποφασισα οτι επρεπε να αντιμετωπισω το προβλημα μου εκ νεου . Ο νεος ψυχολογος μου εκανε καλο , πολυ καλο , καταφερα και ξεπερασα την αγοραφοβια μου και πιο σιγουρη και ατρομητη πλεον μπορουσα να βγω μονη εξω και να περπατησω χωρις να φοβαμαι . Η ζωη εχει σκαμπανεβασματα ομως , τα χρονια μου δεν ηταν ηρεμα , παροτι ειχα μια πολυ ομορφη οικογενεια , εναν υπεροχο ανθρωπο διπλα μου , εκανα δευτερο και τριτο παιδι η σχεση με την πατρικη μου οικογενεια δεν ηταν καθολου καλη και με πληγωνε ολο αυτο . Οι αρρυθμιες μια σταματουσαν , μια ερχοντουσαν στη ζωη μου το ιδιο ξαφνικα , το ιδιο αναιτια . Εξετασεις , χολντερ τα παντα και η απαντηση μια ... δεν εχεις τιποτα . Τα χρονια περασαν , καποια στιγμη συνηλθα για 2 ολοκληρα χρονια , δεν ειχα αρρυθμιες , δεν ειχα τιποτα , ημουνα καλα . Γυμναζομουνα , περπατουσα , χαιρομουνα . Ομως δεν με αφηναν οι εξωγενεις παραγοντες . Εχασα τον πατερα μου , εχασα μια αγαπημενη θεια και αδελφη του και μειναμε εγω και η μητερα μου οι δυο μας και οι αδελφες της , οι οποιες με σιχαινονται . Δηλητηριαζαν εναντιον μου τη μητερα για πολλα χρονια . Εγω εκανα τα δικα μου λαθη και τα παραδεχομαι χιλιες φορες , ομως εκεινη με εβγαλε σε καποια φαση απο τη ζωη της με τον τροπο της . Ημουνα ενα παιδι που λατρευα και λατρευω τη μητερα μου , δεν το αντεξα . Αρρωστησε , την φροντισα , την πηρα σπιτι μου σαν μωρο και την ειχα σαν παιδι μου. Απο εκει και περα εκεινη ηταν κακια μαζι μου , μοναχα τη μια βδομαδα που την ειχα σπιτι μου ηταν υπεροχη , η μαμα που καποτε γνωριζα . Οταν επεστρεψε σπιτι της και διπλα στην αδελφη της εγιναν ολα σκατα . Με εβριζαν μαζι , με κατηγορουσαν μαζι . Οταν , ενα μηνα μετα , νοσηλευτηκε η μητερα μου σε κλινικη λογω εμβολικων επεισοδιων και διαγνωση ανοιας , εμαθα απο την καλοθελητρια την αδελφη της οτι ειμαι υιοθετημενη , ακομψα και χωρις κανενα σεβασμο στο προσωπο το δικο μου και της μανας μου . Η μαμα μου την επομενη κατερευσε και εχασε την επαφη με την πραγματικοτητα . Παροδικα βεβαια . Την βαλαμε σε μοναδα φροντιδας και σιγα σιγα πηρε τα πανω της . Εγω ημουνα ενα ανθρωπινο ρακος απο τη συμπεριφορα και τις αποκαλυψεις . Επεσαν πολλες θειες καλοθελητριες για να μου υπενθυμηζουν ποσο οφειλω σε αυτους τους γονεις που με πηραν και δεν με παρατησαν στο ιδρυμα , διοτι η μανα μου η βιολογικη ηταν καθαρηστρια σε πορνειο ( σε γηροκομειο ηταν οπως επειτα ειδα στο φακελο μου , ομως εκεινες χαιροντουσαν να με μειωνουν) . Καπου εκει τα βρηκα με τη μητερα μου , τα εμαθε ολα αυτα με στηριξε σε αυτες και ο αντρας μου λειτουργησε σαν πυροσβεστης αναμεσα μας , εκεινη εκλαιγε και μου ζητουσε συγνωμη στα ποδια μου για οτι εχει κανει , και εγω δεν αντεχα να τη βλεπω ετσι . Εφυγε λιγους μηνες μετα . Περασα εναν δυσκολο χρονο , ανακαλυψα οτι ειχε δανεισει στην αδελφη της παρα πολλα χρηματα , τα ηθελα πισω , εχω παιδια , το θεωρουσα ζητημα τιμης να παρω πισω τα χρηματα του πατερα μου . Για αυτο ανελαβα την τρελη τη θεια μου , τη λυπομουνα παραυτα , μια γρια γυναικα να εχει ξεφτελιστει τοσο πολυ , γιατι εκανε πολλα , εκανε παρα παρα πολλα . Ανεχτηκα να με βριζει , να με πηγαινει στην αστυνομια , να με παιρνει χιλιαδες φορες τηλεφωνο , το τρελη ειναι πραγματικη κατασταση . Ανεχτηκα και την αλλη αδελφη της να με βριζει ,ανεχτηκα την ξαδελφη της να με κατηγορει , ανεχτηκα θειες στο χωριο τους να μου μιλανε επικρητικα , ακομα και η βαφτησημια της μητερας μου μου συμπεριφερθηκε υποτιμητικα . Ναι τους εκοψα απο τη ζωη μου ολους , εκτος απο τις αδελφες της , δεν μπορεσα να τις πεταξω , της λυπαμαι . Βεβαια ηρθε η μοιρα και εδωσε τη λυση που χρειαζομασταν οποτε καπως ηρεμησαμε . Οι αρρυθμιες ηταν απουσες ολο αυτο το διαστημα . Βεβαια η καταθλιψη ηταν παντα εδω, κλαματα καθημερινα , ξεσπασματα σε ψωνια , δεν με χωρουσε το σπιτι μου . Το καλοκαιρι εχασα την αδελφικη μου φιλη και νονα του μεγαλου μου γιου απο καρκινο μεσα σε διαστημα 20 ημερων . Το σοκ τεραστιο . Η στεναχωρια παρα παρα παρα πολυ μεγαλη. Δυο μερες μετα ενοιωσα σαν ενα μαυρο συνεφο και τοτε αρχησαν να βαρανε οι αρρυθμιες . ΣΥΝΕΧΕΙΑ . Καθε χτυπος της καρδιας μου ηταν αρρυυθμος , μια ολοκληρη μερα την περασα ετσι . Δεν συνηλθα παρα μονο για 20 λεπτα . Πηγα σε δυο νοσοκομεια . Εκανα εξετασεις , ηταν καθαρες ολες . Την επομενη ξυπνησα λες και δεν ημουν εγω . Ηρεμησε . Ομως το προβλημα ειχε επιστρεψει . Φοβος τρομος απελπησια ποτε θα ερθει η επομενη φορα . Ηρθε και η επομενη , κρατησε μιση μερα , πηρα το πρωτο μου φαρμακο επειτα απο προτροπη του γιατρου μου , Σοταλολ , με επιασε , οτιδηποτε αλλο ειχα παρει εως τοτε δεν με ειχε πιασει ποτε . Αλλη μια μερα με ταλαιπωρησε και τοτε παλι ξαφνικα εφυγε . Και με ειχε αφησει μεχρι πριν απο 2μιση βδομαδες . Τοτε ηταν που σταδιακα αρχησε να με πιανει ολο αυτο . Εχω καθημερινα αρρυθμιες , απο 10 εως 50 , συνηθως 20-25 σε περιεργες φασεις , οταν μαγειρευω λ.χ , οταν παω να σιδερωσω, οταν βγαινω εξω ,, οταν τροω . Ο γιατρος με ειδε , εκανα παλι μια σειρα εξετασεων , ειναι καθαρες , παροτι εχω παρει καποια αρκετα κιλα .Ομως το σωματικο συμπτωμα εφερε στην επιφανεια και την καταθλιψη , σκεψεις αποτυχιας , σκεψεις μαυρες , νοιωθω κακοποιημενη λεκτικα , ειναι φορες που νοιωθω σαν μικρο παιδακι που ολοι το φωναζουν . Νοιωθω μεγαλη πιεση , νοιωθω μεγαλη αδικια , νοιωθω μεγαλο θυμο μεσα μου . Το συμπτωμα μου καταστρεφει τις ημερες μου , η καταθλιψη μου ρουφαει τη χαρα . Κλαιω συνεχεια , προσπαθω να αντιδρασω . Και αλλες φορες ειχα αρρυθμιες , και αλλες φορες με επιαναν συνεχομενες ημερες αλλα καποια στιγμη περνουσαν , τωρα δεν προκειται να περασουν , ηρθαν για να μεινουν . Ο γιατρος μου προτεινε παλι το σοταλον η ενα ηπιο αντικαταθληπτικο . Θα ξαναπαω στον ψυχολογο μου , τον ειχα σταματησει πριν απο λιγους μηνες μιας και δεν αντεχα αλλο . Ενα μεγαλο μου θεμα ειναι οτι φοβαμαι να παρω φαρμακα , παντα διαβαζω τα χαρτακια μεσα και παντα καταληγω να μην τα παρω εντρομη για τις πιθανες παρενεργειες .
Αυτη ειναι πανω κατω η ιστορια μου . Συγχωρεστε την εκταση της και ευχαριστω εκ των προτερων σε οποιον μπει στον κοπο να τη διαβασει .
