Η ζωη μου με τον καρκινο - και με την κορη μου

Γεια σας

ονομαζομαι Μαθιλδα και ειμαι 29 ετων, η κορουλα μου κληνει τον ιουνιο τα 3.
Ειμαι πρωτη φορα σε ενα φορουμ. Αυτο που με κινησε να ξεκινησω ειναι η καποια μοναξια μου και λιγο οι περιστασεις.

Οταν μολις αποθηλασα την κορουλα μου, πηρα την τραγικη διαγνωση, νεανικος καρκινος BRCA1 positiv.

Με χτυπησε, και καταποντισε, μου αποσυρε ολες μου τις δυναμεις, απογοητευτηκα βαρεια, δεν ειθελα να παραμηνω στην ζωη.
Ποθησα να πεθανω, μονο η κορη μου με κρατησε..

Ο πατερας της κορης μου, μετα απο μικρο διαστημα εφυγε, και δεν ξερω που βρισκεται. Ευτυχως, εχουμε την βοηθεια απο τους γονεις μου.

Αυτο που επιδιωκω εδω ειναι να μιλησω λιγο μαζι σας και να ελαφρυνει λιγο το βαρος της ψυχης μου.

Καλημέρα.
Μάλλον είχατε ιστορικό στην οικογένεια με καρκίνο,ε; Όπως και να έχει, είναι κάτι που θεραπεύεται, σε τι φάση βρίσκεσαι τώρα; Ο πατέρας της κόρης σου γιατί έφυγε, δεν κατάλαβα; Εσύ τώρα μένεις μαζί με τους γονείς σου; Δουλεύεις; Δώσε βάση στην υγεία σου, κάνε πράγματα που σε αποφορτίζουν στην καθημερινότητά σου, αν το θεωρείς απαραίτητο μίλα με κάποιον ψυχολόγο. Τα καλύτερα θα έρθουν σύντομα, μη το βάζεις κάτω.

Αγαπητη μου Σονια

Σε ευχαριστω για την φροντιδα σου.

Ως προς τον καρκινο, εχω μια αλλαγή στο γονίδιο BRCA1 με πολύ αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του μαστού κατά τη διάρκεια ολης της ζωής μου. Με βάση την τρέχουσα κατάσταση της γνώσης, η πιθανότητα αλλαγής γονιδίου καρκίνου του μαστού μου είναι έως και 85%.

Ο πατερας της κορης μου, μολις αρχισαν οι πρωτες εξετασεις, αποξενωθηκε, αρχισε να λειπει απο το σπιτι. Ολο και περισοτερο κετεφευγε και περνουσε καιρο με τις συναδελφες στη εταιρια. Η αγαπη του ομως για την κορη μου ηταν και πιστευω ειναι μεγαλη. Ειναι ισως ενας λογος, οτι απο υλικης πλευρας μας φροντισε γενεαδωρα. Το διαμερισμα που μας αγορασε τουλαχιστον δεν εχει να βρεθουν ελλατωματα.

Οχι, το παραπονο μου ειναι αλλο. Ο πονος μου πιο βαθυς. Και η ερωτηση της κορης μου, που ειναι ο μπαμπας, ειναι μαχαιρι στην ψυχη μου. Στην στιγμη της αναγκης μου για υποστηρηξη, να κλισω τα ματια μου στην αγγαλη του, με προδωσε, ξερεις ποσο τραυμα ειναι στην καρδια.

Με πολλη αγαπη
Μαθιλδα

Καταλαβαίνω ότι ο πόνος σου είναι μεγάλος. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι σίγουρα θα υπάρχουν άλλοι άνθρωποι γύρω σου που μπορούν να είναι δίπλα σου, οικογένεια, φίλοι, οι οποίοι μπορούν να σε χαρίζουν εξίσου αυτή την αγκαλιά που θέλεις. Το πόσο δυνατή και καλός γονέας είσαι το αποδεικνύεις καθημερινώς στον εαυτό σου, δεν χρειάζεται να φοβάσαι τίποτα. Τώρα που βρίσκεται ο πατέρας; Θέλει να δει το παιδί αλλά επειδή ντρέπεται να σε αντικρύσει δεν σας πλησιάζει;

Αγαπητε Δημητρη
σ αυτο το σημειο πρεπει να σου εξομολογηθω, οτι η σχεση μου με τον πατερα της κορης μου, ηταν ενα θλιβερο προϊόν της χρηματοκοινωνίας.
Ημουν τοτε ακομα στην Αγγλια με τους γονεις μου, ο Μαξ και ο πατερας μου υπαλληλοι σε εταιρια εξερεύνησης πετρελαίου για την Νηγερια.
Σπουδαζα και ημουν ευτυχησμενη, εως οτου τον συναντησα, και ολα πηραν την τραγικη τους πορεια. Μα γιατι, γιατι σε μενα αυτα.
Απο τοτε τα μαγουλα μου γνωριζουν το δακρυ τοσο καλα. Τι ειχα εγω μεχρι εκει να κανω με χρηματα, με διχασμους και απληστες φιλοδοξιες.
Τα απεχε η καρδια μου και τα βλελυτεται η ψυχη μου μεχρι σημερα.
Παραδέχομαι, μου έλειπε οποιαδήποτε εκτίμηση για τα πολλα κερδισμένα χρήματά του, τα πολλά του ταξίδια εκεί, τα ξενοδοχεία του, τα δείπνα του, την ευκολία του.
Και ηταν πάντα επιτρεπτικός με άλλες γυναίκες, δεν μπορώ να κρύψω εντελώς κάποια ζήλια σ αυτο.
Ετσι σιγα σιγα εχασε καθε ενδιαφερον για μενα, και αυτο θα ηταν ανεκτο, αλλα για την κορη του; Δεν μου έδωσε καμία ευκαιρία, σαν πατέρας είναι αναντικατάστατος.

Με αυτα τα λιγα λογια, αγαπητε Δημητρη, προσπαθησα να σου περιγραψω την θλιβερη μου αδιεξοδο.

Σ ευχαριστω για την υπομονη σου

Μαθιλδα

Πιο καπιταλιστική κατάληξη ακούγεται παρά χρηματοοικονομική. Ναι και εμένα αυτή η καπιταλιστική ιδεολογία με βρίσκει ακριβώς αντίθετο και θεωρώ πως το σύστημα αυτό είναι απέναντι παρά δίπλα στον άνθρωπο. Όπως και να χει όμως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, οπότε δεν έχεις να κάνεις κάτι παρά να το αφήσεις πίσω σου. Θα με επιτρέψεις να επιμείνω στην αρχική μου απάντηση ότι οι καλοί φίλοι και η οικογένεια μπορούν εξίσου να σε χαρίσουν την αγκαλιά που ζητάς. Παρόλα αυτά, με το θέμα του καρκίνου τι γίνεται, σε τι κατάσταση βρίσκεσαι;

Quote:

---

Originally Posted by mathilda

Γεια σας

ονομαζομαι Μαθιλδα και ειμαι 29 ετων, η κορουλα μου κληνει τον ιουνιο τα 3.
Ειμαι πρωτη φορα σε ενα φορουμ. Αυτο που με κινησε να ξεκινησω ειναι η καποια μοναξια μου και λιγο οι περιστασεις.

Οταν μολις αποθηλασα την κορουλα μου, πηρα την τραγικη διαγνωση, νεανικος καρκινος BRCA1 positiv.

Με χτυπησε, και καταποντισε, μου αποσυρε ολες μου τις δυναμεις, απογοητευτηκα βαρεια, δεν ειθελα να παραμηνω στην ζωη.
Ποθησα να πεθανω, μονο η κορη μου με κρατησε..

Ο πατερας της κορης μου, μετα απο μικρο διαστημα εφυγε, και δεν ξερω που βρισκεται. Ευτυχως, εχουμε την βοηθεια απο τους γονεις μου.

Αυτο που επιδιωκω εδω ειναι να μιλησω λιγο μαζι σας και να ελαφρυνει λιγο το βαρος της ψυχης μου.

---

Ηθελα μόνο να σου πω οτι είσαι ενα γλυκύτατο πλάσμα και να σου ευχηθω μέσα απο την καρδιά μου, οτι καλυτερο για σένα και το μικρο σου!

Εστάλη από LEAGOO M8 στο E-Psychology.gr Mobile App