Originally Posted by
believeInYourself
Φωτεινουλα μη στεναχωριέσαι. Κανένας δε χάνεται. Όλοι "αξίζουμε" το ίδιο σ' αυτό τον κόσμο. Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι όπως ο πατέρας σου που καταστρέφουν όχι μόνο τη δική τους ζωή αλλά και των ανθρώπων που "αγαπούν;".
Καλά έκανες κι έγραψες. Είσαι 42 και νομίζω πως είναι καιρός να τα αφήσεις όλα αυτά πίσω. Ο πατέρας σου δεν θα αλλάξει. Το μόνο που μπορείς να ελπίζεις είναι να συνηδητοποιήσει κάποια πράγματα στο τέλος του και να σας "αγκαλιάσει" μια φορά σαν πατέρας. Αν και το βλέπω δύσκολο.
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να αλλάξεις εσύ. Κι ο τρόπος είναι να μείνεις μόνη σ' αυτό τον κόσμο. Να λειτουργήσεις σαν να μην έχεις κανένα ή τίποτα. Τι θα έκανες σε μια τέτοια περίπτωση; Θα περίμενες απλά να πεθάνεις; ΟΧΙ! Ξεκίνα λοιπόν να ψάχνεις για δουλειά. Μην ξεδιαλεγεις και μη διστάζεις. Ξεκίνα από χαμηλά και μια μέρα θα φτάσεις εκεί που δεν θα μπορούσες να φανταστείς ποτέ.Τα υπόλοιπα θα έρθουν σιγά σιγά, αρκεί να το θέλεις.