Τελείωσε πριν καν αρχίσει

Είχα ένα όμορφο ξεκίνημα σχέσης που με είχε ενθουσιάσει μετά από περίπου ένα χρόνο μοναξιάς ,ωστόσο κράτησε δύο μήνες. Κυλούσε όμορφα και λάτρευα την ειλικρίνια σε ό,τι έλεγε, πίστευα ότι με έναν αυθεντικό άνθρωπο, θα είναι για καλό! Τελείωσε με εκείνον κλαίγοντας να μου λέει ότι με θέλει αλλά δεν μπορεί να μου προσφέρει αυτά που θέλει να δώσει.
Περιληπτικά έχει πλήρη εξάρτηση από τα μέλη της οικογένειας του, δεν έχει δουλειά εδώ,πηγαίνει στο χωριό του όταν τον χρειάζονται να βοηθήσει στη δουλειά τους λόγω ασθένειας του πατέρα του, εδώ δεν έχει δικό του χώρο,μένει με την μητέρα του και την αδερφή του η οποία αντιμετωπίζει θέμα υγείας με εγχείρηση και μήνες αποκατάστασης το οποίο πια την βγάζει και εκτός δουλειάς.
Καθημερινά ασχολείται με τη δική τους ρουτίνα και ανάγκες μετακινώντας τους και βοηθώντας τους, είχε τύχει δηλαδή και να ξυπνήσουμε νωρίτερα από εκεί που βρισκόμασταν μαζί , ώστε να προλάβει να με γυρίσει σπίτι για να την πάει στο γιατρό. Ήταν καλό και ντροπαλό παιδί καθώς τον γνώριζα πριν γίνει το οτιδήποτε με εμάς, ένιωσα το αμοιβαίο και ρίσκαρα να αφεθώ γιατί μου έλεγε ότι θα προσπαθήσει όσο μπορεί και ότι πιστεύει πως θα εξελιχθεί καλά. Με στήριξε σε μια απόφαση που ήθελα να πάρω για τη δουλειά και γενικά είχε αρχίσει να μπαίνει στη ζωή μου. Μου έλεγε ότι με ήθελε κι ότι του άρεσα πολύ,ότι με νοιάζεται αλλά ρε παιδιά με πιάνει το παράπονο που δεν προσπάθησε να αλλάξει κάτι και εγκατέλειψε τόσο απλά.
Ενώ πραγματικά δάκρυζε ,ήταν παγωμένος και μου ζήτησε συγγνώμη όταν μου εξηγούσε πως έτσι δε μπορεί να είναι σε σχέση γιατί δεν έχει δικό του χρόνο, ότι θα με κρατούσε πίσω ,ότι δε μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση κι ότι δυστυχώς έτσι θα είναι η καθημερινότητα του για όσο καιρό τον χρειαστούν. Εγώ από τότε που τελείωσε προφανώς έκανα τα αδύνατα δυνατά να σεβαστώ την απόφασή του αξιοπρεπώς, ωστόσο αισθάνθηκα ότι ενοχλώ για τα δεδομένα μου με το να επιδιώκω να μιλάμε π.χ μια φορά την εβδομάδα να λέμε τα ίδια και τα ίδια,κούρασε. Όταν σταμάτησα, εκείνος μου μίλησε από μόνος και με ρωτούσε αν είμαι καλά και να προσέχω τον εαυτό μου. Το "γαμώτο" και το "γιατί" που πάλι δεν πήγε καλά χωρίς ωστόσο αυτή τη φορά να φταίω κάπου και η συμπόνοια μου στον άνθρωπο που λύγισε μπροστά μου δε μου επέτρεψε να ξεκόψω κατευθείαν, καθώς βρισκόμαστε δυστυχώς καθημερινά στον ίδιο χώρο, ηλικίες στα 26 και οι δύο.
Τον ρώτησα το ενδεχόμενο να υπάρχει άλλη ή αν απλά ήμουν τόσο τυφλή και η αβεβαιότητα για τη ζωή του είναι προφάσεις και ήθελε απλά σεξ κατηγορηματικά είπε όχι....Πιστεύετε ότι συνάδουν αυτά;Γιατί εγώ το βλέπω μονόπλευρα, όντας τέρμα απογοητευμένη. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται ενώ μου εξήγησε την κατάσταση και δέχτηκα να είμαι δίπλα του να το περάσουμε μαζί να προτιμάει να το αφήσουμε λέγοντας μου ότι θα ένιωθε βάρος και θα με κρατούσε πίσω.
Έχει περάσει ένα δίμηνο και έχω ξεκαθαρίσει τη θέση μου, του είπα ότι τον συγχωρώ αλλά ότι από εμένα δε θα ξαναακούσει γιατί δεν το βρίσκω σκόπιμο αφού δε θα αλλάξει κάτι,το άφησα πίσω και με λύτρωσε μπορώ να πω.Ωστόσο,πραγματικά θα ήθελα την δική σας οπτική πάνω σε αυτό...

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Είχα ένα όμορφο ξεκίνημα σχέσης που με είχε ενθουσιάσει μετά από περίπου ένα χρόνο μοναξιάς ,ωστόσο κράτησε δύο μήνες. Κυλούσε όμορφα και λάτρευα την ειλικρίνια σε ό,τι έλεγε, πίστευα ότι με έναν αυθεντικό άνθρωπο, θα είναι για καλό! Τελείωσε με εκείνον κλαίγοντας να μου λέει ότι με θέλει αλλά δεν μπορεί να μου προσφέρει αυτά που θέλει να δώσει.
Περιληπτικά έχει πλήρη εξάρτηση από τα μέλη της οικογένειας του, δεν έχει δουλειά εδώ,πηγαίνει στο χωριό του όταν τον χρειάζονται να βοηθήσει στη δουλειά τους λόγω ασθένειας του πατέρα του, εδώ δεν έχει δικό του χώρο,μένει με την μητέρα του και την αδερφή του η οποία αντιμετωπίζει θέμα υγείας με εγχείρηση και μήνες αποκατάστασης το οποίο πια την βγάζει και εκτός δουλειάς.
Καθημερινά ασχολείται με τη δική τους ρουτίνα και ανάγκες μετακινώντας τους και βοηθώντας τους, είχε τύχει δηλαδή και να ξυπνήσουμε νωρίτερα από εκεί που βρισκόμασταν μαζί , ώστε να προλάβει να με γυρίσει σπίτι για να την πάει στο γιατρό. Ήταν καλό και ντροπαλό παιδί καθώς τον γνώριζα πριν γίνει το οτιδήποτε με εμάς, ένιωσα το αμοιβαίο και ρίσκαρα να αφεθώ γιατί μου έλεγε ότι θα προσπαθήσει όσο μπορεί και ότι πιστεύει πως θα εξελιχθεί καλά. Με στήριξε σε μια απόφαση που ήθελα να πάρω για τη δουλειά και γενικά είχε αρχίσει να μπαίνει στη ζωή μου. Μου έλεγε ότι με ήθελε κι ότι του άρεσα πολύ,ότι με νοιάζεται αλλά ρε παιδιά με πιάνει το παράπονο που δεν προσπάθησε να αλλάξει κάτι και εγκατέλειψε τόσο απλά.
Ενώ πραγματικά δάκρυζε ,ήταν παγωμένος και μου ζήτησε συγγνώμη όταν μου εξηγούσε πως έτσι δε μπορεί να είναι σε σχέση γιατί δεν έχει δικό του χρόνο, ότι θα με κρατούσε πίσω ,ότι δε μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση κι ότι δυστυχώς έτσι θα είναι η καθημερινότητα του για όσο καιρό τον χρειαστούν. Εγώ από τότε που τελείωσε προφανώς έκανα τα αδύνατα δυνατά να σεβαστώ την απόφασή του αξιοπρεπώς, ωστόσο αισθάνθηκα ότι ενοχλώ για τα δεδομένα μου με το να επιδιώκω να μιλάμε π.χ μια φορά την εβδομάδα να λέμε τα ίδια και τα ίδια,κούρασε. Όταν σταμάτησα, εκείνος μου μίλησε από μόνος και με ρωτούσε αν είμαι καλά και να προσέχω τον εαυτό μου. Το "γαμώτο" και το "γιατί" που πάλι δεν πήγε καλά χωρίς ωστόσο αυτή τη φορά να φταίω κάπου και η συμπόνοια μου στον άνθρωπο που λύγισε μπροστά μου δε μου επέτρεψε να ξεκόψω κατευθείαν, καθώς βρισκόμαστε δυστυχώς καθημερινά στον ίδιο χώρο, ηλικίες στα 26 και οι δύο.
Τον ρώτησα το ενδεχόμενο να υπάρχει άλλη ή αν απλά ήμουν τόσο τυφλή και η αβεβαιότητα για τη ζωή του είναι προφάσεις και ήθελε απλά σεξ κατηγορηματικά είπε όχι....Πιστεύετε ότι συνάδουν αυτά;Γιατί εγώ το βλέπω μονόπλευρα, όντας τέρμα απογοητευμένη. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται ενώ μου εξήγησε την κατάσταση και δέχτηκα να είμαι δίπλα του να το περάσουμε μαζί να προτιμάει να το αφήσουμε λέγοντας μου ότι θα ένιωθε βάρος και θα με κρατούσε πίσω.
Έχει περάσει ένα δίμηνο και έχω ξεκαθαρίσει τη θέση μου, του είπα ότι τον συγχωρώ αλλά ότι από εμένα δε θα ξαναακούσει γιατί δεν το βρίσκω σκόπιμο αφού δε θα αλλάξει κάτι,το άφησα πίσω και με λύτρωσε μπορώ να πω.Ωστόσο,πραγματικά θα ήθελα την δική σας οπτική πάνω σε αυτό...

---

καλημερα.
θεωρω τις πιο ψευτικες δικαιολογιες , αυτες που καποιος σου λεει οτι φευγει για σενα.. οτι δεν μπορει να σου προσφερει αρκετα, οτι αξιζεις κατι καλυτερο και τρεξε να το βρεις, κλπ. δλδ.... τελειως μουφα.
και εντελει αυτο ακριβως εκανε..

οπως σωστα λες, κι εκεινος ειχε αυτα τα προβληματα εξ αρχης και ωστοσο σου ελεγε οτι κατι καλο βλεπει οτι θα προκυψει, κι εσυ τα ηξερες και τον διαβεβαιωνες οτι θα τον στηριξεις και θα τα ξεπερασετε. επομενως;;;;
επομενως, και βεβαια δεν κολλανε ολα αυτα.
ο τυπος η ξενερωσε απλα και λεει δικαιολογιες, η εχει κι αλλη η βρηκε αλλη.
και φυσικα, δεν θα το ελεγε επειδη τον ρωτησες.. επελεξε να πει οτι φευγει για το καλο σου. για εμενα, λεει ψεματα.

Γειά σου dinar.καταρχήν αυτά που λες για τα προβλήματα του και την οικογένειά του τα γνωριζες εσύ ή ίδια η απλως στα είχε πει?θεωρω πολύ μικρό το διάστημα που εισασταν μαζί για να προσπαθησει τοσοοο πολύ όσο σου είπε και να μην τα καταφέρει μαζί σου.δεν θέλω να είμαι προκατειλειμενη με όλους τους αντρες γιατι και εγώ πριν λίγες μέρες έμαθα οτι αυτος που μου ελεγε και μου εταζε ερωτες ηταν παντρεμενος και δεν μου το είχε πει έτσι και σε σένα ίσως ισχυει κάτι άλλο αντιστοιχο κάποια αλλη σχέση ίσως η κάτι άλλο. Πάντως τα οικογένεικα προβληματα και οι αρρωστοι γονείς δεν νομίζω ότι ήταν λόγος χωρισμού αντιθετα αν είχε τέτοιο είδους προβληματα ίσως να ήθελε έναν ανθρωπο να τον στηριζει.όπως και να έχει όμως,ότι και να ισχύει, αυτός μάλλον έχει πάρει την απόφαση του και οφείλεις να την σεβαστεις.κοίτα μπροστά χωρίς να είσαι απογοητευμενη.τα καλύτερα έρχονται λενε.

Και εγώ θα κρατούσα μια επιφύλαξη ότι εφόσον ξεκίνησε τη σχέση έχοντας προβλήματα γιατι να τη λήξει αποκαλώντας αυτά ....εφόσον προϋπήρχαν

Όμως δεν νομίζω ότι αυτό σημαίνει απαραίτητα επδ είδε ότι δεν ταίριαζε μαζί σου ή δεν του έκανες....Μπορεί όντως να ένιωθε επιβαρυμένος και να μην ήθελε μια σχέση όπως νόμιζε ότι ήθελε....Στη πράξη μπορεί να ένιωσε ότι θα του δημιουργηθούν και άλλες απαιτήσεις και ευθύνες και από τη σχέση ενώ μπορεί ήδη να είναι επιβαρυμένος με οικογενειακά προβλήματα

Όπως και να έχει προχωρα

Καλησπέρα και σας ευχαριστω πολύ για τις απαντήσεις!
Φυσικά και δεν μπορώ να τα ξέρω όλα σε τόσο λίγο διάστημα, ό,τι μου έλεγε προφανώς δεν υπήρχε τρόπος να το τσεκάρω ούτε θα έμπαινα και στη διαδικασία να γινω τόσο καχύποπτη χωρίς να μου έχει δώσει δικαιώματα ακόμη, δεν έβρισκα το λόγο να μου πει ψέματα. Είχε τύχει σε αυτό το διάστημα να δω συνομιλίες με την αδερφή τόυ για τον τραυματισμό όπως κι επίσης εκείνη στο νοσοκομείο. Και είχε τύχει επίσης όσο είμαστε μαζί , τις ημέρες που δεν είχαμε σχολή να πάει στο χωριό του να δουλέψει που τον χρειάζονταν ,όπου και μιλούσαμε κανονικά εννοείται,ειδικά τη μέρα που έμαθε για τον τραυματισμό,άκουγα την ανησυχία του. Kαι τις ερωτήσεις τύπου αν ήθελε κάτι εφήμερο ή αν έπαιζε κάτι άλλο, πάντα από κοντά τον ρώτησα ώστε να μπορούσα κάπως να καταλάβω την ειλικρίνεια που τόσο υποστήριζε και είχα κάθε δικαίωμα να αμφισβητήσω. Πραγματικά και αυτό το διάστημα από τη γνωριμία μας δεν ήταν καλά οικονομικά,δεν υπήρχαν πόροι και δεν είχαμε χώρο,επομένως του είχα πει να τα βάζουμε μισά-μισά εννοείται να φεύγουμε κάποια σκ,και μου έλεγε ντρέπομαι να σου πω ότι δεν έχω ούτε αυτά... Την επόμενη ημέρα που γύρισε από το χωριό του χωρίσαμε, με εκείνον να μη λέει τέλος, αλλά να λέει συνέχεια θέλω αλλά δε μπορώ , δώσε μου χρόνο,δε μπορώ να σου προσφέρω αυτά που θα ήθελα,σου αξίζει χρόνος που δεν έχω....μετά έλεγε δεν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση άμεσα και του είπα σε συγχωρώ και τέλος, να έχουμε τα τυπικά καθημερινά εως τίποτα αν γίνεται.
Κατανοώ πως ο καθένας είναι διαφορετικός και όντως είναι τίμιο αν δεις ότι δε βγαίνει κάτι να το τελειώνεις νωρίς καθώς ήταν μόλις η αρχή, έπρεπε να περνάμε καλά,κάτι που δεν έγινε. Δε μου έκανε κακό, εμένα αυτό που με ένοιαζε ήταν όταν μου τα είπε να είναι αλήθεια αυτοί οι λόγοι στο μυαλό του κι ας ήταν λάθος για μένα....απλά σταμάτησε να με βασανίζει, την αλήθεια μόνο αυτός την ξέρει...αλλά ένας Θεός ξέρει πόσο είχα χαρεί!

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Καλησπέρα και σας ευχαριστω πολύ για τις απαντήσεις!
Φυσικά και δεν μπορώ να τα ξέρω όλα σε τόσο λίγο διάστημα, ό,τι μου έλεγε προφανώς δεν υπήρχε τρόπος να το τσεκάρω ούτε θα έμπαινα και στη διαδικασία να γινω τόσο καχύποπτη χωρίς να μου έχει δώσει δικαιώματα ακόμη, δεν έβρισκα το λόγο να μου πει ψέματα. Είχε τύχει σε αυτό το διάστημα να δω συνομιλίες με την αδερφή τόυ για τον τραυματισμό όπως κι επίσης εκείνη στο νοσοκομείο. Και είχε τύχει επίσης όσο είμαστε μαζί , τις ημέρες που δεν είχαμε σχολή να πάει στο χωριό του να δουλέψει που τον χρειάζονταν ,όπου και μιλούσαμε κανονικά εννοείται,ειδικά τη μέρα που έμαθε για τον τραυματισμό,άκουγα την ανησυχία του. Kαι τις ερωτήσεις τύπου αν ήθελε κάτι εφήμερο ή αν έπαιζε κάτι άλλο, πάντα από κοντά τον ρώτησα ώστε να μπορούσα κάπως να καταλάβω την ειλικρίνεια που τόσο υποστήριζε και είχα κάθε δικαίωμα να αμφισβητήσω. Πραγματικά και αυτό το διάστημα από τη γνωριμία μας δεν ήταν καλά οικονομικά,δεν υπήρχαν πόροι και δεν είχαμε χώρο,επομένως του είχα πει να τα βάζουμε μισά-μισά εννοείται να φεύγουμε κάποια σκ,και μου έλεγε ντρέπομαι να σου πω ότι δεν έχω ούτε αυτά... Την επόμενη ημέρα που γύρισε από το χωριό του χωρίσαμε, με εκείνον να μη λέει τέλος, αλλά να λέει συνέχεια θέλω αλλά δε μπορώ , δώσε μου χρόνο,δε μπορώ να σου προσφέρω αυτά που θα ήθελα,σου αξίζει χρόνος που δεν έχω....μετά έλεγε δεν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση άμεσα και του είπα σε συγχωρώ και τέλος, να έχουμε τα τυπικά καθημερινά εως τίποτα αν γίνεται.
Κατανοώ πως ο καθένας είναι διαφορετικός και όντως είναι τίμιο αν δεις ότι δε βγαίνει κάτι να το τελειώνεις νωρίς καθώς ήταν μόλις η αρχή, έπρεπε να περνάμε καλά,κάτι που δεν έγινε. Δε μου έκανε κακό, εμένα αυτό που με ένοιαζε ήταν όταν μου τα είπε να είναι αλήθεια αυτοί οι λόγοι στο μυαλό του κι ας ήταν λάθος για μένα....απλά σταμάτησε να με βασανίζει, την αλήθεια μόνο αυτός την ξέρει...αλλά ένας Θεός ξέρει πόσο είχα χαρεί!

---

Ας μη τα σκαλιζεις άλλο τώρα.ότι έγινε έγινε. Αν έχει πάρει αυτή την απόφαση σεβασου την.κοιτα μπροστά. Άλλωστε αυτός έχασε.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Καλησπέρα και σας ευχαριστω πολύ για τις απαντήσεις!
Φυσικά και δεν μπορώ να τα ξέρω όλα σε τόσο λίγο διάστημα, ό,τι μου έλεγε προφανώς δεν υπήρχε τρόπος να το τσεκάρω ούτε θα έμπαινα και στη διαδικασία να γινω τόσο καχύποπτη χωρίς να μου έχει δώσει δικαιώματα ακόμη, δεν έβρισκα το λόγο να μου πει ψέματα. Είχε τύχει σε αυτό το διάστημα να δω συνομιλίες με την αδερφή τόυ για τον τραυματισμό όπως κι επίσης εκείνη στο νοσοκομείο. Και είχε τύχει επίσης όσο είμαστε μαζί , τις ημέρες που δεν είχαμε σχολή να πάει στο χωριό του να δουλέψει που τον χρειάζονταν ,όπου και μιλούσαμε κανονικά εννοείται,ειδικά τη μέρα που έμαθε για τον τραυματισμό,άκουγα την ανησυχία του. Kαι τις ερωτήσεις τύπου αν ήθελε κάτι εφήμερο ή αν έπαιζε κάτι άλλο, πάντα από κοντά τον ρώτησα ώστε να μπορούσα κάπως να καταλάβω την ειλικρίνεια που τόσο υποστήριζε και είχα κάθε δικαίωμα να αμφισβητήσω. Πραγματικά και αυτό το διάστημα από τη γνωριμία μας δεν ήταν καλά οικονομικά,δεν υπήρχαν πόροι και δεν είχαμε χώρο,επομένως του είχα πει να τα βάζουμε μισά-μισά εννοείται να φεύγουμε κάποια σκ,και μου έλεγε ντρέπομαι να σου πω ότι δεν έχω ούτε αυτά... Την επόμενη ημέρα που γύρισε από το χωριό του χωρίσαμε, με εκείνον να μη λέει τέλος, αλλά να λέει συνέχεια θέλω αλλά δε μπορώ , δώσε μου χρόνο,δε μπορώ να σου προσφέρω αυτά που θα ήθελα,σου αξίζει χρόνος που δεν έχω....μετά έλεγε δεν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση άμεσα και του είπα σε συγχωρώ και τέλος, να έχουμε τα τυπικά καθημερινά εως τίποτα αν γίνεται.
Κατανοώ πως ο καθένας είναι διαφορετικός και όντως είναι τίμιο αν δεις ότι δε βγαίνει κάτι να το τελειώνεις νωρίς καθώς ήταν μόλις η αρχή, έπρεπε να περνάμε καλά,κάτι που δεν έγινε. Δε μου έκανε κακό, εμένα αυτό που με ένοιαζε ήταν όταν μου τα είπε να είναι αλήθεια αυτοί οι λόγοι στο μυαλό του κι ας ήταν λάθος για μένα....απλά σταμάτησε να με βασανίζει, την αλήθεια μόνο αυτός την ξέρει...αλλά ένας Θεός ξέρει πόσο είχα χαρεί!

---

δεν σημαινει οτι σου ειπε ψεματα για τα οικογενειακα προβληματα!
απλως, αυτα υπηρχαν και ηταν γνωστα εξ αρχης. εσυ εδειξες κατανοηση εξ αρχης.
αν αυτο ηταν το προβλημα του, δεν θα ξεκινουσε καν.
ομως, δεν μπορει να σου λεει τι σου αξιζει και τι δεν σου αξιζει. αυτο το αποφασιζεις ΕΣΥ, εφοσον ξερεις πολυ καλα την κατασταση κι εφοσον ειλικρινα σου λεει οτι δεν θα στρωσουντ α πραγματα συντομα.
το να αποφασιζει εκεινος "για το καλο σου", ειναι το ψεμα.
αν ηταν αυτος ο λογος, θα σου ζητουσε να αποφασισεις εσυ.
για τον εαυτο του αποφασισε. αυτος, ηθελε να φυγει.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

δεν σημαινει οτι σου ειπε ψεματα για τα οικογενειακα προβληματα!
απλως, αυτα υπηρχαν και ηταν γνωστα εξ αρχης. εσυ εδειξες κατανοηση εξ αρχης.
αν αυτο ηταν το προβλημα του, δεν θα ξεκινουσε καν.
ομως, δεν μπορει να σου λεει τι σου αξιζει και τι δεν σου αξιζει. αυτο το αποφασιζεις ΕΣΥ, εφοσον ξερεις πολυ καλα την κατασταση κι εφοσον ειλικρινα σου λεει οτι δεν θα στρωσουντ α πραγματα συντομα.
το να αποφασιζει εκεινος "για το καλο σου", ειναι το ψεμα.
αν ηταν αυτος ο λογος, θα σου ζητουσε να αποφασισεις εσυ.
για τον εαυτο του αποφασισε. αυτος, ηθελε να φυγει.

---

Ακριβώς. Το ζήτημα που κρίνει εδώ την κατάσταση δεν είναι οι λόγοι αληθινοί ή δικαιολογίες που επικαλείται, είναι ότι το άτομο αυτό αποφάσισε να διακόψει τη σχέση και το πρότεινε με τρόπο εύσχημο. Αυτό μόνο έχει σημασία, η απόφασή του αυτή και δεν θα ήταν σκόπιμο να επιμένει κανείς στη συνέχιση της σχέσης.

Με βάση από αυτά που λες η οικογένεια του εξαρτιόταν από αυτόν και αυτός δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να το διαχειριστεί, με αποτέλεσμα να μην έχει χρόνο αλλά και πόρους να διαθέσει για σένα. Είναι πολύ πιθανό να αισθάνθηκε όντως κάτι για σένα, όχι όμως τόσο αρκετό για να τολμήσει την αλλαγή ή ίσως να είχε και την ανάγκη να νιώσει κάτι με την οποιαδήποτε ορίζοντας από την αρχή ημερομηνία λήξης. Όπως καταλαβαίνεις μπορούν να υπάρξουν πολλές αλήθειες μέσα στην ιστορία σας. Μία είναι όμως η πιο ουσιαστική. Ότι δεν ήσουν μέρος της απόφασης και αυτό είναι το μόνο που χρειάζεσαι για να κοιτάξεις παρακάτω.

Ευχαριστώ πολυ για τις απαντησεις σας!
Αυτο που με εχει απογοητευσει παρα πολυ ειναι οτι για πάνω απο ενα χρονο τώρα ειμαι μονη μου και δεν εχω καταφερει να συναψω μια ουσιαστικη ανθρωπινη σχέση ειτε φιλικη ειτε αισθηματική και δυστυχως ενω δεν φταιω καπου βρίσκομαι στο να αποδεχομαι επιλογες των αλλων.
Ειχα παει σε ψυχολογο,εκανα αυτοκριτική, σταθηκα παλι στο υψος μου με δυναμισμο και πια ανοιγομαι στους άλλους,εμπιστεύομαι,ειμαι εκει και παντα με ειλικρίνεια. Δεν εχει αποδώσει δυστυχώς και αρχιζει και με πτοεί πάρα πολύ,δεν ξερω τι αλλο μπορω να κανω ,πραγματικά.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Ευχαριστώ πολυ για τις απαντησεις σας!
Αυτο που με εχει απογοητευσει παρα πολυ ειναι οτι για πάνω απο ενα χρονο τώρα ειμαι μονη μου και δεν εχω καταφερει να συναψω μια ουσιαστικη ανθρωπινη σχέση ειτε φιλικη ειτε αισθηματική και δυστυχως ενω δεν φταιω καπου βρίσκομαι στο να αποδεχομαι επιλογες των αλλων.
Ειχα παει σε ψυχολογο,εκανα αυτοκριτική, σταθηκα παλι στο υψος μου με δυναμισμο και πια ανοιγομαι στους άλλους,εμπιστεύομαι,ειμαι εκει και παντα με ειλικρίνεια. Δεν εχει αποδώσει δυστυχώς και αρχιζει και με πτοεί πάρα πολύ,δεν ξερω τι αλλο μπορω να κανω ,πραγματικά.

---

Να κάνεις υπομονή να αγαπάς τον εαυτό σου....να προσπαθείς να γνωρίζεις και αν είσαι ανοικτή σε νέα άτομα....Και να μην κατηγορείς τον εαυτό σου....οι σχέσεις σμρ είναι δύσκολες και περνανε κρίση γι αυτό αξίζει να τις δουλεύουμε όταν τις βρούμε!!

Quote:

---

Originally Posted by Miliva21

Να κάνεις υπομονή να αγαπάς τον εαυτό σου....να προσπαθείς να γνωρίζεις και αν είσαι ανοικτή σε νέα άτομα....Και να μην κατηγορείς τον εαυτό σου....οι σχέσεις σμρ είναι δύσκολες και περνανε κρίση γι αυτό αξίζει να τις δουλεύουμε όταν τις βρούμε!!

---

Σ ευχαριστώ. Κάνω υπομονή....και σίγουρα κατανοώ και θέλω να μπαίνω στη θέση του άλλου βάζοντας ωστόσο τα δικά μου όρια που είχα καταπατήσει στην προηγούμενη μου σχέση. Απλά αν ήταν τέτοιας φύσης λόγοι, δε θα έστελνε ή θα έδειχνε κάπως το ενδιαφερον του;δε θα με αγνοούσε από τη μια μέρα στην άλλη. Προσπαθώ να το χειριστώ πολύ ώριμα αλλά κάποιες στιγμές με πιάνει φουλ παράπονο που δεν κάνει απολύτως τίποτα ενώ με βλέπει κάθε μερα και αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι είχα αξιολογήσει λάθος ξανά και αμφισβητώ την όποια πρόοδο είχα κάνει στον εαυτό μου. Κακή στιγμή ή λάθος επιλογή; Το μόνο που ξέρω είναι ότι ήμουνα θετική και σωστή στη δημιουργία αυτής της σχέσης.