Χρειάζομαι βοήθεια...

Έχω χρόνια πόνο στην πλάτη που επιδεινώνεται και γίνεται ανυπόφορος. Είναι καθαρά ψυχοσωματικό από ο,τι έχουν πει όλοι οι γιατροί. Τώρα τελευταία, από όταν η μάνα μου διαγνώστηκε με καρκίνο, έχουν επιδεινωθεί πάρα πολύ και μαζί μια άρνηση να κάνω το οτιδήποτε για την δουλειά μου. Εργάζομαι σαν εκπαιδευτικός στην Γερμανία. Είμαι μόνο δύο χρόνια εδώ έμαθα μόνη μου τη γλώσσα πάλεψα πολύ για να το καταφέρω αυτό. Το θέμα είναι ότι τώρα το μισώ. Δεν ήξερα το σχολικό σύστημα, δεν περίμενα να έχω τόσα προβλήματα. Δεν μπορώ όμως πια να το διαχειριστώ. Κρατιέμαι με το ζόρι να μην τσακώνομαι με τον σύντροφό μου για οποιαδήποτε αφορμή. Εδώ και τρεις μέρες κλαίω συνεχώς (10 φορές την μέρα για κάνα μισάωρο με ώρα) και αρνούμαι να κάνω αυτά που πρέπει να κάνω. Μετά νιώθω τεμπελα, έχω τύψεις και πονάω. Η μαμά μου δεν έχει πολλή όρεξη να μου μιλάει γιατί πιέζεται κι αυτή από την διάθεσή μου. Δεν θέλω να αφήσω αυτό που κάνω γιατί είναι και καλά κατόρθωμα και γιατί τι θα κάνω χωρίς λεφτά; Ειδικά τώρα, να ζητήσω από τους δικούς μου; Δεν γίνεται. Με τρελαίνει που είμαι στο εξωτερικό και όχι μαζί τους. Αλλά και να κατέβω ξέρω ότι μόνο πίεση θα είναι για αυτούς γιατί θα το δουν ότι άφησα την ζωή μου. Η καθημερινότητα εδώ και έναν χρόνο είναι πολύ δύσκολη αλλά την τελευταία εβδομάδα με αποκορύφωμα το Σαββατοκύριακο είναι ανυπόφορη. Το θέμα μου είναι ότι νιώθω ότι κανείς δεν πιστεύει ότι πράγματι έχω ένα πρόβλημα.. αυτά που γίνονται καθημερινά στον χώρο που εργάζομαι είναι, φαντάζομαι πράγματα που λίγο πολύ γίνονται παντού και μόνο εγώ στενοχωριέμαι; μόνο εμένα επηρεάζουν έτσι; Δεν έχω καμία φίλη να μιλήσω.. δεν έχω πάει σε ψυχολόγο όπως είναι νομίζω κατανοητό από το κείμενο... Έκανα 10 χρόνια ψυχοθεραπεία στο παρελθόν... Οι ψυχίατροι δεν μου έδωσαν ποτέ αγωγή.. είχα πάει λόγω αυτοκαταστροφικων τάσεων.. Έχω σταματήσει τα αυτοκαταστροφικά, τα εμφανή τουλάχιστον.. Αλλά ρε παιδιά δεν είμαι καλά, ξυπνάω με νεύρα και άγχος, γυρνάω από το σχολείο τρώω σαν φοράδα κλαίω δεν κάνω αυτά που πρέπει να κάνω νιώθω άχρηστη.. ξέρετε και τι άλλο; Νιώθω ότι ο κόσμος έχει σοβαρά προβλήματα κι εγώ μαλακιες! Έχω δουλειά έχω κατορθώματα έχω έναν άνθρωπο που με αγαπάει! Τις τελευταίες μέρες όμως ούτε να τον βλέπω δεν μπορώ! Τον βλέπω και προσπαθώ να είμαι καλή μαζί του γιατί του αξίζει αλλά δεν νιώθω καλά με κανέναν και με τίποτα! Τώρα που η μαμά μου αρρώστησε νιώθω ένα παραπάνω τα χέρια μου δεμένα, νιώθω να πρέπει να αποδείξω ότι είμαι ικανή να διαχειριστώ πέντε πράγματα αλλά δεν είμαι ρε παιδιά! Αυτό με την πλάτη το ανέφερα γιατί σε περιόδους άγχους γίνεται ανυπόφορο και πονάνε μέχρι και τα δάχτυλα των χεριών μου! Κουράζομαι απίστευτα εύκολα, κάνω δύο ώρες μάθημα και είναι σαν να έσκαβα! Δεν έχω και σχεδόν καθόλου χρόνο ελεύθερο. Και τώρα που γράφω δουλειά έπρεπε να κάνω. Τέλος πάντων. Τι να πω. Υπάρχει περίπτωση κάποιος από εσάς να καταλαβαίνει; Τι να κάνω; Έχω πολλά όνειρα που δεν αφορούν αυτήν την δουλειά. Αλλά χρειάζομαι τα λεφτά, φοβάμαι να φύγω από την δουλειά γιατί είναι ασφαλής και επίσης φοβάμαι ότι και σε άλλη δουλειά θα έχω τα ίδια ή άλλα προβλήματα, πάντως ότι παντού θα έχω προβλήματα. Όταν δούλευα Ελλάδα δεν ήμουν έτσι, το λέω μήπως σκεφτείτε ότι είμαι ευθυνοφοβη, γιατί κι εγώ αυτό σκέφτομαι για εμενα. Τι να πω έγραψα όλο αυτό το κατεβατό , δεν πρέπει καν να βγάζει νόημα.. σας εύχομαι να έχετε δύναμη και αγάπη στην ζωή σας!

Μαθε αναπνοες και να στεκεται το κορμι σου χωρις να σφιγγεσε και τοτε δεν ειναι ψυχωσωματικο. Ολα ποια να τα κανουμε ψυχωσωματικα οπου και το ψυχωσωματικο σημαινει οτι ο εγκεφαλος το κανει απο ποτε ο εγκεφαλος ειναι κατι στη σφαιρα τη ψυχης του θεου και της χαρτοριχτρας. Παλια σε ενα ασχημο γεγονος πολυ ασχημο ενας φιλος ξερασε και συγγνωμη για την εκφραση αλλα ενα παραδειγμα, στο ασανσερ ψυχωσωματικο ηταν κι αυτο αφου ειχε 5 ωρες τη κοιλια του σφθγγμενη ο εγκεφαλος εδωσε τη λειτουργια. Ψυχη ισων εγκεφαλος.

Έχεις δίκιο για τον εγκέφαλο! Η λέξη ψυχοσωματικό είναι απλά έκφραση, ναι! Δεν πιστεύω ότι μου έρχονται από καμιά εξωτερική δύναμη.. Το θέμα με τις αναπνοές είναι δύσκολο λίγο παραπάνω γιατί οι πονάω όταν αναπνέω καλά και αν έχω άγχος δεν μπορώ να "ξεσφιχτω". Αλλά έχεις δίκιο και σε ευχαριστώ, πρέπει να το κάνω παραπάνω και πιο σοβαρά!

Να σαι καλα ετσι να πω και γω την αραδα μου εχω μπει απλα αλλοι πανε στα βουνα για διαλογισμο και καθονται ωρες μηνες χρονια να ελεγξουν την αναπνοη τους και να αφησουν το σωμα ελευθερο χωρις να δινει εντολη ο εγκεφαλος να σφιξει κατι. Οπως και η φυσικοθεραπευτες κανουν ασκησεις για αναπνοη γιλεκα και αλλα πολλα αλλα αμα δεν εχει καποιος κανει χειρουργιο η ειναι πολυ μεγαλη η βλαβη μενει στα ψιλλα γραματα το προβλημα του και του πεταν και το ψυχωσωματικο και σκεφτεται ο καθενας τα δικα του μετα η παιρνει ψυχοφαρμακα. Εκει στη γερμανια παντως εχει κεντρα εξειδικευμενα που τα ψαχνουν πολυ αυστηρα ολα και τους παραγοντες που τα προκαλουν. Παντα ενα ζητημς και οταν μιλαμε για πονο πρεπει να κοιταζεται ολιστικα. Λογο ιδιοπαθειας τα λεω αυτα στον εγκεφαλο. Αχα. ΙΔΙΟΠΑΘΕΙΑ αυστηρος ορος και περιεκτικος. Γιατι ετσι=ιδιοπαθεια.

Στη Γερμανία βρήκες κι εσύ να πας; Μαζοχίστρια είσαι;

Εγώ καταλαβαίνω πως νιώθεις οτι από τη μία βάλλεσαι από παντού και από την άλλη οτι δεν έχεις έδαφος να πατήσεις και θεωρείς πως η αιτία είναι πως εσύ δεν είσαι επαρκής για να τα ελέγξεις όλα αυτά ή να τα αλλάξεις. Σα να μην έφτανε αυτό, υποβιβάζεις κι άλλο τον εαυτό σου λέγοντας πως δεν είναι σοβαρά προβλήματα αυτά που έχεις. Σκέψου τώρα, είχες που είχες αυτοκαταστροφικές τάσεις, πήγες σε έναν τόπο ξένο, κουράστηκες για να προσαρμοστείς και έσκασε και ο καρκίνος, το αποκορύφωμα της απώλειας ελέγχου. Κάπου λοιπόν όλα αυτά που μάζευες φούσκωσαν και έκαναν μπαμ. Και λογικό είναι να ξυπνάς χάλια με νεύρα και απογοήτευση και να νιώθεις οτι κρατιέσαι ίσα ίσα να μην ξεσπάσεις, και το ρίχνεις και στο φαγητό για λίγη απόλαυση στο χάος που ζεις.

Με τον σύντροφό σου τα έχεις συζητήσει όλα αυτά? Είσαι πρόθυμη να πας σε ψυχολόγο εκεί στη Γερμανία? Τα λεφτά δικαιολογούν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις εκεί?

Χρειάζεσαι ηρεμία και χαλάρωση. Έφτασες σε αυτή την κατάσταση εξαιτίας μιας σειράς στρεσογόνων παραγόντων και δεν πρέπει να ενοχοποιείσαι που νιώθεις έτσι. Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες ψυχικές αντοχές. Όσο για τη δουλειά μάλλον έχεις καταλάβει ότι τη χρειάζεσαι πραγματικά, αλλά τίποτα δεν σε εμποδίζει, δίχως να παρατήσεις αυτή, να αιτηθείς κάτι νέο. Σου εύχομαι υπομονή σε αυτό που νιώθεις και γρήγορη βελτίωση.

Quote:

---

Originally Posted by geodim

Εγώ καταλαβαίνω πως νιώθεις οτι από τη μία βάλλεσαι από παντού και από την άλλη οτι δεν έχεις έδαφος να πατήσεις και θεωρείς πως η αιτία είναι πως εσύ δεν είσαι επαρκής για να τα ελέγξεις όλα αυτά ή να τα αλλάξεις. Σα να μην έφτανε αυτό, υποβιβάζεις κι άλλο τον εαυτό σου λέγοντας πως δεν είναι σοβαρά προβλήματα αυτά που έχεις. Σκέψου τώρα, είχες που είχες αυτοκαταστροφικές τάσεις, πήγες σε έναν τόπο ξένο, κουράστηκες για να προσαρμοστείς και έσκασε και ο καρκίνος, το αποκορύφωμα της απώλειας ελέγχου. Κάπου λοιπόν όλα αυτά που μάζευες φούσκωσαν και έκαναν μπαμ. Και λογικό είναι να ξυπνάς χάλια με νεύρα και απογοήτευση και να νιώθεις οτι κρατιέσαι ίσα ίσα να μην ξεσπάσεις, και το ρίχνεις και στο φαγητό για λίγη απόλαυση στο χάος που ζεις.

Με τον σύντροφό σου τα έχεις συζητήσει όλα αυτά? Είσαι πρόθυμη να πας σε ψυχολόγο εκεί στη Γερμανία? Τα λεφτά δικαιολογούν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις εκεί?

---

Δεν τις δικαιολογούν γιατί παίρνω μόνο 1000€ και αξιολογουμαι , και είναι και πολύ στρεσογόνο αυτό το ίδιο γιατί είναι ταπεινωτικοί οι εξεταστές... Απλά είναι κάτι που ξέρεις, είναι σωστό... Ακούγεται σωστό... Δίνει προοπτικές... Βέβαια δεν θέλω καν να δουλέψω εδώ σε σχολείο... Θέλω να γίνω διακοσμητρια και μαζεύω λεφτά! Ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, ένιωσα πολύ καλά που μου απάντησε κάποιος έτσι!
Ο σύντροφός μου ξέρει! Μου λέει να κάνω υπομονή, δύο χρόνια θα κρατήσει η φάση της αξιολόγησης και μετά αν πάω σε σχολείο θα παίρνω καλά λεφτά... Δεν μου αρκεί βέβαια αυτό εμένα... Θα είχα σταματήσει αν δεν σκεφτόμουν ότι είναι μαλακια να δουλεύω σε καφετέρια και εδώ στην Γερμανία θα παίρνω και ψίχουλα σε σχέση με Ελλάδα και αν δεν ήθελα τα λεφτά. Ή αν είχα το θάρρος. Και ναι τώρα που έγινε αυτό με την μάνα μου, ναι μεν θέλω να πάω και νιώθω ότι είμαι μακριά της και θα πάθει κάτι, από την άλλη ξέρω ότι θα την αγχωσει παραπάνω να πάω και να κάθομαι ή να βρω δουλειά σαιζόν και να μην έχω προοπτική. Τώρα νιώθω πραγματικά με δεμένα τα χέρια. Σε ψυχολόγο μπορώ να πάω θεωρητικά... Πρακτικά όλο το αναβάλλω ξέρεις γιατί; Λέω γαμιεμαι που γαμιεμαι όλη μέρα, να πάω μετά να τα αναλύω κι από πάνω; Φοβάμαι και να πάω σε Έλληνα μην είναι γνωστός.. τι να πω, αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση. Δεν ξέρω τι με εμποδίζει ακριβώς από το να το κάνω, ίσως δεν θέλω να παραδεχτώ ότι κλαταρα

Quote:

---

Originally Posted by Άλις

Στη Γερμανία βρήκες κι εσύ να πας; Μαζοχίστρια είσαι;

---

Ίσως! Έχεις κάποια εμπειρία;

Quote:

---

Originally Posted by Nadia2

Ίσως! Έχεις κάποια εμπειρία;

---

Έχω δουλέψει εθελοντικά 1 1/2 μήνα στο Βερολίνο (συγκεκριμένα στο Potsdam), και κατά καιρούς είχα κάνει και δυο-τρία ταξίδια στο Μόναχο, Mu"nster , προ μνημονίων όλα αυτά. Ήταν πολύ ξενοφοβικά τα πράγματα από τους Γερμανούς, ακόμα και στο Βερολίνο που θεωρείται διεθνής πόλη και ρατσιστικά απέναντι στους Έλληνες ακόμα και από τους ίδιους τους έλληνες ομογενείς. Οι νοοτροπία τους είναι πολύ διαφορετική από τη δική μας. Φαντάζομαι ότι τώρα με τη δύναμη που έχει αποκτήσει η Γερμανία μέσω του ευρώ και της τιμωριτικής πολιτικής που ακολουθεί απέναντι ειδικά στους έλληνες, η κατάσταση εκεί θα έχει γίνει αβίωτη...

μπορεις να μου εξηγισεις τι ενοεις οταν λες οτι εχεις το πονο μεσα σου

Quote:

---

Originally Posted by Άλις

Έχω δουλέψει εθελοντικά 1 1/2 μήνα στο Βερολίνο (συγκεκριμένα στο Potsdam), και κατά καιρούς είχα κάνει και δυο-τρία ταξίδια στο Μόναχο, Mu"nster , προ μνημονίων όλα αυτά. Ήταν πολύ ξενοφοβικά τα πράγματα από τους Γερμανούς, ακόμα και στο Βερολίνο που θεωρείται διεθνής πόλη και ρατσιστικά απέναντι στους Έλληνες ακόμα και από τους ίδιους τους έλληνες ομογενείς. Οι νοοτροπία τους είναι πολύ διαφορετική από τη δική μας. Φαντάζομαι ότι τώρα με τη δύναμη που έχει αποκτήσει η Γερμανία μέσω του ευρώ και της τιμωριτικής πολιτικής που ακολουθεί απέναντι ειδικά στους έλληνες, η κατάσταση εκεί θα έχει γίνει αβίωτη...

---

Ξέρεις τι; Στο σχολείο , στα αρχαία... Θεωρούν ότι ξέρουν καλύτερα αρχαία από τους Έλληνες.. έχουν διορθώσει τον Πλάτωνα... Μου βρίσκουν συνέχεια λάθη... Εντωμεταξύ θα τα γράφω και θα σκέφτεται κανείς λογικός άνθρωπος ότι κάνω λάθη.... Μιλάμε για λάθη ότι το "το όνομά μου είναι Κανένας" , από τον Οδυσσέα, το όνομα λέει δεν είναι υποκείμενο είναι κατηγορούμενο... Λάθη σε κόμματα, λάθη ότι το περιμένω δεν πάει με απαρέμφατο, ότι το "η κόρη αυτού" δεν υπάρχει , τρελά πράγματα δηλαδή. Αποδεικνύουν έτσι ότι δεν έχω γνώσεις και ότι αν συνεχίσω έτσι θα βλάψω το σχολείο... Εντωμεταξύ το τμήμα μου στο συγκριτικό διαγώνισμα βγήκε πρώτο από όλη την τάξη... στα αρχαία στις αξιολογήσεις όχι μόνο δεν με περνάνε, με ταπεινώνουν κιόλας... Και στο θέατρο που δεν είμαι καλή λόγω γλώσσας και λόγω ασχετοσυνης περνάω και με καλό βαθμό. Είναι σαν να με δουλεύουν. Θέλω να γλιτώσω αλλά δεν ξέρω πώς και τι. Το θέμα είναι ότι ακούγεται καλό, είναι σωστό, είναι μια σταθερή λύση κλπ.... Όσο μένω τόσο έχω μίσος μέσα μου για αυτούς και αυτό με κάνει και χειρότερα! Εντωμεταξύ οι Έλληνες που κάνουν το ίδιο με εμένα είναι σε φάση "ναι δεν τα έχουμε μάθει σωστά, έχουν δίκιο" και τους γλείφουν. Δεν έχω πού να απευθυνθώ. Ευτυχώς έχω μια φίλη Γερμανίδα. Αλλά γενικά.... Έχει κουραστεί και ο κόσμος να του τα λέω γιατί λύση δεν βρίσκω... Έχω δηλαδή πλάνα και όνειρα αλλά θέλουν λεφτά! Απλά για να βγάζω αυτά τα λεφτά δεν έχω κεφάλι για όνειρα γιατί κλαίω/τρώω/πονάω. :P Αυτό που θα σου πω μου το έχει πει Γερμανίδα... Νιώθουν ότι τους αξίζει η ελληνική πολιτισμική κληρονομιά περισσότερο από ο,τι στους Έλληνες... Και συμπεριφέρονται έτσι.... Και εγώ Βερολίνο είμαι... Πολυπολιτισμικό είναι σε ο,τι αφορά τα ναρκωτικά και τα φτηνά σταρτ απς... Α και τους αρτιστες.

Νομίζω ότι τα σταθμίζεις λάθος τα πράγματα...

Έχω ζήσει ένα μικρό διάστημα εξωτερικό, χωρίς σχέδια για μόνιμη εγκατάσταση βέβαια, αλλά εκεί που ήμουν γενικά μου άρεσε το μέρος με τα στραβά και τα θετικά του. Δεν έχω καταλάβει γιατί να πάει κάποιος να μείνει μακροχρόνια σε μία χώρα που τα βρίσκει όλα στραβά, του την σπάει η νοοτροπία των ανθρώπων κι ο τρόπος ζωής και βλέπει παντού εχθρούς. Εσύ έχεις εκεί ήδη δύο χρόνια και μας μιλάς για σχέδια να κάνεις υπομονή άλλα δύο χρόνια που μετά θα είναι καλύτερα τα λεφτά. Και μετά λοιπόν ποιο είναι το σχέδιο; Να κάνεις υπομονή π.χ.άλλα 10 χρόνια να μαζέψεις λεφτά... και μετά τι; Να γίνεις διακοσμήτρια ή να κάνεις κάτι άλλο που ονειρεύεσαι; Να έχεις φάει μιαμιση δεκαετία από τη ζωή σου ζορισμένη μπας και αργότερα χαλαρώσουν τα πράγματα και κάνεις μετά κάτι άλλο;

Εγώ δεν βλέπω καμία λογική σε όλο αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Νομίζω ότι τα σταθμίζεις λάθος τα πράγματα...

Έχω ζήσει ένα μικρό διάστημα εξωτερικό, χωρίς σχέδια για μόνιμη εγκατάσταση βέβαια, αλλά εκεί που ήμουν γενικά μου άρεσε το μέρος με τα στραβά και τα θετικά του. Δεν έχω καταλάβει γιατί να πάει κάποιος να μείνει μακροχρόνια σε μία χώρα που τα βρίσκει όλα στραβά, του την σπάει η νοοτροπία των ανθρώπων κι ο τρόπος ζωής και βλέπει παντού εχθρούς. Εσύ έχεις εκεί ήδη δύο χρόνια και μας μιλάς για σχέδια να κάνεις υπομονή άλλα δύο χρόνια που μετά θα είναι καλύτερα τα λεφτά. Και μετά λοιπόν ποιο είναι το σχέδιο; Να κάνεις υπομονή π.χ.άλλα 10 χρόνια να μαζέψεις λεφτά... και μετά τι; Να γίνεις διακοσμήτρια ή να κάνεις κάτι άλλο που ονειρεύεσαι; Να έχεις φάει μιαμιση δεκαετία από τη ζωή σου ζορισμένη μπας και αργότερα χαλαρώσουν τα πράγματα και κάνεις μετά κάτι άλλο;

Εγώ δεν βλέπω καμία λογική σε όλο αυτό.

---

Σαν καταδίκη ακούγεται... Σε ευχαριστώ που το έγραψες έτσι. Το ξαναδιάβασα πολλές φορές αυτό το μήνυμα.

Quote:

---

Originally Posted by Nadia2

Ξέρεις τι; Στο σχολείο , στα αρχαία... Θεωρούν ότι ξέρουν καλύτερα αρχαία από τους Έλληνες.. έχουν διορθώσει τον Πλάτωνα... Μου βρίσκουν συνέχεια λάθη... Εντωμεταξύ θα τα γράφω και θα σκέφτεται κανείς λογικός άνθρωπος ότι κάνω λάθη.... Μιλάμε για λάθη ότι το "το όνομά μου είναι Κανένας" , από τον Οδυσσέα, το όνομα λέει δεν είναι υποκείμενο είναι κατηγορούμενο... Λάθη σε κόμματα, λάθη ότι το περιμένω δεν πάει με απαρέμφατο, ότι το "η κόρη αυτού" δεν υπάρχει , τρελά πράγματα δηλαδή. Αποδεικνύουν έτσι ότι δεν έχω γνώσεις και ότι αν συνεχίσω έτσι θα βλάψω το σχολείο... Εντωμεταξύ το τμήμα μου στο συγκριτικό διαγώνισμα βγήκε πρώτο από όλη την τάξη... στα αρχαία στις αξιολογήσεις όχι μόνο δεν με περνάνε, με ταπεινώνουν κιόλας... Και στο θέατρο που δεν είμαι καλή λόγω γλώσσας και λόγω ασχετοσυνης περνάω και με καλό βαθμό. Είναι σαν να με δουλεύουν. Θέλω να γλιτώσω αλλά δεν ξέρω πώς και τι. Το θέμα είναι ότι ακούγεται καλό, είναι σωστό, είναι μια σταθερή λύση κλπ.... Όσο μένω τόσο έχω μίσος μέσα μου για αυτούς και αυτό με κάνει και χειρότερα! Εντωμεταξύ οι Έλληνες που κάνουν το ίδιο με εμένα είναι σε φάση "ναι δεν τα έχουμε μάθει σωστά, έχουν δίκιο" και τους γλείφουν. Δεν έχω πού να απευθυνθώ. Ευτυχώς έχω μια φίλη Γερμανίδα. Αλλά γενικά.... Έχει κουραστεί και ο κόσμος να του τα λέω γιατί λύση δεν βρίσκω... Έχω δηλαδή πλάνα και όνειρα αλλά θέλουν λεφτά! Απλά για να βγάζω αυτά τα λεφτά δεν έχω κεφάλι για όνειρα γιατί κλαίω/τρώω/πονάω. :P Αυτό που θα σου πω μου το έχει πει Γερμανίδα... Νιώθουν ότι τους αξίζει η ελληνική πολιτισμική κληρονομιά περισσότερο από ο,τι στους Έλληνες... Και συμπεριφέρονται έτσι.... Και εγώ Βερολίνο είμαι... Πολυπολιτισμικό είναι σε ο,τι αφορά τα ναρκωτικά και τα φτηνά σταρτ απς... Α και τους αρτιστες.

---

Αχ, Nadia2, δεν μπορείς να φανταστείς πώς σε καταλαβαίνω.Τους είδα κι εγώ και τους μίσησα. Δεκαετία του '90, μπαίναμε στα μέσα μαζικής μεταφοράς και δεν ξέρω αν καταλάβαιναν ποια γλώσσα μιλούσαμε, δυο κορίτσια ήμασταν, και φώναζαν στα γερμανικά να γυρίσουμε στα σπίτια μας. Εμείς τους καταλαβαίναμε γιατί μιλούσαμε γερμανικά. Μόλις είχαμε πάρει το grundstufe και βρήκαμε αυτή την εθελοντική δουλειά, να ζήσουμε για λίγο φτηνά στο Βερολίνο και να κάνουμε και εξάσκηση στη γλώσσα. Τους ρωτούσαμε στη γλώσσα τους που είναι το τάδε και ή μας κορόιδευαν στα μούτρα μας ή μας έστελναν λάθος.
Καταλαβαίνω ότι υποφέρεις. Μια ξαδέλφη μου γιατρός που βρήκε δουλειά σε νοσοκομείο, γύρισε πίσω άρον-άρον και με κατάθλιψη. Τώρα κάνει την ειδικότητά της σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο εδώ στην Ελλάδα. Είναι δική σου η απόφαση αν θα μείνεις ή όχι. Αν είσαι άτομο με ευαισθησία, δύσκολα θα ανεχτείς τις προσβολές. Εκτός αν βλέπεις εμπρός σου μόνο το στόχο σου: να βγάλεις λεφτά, να έχεις μια καλύτερη ποιότητα ζωής (από την άποψη των χρημάτων πάντα, όχι της συμπεριφοράς). Γιατί εδώ στην Ελλάδα, τα ξέρεις και η ίδια, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.