Καλημέρα σας
Έχω γράψει παλαιότερα για κάποια θέματα σχετικά με την ψυχολόγο μου, όπως και με θέματα σχετικά με τη σωματική μου υγεία. Από τότε πέρασαν χρόνια. Πήγα σε νέο ψυχολόγο και το σωματικό πρόβλημα ξεπεράστηκε μέσα από μια μεγάλη σε διάρκεια περιπέτεια και με δυο επεμβάσεις. Έπεσα ψυχολογικά πολύ μιας και ο αναγκαστικός εγκλεισμός στο σπίτι κράτησε αρκετά. Τελικά βγήκα αλλά πήρα το cymbalta τόσο για την κατάθλιψη όσο και για τα μυοσκελετικά μιας και είναι ένα από τα δύο ψυχιατρικής φύσης φάρμακα που συνταγογραφούν νευρολόγοι και ορθοπεδικοί.
Από τον Νοέμβριο έως και τώρα παρουσιάζω έντονες εκρήξεις θυμού. Εκρήξεις οι οποίες ως κοινό υπόβαθρο έχουν την κατανάλωση αλκοόλ, είμαι έξω από το σπίτι κι όταν υπάρχει κάποια ασήμαντη αφορμή, και έχει να κάνει με μη αποδοχή της δικής μου άποψης ξεκινά ο πόλεμος. Από τότε, έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση με γονείς, με σύντροφο, με τον αδερφό μου, με φίλους ακόμη και με έναν άγνωστο. Πέντε έξι κρούσματα. Πριν ξεκινήσει αυτή η παρόρμηση ας την πω, είμαι σχετικά ήρεμος. Την επόμενη και πολλές φορές και λίγα λεπτά με το που τελειώσει η έκρηξη έχω μεγάλες τύψεις και ενοχές που με βασανίζουν για καιρό. Το καλό είναι ότι σε όλες τις περιπτώσεις, απευθύνθηκα στους ανθρώπους αυτούς και για το κομμάτι το οποίο είχα ευθύνη ζήτησα συγγνώμη. Η ψυχολόγος μου λέει ότι το θετικό είναι ότι εξέφρασα την άποψη μου σε θέματα που όπως της τα περιγράφω θεωρεί ότι έχω δίκιο. Εμένα δεν με ικανοποιεί αυτό. Εγώ θα ήθελα τον παλιό μου ρευστό, τη νηφαλιότητα, την ψυχραιμία έκφρασης της άποψης (εκτός από τον αδερφό αυτό δεν το εφάρμοζα σε αυτόν). Αναγνωρίζω ότι στην περίπτωση με τους γονείς και τον αδερφό είπα πράγματα που κράταγα μέσα μου για πάρα πολλά χρόνια και έπρεπε να λεχθούν αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο, με φωνές και μια κατάσταση όπου είχα χάσει τα λόγια μου, έλεγα βλακείες και πολλές φορές όταν ζοριζόμουν προκειμένου να ισχυροποιήσω τη θέση μου, είπα και ψέματα. Αναφέρθηκα σε ψεύτικα περιστατικά κ.λπ.
Όσον αφορά το γιατί συνέβη αυτό υπάρχει ένα ενδεχόμενο να έχει σχέση με το cymbalta. Από τον Νοέμβριο μπήκα σε σταδιακή διακοπή του φαρμάκου το οποίο έπαιρνα ήδη δύο χρόνια. Ψάχνοντας βρήκα ότι μια από τις παρενέργειες σε ένα σύνολο ασθενών που διακόπτουν είναι και οι αδικαιολόγητες, χωρίς σημαντική αφορμή εκρήξεις θυμού. Να πω επίσης πως έχω άγχος και θλίψη, όχι κατάθλιψη πια, αλλά περιστατικά θλίψης.
Προχθές ήρθε ο αδερφός μου να με βοηθήσει με κάποιες εργασίες που είχα στο νέο μου γραφείο. Έχουμε διαφορές πάρα πολλά χρόνια. Σχεδόν με κακοποιούσε, όχι μόνο εμένα αλλά και τους γονείς μου. Χώρισε, του στάθηκα με ψυχική φθορά για εμένα. Με τηλέφωνα στα οποία μιλούσε ακατάπαυστα δυνατά και με άσχημο τρόπο. Το βράδυ βγήκαμε. Ήπια πάλι. Και εγώ και αυτός. Ξεκίνησε συζήτηση πολιτικής φύσεως. Νευρίασα. Έχασα τελείως την ψυχραιμία μου. Τα επιχειρήματα μου γελοία σαν τα δικά του και διαπίστωνα ότι με τραβούσε κι εμένα στο ίδιο επίπεδο. Σηκωθήκαμε και φύγαμε εκνευρισμένοι. Στο δρόμο συνέχισε και ξαφνικά βγήκα εκτός εαυτού. Του ξεφούρνισα όσα μου είχε κάνει φωνάζοντας μέσα στο δρόμο, του είπα ότι ήταν και είναι ένας δικτάτορας. Με έβρισε και μου είπε ότι δε θέλει καμιά επαφή μαζί μου. Ότι διακόπτονται τελείως οι σχέσεις μας. Μου απαγόρευσε να μιλήσω ξανά με τον ανιψιό μου στο τηλέφωνο (μένουμε σε διαφορετικές πόλεις). Πήγαμε σπίτι μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε για το ταξίδι της επιστροφής.
Είμαι χάλια. Σκέφτομαι του γονείς μου που είανι γέροι και πάντα με παρότρυναν να κάνω πίσω. Το ίδιο μου είπε και ο άλλος ο αδερφός όταν έμαθε ο περιστατικό και με πήρε τηλέφωνο. Μάλιστα μου είπε ότι ήρθε να σε βοηθήσει και εσύ τσακώθηκες. Του έστειλα ένα μήνυμα δυο μέρες μετά. Απολογητικό για τον τρόπο μου αλλά όχι για το περιεχόμενο των όσων είπα. Μου απαγόρευσε κάθε επαφή όπως είχε πει και τότε. Δεν ξέρω... Αύριο έχω συνεδρία. Τι είναι αυτές οι εκρήξεις θυμού; Τι μου συμβαίνει; Ανησυχώ και θέλω πίσω τον παλιό εαυτό.
