Originally Posted by
boo
για καποιους το να δινουν το παρον καθε μερα στη ζωη ειναι κομματακι ευκολακι και καθημερινο
οχι οτι ολοι δεν περνανε δυσκολιες απλα καποιοι πρεπει να κοπιασουν πολυ παραπανω για να δωσουν αυτο το παρον στη ζωη καθε μερα και αν επιτευχθει κι αυτο..
σκοτεινες εποχες..
μοναξια, απογνωση, φοβος, αγανακτηση, ηττες, ανημπορια, μιζερια, πονος, τασακια γεματα και το δωματιο ντουμανι..
και πως θα αντιμετωπισω τους αλλους?τι θα πουν οταν με δουν ετσι?οταν με δουν κλεισμενη σε ενα δωματιο, ουτε σκεψη για δουλεια και νοιωθεις τοσο διαφορετικος απο τους αλλους για να καταφερεις να ερθεις σε επαφη με αλλους γυρω σου..
θελω να πω πως αντιλαμβανομαι τις δυσκολιες σας οσο μπορω μεσα απο το δικο μου πρισμα.
και ναι τωρα τα εχω 400 και αργοτερα να ειμαι σε παραληρημα και να πνιγομαι στο αγχος και στην αγωνια μου.
για οσους δε με ξερουν πασχω απο παρανοικη ψυχωση, τουλαχιστον ετσι λενε, και ειμαι απο εκεινες που δεν τους πιανουν τα φαρμακα..πρεπει να συμβιβαστω με αυτο, πρεπει να αποδεχτω πως θα γινονται και θα ξαναγινονται επεισοδια..
αν φοβαμαι?ναι φοβαμαι..πολλα..
και καθε φορα που θα πεφτω, παλι απο την αρχη..και ποιος να σε αντεξει οταν εσυ ο ιδιος δεν μπορεις να σε αντεξεις..
τι πρεπει να γινει ομως?
αν παραδωθεις δεν εχεις να περιμενεις κατι..
αν ομως παλεψεις οοοοπως και οοοοσο μπορεις σιγα σιγα και με τον τροπο σου τοτε ισως κερδισεις εκεινο το χαμογελο του νικητη, που μπορει να μην ειναι για παντα αλλα το κερδισες μονος σου με το σπαθι σου δινοντας ενα βροντερο παρον στη ζωη!
μπορει να λεω και βλακειες και να μη βγαζει νοημα..
ΑΥΤΑ