Απελπίστηκα και δεν ξέρω πως να βοηθήσω τον εαυτό μου
Καλησπέρα σε όλους σας!
Πρώτο μου μήνυμα στο forum! Παρακολουθώ καιρό το site και το forum αλλά μόλις σήμερα πήρα την απόφαση να γραφτώ και να συμμετέχω!
Ας ξεκινήσω σιγά σιγά την ιστοριούλα μου και εγώ... Πριν από 5 χρόνια περίπου, βιώνοντας έντονο ψυχικό πόνο απευθύνθηκα σε έναν γιατρό και αφού ξεκινήσαμε "θεραπεία" για κατάθλιψη, μετά από πααααρα πολλές συνεδρίες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έχω πολλά στοιχεία Οριακής Προσωπικότητας! Δυστυχώς δε φτάσαμε στο σημείο να υπάρξει ολοκληρωμένη διάγνωση γιατί έκανα μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας καταπίνοντας ένα ολόκληρο κουτί χάπια! Με βρήκαν οι γονείς μου έγκαιρα και με μια πλύση στομάχου, σώθηκα! Έπειτα από αυτό και δεδομένου ότι κανείς από το περιβάλλον μου δεν είχε σε εκτίμηση τον γιατρό μου, διέκοψα την θεραπεία και προσπάθησα να ξεκινήσω νέα σε δημόσιο νοσοκομείο αλλά δεν ασχολήθηκαν τελικά μαζί μου (είχαν πιο σοβαρά περιστατικά, φαντάζομαι) και έτσι σταμάτησα και αποφάσισα να στηριχτώ στις δικές μου δυνάμεις για να γίνω καλά! Πράγματι βελτιώθηκα κάπως με το να σταματήσω να ζω, ουσιαστικά! Σταμάτησα να δουλεύω, σταμάτησα να έχω σχέσεις φιλικές και αισθηματικές με άτομα που είτε είχαν απαιτήσεις από εμένα και έφτιαξα έναν μικρόκοσμο που περιλάμβανε μόνο επιφανειακές παρέες, σχεδόν καθημερινή γυμναστική, και άφθονη ενασχόληση με το ίντερνετ (παιχνιδάκια και παρακολούθηση σειρών και ταινιών)! Όλο αυτό βέβαια ήξερα ότι είναι υποκατάστατο ζωής και ότι δε θα κρατούσε πολύ και πράγματι, πλέον που δουλεύω ξανά πολλές ώρες (δε γινόταν άλλο να αρμέγω τους γονείς μου! Είμαι και 33! Όχι 10), έχω ευθύνες, περιορισμένο ελεύθερο χρόνο και να αντιμετωπίζω προβλήματα υγείας στο κοντινό μου περιβάλλον (δηλαδή καθημερινά προβλήματα όλου του κόσμου) κλάταρα! Άρχισα να χάνω την επαφή με την πραγματικότητα, γκρεμίστηκε η "προσωπικότητα" που είχα χτίσει και κάνω όλη μέρα παρανοϊκές σκέψεις είτε να κάνω κακό στον εαυτό μου είτε σε άλλους!
Θα ήθελα πάλι να κάνω μια νέα προσπάθεια για θεραπεία, μήπως με βοηθήσει αλλά φοβάμαι μη διαλυθώ τελείως! Επίσης μου είναι δύσκολο να διαλέξω καλό γιατρό ή ψυχολόγο γιατί εκεί που θα τον έχω θεό, μπορεί να μου πει καμιά κουβέντα και στο δευτερόλεπτο να τον θεωρήσω άσχετο και να θέλω να διακόψω τις συνεδρίες (οριακή ψυχούλα μου)!
Υπάρχει τρόπος να αυτοθεραπευτώ ή έστω να νιώσω καλύτερα με κάποιες τεχνικές και αν όχι, μπορεί να μου συστήσει κανείς κάποιον ειδικό στην οριακή διαταραχή; (έστω και με προσωπικό μήνυμα για να μη γίνει διαφήμιση!)
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και συγνώμη αν σας κούρασε το σεντονάκι μου!