Σχέση με παντρεμενο

Στα 15 χρόνια συγκατοικησης με κάποιον 70 ετών(καλό στεκούμενος)-εγω 50- γνώρισα στο χώρο εργασίας μας κάποιον ο οποίος έγινε φίλος μας. Παντρεμενος 37 χρόνια με εγγόνια. Αυτός 65 χρόνων.ς τη γυναίκα του δεν έχει καμία επαφή. Τυπικά στο σπίτι. Από την αρχή έδειξε ενδιαφέρον για μενα, εγώ όμως δεν έδινα σημασία. Είμαι από τους ανθρώπους που δε θέλω να μπαίνω ανάμεσα σε ζευγάρια. Ομως μετά από 10 μήνες δεν μπόρεσα να ελεγξω τον εαυτό μου και ξεκίνησαμε κάτι πολύ όμορφο. Επειδή όλο αυτό συμβαίνει σε ένα χωριό, οι καλοθελητες μας αντιλήφθηκαν και ενημέρωσαν τον δικό μου και τη γυναίκα του άλλου. Το αποτέλεσμα είναι ότι εγώ χωρισα με αυτόν που συζουσαμε και ο άλλος πολλά προβλήματα στο σπίτι. Οι παντρεμένες κόρες του επεσαν πάνω μας για να χωρίσουμε. Το ίδιο βέβαια και ή γυναίκα του. Όμως ανένδοτος αυτός. Από την αλλά μεριά πάλι μου χει πει ότι δε θέλει να χωρίσει γιατί λυπάται τη γυναίκα του. Πριν 15 χρόνια χάσανε μία κόρη τους και μεγαλώνουν τα δύο εγγονακια που έμειναν ορφανά. Τώρα είναι 20 και 22 χρόνων. Εκεί κάμω πίσω. Δεν μπορώ να πω τίποτα. Ή αλήθεια είναι ότι μου λέει πως μακάρι να φύγει η γυναίκα του απο μόνη της. Αυτός δεν μπορεί να της το πει. Εμείς είμαστε μαζί αρκετά καλά. Αυτός έχει κολλήσει σε μένα. Με νοιάζεται, με βοηθάει οικονομικά και συναισθηματικα και βέβαια νοιώθει χάλια που δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει. Είμαστε έτσι περίπου 8 μήνες. Εγω εδώ και 4 μήνες δε μενω εκεί στο χωριό αλλά βλεπομαστε σχεδόν κάθε δέκα μέρες όπου και ανεβαίνω πάνω. Θέλει να μου νοικιάσει ένα σπίτι κοντά του για να μην έχουμε μεγάλη απόσταση μεταξύ μας. Θέλει να έρχεται στο σπίτι μου καθημερινά. Κοντά μου νοιώθει ηρεμια λέει. Ή σχεση μας εγινε γνωστή σε μεγάλη ακτίνα περιοχής γιατί ο ίδιος είναι γνωστός τοπικά. Βέβαια κυκλοφορουμε μαζί. Δε φοβάται αφού άλλωστε το ξέρει η οικογένεια του χωρίς ο ίδιος να το παραδεχτεί. Νοιωθω ενοχές που άφησα τον εαυτό μου να ερωτευτεί. Νοιωθω ότι όλοι με κοιτάνε με μισό μάτι στο χωριό. Οσο περνάει ο καιρός εμείς σεβόμαστε περισσότερο. Κι αυτό οφείλεται στο ότι ή σχέση μας δεν είναι μόνο το σεξ. Που θα βγει όλο αυτό;;;;;;

Quote:

---

Originally Posted by dimioan

Στα 15 χρόνια συγκατοικησης με κάποιον 70 ετών(καλό στεκούμενος)-εγω 50- γνώρισα στο χώρο εργασίας μας κάποιον ο οποίος έγινε φίλος μας. Παντρεμενος 37 χρόνια με εγγόνια. Αυτός 65 χρόνων.ς τη γυναίκα του δεν έχει καμία επαφή. Τυπικά στο σπίτι. Από την αρχή έδειξε ενδιαφέρον για μενα, εγώ όμως δεν έδινα σημασία. Είμαι από τους ανθρώπους που δε θέλω να μπαίνω ανάμεσα σε ζευγάρια. Ομως μετά από 10 μήνες δεν μπόρεσα να ελεγξω τον εαυτό μου και ξεκίνησαμε κάτι πολύ όμορφο. Επειδή όλο αυτό συμβαίνει σε ένα χωριό, οι καλοθελητες μας αντιλήφθηκαν και ενημέρωσαν τον δικό μου και τη γυναίκα του άλλου. Το αποτέλεσμα είναι ότι εγώ χωρισα με αυτόν που συζουσαμε και ο άλλος πολλά προβλήματα στο σπίτι. Οι παντρεμένες κόρες του επεσαν πάνω μας για να χωρίσουμε. Το ίδιο βέβαια και ή γυναίκα του. Όμως ανένδοτος αυτός. Από την αλλά μεριά πάλι μου χει πει ότι δε θέλει να χωρίσει γιατί λυπάται τη γυναίκα του. Πριν 15 χρόνια χάσανε μία κόρη τους και μεγαλώνουν τα δύο εγγονακια που έμειναν ορφανά. Τώρα είναι 20 και 22 χρόνων. Εκεί κάμω πίσω. Δεν μπορώ να πω τίποτα. Ή αλήθεια είναι ότι μου λέει πως μακάρι να φύγει η γυναίκα του απο μόνη της. Αυτός δεν μπορεί να της το πει. Εμείς είμαστε μαζί αρκετά καλά. Αυτός έχει κολλήσει σε μένα. Με νοιάζεται, με βοηθάει οικονομικά και συναισθηματικα και βέβαια νοιώθει χάλια που δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει. Είμαστε έτσι περίπου 8 μήνες. Εγω εδώ και 4 μήνες δε μενω εκεί στο χωριό αλλά βλεπομαστε σχεδόν κάθε δέκα μέρες όπου και ανεβαίνω πάνω. Θέλει να μου νοικιάσει ένα σπίτι κοντά του για να μην έχουμε μεγάλη απόσταση μεταξύ μας. Θέλει να έρχεται στο σπίτι μου καθημερινά. Κοντά μου νοιώθει ηρεμια λέει. Ή σχεση μας εγινε γνωστή σε μεγάλη ακτίνα περιοχής γιατί ο ίδιος είναι γνωστός τοπικά. Βέβαια κυκλοφορουμε μαζί. Δε φοβάται αφού άλλωστε το ξέρει η οικογένεια του χωρίς ο ίδιος να το παραδεχτεί. Νοιωθω ενοχές που άφησα τον εαυτό μου να ερωτευτεί. Νοιωθω ότι όλοι με κοιτάνε με μισό μάτι στο χωριό. Οσο περνάει ο καιρός εμείς σεβόμαστε περισσότερο. Κι αυτό οφείλεται στο ότι ή σχέση μας δεν είναι μόνο το σεξ. Που θα βγει όλο αυτό;;;;;;

---

σαν που να βγει δηλαδη;;;
η θα σε χωρισει ή θα εξακολουθησετε να ειστε "παρανομο ζευγαρι". με τα "ορφανα εγγονακια" που ειναι 22 ετων, ακομα γελαω.. ενηλικες κοπελες..
απλα δεν εχει ορεξη να χωρισει ο ανθρωπος. ειναι σαφες..

αν εσενα σε ικανοποιει να ζεις σε ενα χωριο σαν ερωμενη ενος ηλικιωμενου οικογενειαρχη και να σε συζητανε ολοι οι χωριανοι, να μενεις σε σπιτι που πληρωνει ενας γκομενος που σε βοηθαει οικονομικα και οταν σε χωρισει να βρεθεις στον δρομο στην ηλικια που εισαι, εμας μας περισσευει...

Για να βγει σε κάτι περισσότερο από αυτό που έχετε αυτή τη στιγμή θα πρέπει να χωρίσει, αν και από ότι μας λες με τη γυναίκα του έχει απλά τα τυπικά... Δηλαδή αυτό που λείπει είναι ότι δε μένετε μαζί οπότε εσύ είσαι η ερωμένη στα μάτια των άλλων.

Όσον αφορά τα εγγονάκια του μπορεί να θέλει να τους σταθεί επειδή έμειναν ορφανά, είναι πλέον όμως 20+ χρονών δεν είναι παιδιά, πρέπει να το καταλάβει. Τη γυναίκα του μπορεί να τη σκέφτεται και μπράβο του, δεν πετάς έτσι απλά έναν άνθρωπο με τον οποίο έχεις κάνει παιδιά και έχεις ζήσει μαζί του 37 χρόνια. Αυτά που λέει όμως τα εννοεί ή τα προβάλλει ως δικαιολογία για να μη χωρίσει;

Εσύ οφείλεις να είσαι υπεύθυνη για τον εαυτό σου και σε καμία περίπτωση να μην κρεμαστείς οικονομικά από εκείνον. Γιατί αυτό που έχετε σήμερα δεν αποτελεί εγγύηση για το μέλλον σου.

Όσον αφορά το τι θα πουν οι χωριανοί...ας κοιτάξει ο καθένας την καμπούρα του.... Η ζωή μια φορά είναι και λογικά όταν έρχεται η ώρα να φύγουμε από αυτόν τον κόσμο πρώτα σκεφτόμαστε το αν κάναμε αυτά που θελαμε στη ζωή μας και μετά το τι άποψη έχουν οι άλλοι για μας. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που φτάνουν 100 χρονών και προτιμούν να πιστεύουν πως για τη δική τους δυστυχία ή αποτυχία φταίνε οι γονείς, ο σύζυγος, τα παιδιά τους κλπ. Νομίζω πως είσαι αρκετά ώριμη για να καταλάβεις τι θες πλέον από τη ζωή σου.

Θέλει πολύ να ειμαστε μαζί αλλά σκέφτεται το θα πει ο κόσμος επειδή μένει σε χωριό. Εκεί έχουν άλλη νοοτροπία
Εγω δεν τον πιεζω.

Ενώ αν σε σπιτώσει παραδίπλα ο κόσμος στο χωριό θα χειροκροτάει και θα σας πετάει λουλούδια...
Ειλικρινά με κάτι θέματα που διαβάζω τελευταία δεν μπορώ να καταλάβω, τόσο σας τυφλώνει η κάβλα και χάνετε τη λογική σας;

Εγώ να ρωτήσω κάτι;
Γιατί χρειάζεται να σε βοηθάει οικονομικά, να σου πληρώνει ενοίκιο κτλ, εσύ δεν εργάζεσαι;

Όχι είμαι άνεργη
Ψάχνω για δουλειά αλλά πολύ δυσκολα

Πόσο καιρό είσαι άνεργη;

Quote:

---

Originally Posted by dimioan

Όχι είμαι άνεργη
Ψάχνω για δουλειά αλλά πολύ δυσκολα

---

Μα αν εισαι εξαρτημένη οικονομικα απο αυτον, τι θα κανεις αν σε παρατησει;

Νομίζω ότι όταν είσαι εξαρτημένη οικονομικά από τον άλλον και μάλιστα σε τόσο σύντομο διάστημα σχέσης, είναι πολύ δύσκολο να μιλάμε για συναισθήματα, μπλέκεται πολύ το πράγμα.
Επίσης αν ήθελες ή σε ενδιέφερε να σε δεχτούν οι δικοί του ( τα παιδιά του) και γενικώς να κλείσεις στόματα στην μικρή κοινωνία που ζει, δεν θα έπρεπε σε καμιά περίπτωση να δεχτείς οικονομική βοήθεια από εκείνον. Φαντάζομαι αυτό που συζητιέται τώρα και αυτό που σκέφτονται και τα παιδιά του είναι ότι βρέθηκε μια να του τα φάει, ειδικά εφόσον λες ότι είναι και γνωστός στην τοπική κοινωνία, άρα υποθέτω και άνετος οικονομικά.

Εσένα αλήθεια δεν σε ενοχλεί το να εξαρτάσαι οικονομικά από εκείνον;