Είμαι 40 ετών και ως πριν από 3 μήνες η χαρα της ζωής! Τον Μάρτιο μετά από ίωση που εξελίχθηκε σε πνευμονία πέρασα 8 εβδομάδες με βηχα (Ακόμα έχω πρωινα φλεματα) άρχισε σιγά σιγά να με πιάνει άγχος. Άρχισε με ημικρανία και πρόβλημα ύπνου. Μετά από 3 μήνες είμαι σε τραγική κατάσταση σε συνεχές άγχος. Είμαι συνέχεια κουρασμένη, κόμπος στο στομάχι, μαύρες σκέψεις, μερικές φορές πόνος στην καρδιά. Με πιάνει φόβος δεν μπορώ να ηρεμησω με τίποτα. Θέλω να μπω σε διαδικασία για παιδί Και όλα έχουν γίνει τόσο δύσκολα. Δεν έχω ενέργεια για τίποτα, με πιάνει τόσο στρες που δεν μπορώ να λειτουργήσω. Το βραδυ παιρνω λεξοτανιλ για να κοιμηθω.Πάω σε ψυχολόγο εδψ και 1 μηνα χωρίς αποτέλεσμα. Ο ψυχίατρος που πήγα δεν μου έδωσε χάπια επειδή θέλω να κάνω παιδί. Έχω χάσει την ζωή και καθημερινότητα μου, το χαμόγελο μου. Η δουλειά βγαίνει φοβερά δύσκολα και ο άντρας μου δεν καταλαβαίνει την φρίκη που περνάω που είναι συνεχής. Έχω τρελαθεί. Όλα αυτά είναι τόσο έξω από εμένα και τον χαρακτήρα μου. Οι φίλοι μου δεν με αναγνωρίζουν. Φοβάμαι τόσο πολύ. Πραγματικά αν έχετε συμβουλές είναι σε απόγνωση.
