Οικογένεια/Παιδια

Με αφορμή την κατάσταση μου, αποφάσισα να γράψω πρώτη φορά ένα κείμενο σε φόρουμ. Είμαι έγκυος μικρή σε ηλικία, ενήλικη ωστόσο, οι γονείς μου θέλουν να είναι δίπλα μου όπως και ο σύντροφος μου με τον οποίο έχουμε τις καλύτερες σχέσεις. Όμως οι γονείς μου δεν τον συμπαθούν και θέλουν να μας χωρίσουν. Συγκεκριμένα η μητέρα μου έχει δηλώσει στην πεθερά μου ότι θέλει να τον διώξει και έχω φτάσει ετοιμόγεννη με την ζωή μου να γίνεται κόλαση εξαιτίας των γονιών μου. Να σημειωθεί ότι υπάρχει μια κάποια οικονομική εξάρτηση λόγω του νεαρού της ηλικίας μας, όχι όμως σε βαθμό που να μην βγαίνει ο μήνας χωρίς την βοήθεια των γονιών μου. Προσπαθούν συνεχώς να μου επιβάλλουν την παρουσία της μαμάς μου στο σπίτι μου με τη διακαιολογια ότι αν θελουμε να μας στηρίζουν και να μας βοηθήσουν με τα έξοδα της γεννας πρέπει να βάλουν τους όρους τους. Η μαμά μου έχει έρθει σε σημείο να μου φωνάζει πολλές φορές, να λέει ότι θα καλύψει κάποιες ανάγκες αλλά τελικά να μην το κάνει και μάλιστα σήμερα έμαθα ότι κάποιες κινήσεις έγιναν επίτηδες προφανώς για να έρθουμε εγώ και ο Αντρας μου σε δύσκολη θέση. Δεν ξέρω τι στάση να κρατήσω, φοβάμαι πως αν δεν αντιδράσω κάποια στιγμή ο άντρας μου θα απηυδήσει και ότι το σπίτι μου θα χαλάσει

Καλά αντί να χαίρεται η μάνα σου που θα της φέρεις εγγόνι, που άλλες στη θέση της δε θα έχουν τόσο εύκολα την τύχη να δουν εγγόνι με τέτοια υπογεννητικότητα, κάθεται και σου χαλά την ψυχολογία;

Γιατί δεν της αρέσει ο άντρας σου; Έχει κάτι κακό; Σε βρίζει, σε βαράει, σε απατά, σε προσβάλλει, σε εκμεταλλεύεται; Αν δεν κάνει κάτι, γιατί ξυνίζει η μάνα σου; Ποιον ήθελε για γαμπρό; Τον Σπαλιάρα;

Ούτε τον Σπαλιάρα που είναι κούκλος, ούτε τον Δασκαλάκη του MIT που είναι διάνοια, ούτε και τον εμίρη του Κατάρ που έχει του κόσμου τα δολλάρια δεν μπορείς να της φέρεις, αλλά αφού τον αγαπάς και σε αγαπά, τι παραπάνω θέλει η μάνα σου;

Η απληστία στη ζωή είναι φαρμάκι να πεις στη μάνα σου, πρώτον. Και δεύτερον να δείξει ευγνωμοσύνη που ο Θεός την αξίωσε να γίνει γιαγιά. Αντί να σε ενθαρρύνει ψυχολογικά γιατί τα επόμενα 5-6 χρόνια είναι σημαντικά για τη σωστή ανατροφή του παιδιού και το σωστό σχηματισμό του χαρακτήρα του, αυτή θα βάλει δηλητήριο μέσα σου; Πως θα μεγαλώσει έτσι το παιδί;

Η σιωπή είναι χρυσός κάποιες φορές. Αυτή τη στάση να κρατάς για να μην ταράζεσαι.

Όχι απλά δεν μου κάνει τίποτα κακό, αλλά τρέχει για κάθε θέλημα/αναγκη μου να με έχει στα καλύτερα και δουλεύει 10 ωρες τη μέρα !!! Δεν δέχεται ότι κάνω παιδί σε αυτήν την ηλικία (20 ετών). Μάλιστα θεωρούν και οι δυο γονείς μου ότι κάνουν πολλά για τον άντρα μου και όχι για εμένα που είμαι έγκυος !

Κάνουν πολλά με την έννοια ότι συνεισφέρουν περισσότερα απ' ότι εκείνος;

Αυτός με βάση τις δικές του δυνατότητες αυτά μπορεί να δώσει και μπράβο του που στέκεται σαν άντρας δίπλα σου και δεν εξαφανίστηκε σαν κάτι άλλους. Τώρα αν η μάνα σου έχει καημό που δεν παντρεύτηκες γιατρό, τσιφλικά ή εφοπλιστή για να σου πληρώσει σουίτα σε ιδιωτικό μαιευτήριο και για να σου στείλει το παιδί στο Αρσάκειο, είναι πλεονεξία και ηλιθιότητα.

Όχι, πληρώνουμε τους λογαριασμούς τα έξοδα μας αλλά ο μπαμπάς μου επέμενε να γεννήσω σε ιδιωτική κλινική και θα το καλύψει εκείνος γιατί δεν μπορούσαμε να το καλύψουμε εμείς

Quote:

---

Originally Posted by MariaB

Όχι, πληρώνουμε τους λογαριασμούς τα έξοδα μας αλλά ο μπαμπάς μου επέμενε να γεννήσω σε ιδιωτική κλινική και θα το καλύψει εκείνος γιατί δεν μπορούσαμε να το καλύψουμε εμείς

---

Χαλάλι είναι τα λεφτά αυτά. Από το να τα δώσεις σε φακελάκια από εδώ και εκεί, καλύτερα να τα δώσεις σε ιδιωτικό για να σου προσφερθούν πραγματικές υπηρεσίες.

Κοστίζει η γέννα, αλλά τι άλλο θέλουν να κάνει ο σύντροφός σου; Να πουλήσει το νεφρό του; Προσπαθεί και μπράβο του.

Ιδέα δεν έχω, εδώ δεν ήθελαν να έχει δικαίωμα στην επιμέλεια του μωρού ο ίδιος του ο πατέρας και να γραφτεί στο έγγραφο της αναγνώρισης

Quote:

---

Originally Posted by MariaB

Ιδέα δεν έχω, εδώ δεν ήθελαν να έχει δικαίωμα στην επιμέλεια του μωρού ο ίδιος του ο πατέρας και να γραφτεί στο έγγραφο της αναγνώρισης

---

Δεν πάμε καλά... Που νομίζουν ότι βρίσκονται οι γονείς σου, στην Ελλάδα ή στο Πακιστάν; Είσαι ενήλικη και έχεις πλήρη δικαιώματα δικαιοπραξίας. Δε θα σου πει ούτε ο πατέρας σου, ούτε ο φύλαρχος, κτλ. τι θα κάνεις με το παιδί.

Αν δεν γίνομαι αδιάκριτος, μήπως φοβούνται ότι το παιδί και η συζυγική πια σχέση που θα έχεις μαζί του, θα είναι "Δούρειος Ίππος" για τα περιουσιακά-κληρονομικά; Μήπως τον βλέπουν σαν προικοθήρα;

Με τόσο μουχλιασμένα μυαλά είναι σίγουρο πως ναι βρισκόμαστε στο Δυτικό Πακιστάν. Γιατί σε ευρωπαϊκή χώρα, το 2019 δεν συμβαίνουν αυτά τα απαράδεκτα πράγματα.

Όχι δεν είμαστε κροίσοι,πάνω κάτω ότι έχει μια συνηθισμένη οικογένεια , οι περιουσίες μας είναι ουσιαστικά ίδιες σε ποσότητα και μη πω ότι του συζύγου μου περισσότερη....το χειρότερο είναι ότι δεν το είπαν και σε εμένα όλο αυτό αλλά στην συμβολαιογράφο/φίλη τους και εγώ το έμαθα ο αυτήν, όταν ζήτησα το λόγο δε βγήκα και παράλογη που νευρίασα

Τι κέρδος μπορεί να έχουν οι γονείς σου από τη μη αναγνώριση του παιδιού από τον σύζυγό σου; Θέλουν το παιδί να κουβαλά μόνο το επώνυμό σου; Τι παράλογο τους ωθεί να κάνουν τέτοια αλλοπρόσαλλα πράγματα;

Δεν καταλαβαίνω...απλά μάλλον είχαν αλλά όνειρα για εμένα. Ωστόσο συνεχίζω και τις σπουδές μου ! Αυτό τους νοιάζει να χωρίσω και να πάρω πτυχίο τίποτα άλλο...ωστόσο μιλάω για αυτό δημόσια γιατί δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να καταλάβουν ότι είναι λάθος μαζί μου

Ώστε σπουδάζεις; Όσο να' ναι, όταν έχουν επενδύσει τόσο πολλά σε σένα, δε θέλουν να σε δουν χωρίς πτυχίο. Σε προέτρεψαν ποτέ να ρίξεις το παιδί;

Μακάρι κάποια στιγμή να το πάρεις το πτυχίο. Αλλά γιατί να τον χωρίσεις; Είστε νόμιμο ζευγάρι; Τι θα πείτε στον δικηγόρο σαν αιτία διαζυγίου, έστω και ότι χωρίζετε; Τίποτα το μεμπτό δεν υπάρχει.

Υπάρχει κάποιο άτομο που θα ήθελαν να σε προξενέψουν;

Απλά κάνουν σαν να είναι το παν το πτυχίο μου και είναι πολύ απαιτητικοί, ο μπαμπάς μου δεν μου λέει μπράβο αν περάσω με 5 μάθημα... με πίεσαν αρκετά στα μαθητικά μου χρόνια γιατί ήμουν υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας/αδερφής μου που την άφηναν να λειτουργεί σαν αυθεντία στο σπίτι επειδή ήταν του επαγγέλματος και τα δικά μου θέλω έμπαιναν στην άκρη. Και εγώ θέλω να πάρω πτυχίο εννοείται και είναι κάτι εφικτό τόσο για εμένα όσο και για τον σύντροφο μου...γάμος δεν υπάρχει για χάρη της μαμάς μου που θέλει να πάρει μειωμενη σύνταξη και με χρειάζεται ως προστατευόμενο μέλος. Το παιδί εννοείται ότι με προέτρεψαν να το ρίξω και μάλιστα με τρόπους που ξεπερνούν τα όρια όπως να προσπαθούν να βάλουν τον σύντροφο μου που το ήθελε να με πείσει να κάνω άμβλωση...πίσω από την πλάτη μου! Φυσικά αρνήθηκε και κάτι τέτοιο θα μας χώριζε και οριστικά αν γινόταν...όχι δεν υπήρχε προξενιό

Βασικά εγώ βλέπω μία κατάσταση demi όπου ακόμα είσαι το κοριτσάκι των γονιών και από την άλλη μια γυναίκα που ετοιμάζεται να δημιουργήσει δική της οικογένεια. Όπως καταλαβαίνεις αυτά τα δύο είναι ασύμβατα σε μεγάλο βαθμό. Αφού καλώς ή κακώς έκανες την επιλογή να γίνεις μάνα και μάλιστα φαίνεται να τα πηγαίνεις καλά με τον πατέρα του παιδιού και είναι δίπλα σου, καιρός να θέσεις κάποια όρια. Όποιος έχει τα γένια έχει και τα κτένια όμως να ξέρεις. Δεν μπορεί από τη μία να μας πληρώνουν οι γονείς τα ******άτικα - συγγνώμη για την έκφραση- κι από την άλλη να περιμένουμε να μην βάζουν και τον λόγο τους. Εδώ άνθρωποι 30 και 40 χρονών με μεγάλη εμπειρία σε διάφορους τομείς την ζωής τους και οικονομική ανεξαρτησία και πάλι δύσκολα μπορούν να βγάλουν άκρη με τους γονείς τους, περιμένεις εσύ οι δικοί σου να μην είναι παρεμβατικοί όταν πιθανότατα φιάξαν σπίτι, πληρώνουν ένα σωρό έξοδα, θα σου πληρώσουν μέχρι και τα έξοδα της γέννας; Άλλωστε με τη στάση σου εσύ τους δίνεις και το θάρρος, όταν το παρακάνουν, απλά πρέπει να γίνεις σκληρή και να μην κάθεσαι να συζητάς και να διαπραγματεύεσαι μαζί τους. "Έξω μανούλα μου από την πόρτα, δεν θέλω της βοήθειά σου, θα με βοηθήσει ο άντρας μου και δεν πειράζει, γεννάω και σε δημόσιο". Σταράτα λόγια και λίγα και δεν τους αφήνεις περιθώριο! Για τα γραφειοκρατικά δεν έχω καταλάβει, εσύ με τον άντρα σου δεν τα έχετε συζητήσει; Έχετε κάνει κάποια νομιμοποίηση της σχέσης; Αν όχι γιατί δεν έχετε μιλήσει για τα του παιδιού με κάποιον δικηγόρο ή συμβολαιογράφο; Αυτά δεν πρέπει να τα αφήνετε σε εκκρεμότητα, έτσι βρίσκουν χώρο οι γονείς σου και χώνονται, εσείς τους αφήνετε το χώρο!

Έγραφα πριν διαβάσω το προηγούμενο μήνυμα. Τώρα που το διάβασα, ένας λόγος παραπάνω. Γράψτους κανονικά αν είναι τόσο μα τόσο παρεμβατικοί κι άσε τους συναισθηματισμούς. Αν δεν θέσεις όρια τώρα, τη γάμησες για πάντα να στο πω όσο πιο απλά γίνεται. Αν γουστάρεις και γάμο κάνε κι ότι θες, δεν μπορείς να πατάς συνεχώς σε δύο βάρκες, προτεραιότητα έχει πλέον η οικογένεια που πας να δημιουργήσεις, όχι οι γονείς σου!