υπερβολικο άγχος με την σχολη

Έχω φτάσει 7ο ετος , εχω περασει τα μαθηματα εδω και ενα χρονο και μ εχει μεινει μονο η πτυχιακη την οποια πρεπει να παραδώσω σε λίγες μέρες γιατι η προθεσμία ληγει. Φαντάζομαι οτι θα το καταφέρω να την τελειώσω την ημερομηνια π πρεπει αλλα δεν ειμαι και σιγουρη για αυτο επειδη με αγχωνε σε ακραιο σημειο με εντονες αντιδρασεις (η καθηγητρια που υποτιθεται ειναι η επιβλεπουσα δεν μου απανταει εδω και μήνες παρολαυτα εγω τις στελνω αυτα π κανω) εστειλα στην επιτροπη πτυχιακων τι γινεται σε περιπτωση που την καθυστερησω λιγες μέρες και η απαντηση ηταν πιεσου εισαι πολυ μεγαλο ετός πρεπει να τελειωσεις. εμενα αυτη η απαντηση μ εχει ριξει παρα πολυ και επανήλθαν όλες οι σκεψεις που προσπαθω να αποβάλλω οτι ειμαι αχρηστη που δεν καταφερα να τελειωσω . επανήλθε αυτομάτα ο αυτοκτονικος ιδεασμός και νιωθω απαισια .

Ψυχραιμία! Φρόντισε να έχεις σε αρχείο τα e-mail που στέλνεις στην καθηγήτρια και δεν απαντάει ώστε αν καθυστερήσεις να έχεις την απόδειξη του λόγου καθυστέρησης.
Εσύ για ποιόν λόγο νομίζεις οτι δεν σου απαντάει η καθηγήτρια;

τα εχω τα αρχεια.. δεν καθυστερω επειδη δεν απανταει εγω συνεχιζω κανονικα και την γραφω ,καθυστερω γιατι δεν ειναι ευκολο παρολαυτα θα την ολοκληρωσω με αγχωνε επειδη δεν απαντουσε περα απο μια φορα πριν 2 μηνες π ειπε ολα καλα συνεχισε. βαριεται για αυτο δεν απανταει ..
αλλα η απαντηση πιεσου εισαι μεγαλο ετος μου επανεφερε ολο το ενοχικο και οτι επακολουθει.
λεω να φυγω αποψε αφου τιποτα δεν κανω σωστα

Πραγματικά πιστεύεις πως αξίζει να λες κάτι τόσο άσχημο, η πως δεν αξίζεις σαν άνθρωπος ή η ίδια σου η ζωή επειδή κάποια απλα είναι ο κλασσικός μέσος Έλληνας καθηγητής που βαριέται να ασχοληθεί??? Προσπαθήσε να καταλάβεις πώς δεν έχει να κανει με το ότι κάνεις κάτι λάθος εσύ αλλα με το ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι, αλλοι είναι συνεπείς απέναντι μας κ αλλοι όχι... Όποια θέματα κ αν σε οδήγησαν στο να λες αυτά τα λόγια νομίζω πως πρέπει να ανακαλέσεις κ να ακούσεις τι λες!!! Συνέχισε κανονικά την εργασία σου, βγες για ενα ποτό κάνε ενα διάλειμμα κ χαλαρωσε κ σκέψου πως είσαι κάθε μέρα ενα βήμα πιο κοντά στο να την ολοκληρώσεις κ να πάρεις το πτυχίο σου. Αυτό είναι μόνο ξ αρχή στη ζωή σου θα απογοητεύεσαι κάθε μερα απο τους ανθρώπους, στη δουλειά μελλοντικά οποιοδήποτε αυτό δεν σημαίνει πως κάνεις κάτι λάθος εσύ!!

Εστάλη από WAS-LX1 στο E-Psychology.gr Mobile App

δεν νιωθω αχρηστη επειδη δεν μου απανταει, νιωθω αχρηστη και θελω να πεθανω γιατι απετυχα να κανω τα πραγματα στην ωρα τους και εχω φτασει 7ο ετος και δεν εχω καταφερει τιποτα ειμαι αποτυχημενη σε ολα

Θες να σου πω κάτι να πάρει θάρρος; Εγώ είμαι 50 χρονών και σπούδαζα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας (ΕΚΠΑ) και είχα σταματήσει τις σπουδές μου λόγω εργασίας και τελειώνω τώρα! Έχω εξεταστική και διαβάζω, έχω τρία μαθήματα να δώσω και ενώ έχω διαβάσει πάρα πολύ και έχω παρακολουθήσει τα μαθήματα είναι μεγάλη η πιθανότητα να μην τα περάσω λόγω μεγάλης χρονικής απόστασης από τα προηγούμενα μαθήματα.
Όμως, και τί δεν θα δινα να ήμουν 25 χρονών και να είχα μια πτυχιακή να τελειώσω!
Εσύ τώρα βλέπεις τα πράγματα μέσα από τον παραμορφωτικό φακό του άγχους, της ανυπομονησίας και της απελπισίας. Και έχεις εστιάσει εκεί ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της ζωής σου.
Αντικειμενικά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Η ζωή έχει όλο εμπόδια και αποτυχίες και απογοητεύσεις για το 99% των ανθρώπων και αυτοί που τα βλέπουν όλα ωραία είναι γιατί θέλουν και τα βλέπουν ωραία. Φαίνεται οτι αυτό δεν το έχεις σκεφτεί ίσως.
Εγώ δεν βλέπω κάτι φοβερό ποτ να σε κάνει να θες να φύγεις από την ζωή.
Πρέπει απλά να το πάρεις απόφαση οτι η ζωή έτσι είναι, με εμπόδια.
Θα σου πω και κάτι να το έχεις ΠΑΝΤΑ στο μυαλό σου. Οι Εβραίοι έχουν μιά σοφή παροιμία. Λένε:
"Αυτός που σου δίνει μιά κλωτσιά σε πάει ένα βήμα μπροστά", διότι κάθε απόρριψη και εμπόδιο είναι μια εμπειρία που μας χρησιμεύει στην πορεία της ζωής.
Άντε πάω να διαβάσω Μικροοικονομία Il, γιατί γράφω σε δεκαπέντε μέρες και όλο έρχομαι γύρω-γύρω. Και μην σκέφτεσαι τέτοια πράγματα, είναι τελείως άκυρα.

Σιγα μανταμ δουλευω απο 7 χρονων απο τα 17 μισο με ενσημα τει αυτοματισμου δεκα χρονια εκανα να το βγαλω ερασιτεχνησ ποδοσφαιριστησ και μποντι μπιλντερ στρατο στρατονομοσ και κψμιτζησ ειμαι 37 εχω 13 χρονια ενσημα και πτυχιο δουλευω ωσ αγροτησ με ελιεσ τα βγαζω περα ανετα χωρισ κανενα πανω απο το κεφαλι μου αυτα ολα που σου ειπα σου φαινονται πολλα εγω ηθελα κι αλλα μυαλο πυροβολημενοσ και αμυαλοσ θα σου πω γιατι κανενασ δεν αντεχει να παιζει 15 χρονια μπαλλα μεχρι να μαθει μετα την 5ετια πονηρευει και παιρνει φαρμακο να μη στα πολυλογο ειμαι τοσο βλακασ που γουσταρω που δουλευω 20 χρονια δεν πονηρεψα να πω ειναι πολλα ειναι μυστικοσ κανονασ τησ ζωησ αυτοσ αυτα κ φιλακια

Κασσανδρα σε ευχαριστω για τη απαντηση δυστυχως δεν μου ειναι ευκολο να τα βλεπω τα πραγματα ουτε θετικα ουτε καν αντικειμενικα.
Καλό διαβασμαα και σε ευχαριστω που μοιραστηκες κατι δικο σου

Μα, αυτό λέω κι εγώ. Είναι παροδικά συναισθήματα αυτά που έχεις και δεν αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα. Σε λίγο καιρό θα πάρεις το πτυχίο σου και όλα αυτά θα τα θυμάσαι και θα σου φαίνονται ασήμαντα.
Όλοι παιδεύονται για να τελειώσουν την σχολή τους. Και ο αδελφός μου ο ένας που σπούδασε και τώρα είναι καθηγητής σε Λύκειο παρά λίγο να τα παρατήσει γιατί είχε πολύ μεγάλο πρόβλημα στα τελευταία μαθήματα και στην πτυχιακή και είχε απελπιστεί και δεν προλάβαινε, όπως εσύ. Και θυμάται καμιά φορά πόσο είχε αγχωθεί τότε και λέει οτι έπρεπε να είναι πιο ήρεμος και πιο ψύχραιμος.
Δεν αξίζει τον κόπο βρε πουλάκι μου να στεναχωριέσαι και να αγχώνεσαι τόσο πολύ.
Είμαστε από τις τυχερές γενιές Ελλήνων που δεν ζήσαμε πραγματικές φρίκες και δυσκολίες.
Να δεις αυτά που μου είχαν πει οι παππούδες μου και οι γιαγιάδες μου οτι είχαν ζήσει, να σου φύγει το κεφάλι. Απίστευτα πράγματα: Καταστροφές, πολέμους, εμφυλίους, ορφάνια, ξεριζωμός Να μην ξέρεις αν θα ζεις την επόμενη στιγμή, να έχουν σκοτώσει τους γονείς σου, τα αδέλφια σου, να μην ξέρεις πού βρίσκεσαι, πού είναι τα παιδιά σου, να έχει βομβαρδιστεί το καινούργιο σπίτι σου που με κόπους και θυσίες έφτιαξες, να μην έχεις να φας για μέρες, να σε πηγαίνουν για εκτέλεση και τελευταία στιγμή από τύχη να γλιτώνεις, να είναι ο άντρας σου στο μέτωπο και να μην ξέρεις αν ζει ή αν σκοτώθηκε και ούτε να ξέρεις πώς θα ταΐσεις τα τρία μωρά που έχεις και περιμένουν να φάνε... Αυτά είναι άγχη κι αγωνίες και στεναχώριες. Αυτά που σου ανέφερα είναι όλα αληθινές καταστάσεις που πέρασαν οι παππούδες μου και οι γιαγιάδες μου και όλοι της εποχής εκείνης.Αυτά που αποκαλούμε εμείς τώρα άγχος είναι στην πραγματικότητα πολυτέλειες, να το ξέρεις!

κ καθένας μας έχει διαφορετικό χρόνο πάνω στη γη. επειδή κάποιος τελειώσε στα 4 χρόνια δεν σημαίνει πως είναι ουτε καλύτερος ως άνθρωπος ούτε άξιος ούτε πιο τυχερός. και γω οταν ημουν 25 έτσι σκεφτόμουν. ήμουν 8ο έτος. με βαθμό 5.8. και ένιωθα χάλια. όταν τελείωσα όμως και είδα πως δεν παιζει ρολο ουτε το ποσα χρονια εκανες, ουτε ο βαθμος, χαλαρωσα. συνεχισα τις σπουδες μου και ολα πηγαινε καλα.
ο καθηγητης σου βαριεται, οκ, οπως πολλοι, αλλα αυτο σημαινει πως θα σε περασει κιολας.

Quote:

---

Originally Posted by Shakti

δεν νιωθω αχρηστη επειδη δεν μου απανταει, νιωθω αχρηστη και θελω να πεθανω γιατι απετυχα να κανω τα πραγματα στην ωρα τους και εχω φτασει 7ο ετος και δεν εχω καταφερει τιποτα ειμαι αποτυχημενη σε ολα

---

1ον δεν υπαρχουν πραγματα στην ωρα τους :)
(https://www.nobelprize.org/prizes/li...ureates-by-age) nobel απο 17 έως 90 ... ο καθενας την δικη του ωρα.
2ον εισαι ακομα ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ... που να δεις τι ετοιμαζει η ζωη πιο μετα .. στα 30-40-50 κτλ :)
3ον για να "πετυχεις" πρεπει να εχεις καποιο στοχο.. ποιος ειναι ο μακρινός σου στόχος? (και μη νομιζεις οτι ξερεις ή οτι ξερουμε εστω και σε μεγαλη ηλικια... ποιος ειναι ο "στοχος" :) τιποτα δε ξερουμε... απλα ζουμε προσπαθουμε και ελπιζουμε για το καλυτερο και ας μη βγει τιποτα... ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ)