Καλημέρα!!
Είμαι ένα νέο μέλος της παρέας και θα ήθελα οποιαδηποτε βοηθεια μπορειτε να μου δωσετε.
Ο αρραβωνιαστικός μου, από το 1995(τοτε ειμασταν 16 χρονων) μέχρι και σήμερα ασχολείται με τα φρουτάκια. Χαρτιά παιζει μόνο με πολυ φιλους οχι πολυ συχνα (ποκα). Πάιζει και στο ιντερνετ αλλα αυτο που με ανυσηχει είναι τα φρουτάκια.
Το 1996 εγινε ενα τραγικο συμβαν σκοτώθηκε ο αδερφός του που ήταν 15 χρόνων. Γεγονός που νομίζω οτι τον στιγμάτισε. Εχει παραδεχτεί το πρόβλημά του. Εχει κάνει και κάποιες επισκέψεις σε ψυχολόγο αλλα μετα απο λιγες συνεδρείες σταματησε. Εχουμε χάσει πολλα λεφτα. Εχουμε δάνεια και δεν μου λεει καν τι κάνει. Οποτε και οπως και αν προσπαθήσω να του μιλήσω τσαντιζεται βριζει και φωνάζει. Η σχέση μας πλέον είναι σε ασχημη φαση. Δεν ξέρω τι να κάνω. Με παίρνει από κάτω. νιώθω πολύ ασχημα και εχω αρχίσει να παραμελώ τον εαυτο μου. Νιώθω ενοχές που δεν μπόρω να τον βοηθησω. Νομίζω πως εχω και γω πρόβλημα και χρειαζομαι βοήθεια. Υπάρχουν φορες που εχει ερθει κλαιγοντας να ζητήσει συγνώμη και βοήθεια σταματάει για λιγο και μετα πεφτει πάλι. Τον αγαπάω πολύ και πιστευω πως και αυτος το ιδιο. Δεν θέλω να τον χωρίσω και πιστευω πως θα ηταν χειρότερα για αυτον. Εχω φτάσει τα οριά μου και δεν βλέπω τιποτα να βελτιωνεται στην ζωη μας. Εχουμε φτάσει 30 χρονών και η ζωή μας ειναι όπως οταν ειμασταν 16. Δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας ουτε σπιτι να νοικιάσουμε γιατι καθε μηνα πρέπει να δινουμε 800 ευρω περιπου σε δάνεια και καρτες. και μενουμε με την γιαγια του. Τι να κάνω είμαι απελπισμένη?
Ευχαριστώ πολύ για την κατανοηση σας!!