Ερωτική απόρριψη μεσα στον γάμο

Xαίρετε.

Θα ήθελα την γνώμη σας. Ξέρω ότι τα θέματα των σχέσεων καθώς και οι αποφάσεις είναι εντελώς προσωπικά και ποικίλα ανάλογα με τον άνθρωπο την φάση ζωής του κλπ. Θα ήθελα όμως να δω και άλλες απόψεις πάνω στο πρόβλημα μου μήπως και βοηθηθώ στο να το δω στο σωστό του μέγεθος.
Είμαι παντρεμένη 8 χρόνια. 2 παιδιά. 43 ετών εγώ, ο σύζυγος 45. Κακή σεξουαλική ζωή (χωρίς φαντασία ή φαντασιώσεις, επαναλαμβανόμενα μοτίβα, μικρή συχνότητα) από την γέννηση του πρώτου παιδιού, από 7ετίας. Δεν με ένοιαζε, θεωρούσα ότι έτσι κάπως είναι για όλους, δεν πειράζει, έχουμε σοβαρότερα προβλήματα να λύσουμε. Ο σύζυγος ζητούσε μια συνεύρεση, τίποτε άλλο, πράγμα που το έκανε ακόμη πιο αγγαρεία. Προ 2ετίας, ο σύζυγος ερωτεύεται μια άλλη γυναίκα, (την είδε μόνο μια φορά και επί 1 μήνα μιλούσαν στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης το γνωστό. Επί 1 έτος αυτός ήταν χάλια, και αποφάσισε να το πει στο τέλος του χρόνου. Μετά από έναν ακόμη χρόνο, ο σύζυγος με απορρίπτει ερωτικά, δεν με βλέπει πια ερωτικά όπως λέει, η σεξουαλική επιθυμία από την μεριά μου είναι στην κορύφωση της, πιθανά και λόγω της απόρριψης, έχει στύση αλλά κάθε φορά που προσπάθησα να κάνω κάτι αυτός δεν συμμετείχε καθόλου. Τελικά τα σταμάτησα όλα γιατί δεν αντέχω την τόση ψυχρότητα. Δεν υπάρχει επίσης συντροφικότητα, άγγιγμα εν γένει, όχι μόνο ερωτικό. Τι θα μπορούσε να κάνει κανείς? Ο σύζυγος επίσης απορρίπτει οποιαδήποτε νύξη μου για ψυχοθεαπεία ζεύγους. Θα ήθελα γνώμες. Ευχαριστώ.

Σύμβουλο ζευγαριών ή όπως αλλιώς λέγεται, ή στον πνευματικό σας αν είστε της θρησκείας ( ή αν θέλετε να γίνετε, καλό είναι ) ε για όλους τους άνδρες υπάρχει αυτό που λες ,η συνήθεια και βαρεμάρα μετά από καιρό αλλά νταξ δεν είναι λύση η μοιχεία ούτε η αδιαφορία.

Πάνε πρώτα μόνη σου σε όποιον ξεκινήσεις και ρώτα πως θα πεισεις τον άντρα σου να έρθει.

Χωρίς διάθεση για κόντρα , εκδίκηση κτλ πάντα με καλή καρδιά ότι κανεις , βέβαια εν τέλη είναι και δική του απόφαση το τη θα κάνει αλλά νομίζω ότι αν φύγει, θα το μετανιώσει , λογικό να έχει σεξουαλική έλξη για μια ξένη, σε όλους νομίζω ισχύει, αλλά δε χαλαμε την οικογένεια έτσι, ας ρωτήσει εμάς που δεν έχουμε οικογένεια να του πούμε πόσο "καλά" (δεν) είναι να μην έχεις οικογένεια, είναι τυχερός όπως κι εσύ και δε το βλέπω, ο Θεός να τον φωτίσει.

Με κανένα επιχείρημα δε μπορείς να τον κρατήσεις , μόνο με αγάπη και στοργή.

Πχ "τι νομίζεις ? Ότι θα είσαι καλύτερα με την άλλη " αυτές οι φράσεις δε θα βοηθήσουν. Είναι από εγωισμό.

Ενω " αγάπη μου μη χαλάσεις την οικογένεια μας, μια δυσκολια είναι και μαζί θα την περάσουμε, όπως και ότι φέρει το μέλλον " με συγχωρητικη διάθεση , χτυπάς στη στοργή στην αγάπη και θεωρώ είναι καλύτερο.

Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk

Τι πιστεύεις ότι έχει φταίξει από τη γέννηση του παιδιού και μετά και έχετε φτάσει σ' αυτό το σημείο; Πριν το παιδί ήταν καλύτερα τα πράγματα; Το σεξ ήταν καλύτερο, υπήρχε συντροφικότητα;

Ναι ήταν σαφώς καλύτερα.

Αλισάχνη, έτσι όπως τα περιγράφεις τα πράγματα, δεν βλέπω να υφίσταται πλέον σχέση. Εφόσον ο άντρας σου έκανε άλλη σχέση και στο είπε κιόλας, εσένα σε απορρίπτει διαρκώς και στο λέει ξεκάθαρα οτι δεν σε βλέπει πια ερωτικά και δεν θέλει να δείτε έναν ειδικό σύμβουλο γάμου, ε, δεν νομίζω οτι υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις πλέον.
Αν δεν σου έχει μιλήσει για διαζύγιο είναι μάλλον επειδή έχει βολευτεί που τον φροντίζεις και τον νοιάζεσαι, έχει φαΐ έτοιμο, ρούχα, καθαριότητα κ.λ.π.,και την φροντίδα των παιδιών, ενώ εκείνος μπορεί να κάνει και την ζωή του.
Το θέμα είναι αν σε καλύπτει εσένα αυτή η άκρως υποτιμητική για το άτομό σου σύμβαση, που νομίζω οτι δεν σε καλύπτει για να πάρεις την απόφαση να γράψεις στο φόρουμ..
Εγώ στην θέση σου θα είχα χωρίσει. ΧΘΕΣ!

Με όλο το θάρρος αλλά έχετε προσπαθήσει να τον ιντριγκάρετε λιγάκι; Ίσως αν εφαρμόζατε εσείς την απόρριψη σε αυτό το θέμα και δείχνατε μια αδιαφορία ενώ παράλληλα θα προσπαθούσατε να του μπείτε στο μάτι να ξυπνούσε λίγο...νομίζω πρέπει να ξεφύγετε από το κλισέ είναι άντρας μου είμαστε οικογένεια και να τον δείτε λιγάκι σαν εραστή και τίποτα άλλο στο σεξουαλικο θέμα πάντα ! Εγώ στη θέση σας θα ασχολιόμουν με τον εαυτό μου θα περιποιούμουν και ίσως να επαυα να δείχνω δεδομένη απέναντι του..δεν ξέρω πάντα η επιλογή δίκη σας μια σκέψη μου σας εκφράζω

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Έχω κάνει όλα όσα μου προτείνετε. Στην αρχή με καλό τρόπο προσπάθησα να τον προσέγγισω να καταλάβω τα δικά μου λάθη που τον οδήγησαν εκεί, Κ τον παρακαλούσα να τα βρούμε, να ξεκινήσουμε από την αρχή, θεωρώντας ότι θα ήθελε. Όμως συναισθηματικά ήταν απών σε κάθε προσπάθεια. Μετά άλλαξα εμφάνιση, έχασα 10 κιλά, προσέχω τον εαυτό μου, έγινα θελκτικη σε όλους εκτός από αυτόν.. Και τελικά τώρα είμαι στην φάση να σκέφτομαι πως ίσως αξίζω περισσότερα από αυτά που μου δίνει αυτός ο άνθρωπος Κ πως πρέπει να χωρίσω. Όμως οικονομικά δεν μπορώ Κ έχω 2 μικρά παιδιά. Είμαι σε αδιέξοδο.

Του το έχετε πει αυτό, ότι είστε θελκτική σε όλους εκτός από αυτόν;...Έτσι σαν να μην συμβαίνει τίποτα σαν να είναι ένα φυσιολογικό νέο της καθημερινότητας

Το θέμα είναι ότι δεν κάνει την ζωή του. Έχει καταθλιπτική συμπεριφορά, βγαίνει μια φορά το μήνα, δεν έχει φίλους Κ αυτό που λέει συνέχεια είναι ότι απογοητεύτηκε από τους ανθρώπους έδινε πολλά Κ δεν έπαιρνε τίποτα, με κυρίους φορείς αυτής της απογοήτευσης εμένα Κ τον αδελφό του. Κ είναι πολύ βαρύ όλο αυτό για μένα.

Ναι βέβαια, Κ αυτό που μου λέει είναι ότι καταλαβαίνω αυτό που σου κάνω ότι είναι άσχημο, αν θες μπορείς να πας με κάποιον άλλο, εγώ όμως μόνο αυτά που δίνω μπορώ να δώσω. Ευχαριστώ για την άμεση απάντηση.

Γιατί δεν του προτείνετε να πάτε ένα διήμερο κάπου...υπάρχουν και οικονομικές λύσεις πάντα..αφήστε τα παιδιά στην γιαγιά αν γίνεται και λίγο θαλάσσα μερικά χαλαρωτικά ποτά και τα βλέμματα άλλων πάνω σας ίσως να τον «σκουντησουν» λιγάκι

Από σένα γιατί έχει απογοητευτεί; Σου έχει πει;

Μήπως λόγω της κατάθλιψης είναι όλα στο μυαλό του; Εσύ τι καταλαβαίνεις;

Από αυτά που λετε αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι το πρόβλημα το έχει εκείνος, εκείνος πρέπει να πάει σε ψυχολόγο και όχι εσείς οι δυο μαζί σαν ζευγάρι ίσως απλά όλο αυτό το βάζει στην σχέση σας...κακό μεν αλλά συμβαίνει

Αυτό καταλαβαίνω Κ εγώ. Ότι περνάει κατάθλιψη. Πάντα ήταν αλλά τώρα εκδηλώθηκε τελείως. Απορρίπτει Κ τον ψυχολόγο Κ ότι έχει πρόβλημα. Λέει εγώ Ειμουν πάντα έτσι απλά το καλύπτω καλά. Τώρα κουράστηκα να το καλύπτω. Θέλει πολύ δύναμη για να το παλέψω αυτό.

Συμφωνώ. Όταν όμως δεν πιστεύει ότι έχει πρόβλημα? Καμία φορά σκέφτομαι ότι υπάρχουν Κ σοβαρότερα προβλήματα Κ ότι πρέπει να εκτιμάω αυτά που έχω. Δεν έφυγε από το γάμο. Είναι Κ τα παιδιά... Αλλά είμαι μόνη. Παρεμπιπτόντως ούτε γιαγιά ούτε παππού έχουμε. Εγώ Κ αυτός είμαστε. Ο καθένας για τον εαυτό του Κ για τα παιδιά πια. Κ ξέρετε είναι δύσκολο να δεχθείς ότι έχεις ζήσει την μισή σου ζωή Κ η υπόλοιπη θα είναι έτσι...