Άγχος για τα πάντα

Καλησπέρα σας, ονομάζομαι Βίκυ και είμαι 24 χρόνων. Μια ζωή θυμάμαι να έχω άγχος. Όμως το αποκορύφωμα ήρθε πριν 9 μήνες περίπου, στα τελειώματα της σχολής και παλεύοντας να πάρω το πτυχίο το άγχος μου ήταν σε έξαρση με αποτέλεσμα να παθαίνω κρίσεις να φωνάζω να θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου. Πήγα σε ψυχολόγο με βοήθησε αλλά μου είπε ότι πρέπει να απευθυνθώ σε ψυχίατρο. Μετά την αποφοίτησή πέρασα μια περίοδο που είχε καταλαγιάσει το άγχος μου. Όλα αυτά μέχρι πριν περίπου ένα μήνα που δόξα το Θεό βρήκα μια δουλειά, μετακόμισα σε μια ξένη πόλη και προσπαθούσα να βρω σπίτι καθώς και να κάνω την αίτηση για το μεταπτυχιακό. Εδώ και 3 εβδομάδες περίπου το άγχος μου έχει πάει σε άλλο επίπεδο, πλέον πιστεύω ότι ζω σε όνειρο, κάνω κινήσεις μηχανικά, δεν κοιμάμαι καλά, δεν τρώω ή αν φάω αυτό είναι καμιά χαζομάρα, ζαλίζομαι, πλέον δεν ακούω τον εαυτό μου να σκέφτεται είμαι σαν ζόμπι. Το κεφάλι μου πλέον από τη πίεση του άγχους πάει να σπάσει. Δεν ξέρω τι να κάνω θέλω να σταματήσει όλο αυτό, τι μου προτείνετε?

Ξεκινα από παθολόγο ;) Μετά θα σου πει αυτός. Μικρή είσαι μην αγχώνεσαι :)

Όταν όλα είναι καινούργια, πόλη δουλειά σπίτι είναι φυσιολογικό να έχεις άγχος, να βγαίνεις βόλτες στον ήλιο βρες και κάνα χόμπι , το άγχος σε ξεχνάει όταν το ξεχνάς. Δύσκολο αλλά γίνεται, στο κάτω κάτω δε κινδυνεύεις από κάτι , είσαι ασφαλής.

Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk

γιατι να θέλεις να κανεις κακό στον ευατό σου? τι ένιωθες εκκινεί την ώρα? όλα τα υπόλοιπα τα έχω περάσει εκτος αυτό αυτό... γιαυτο και ο ψυχολόγος σου είπε να απευθυνθείς σε ψυχίατρο.... ακούγεται απόλυτα λογικό άρα θα είδε κάτι που ισως χρειάζεσαι φαρμακευτική αγωγή....

γενικά αυτό τον καιρό πως είσαι? έχεις πάθει ξανά τέτοια κρίση? θα μπορούσες με κάποιο τρόπο να την περιγράψεις?

Καλό θα ήταν όντως να επισκεφθείς παθολόγο να σου γράψει εξετάσεις ιδίως για θυρεοειδή... Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτές τις περιπτώσεις. Τα πέρασα αρκετο καιρό τώρα. Ξεκίνα από εκεί και μετά, αν χρειαστεί, πας σε ψυχίατρο. Επίσης ψυχανάλυση. Βοηθά πολύ.

Καλησπέρα και από εμένα. Καινούριος στην παρέα. Είμαι 42 χρόνων. Μετά από πολλά χρόνια άγχους από διάφορες καταστάσεις, όπως παιδί σε λίστα αναμονής για μόσχευμα. Δικά μου προβλήματα υγείας σοβαρά. Ήμουν που ήμουν αρωστοφοβικος ήρθε και με έσπασε. Έπαθα κρίση πανικού μέσα στο νοσοκομείο. Συμβουλευτικα ψυχίατρο και μου συνταγογραφισε escitaloprám με διάγνωση "αγχοδης διαταραχη". Παιδιά δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Ήμουν ένας άνθρωπος που αντιμετώπιζα τα πάντα. Και τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ξεκίνησα την αγωγή. 2 ημερα αγωγής μου πηρε όλα τα νεύρα το φάρμακο. 5 ημέρα αγωγής έπαθα κρίση πανικού για το τίποτα. 6προς 7 ημέρα ηρεμίσα λίγο. Και κοιμήθηκα με βοήθεια αγχολυτικων. 8 ημέρα από την ηρεμία μπενω στο σπίτι με απάθεια και αντί να δω τι κάνει το παιδί έκατσα να φάω, (ποιος? Εγώ!) που ανυσηχουσα ολη μέρα πως είναι το παιδί. Και εκεί με ξαναεπιασε πανικός. Λέω δεν είμαι εγω.. Τώρα είμαι στην 11η ημέρα αγωγής και παρακαλάω τον Θεό να βοηθήσει αυτό το έρμο το φάρμακο. Να μην αναφερω συμπτώματα θα πρέπει να γράφω ώρες. Εκτός από αγοραφοβία όλα τα άλλα εμφανίστηκαν. Μου πήρε τον τσαμπουκά που είχα αυτό το φάρμακο το τσαγανό που λέμε.. Και με το τσαγανό αντιμετώπιζα την ζωή. Τώρα είμαι σαν βρεγμένη γάτα, για να μην το χαρακτηρίσω αλλιώς..δεν ξέρω αν είναι από το φαρμακο η είμαι φοβισμενος εγώ.

Αυτό αναφέρεται από πολλούς που παίρνουν αυτά τα φάρμακα ως bland emotions ( συναισθηματική ισοπέδωση).

Αυτή είναι άλλωστε και η δουλειά αυτών των φαρμάκων, να σου προκαλούν συναισθηματικο μούδιασμα, ώστε να μην σε απασχολεί τίποτα!

Θα ζυγίσεις νομίζω τα υπέρ και τα κατά, και θα αποφασίσετε από κοινού με τον γιατρό σου, πως θα συνεχίσεις.

Προς θεού όμως, ότι και αν σου πουν, μην τα διακόψεις απότομα, αλλά πολύ πολύ σιγά.

Λυπάμαι για το παιδί σου, και εύχομαι να το ξεπεράσεις.

Θεραπεύεται αυτό το πράγμα ρε παιδιά. Πόσο χρόνο θέλει να δράσει το φαρμακο? Δεν με νοιάζει και αν το παίρνω εφ όρου ζωής. Αρκεί να συνέλθω.

Εάν είσαι τυχερός και το φάρμακο σου "ταιριάξει", τότε λογικά, σε 3-4 εβδομάδες θα αρχίσεις να αισθάνεσαι καλύτερα, και σταδιακά θα συνέλθεις.

Εάν όχι, τότε πολλά εξαρτώνται από την εμπειρία και την ευσυνειδησια του γιατρού να σε καθοδηγήσει σει σωστά, με αλλαγή ή και συνδιασμο φαρμάκων, μήπως και σε βοηθήσει καλύτερα.

Όμως τότε μπλέκεις σε πιο πολύπλοκες καταστάσεις, καθώς το νευρικό σύστημα του οργανισμού (ένα περίπλοκο και λεπτεπιλεπτο σύστημα), θα καταβάλει έντονες προσπάθειες να αποκτήσει μια νέα ομοιοσταση.

Και μια συμβουλή, τα φάρμακα αυτά δεν είναι για να τα παίρνεις εφ όρου ζωής!
Κάποτε ο οργανισμός θα τα απορρίψει, θα πρέπει τότε να στραφεί σε άλλα φάρμακα η να αυξήσεις την δόση, που ίσως βοηθήσουν η όχι και πάλι για λίγο.

Έτσι όμως μπορεί να μπεις σε νέες περιπέτειες.

Εάν σε βοηθήσει το φάρμακο, προσπάθησε όσο καιρό αισθάνεσαι καλά, να βρεις άλλους τρόπους να αντιμετωπίσεις το άγχος σου.

Καλή συνέχεια.

Καλημέρα D42, είμαι 4 μήνες με εσιταλοπράμη για Αγχώδη διαταραχή και κρίσεις πανικού. Καταρχήν σου εύχομαι να πάνε όλα καλά, σου δόθηκαν πολύ καλές συμβουλές, θα πρέπει να βρεις τρόπους αντιμετώπισης του άγχους, τα φάρμακα θα σου δίνουν τη δυνατότητα να δεις πιο ψύχραιμα τα πράγματα. Για το φάρμακο να σου πω ότι όταν το ξεκίνησα με έπιασε και μένα κρίση πανικού και πολλά άλλα όπως ζαλάδες κ.α. Λογικά αυτά φεύγουν τις πρώτες 20-25 μέρες. Το φάρμακο θα σε πιάσει καλά μετά τις 30-40 μέρες. Μίλησε με το γιατρό σου για τα συμπτώματα και το πως θα προχωρήσεις. Εγώ αρχικά είχα ξεκινήσει με σιταλοπράμη και με ελάχιστη δόση με είχε κάνει να μη νιώθω τίποτα, η εσιταλοπράμη μου ταίριαξε καλύτερα. Είναι θέμα τύχης αν θα σου ταιριάξει το ένα η το άλλο φάρμακο.

Διαβαζω για τις αγωγες που παιρνετε ... και νιωθω πουλακι, αναλαφρος, υγιεστατος.
Ομως, απο τα 16 μεχρι σημερα (τα 53) και κρισεις πανικου ειχα και αγχος και δυσπνοια
και εφιαλτες και ασηκωτη καταθλιψη και τα παντα ΟΛΑ.

Πως αντεξα χωρις φαρμακα ρε παιδια ?

(Μπορει και να καταστραφηκα με τροπους που δεν μπορω να δω ... αλλα ...
technically, ειμαι ζωντανος ακομα. Δεν ξερω, μηπως τα φαρμακα ειναι ενα
placebo effect και τιποτα παραπανω ? Ερωτηση κανω, δεν ειρωνευομαι !)

Εξουθενωμένος καλησπέρα, συμφωνώ ότι μπορεί κάποιος να τα βγάλει πέρα χωρίς φάρμακα, αρκετοί τα καταφέρνουν, κάποιοι δεν μπορούν, κάποιοι όπως εγώ είπαν να τα δοκιμάσουν, αλλά δυστυχώς ακόμα και μια εβδομάδα χρήση μπορεί να είναι αρκετή ώστε η διακοπή να είναι δύσκολη μετά.
Όχι δεν είναι placebo, έχουν επίδραση αλλά και αρκετές παρενέργειες, εύκολα τα παίρνεις, δύσκολα τα κόβεις.
Το άγχος θέλει και προσωπική δουλειά με τον εαυτό μας, αυτό το κανείς και με φάρμακα ώστε όταν τα σταματήσεις να είσαι πιο ανθεκτικός σε αυτό.

Αρα .... ευτυχως που δεν ξεκινησα τιποτα (αυτο μου λες ?) Τοτε ειμαι τυχερος (τι αλλο να πω !).
Παντως, και οι τρεις ψυχολογοι που πηγα μου συνεστησαν "δεν θα παθεις τιποτα αν παρεις καποιο".
Η απαντηση ηταν (σταθερα, επι τρεις δεκαετιες) "οχι, δεν χρειαζεται, θελω να νιωθω το μισος μου
για τον πατερα μου, δεν θελω να το απωλεσω ουτε να το μειωσω" και φυσικα ... πνιγηκα στο συγκεκριμενο.
Δεν εχω ζωη, ουτε παρον, ουτε μελλον ... αλλα ειναι επιλογη δικη μου ... επιλογη (αυτο)καταστροφης.
Υποψιν, οτι ο πατερας μου εχει πεθανει εδω και 17 χρονια ... και εγω τον περιμενω στα μαρμαρενια
αλωνια. Και θα τον περιμενω (μια αιωνιοτητα και βαλε ...).

Τι χαπι να υπαρξει γιαυτο ? (μονο υδροκυανιο ;) )

δεν συμφωνω με την συναισθηματικη ισοπεδωση απο την χρηση ssri...εγω παιρνω χρονια αγωγες κ μια χαρα τα παντα αισθανομαι...οταν εχω αγχος κ καταθλιψη μουδιαζει εντελως το συναισθημα μου... οταν συνερχομαι απο ssri , ειμαι κανονικος ανθρωπος που δεν εχει αγχωδη διαταραχη. Υπομονη σε οσους ξεκινανε τωρα..οι πρωτες 3 εβδομαδες ειναι φρικτες!!!! μετα απο την 4η οερνανε οι παρενεργειες... εγω ειμαι στο κλεισιμο της 4ης εβδομαδας κ περασαν οι παρενεργειες...απλως ακομα νιωθω ουδετερα.. ο γιατρος κ απο οσα διαβαζω μου λεει θελει κ αλλο χρονο.

Καλησπέρα. Ημέρα 14η με escitalopram. Αυτό που με σκοτώνει ειναι η αϋπνία. Τα ζαναξ ούτε με ακουμπαν πια. Μου έγραψε ο νευρολογος nozinan (κάτι γίνεται με αυτά) επιτέλους κοιμήθηκα μετά από πολύ καιρό. Το τρελά πολύ το άγχος έφυγε. Έχω φάσεις που ταραζομαι βέβαια κια εκείνη την στιγμή ένα απίστευτο κάψιμο σε όλο το σώμα ρε παιδιά..το ίδιο συμβενει και όταν πάω να κοιμηθώ. Σαν να με χτυπάει ρεύμα και αρχίζει να καεί όλο το σωμα(χωρίς να αγχοθω όμως, εκεί που πάω να ηρεμισω έρχεται από το ΠΟΥΘΕΝΆ) Το παθενει κάνεις άλλος αυτό, η πάω για απόσυρση??? Θα περάσει???? ? *όλα τα αντέχω. Την αϋπνία ΌΧΙ. Μπορεσα κοιμήθηκα με αυτό το nozinan και πάτησα λίγο στα πόδια μου. Ήμουν 2,5 μήνες με 2 ώρες ύπνο την ημέρα. Αν κάποιος το έχεις περάσει θα εκτιμούσα αφάνταστα την απάντηση του.

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Αυτό αναφέρεται από πολλούς που παίρνουν αυτά τα φάρμακα ως bland emotions ( συναισθηματική ισοπέδωση).

Αυτή είναι άλλωστε και η δουλειά αυτών των φαρμάκων, να σου προκαλούν συναισθηματικο μούδιασμα, ώστε να μην σε απασχολεί τίποτα!

---

Λαθος! Προκειται για μυθο σχετικα με τη δραση των αντικαταθλιπτικων, που κακως αναπαραγεται.