Βοήθεια :(

Είμαι 13 χρονών.Στην οικογένεια μου υπάρχουν πολλά προβλήματα λόγω καυγαδων, και από τη κατάθλιψη της αδελφης μου.Η αδελφη μου με περναει 6 Χρόνια και έχει τελειώσει πλέον το σχολειο,αλλά εδώ και ένα χρόνο έχει πέσει σε κατάθλιψη. Προσπαθούμε όλοι να τη βοηθήσουμε αλλά τίποτα. Εγώ έχω χάσει πλέον όλη μου τη ζωή για αυτό το λόγο.Όλη μερα προσπαθω να τη βοηθησω,αλλά απλα αρχιζει και μου φωναζει.Οι γονείς μου δεν ασχολουνται πλέον μαζί μου διότι ασχολούνται και αυτοι όλο με το θέμα της αδελφης μου,με αποτέλεσμα να κλεινομαι πάντα μόνη στο δωμάτιο μου και να κλαίω. Έχω μερικές φιλίες, αλλά και πάλι,σπάνια βγαινω έξω. Μια μέρα αποφάσισα να πω στους γονείς μου για το πρόβλημα μου,και αν θα μπορούσα να πάω σε ένα ψυχολόγο αλλά δε με άκουσαν. Έχω φτάσει σε σημείο να κοβω τον εαυτό μου πιστεύοντας ότι θα με κάνει να νιώσω καλύτερα.Όλοι γύρω μου είναι στενχωριμενοι,και για το λόγο αυτό είμαι και εγώ.Δεν είμαι ακομα 100% σίγουρη ότι αυτό είναι κατάθλιψη όμως, επειδή υπάρχουν και κάποιες χαρουμενες στιγμές στη ζωή μου.Τι να κάνω????

Quote:

---

Originally Posted by demy

Είμαι 13 χρονών.Στην οικογένεια μου υπάρχουν πολλά προβλήματα λόγω καυγαδων, και από τη κατάθλιψη της αδελφης μου.Η αδελφη μου με περναει 6 Χρόνια και έχει τελειώσει πλέον το σχολειο,αλλά εδώ και ένα χρόνο έχει πέσει σε κατάθλιψη. Προσπαθούμε όλοι να τη βοηθήσουμε αλλά τίποτα. Εγώ έχω χάσει πλέον όλη μου τη ζωή για αυτό το λόγο.Όλη μερα προσπαθω να τη βοηθησω,αλλά απλα αρχιζει και μου φωναζει.Οι γονείς μου δεν ασχολουνται πλέον μαζί μου διότι ασχολούνται και αυτοι όλο με το θέμα της αδελφης μου,με αποτέλεσμα να κλεινομαι πάντα μόνη στο δωμάτιο μου και να κλαίω. Έχω μερικές φιλίες, αλλά και πάλι,σπάνια βγαινω έξω. Μια μέρα αποφάσισα να πω στους γονείς μου για το πρόβλημα μου,και αν θα μπορούσα να πάω σε ένα ψυχολόγο αλλά δε με άκουσαν. Έχω φτάσει σε σημείο να κοβω τον εαυτό μου πιστεύοντας ότι θα με κάνει να νιώσω καλύτερα.Όλοι γύρω μου είναι στενχωριμενοι,και για το λόγο αυτό είμαι και εγώ.Δεν είμαι ακομα 100% σίγουρη ότι αυτό είναι κατάθλιψη όμως, επειδή υπάρχουν και κάποιες χαρουμενες στιγμές στη ζωή μου.Τι να κάνω????

---

Πρώτα απ' όλα θα σου μιλήσω για τα κοψίματα... Το έχω κάνει πολλές φορές στον εαυτό μου αυτό και καμία μα καμία φορά δεν με έκανε να νιώσω καλύτερα αλλά ακριβώς το αντίθετο: λες και δεν ήταν αρκετός ο ψυχικός πόνος προστέθηκε κι ο σωματικός που όπως θα έχεις καταλάβει ήταν μεγάλος... Γι' αυτό προσπάθησε να σταματήσεις να το κάνεις αυτό... Το έχεις πει στους γονείς σου ότι αυτοτραυματίζεσαι;

Έχεις δύο threads βλέπω με ουσιαστικα το ίδιο θέμα, θα απαντήσω και σε αυτό μιας μήπως και βοηθηθεί κάποιος που θα το δει.

Πάρε άμεσα τηλ στο χαμόγελο του παιδιού και ενημέρωσε κάποια καθηγήτρια σου που εμπιστεύεσαι , να μην αγχώνεσαι όλα θα λυθούν , αλλά μιλά οπωσδήποτε για αυτά που λες, φυσικά μη κάνεις κανένα κακό στον εαυτό σου γιατί δε κερδίζεις τίποτα έτσι, είσαι μικρή και φαίνονται μεγάλα τα προβλήματα , αλλά θα δεις ότι με τον καιρό θα σου φαίνονται πιο εύκολα, 99.9% των ανθρώπων, ίσως και παραπάνω, αγαπάει τα παιδιά και ΕΣΕΝΑ είσαι σε μια φιλική κοινωνία , μην αφήνεις τον μικρόκοσμο που είσαι τώρα να σε χαλάει τόσο.
Σε 5 χρόνια μπορεί να είσαι σε άλλη χώρα και να περνάς τέλεια, προσωρινό είναι ο,τι και αν περνάς τώρα.

Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk

Ευχαριστώ πολύ είμαι καινούρια εδώ και νόμιζα ότι γίνεται να γράψω για το ίδιο πράγμα σε διαφορετικά θέματα :-)

http://www.0-18.gr/gia-paidia/tilefo...paidia-efiboys

demyy μπορεις να επικοινωνησεις με καποιο απο αυτα τα τηλεφωνα θα σε κατευθυνουν πιο καταλληλα

Quote:

---

Originally Posted by demy

Ευχαριστώ πολύ είμαι καινούρια εδώ και νόμιζα ότι γίνεται να γράψω για το ίδιο πράγμα σε διαφορετικά θέματα :-)

---

Μπορείς να γράψεις όσες φορές θέλεις, ίσα θέματα θέλει, εγώ το είπα για σένα για να έχεις τις απαντήσεις μαζεμένες. Ενημερωσε μας αν θέλει για το τι έκανες. Ο κόσμος σε νοιάζεται.



Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk