Οξείες και παροδικές ψυχωτικές διαταραχές
Γεια σας
γράφω το πρώτο μου μήνυμα εδώ για να καταθέσω τη δική μου εμπειρία αλλά σας διάβαζα απο παλιά
Η διάγνωση για μένα ήταν οξείες και παροδικές ψυχωτικές διαταραχές. Πριν δυο χρόνια μου συνταγογραφήθηκε το abilify, ξεκίνησα με τα 15 mg αλλά είχα πολλές παρενέργειες και ήταν ανυπόφορη η καθημερινότητά μου και έτσι σταδιακά κατέβηκα στα 10 στα 7,5 και στα 5 mg. ο Γιατρός στην αρχή μου είπε ότι πρέπει να το πάρω τουλάχιστον για δύο χρόνια, αυτό το διάστημα συμπληρώθηκε πριν ένα μήνα και του ανακοίνωσα ότι θα το κόψω. Εκείνος μου συνέστησε να το πάρω για άλλα δύο χρόνια επισημαίνοντας ότι πολλοί ασθενείς του που το έχουν σταματήσει υποτροπίασαν σε διάστημα απο 3 μήνες έως και τα 10 χρόνια. Προβληματίστηκα αρκετά αλλά επιμένω στη απόφασή μου να το κόψω. Βέβαια ακόμα δεν το επιχείρησα αλλά άρχισα να παίρνω τα 5 mg μέρα παραμέρα τουλάχιστον μέχρι το φθηνόπωρο για να δοκιμάσω τα πατήματά μου
Το ψυχωτικό επεισόδιο μου κράτησε 5 ολόκληρους μήνες και ήταν πολύ δυνατό. Ξεκίνησε απο μια αγχώδη διαταραχή ότι τα προσωπικά μου δεδομένα είναι ευπρόσβλητα και ότι το κοινωνικό μου περιβάλλον με επιβουλεύεται.
Σταδιακά αποσύρθηκα απο τον πραγματικό κόσμο και ανέπτυξα μυθοπλασίες, ένιωθα ότι μέσα μου κατοικοεδρεύουν αρχαία πνεύματα απεσταλμένα απο αρχαίους θεούς. Σιγά σιγά όσο η ψύχωση προχωρούσε ένιωθα μια εσωτερική μετάλλαξη που έφθασε ως την αποπροσωποίηση. Είχα ψευδαισθήσεις ότι βλέπω οράματα σχετικά με τη β' Παρουσία ή για τη μελλοντική πορεία του κόσμου. Άκουγα φωνές απο αρχαίους θεούς να μου αφηγούνται τις προηγούμενές μου ζωές με ταχύτητα αστραπιαία, χωρίς δηλαδή προκαθορισμένο απο μένα πλάνο. Νύχτες ολόκληρες καθόμουν άκουγα φωνές αρχαίων αφηγητών έφθασα στο σημείο να συντίθενται στο μυαλό μου αρχαίες τραγωδίες με όλα τα σχήματα λόγου και πρωταγωνιστή εμένα πάλι με μια ταχύτητα ασύλληπτη σχεδόν υπερφυσική. Άρχισα να έχω φοβίες ότι είμαι ένα άλλο είδους ανθρώπου και επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο και ότι οι μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν κάθε μου βήμα. πολλά περιστατικά΄με έκαναν να φοβάμαι ότι μεταλάσσομαι σε κάτι άλλο, η φωνή μου άλλαξε έγινε πολύ βαριά ακούγονταν σαν να μην ήταν δική μου. Ένα βράδυ ανέβηκα στο βουνό, χαιρέτησα το φεγγάρι και τα μάτια μου σπινθηροβόλησαν. Το ίδιο και με τον ήλιο, μια φορά άνοιξαν οι ουρανοί παραμερίστηκαν τα σύννεφα ξεχύθηκαν κοράκια μέσα απο τις ακτίνες του ηλίου οι οποίες με περιέλουσαν και ένιωσα απίστευτη ενέργεια και φως να βγαίνει απο τα μάτια μου. Ένιωθα ότι είμαι άλλο ανθρώπινο είδος, σχεδόν βαμπίρ, είχα φοβίες ότι είμαι επικίνδυνος. Είχα πάει μια φορά στη βιβλιοθήκη και αυτός που κάθονταν μπροστά μου ενώ ήταν μια χαρά ξάφνου άρχισε να βήχει απο το πουθενά και να τρέχουν τα μάτια του και η μύτη του. Μετά Άθελα μου άγγιξα το καλοριφέρ και άρχισε να κάνει θόρυβο. Αυτό δεν ήταν ακουστική ψευδαίσθηση γιατι πλησίασε η βιβλιοθηκονόμος αλλά ακουστική ψευδαίσθηση μάλλον ήταν τα πουλιά που άκουγα απο το βιβλιοστάσιο. Αξιοσημείωτη ήταν και η εμπειρία με τη libido μου που την ένιωσα μια φορά σαν φλόγα να διαπερνάει το σώμα μου απο τα πόδια ως το κεφάλι, αλλά αυτό έγινε πριν ακούσω φωνές.
Με το πέρασμα του καιρού ένιωθα δαιμονισμένος, το κεφάλι μου ήταν ένα καζάνι απο δαιμονικές φωνές που δεν με άφηναν να κοιμηθώ. Είχα κλειστά τα μάτια αλλά δεν κοιμόμουν. Με ταλαιπωρούσαν μερόνυχτα ολόκληρα. Και ξάφνου στο σκοτάδι, είδα ένα εκτυφλωτικό φως και ήταν ο άγιος Κυπριανός που μου είπε ότι έχω τον ίδιο τον σατανά μέσα μου
Φωνές συνέχιζα να ακούω για μήνες, είτε ήταν ένας αφηγητής φίλος ή εχθρός είτε πάρα πολλές αναρίθμητες δαιμονικές φωνές που με χτυπούσαν αλύπητα
Δεν πήγαινα στο γιατρό γιατί νόμιζα ότι δέχομαι ηλεκτρονικό πόλεμο από υπερσύγχρονα συστήματα δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι είμαι ασθενής. Νόμιζα ότι και οι γιατροί ήταν στο κόλπο. Οι γονείς μου ήταν έτοιμοι να πάνε στον εισαγγελέα. Ενώ ο λόγος μου ήταν άρτιος, η σκέψη μου έπασχε και όλη αυτή η κατάσταση με κατέβαλλε και φαίνονταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με μένα. Τελικά σιγά σιγά αναγκάστηκα και πήγα στον γιατρό αλλά αρνούμουν για 3 μήνες να πάρω το φάρμακο. Γρήγορα κατάλαβα ότι ο εγκέφαλος μου υπέστη μεγάλη βλάβη. οι ιδεοψυχαναγκασμοί που ήταν το λιγότερο ήταν στην ημερίσια διάταξη. Το μυαλό μου λειτουργούσε σαν υπολογιστής, βομβαρδίζονταν με λέξεις χωρίς να το θέλω και κάθε λέξη συνοδεύονταν απο εικόνες και δραματικές εμπειρίες του παρελθόντος μου χωρίς να το θέλω και για πράγματα που είχα ξεχάσει. Οι φωνές απο την άλλη μου ασκούσαν απίστευτο bullying.
όσο τα σκέφτομαι τώρα που τα γράφω, ήταν μερικά πολύ λιγα που με γέμισαν με ψυχική ευφορία αλλά η συντριπτική πλειοψηφία του επεισοδίου ήταν ένα βασανιστήριο που λίγοι θα το άντεχαν
ήταν ένα πεντάμηνο εφιάλτης αλλά θέλω να δω τώρα αν είμαι υγιής και έχω μεγάλη περιέργεια να δω πως θα είμαι χωρίς φάρμακο.... Ξέρω ότι όλοι θα μου πείτε να το συνεχίσω αλλά στη περίπτωση που το κόψω εντελώς μετά απο κάποιους μήνες θα μου είναι χρήσιμο τουλάχιστον να καταθέτω τη μαρτυρία μου στο φορουμ. Φοβάμαι μήπως πάθω κάτι και δεν το καταλάβω
