Κακομεταχείριση στη δουλειά
Γνωρίζω ότι είμαι αξία της μοίρας μου.
Γιατι; Γιατι κάνω τα χατίρια όλων, βάζω τους άλλους πάνω από μένα ακόμα και όταν δεν τους αξίζει, και το αποτελεσμα; Εκμετάλλευση...μπορείς να με πεις ευαίσθητη, κοροϊδο εγώ θα με πω απλα δειλη. Γιατι ξέρω το πρόβλημα , ξέρω ότι έχω κουραστεί από αυτή τη κατάσταση κάθε μέρα, όπως υπερβολικά καθυστερημένες πληρωμές, υπερβολικό φόρτο εργασίας, υπερωρίες, και πολλά άλλα.
Τώρα Θα θέσεις το ερωτημα: γιατί δε παραίτησε; Το αστείο είναι ότι έχω ζητήσει πολύ καιρό παραίτηση, είπα στο αφεντικό ότι σε ένα μηνα φεύγω...μια βδομάδα μέτα την ανακοίνωση μου δεν άρχισε καν να ψάχνει αντικαταστατη, μάλλον το είχε πάρει στη πλάκα, ότι και αν πω η κάνω εκεί στη πλάκα το παίρνουν εξάλλου... 2 εβδομαδες τωρα γυρναω σπίτι με κλάματα, μου έχει κοπεί η όρεξη για φαγητό, έχω απομακρυνθεί από τη σχέση μου. Θέλω απλά να φυγω, για άλλη μια φορά έχω βάλει σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μου...
Τι θα κάνουν οι συνάδελφοι μου; Ποιος θα εκπαίδευσει τον καινουριο; Θα απογοητεύσω το αφεντικό; είναι λίγα μόνο από αυτά που στροβιλίζονται όλη μέρα στο μυαλό μου. Υποφέρω και η μόνη υπεύθυνη είμαι εγώ που δειλιαζω να πω αυτά που σκέφτομαι, που δε θέλω να στεναχωρισω τους άλλους. Για πόσο ακόμα θα υποφερω; φοβαμαι ότι θα κατάρρευσω εκεί η θα πάθω κατάθλιψη...ήδη κλαίω συνεχώς και δεν εχω όρεξη για φαγητό.