Άλλη μια νύχτα σύγχυσης και δυσφορίας

Μερες ηλιολουστες,βροχερές και ύπουλες.λιγο τρομακτικές. Αγχωνομαι.
εγω; νευρα απογοητευση και πολυ κλαμμα.Τα κλασσικά.Λενε πως ειμαι υπερβολική.Μπορεί και να ειμαι.Μα δεν μπορεσα ποτε να τα διαχειριστω ολα αυτά. Το να νιωθεις μονος συνεχεια ανεξαρτητα απο το ποσοι ανθρωποι ειναι γυρω σου ποναει πολύ, δεν συνιθιζεται ευκολα. Μια αληθινη αγγαλιά χρειαζόμουν μονο. Οχι αλλη υπενθυμιση ποσο αθλια ειμαι. Καποιοι ανθρωποι οταν δεν προλαβαινεις τους ρυθμους τους , οταν η επιτυχια τους ειναι πιο γρηγορη απο την δικη σου ,σ αφηνουν . Μα οχι τελειως σου κουνανε το χερι απο το απεναντι πεζοδρομιο οτι αργεις οτι δεν τα κανεις σωστα. Και ειμαι και εγω χαμενη σε σκεψεις μουσκεμενες. Βουτηγμενη σε μια θαλασσα που με πνιγει ,κριμα που δεν μ αφηνει να αναπνευσω εγω την αγαπαω την θαλασσα. Δεν αντεχω το μυαλο μου ,με κουραζει και αηδιαζει ,οπως και το ειδωλο μου δεν θελω να με κοιταω πια με βαρεθηκα. Οταν θα γινω επιτελους κομματια ,σταχτη ,αερας και νερο τοτε επιτελους θα μπορω να τους αγγαλιασω ολους αληθινα και απροσδοκητα.
Σ.

se polla apo osa eipes blepo ton idio mou ton eauto . akoma to palevo alla se 2 pragmata brika parigoria , ston theo kai stin boitheia tou giatrou , eiparxoun katastaseis opou den mporume pleon na boithisoume ton eauto mas akoma kai ean oi alloi den to pisteuoun auto , apo agnia fisika . o pnevmatikos gia ta toy theou kai o giatros gia tis anagees boitheies , elpizo na boithao kai oxi to antitheto . . . .

Από τον τρόπο που γράφεις με έναν κάπως ποιητικό τρόπο, μου φαίνεσαι ένα άτομο αρκετά συναισθηματικό, ευαίσθητο και ρομαντικό.
Αυτό που παρατηρώ στους ανθρώπους είναι το πόσο εύκολα μπορούμε να αυτομαστιγώνουμε τον εαυτό μας με σκέψεις αναξιότητας, θυμού και απογοήτευσης. Είναι πολύ εύκολο να σκεφτούμε καταστάσεις που σταθήκαμε "λίγοι", δεν δράσαμε "όπως θα θέλαμε", ή δεν είμασταν τόσο "δυναμικοί" όσο θα ελπίζαμε και πόσο δύσκολο να υποστηρίξουμε τον εαυτό μας, να τον ενθαρρύνουμε και να αντιληφθούμε και αναγνωρίσουμε όλα τα θετικά στοιχεία του.
Γιατί θεωρείς τον εαυτό σου "άθλιο", ποια είναι η θάλασσα που σε πνίγει και όσα σκεφτείς να απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις είναι σίγουρα η πραγματικότητα ή μήπως είναι κάποια διαστρεβλωμένη πεποίθηση και εικόνα της αλήθειας και του εαυτού σου;
Παντως, θεωρώ πως η αγάπη υπάρχει γύρω μας αλλά δυστυχώς την αναγνωρίζουμε συνήθως όταν έχουμε βάλει και τα κατάλληλα γυαλιά....