δαιμονικοι λογισμοι(σκεψεις) και αγχος.

καλημερα στο κοσμο ολο. ενα ακομα θεμα που αντιμετωπιζω αρκετα χρονια τωρα ειναι αυτο των δαιμονικων λογισμων/σκεψεων. σκεψεις δηλαδη που δε τις κάνεις εσυ με τη θεληση σου, αλλα ερχονται σα σφηνα στο κεφαλι σου και σε ταλαιπωρουν ιδιως για ο,τι αγαπας. σου δημιουργουν τυψεις, ενοχες, και μυρια αλλα. οπως γραφω σε προηγουμενο ποστ, γνωρισα ενα κοριτσι. ολα καλα κι ανθηρα προχωρουμε. οι λογισμοι ομως με πολεμανε, με τη σειρα τους δημιουργουν αγχος και πονο στο στηθος και καμια φορα πονοκεφαλο. προσευχομαι οσο μπορω, οπως λεει και η θρησκεια μας καπως ηρεμω αλλα στη συνεχεια ξανα και ξαναλεω οι σκεψεις παρα της θελησης μου μη ανθρωπινες.. ειμαι ατομο που πιστευει αλλα με την εκκλησια δεν εχω και τοσο καλες σχεσεις σε αντιθεση με τη κοπελα μου. εξομολογηθηκα σε παπα, μου πε οτι το παθαινει πολυς κοσμος αλλα δε το μαρτυραει για να μη του περασουν ζουρλομανδυα οι αλλοι.. κανενας αλλος με παρομοια εμπειρια? ή είμαι ο μονος 'δαιμονισμενος' δω μεσα.. τη καλημερα μου και την αγαπη μου

ασε τους παπαδες και πηγαινε σε ψυχολογο ψυχιατρο

Κι εγώ έχω κάτι τέτοια, είναι ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή αλλά κάποιες φορές το ενισχύουν τα δαιμόνια, ειδικά όταν δουν ότι σε ρίχνει. Για αυτό μη δίνεις σημασία, δεν είναι καθόλου αμαρτία αν δε σου αρέσουν αυτές οι σκέψεις. Αμαρτία είναι οι πράξεις και όχι οι σκέψεις, ειδικά αν γίνονται χωρίς τη θέλησή σου

εχω παει παυλο για αλλα μου προβληματα. και μπαινοβγαινα απ την κανονικη πορτα οχι απο την εξοδο κινδυνου.

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης. Απαγορεύονται
1. οι online διαγνώσεις
2. οι προτροπές για λήψη ή διακοπή φαρμακευτικής αγωγής.

Οι ψυχίατροι σε αυτό το πρόβλημα δε νομίζω ότι μπορούν να βοηθήσουν. Τόσα χρόνια τραβιέμαι, δοκιμάζω φάρμακα και όλο χειροτερεύω, είμαι πολύ χειρότερα από τότε που ξεκίνησα την πρώτη ψυχίατρο. Γενικά η κοινωνία είναι ΑΡΡΩΣΤΗ και κανείς δεν το παραδέχεται. Κανείς ας πούμε δε σκέφτεται ότι μέχρι πριν 200 χρόνια δεν υπήρχαν ούτε ψυχοφάρμακα ούτε ψυχίατροι και οι συνθήκες ζωής ήταν πολύ δυσκολότερες και όμως οι άνθρωποι ζούσαν. Αλλά είχαν ένα νόημα ζωής, όχι αγοράζω, ξοδεύω, κάνω σεξ, "απολαμβάνω" δήθεν τη ζωή, ψοφάω και τέλος

Μην είσαι απόλυτος την ίδια δουλειά κάνουν κ οι παπάδες ακούν κ σε συμβουλεύουν. Ο κάθενας θα πηγαίνει όπου βρίσκει γιατρειά είτε είναι πνευματικός είτε ψυχολόγος είτε γιατρός.

Κωστή, θα σε παρακαλούσα να σκεφτείς τι θα συνέβαινε στην περίπτωση που έσπαγες το χέρι σου. Πόσοι θα σε συμβούλευαν να προσευχηθείς ή να πας σε εξομολόγο για να φύγουν τα δαιμόνια; Ο μηχανισμός είναι ίδιος και στην περίπτωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε εξαιτίας ασθενειών του εγκεφάλου μας.
Αυτό σημαίνει ότι η θετική ψυχολογία δεν βοηθάει; Κάθε άλλο! Υπάρχουν περιπτώσεις που μια χαρά βοηθάει, για παράδειγμα μπορεί να μειώσει τα επίπεδα του στρες, το οποίο από μόνο του είναι παράγοντας εμφάνισης αρκετών προβλημάτων. Αλλά, όπως στην περίπτωση του σπασμένου χεριού, έτσι και σε μια παθολογική κατάσταση που δεν περνάει από μόνη της λόγω του χρόνου ή δεν εξαφανίζεται/μετριάζεται όταν εκλείψει κάποιο εξωτερικό αίτιο που το επιδεινώνει (μια προβληματική κατάσταση στο σπίτι, στρες λόγω ανεργίας, σοβαρή ασθένεια, διαβίωση σε ακατάλληλες συνθήκες υγιεινής, ακόμα και ένα καταπιεστικό καθεστώς που σου απαγορεύει να εκφράζεις ελεύθερα τις προσωπικές σου απόψεις), η δύναμη της θέλησης, η προσευχή ή ο εξομολόγος δεν θα σε βοηθήσουν να λύσεις το πρόβλημά σου. Αυτό δεν είναι άποψη, ούτε εξαρτάται από τις προσωπικές μας πεποιθήσεις και τις απαντήσεις που δίνουμε στα μεγάλα ερωτήματα της ύπαρξης. Είναι τόσο δεδομένο όσο δεδομένη είναι η ύπαρξη της βαρύτητας.

Κατά το μεγαλύτερο μέρος, τείνουμε να υπερεκτιμάμε τη δύναμη της θέλησης ή της πίστης, σε σημείο που κατηγορούμε τον άρρωστο ότι δεν θεραπεύεται επειδή δεν έχει αρκετή θέληση/πίστη. Θέλω να είμαι ευγενής απέναντι στου καθενός τις υπαρξιακές ανησυχίες, τις οποίες συμμερίζομαι και εγώ και θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα ότι έχω βγάλει άκρη με τις δικές μου, αλλά το μότο "Believe in yourself" είναι μια μούφα, και η περιφρόνηση απέναντι στα φάρμακα εξαιρετικά επικίνδυνη. Κάνει ζημιά. Και σε ό,τι αφορά τις (σοβαρότατες σε ορισμένες περιπτώσεις και για ορισμένες κατηγορίες συνανθρώπων μας) παρενέργειες, η ύπαρξή τους δεν οφείλεται ούτε στη συνωμοσία των πολυεθνικών να μας αρρωσταίνουν για να έχουν κέρδη, ούτε σε δαιμόνια που μας απομακρύνουν από τον δρόμο του Θεού. Οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η πραγματικότητα.

Η ασθένεια δεν είναι μια αντικειμενικά περιγράψιμη έννοια, κάποιος μαθηματικά αποδεδειγμένος συμπαντικός όρος. Για τη φύση δεν υπάρχουν ασθένειες. Ένας άνθρωπος που πάσχει από καρκίνο για τη φύση δεν είναι ούτε υγιής ούτε άρρωστος, είναι αυτό που είναι, όπως ένας γαλανομάτης σε σχέση με έναν με πράσινα μάτια. Εμείς, ανθρωποκεντρικά, ονομάζουμε ασθένεια ό,τι μας εμποδίζει να λειτουργήσουμε με τον επιθυμητό τρόπο, είτε ως μεμονωμένα άτομα είτε ως κοινωνικό σύνολο. Και καλά κάνουμε, διότι αλλιώς δεν θα φτάναμε ο μέσος όρος ζωής να είναι σήμερα λίγο πάνω από τα 72 χρόνια, σε παγκόσμια κλίμακα (πηγή εδώ). Για αυτό το λόγο, το να μπορέσουμε από αυτό το περίπλοκο βιοχημικό σύστημα που ονομάζεται άνθρωπος να αλλάξουμε μόνο το συγκεκριμένο στοιχείο που μας είναι ανεπιθύμητο χωρίς να επηρεάσουμε τη λειτουργία των υπολοίπων, είναι κάτι δύσκολο. Εξ ου και ο λόγος που κάποια φάρμακα παρουσιάζουν τόσες παρενέργειες, είτε στο γενικό πληθυσμό είτε σε συγκεκριμένες, ευάλωτες ομάδες ανθρώπων (παιδιά, υπερήλικες, διαβητικοί κλπ). Όσο η τεχνολογία εξελίσσεται και η συσσωρευμένη γνώση για το πως λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα προχωρά, τόσο ευκολότερο είναι να φτιάχνουμε φάρμακα που μεταβάλλουν στοχευμένα ένα πολύ συγκεκριμένο στοιχείο του ανθρώπινου οργανισμού, χωρίς να επηρεάζονται αρνητικά τα υπόλοιπα.

Για τους παραπάνω λόγους, θα σε συμβούλευα να είσαι αρκετά καχύποπτος απέναντι σε εναλλακτικές θεραπείες που υπόσχονται ότι ξεκλειδώνουν τα "μυστικά" της φύσης (ορατής και αόρατης) για ίαση χωρίς παρενέργειες, συνήθως με τη μορφή συνταγών που λειτουργούν ως πανάκεια (δηλαδή μιας λύσης που θεραπεύει όλες τις ασθένειες και όλα τα προβλήματα).

Για τους φίλους Eagle guy και aki1 που διατύπωσαν την άποψη ότι τα φάρμακα δεν βοηθάνε ή βοηθάνε χωρίς να θεραπεύουν: είναι λυπηρό για εμάς που ψάχνουμε εναγωνίως λύση στα ψυχολογικά-ψυχιατρικά μας προβλήματα, αλλά μερικές ασθένειες ακόμα δεν θεραπεύονται. Και δυστυχώς, σε αυτή τη σφαίρα ανήκουν πολλές από εκείνες που σχετίζονται με δυσλειτουργία του ανθρωπίνου εγκεφάλου. Πρέπει να είμαστε δυνατοί και να αποδεχτούμε ότι κάποιοι από εμάς μπορεί να χρειαστεί να είμαστε σε θεραπεία ή να ζούμε με τα προβλήματά μας για όλη μας τη ζωή, ή τουλάχιστον μέχρι η επιστήμη να βρει μια λύση και στα δικά μας προβλήματα. Όπως ένας διαβητικός ή κάποιος με επιληψία χρειάζεται φαρμακευτική υποστήριξη, ή ένας με πρόβλημα στην όραση χρειάζεται γυαλιά για να δει.

Όσο για τον ισχυρισμό ότι πριν από 200 χρόνια δεν υπήρχαν ψυχιατρικά νοσήματα, αυτός είναι ξεκάθαρα εσφαλμένος και παρατηρήσεις για προβληματικές καταστάσεις στη συμπεριφορά των ανθρώπων ανιχνεύονται από την αρχαιότητα ακόμα, όπως στην περίπτωση της διπολικής διαταραχής.

Και μπορεί πριν από 200 χρόνια ο κόσμος να ζούσε χωρίς ψυχοφάρμακα ή ψυχιάτρους, αλλά σε μια Ευρώπη που σε καμιά περίπτωση δεν ήταν η ειρηνική ήπειρος που έχουμε ως δεδομένο σήμερα οι συνθήκες και οι προτεραιότητες ήταν διαφορετικές, και όταν για σχεδόν 2000 χρόνια μια από τις συνηθέστερες πρακτικές για τη θεραπεία των ασθενειών ήταν η αφαίμαξη αίματος, καταλαβαίνουμε ότι η άγνοια των ψυχιατρικών διαταραχών ή η απόδοσή τους σε υπερφυσικές οντότητες δεν βοηθούσε και πολύ τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνταν από αυτές. Τέλος, ρίξτε μια ματιά εδώ για το πότε ανακαλύφθηκε η πρώτη βιταμίνη. Πρόκειται για τη βιταμίνη Α και ανακαλύφθηκε μόλις το... 1913! Προφανώς και οι άνθρωποι ζούσαν και πριν την ανακάλυψή των βιταμινών, αλλά δεν νομίζω να έχει κανείς αμφιβολίες ότι η γνώση της ύπαρξής και χρησιμότητάς τους μας έκανε τη ζωή καλύτερη. Και επίσης δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι πριν από 100 χρόνια δεν τις είχαν ανάγκη, επειδή αγνοούσαν την ύπαρξή τους...

Συμφωνώ με Eagle guy για σκέψεις που περνάνε δεν έχεις αμαρτία, αρκεί να μη το σκέφτεσαι, σα σφήνες δηλαδή, που τις διώχνεις.

Οι βιταμίνες κτλ ναι μας λειπανε ναι η ιατρική είναι σοβαρή επιστήμη αλλά , ας μας αποδείξουν που πάμε μετα το θάνατο ;)

Άλλο η ιατρική άλλο η θρησκεία, μη τα μπερδεύουμε. Δε διαφωνούν αυτά τα δύο κατά βάση.

Quote:

---

Originally Posted by akis1

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης. Απαγορεύονται
1. οι online διαγνώσεις
2. οι προτροπές για λήψη ή διακοπή φαρμακευτικής αγωγής.

---

Το υπευθυνο θα ηταν οντως να προτεινει κανεις επισκεψη σε ψυχιατρο αλλα και ψυχολογο, αντι να κανει τηλεδιαγνωσεις κινδυνολογωντας αοριστως για τα φαρμακα.

Quote:

---

Originally Posted by kostis93

καλημερα στο κοσμο ολο. ενα ακομα θεμα που αντιμετωπιζω αρκετα χρονια τωρα ειναι αυτο των δαιμονικων λογισμων/σκεψεων. σκεψεις δηλαδη που δε τις κάνεις εσυ με τη θεληση σου, αλλα ερχονται σα σφηνα στο κεφαλι σου και σε ταλαιπωρουν ιδιως για ο,τι αγαπας. σου δημιουργουν τυψεις, ενοχες, και μυρια αλλα. οπως γραφω σε προηγουμενο ποστ, γνωρισα ενα κοριτσι. ολα καλα κι ανθηρα προχωρουμε. οι λογισμοι ομως με πολεμανε, με τη σειρα τους δημιουργουν αγχος και πονο στο στηθος και καμια φορα πονοκεφαλο. προσευχομαι οσο μπορω, οπως λεει και η θρησκεια μας καπως ηρεμω αλλα στη συνεχεια ξανα και ξαναλεω οι σκεψεις παρα της θελησης μου μη ανθρωπινες.. ειμαι ατομο που πιστευει αλλα με την εκκλησια δεν εχω και τοσο καλες σχεσεις σε αντιθεση με τη κοπελα μου. εξομολογηθηκα σε παπα, μου πε οτι το παθαινει πολυς κοσμος αλλα δε το μαρτυραει για να μη του περασουν ζουρλομανδυα οι αλλοι.. κανενας αλλος με παρομοια εμπειρια? ή είμαι ο μονος 'δαιμονισμενος' δω μεσα.. τη καλημερα μου και την αγαπη μου

---

Ο όρος "δαιμονικοί λογισμοί" είναι δικός σου ή υπάρχει στην επιστημονική βιβλιογραφία; Γιατί αυτό που περιγράφεις είναι πολύ συχνό στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Αυτές οι ουρανοκατέβατες ιδέες δηλαδή ότι θες να κάνεις κακό στους άλλους ή ότι είσαι παιδόφιλος κλπ. Εγώ είχα άλλου είδους "δαίμονες" μέσα από ένα παρανοϊκό ιδεασμό ότι συνωμοτούν υπερφυσικές δυνάμεις εναντίον μου, ή ότι πχ αυτό που ζω δεν είναι η πραγματικότητα άλλα ένα στημένο παιχνίδι υπερφυσικών δυνάμεων που θέλουν να με περιπαίξουν. Άλλοι το έχουν με εξωγήινους (ότι τους παρακολουθούν δηλαδή, ή ότι είναι κλώνοι τους κλπ) ή άλλης πάσης φύσεως οντότητες. Βέβαια εκείνο τον καιρό έπινα πολύ αλκοόλ εκτός από τα αντιψυχωσικά και αντικαταθλιπτικά που έπαιρνα και είχα και ένα κάρο άλλες εκκρεμότητες να με πιέζουν. Γενικώς ισχύει ότι obsessive thinkers get paranoid under pressure οπότε έχε το υπόψιν σου πάντοτε αυτό αν ποτέ μπεις στα χωράφια που περιγράφω.

οταν εισαι ανυποψιαστος η δε ξερεις τι θες εισαι πιο επιρεπης στη μαγεια οταν ειμουν παιδι ειχα δει κατι στη τηλεοραση μια τελετη που με επειρεασε αρκετα αλλα σε αυτη την ηλικια που να το ηξερα? αργοτερα το ξεπερασα γιατι το μυαλο μου δεν ηταν σουρωτηρι οπως οταν εισαι 10 χρονω και καταλαβα τι θελω και τι οχι

αν δε ξερεις τι θες ευκολα μπαινει μεσα σου το κακο αν ξερεις τι θες δε πεφτεις θυμα

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Μην είσαι απόλυτος την ίδια δουλειά κάνουν κ οι παπάδες ακούν κ σε συμβουλεύουν. Ο κάθενας θα πηγαίνει όπου βρίσκει γιατρειά είτε είναι πνευματικός είτε ψυχολόγος είτε γιατρός.

---

Συμφωνώ. Είναι ο λόγος που ενώ δεν έχω σχέση με εκκλησία, θρησκεία, κτλ μου είναι τουλάχιστον μέχρι τώρα αδιαφορα, δεν είμαι κατά αυτών μόνο και μόνο στη σκέψη ότι πολλοί άνθρωποι βρίσκουν εκεί τη δυναμη να σταθουν.
Μη ξεχνάμε πως άνθρωποι δεν έχουν την οικονομική άνεση ούτε να πάνε μια βόλτα για καφέ, ποσο μάλλον να διαθέτουν αρκετά χρήματα για ψυχολόγους κτλ