Συμβουλες που ακουτε αφου αρρωστησατε

Θα ηθελα να ακουσω απο ατομα που πασχουν απο μια ψυχικη νοσο τι συμβουλες πηραν ειτε απο ψυχιατρους, ειτε απο φιλους κ συγγενικα προσωπα αφοτου αρρωστησαν.

Φανταζομαι πολλες συμβουλες δεν βοηθησαν και ήταν κλισε του τυπου:
1)Ολα ειναι στο μυαλο
2)Κανε θετικες σκεψεις
3)Τα πραγματα δεν ειναι συνθετα εμεις τα κανουμε
4) Η ευθεια ειναι η συντομοτερη οδος
5)Βγες απο την ζωνη ανεσης σου
6)Βρες μια δουλεια

Πολλες συμβουλες δινονται καλοπροαίρετα αλλα συνηθως ειναι δυσκολο να μπουν στην θεση σου ειδικα με παθησεις οπως η ψυχωση κ εχουν το αντιθετο αποτελεσμα.
Επισης εχω παρατηρησει οτι πολυ λιγοι πραγματικα σε ακουν.

Θα χαιρομουν να ακουσω για συμβουλες που βοηθησαν αν υπαρχουν κ για οσα κλισε ακουτε.
Επειτα τι θα θελατε απο καποιον τριτο να κανει για σας ωστε να σας βοηθησει;;

σταματα τα ληγμενα.... ενας φιλος μου το ελεγε συνεχεια... φυσικα ουτε που ειχαι καταλαβει τη ειναι η ψυχωση, γιατι εγω ηξερα πριν τη παθω!!!!!!

"Να το ξεπεράσεις", η πιο άκυρη συμβουλή!

Θάθελα να μου πουν κάνε υπομονή η κατάστασή σου θα βελτιωθεί

Συμβουλές και ψυχική νόσος.... μου φαίνεται λίγο εξωπραγματικό. Από όσα θυμάμαι, οι φίλοι, ο ψυχίατρος, η ψυχολόγος μου, με παρότρυναν να μην σταματάω τις καθημερινές μου δραστηριότητες (φυσικά για μεγάλα διαστήματα δεν το κατάφερνα). Όσο ήμουν σε έξαρση δεν μπορούσε να με βοηθήσει καμία συμβουλή, το μόνο που λειτουργούσε καταπραϋντικά ήταν η αποδοχή και η κατανόηση. Ουσιαστικά, αυτό που μου έδωσε κίνητρο να αλλάξω την καθημερινότητα μου και κατ' επέκταση να βελτιωθεί η κατάσταση μου και γενικότερα η ζωή μου, ήταν ότι με βαρέθηκα. Με κούρασε η ταμπέλα της καταθλιπτικής και ήθελα να την πετάξω, είχα βαρεθεί τα κλάματα, τα κλειστά παντζούρια, τη μαυρίλα, το ότι δεν είχα ζωή. Και είπα.... αφού δεν κάνω τίποτα, θα κάνω ότι θέλω, ότι μ' ευχαριστεί!..... Κάπως έτσι άλλαξαν τα πράγματα...

Αυτό που ακούω συνέχεια απο τον ψυχίατρο ειναι οτι με βλέπει πολυ καλυτερα (που ειμαι) και να συνεχίσω την αγωγή μου

Μια αλλη κακη μεθοδος παροτρυνσης ειναι μεσω των συγκρισεων.
"Τα βλεπεις;;Χωρις χερια κ πιλοταρει αεροπλανο"
"Καρκινο εχει κ δεν σταματησε την ζωη του"
"Η Εlyn Saks με σχιζοφρενεια ειναι καθηγητρια σε πανεπιστημιο,γιατι δεν παραδειγματιζεσαι;;"

Ολες αυτες οι συγκρισεις το μονο που καταφερνουν ειναι να σε κανουν να νιωσεις κατωτερος κ να σε γεμισουν ενοχες.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Μια αλλη κακη μεθοδος παροτρυνσης ειναι μεσω των συγκρισεων.
"Τα βλεπεις;;Χωρις χερια κ πιλοταρει αεροπλανο"
"Καρκινο εχει κ δεν σταματησε την ζωη του"
"Η Εlyn Saks με σχιζοφρενεια ειναι καθηγητρια σε πανεπιστημιο,γιατι δεν παραδειγματιζεσαι;;"

Ολες αυτες οι συγκρισεις το μονο που καταφερνουν ειναι να σε κανουν να νιωσεις κατωτερος κ να σε γεμισουν ενοχες.

---

οι ασθενεια δεν καθεται σε ολους το ιδιο, καποιοι μπορει να ειναι λειτουργικη και να προχωρανε τη ζωη τους και καποιοι αλλη ισα ισα να τη παλευουν. εγω ειμαι τυχερος γιατι ειμαι αυξημενης λειτουργικοτητας και παιρνω λιγα φαρμακα αλλοι περνουν με τη χουφτα τα φαρμακα.

Αγαπητέ Σειριε :) Πλέον αυτό που με εκνευρίζει αφάνταστα είναι το " Είσαι υπερβολική " ... Μα διπολική είμαι, το συναίσθημα μου από 0 πάει 100 όχι ότι αυτό δικαιολογεί ακραία δράση αντίδραση αλλά ναι είμαι έντονη. Όσα άκουσα σε φάση κατάθλιψης τα έχεις γράψει ήδη και φυσικά το ζήτημα σύγκρισης είναι στάνταρ. Θα ήθελα να έχω τακτικοτερη επαφή με τον γιατρό μου και να είμαι σε ψυχοθεραπευτικη ομάδα. Θα ήθελα να ακούσω από κάποιον τρίτο έστω με ελάχιστη γνώση διπολισμου " δεν είσαι παράλογη απλά νιώθεις διαφορετικά τα πάντα... αυτό δεν σε καθιστά προβληματική, θα μείνουν κοντά σου όσοι πραγματικά σε αγαπούν στο σύνολο σου ". Μάλλον είναι απατηλό όνειρο το να το ακούσω. Περισσότερο μόνη δίνω απαντήσεις στον εαυτο μου για να προχωράω παρά με βοηθούν.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Αγαπητέ Σειριε :) Πλέον αυτό που με εκνευρίζει αφάνταστα είναι το " Είσαι υπερβολική " ... Μα διπολική είμαι, το συναίσθημα μου από 0 πάει 100 όχι ότι αυτό δικαιολογεί ακραία δράση αντίδραση αλλά ναι είμαι έντονη. Όσα άκουσα σε φάση κατάθλιψης τα έχεις γράψει ήδη και φυσικά το ζήτημα σύγκρισης είναι στάνταρ. Θα ήθελα να έχω τακτικοτερη επαφή με τον γιατρό μου και να είμαι σε ψυχοθεραπευτικη ομάδα. Θα ήθελα να ακούσω από κάποιον τρίτο έστω με ελάχιστη γνώση διπολισμου " δεν είσαι παράλογη απλά νιώθεις διαφορετικά τα πάντα... αυτό δεν σε καθιστά προβληματική, θα μείνουν κοντά σου όσοι πραγματικά σε αγαπούν στο σύνολο σου ". Μάλλον είναι απατηλό όνειρο το να το ακούσω. Περισσότερο μόνη δίνω απαντήσεις στον εαυτο μου για να προχωράω παρά με βοηθούν.

---

Καλή μου δεν επιλέγουμε με τι μυαλό θα γεννηθούμε οποτε οι συγκρίσεις ειναι καπως ακυρες. Όντως οσοι σε αγαπανε θα μείνουν δίπλα σου και ελπίζω να μείνουν αυτοί που αγαπας εσυ <3 δεν κάνεις κατι εσυ λαθος ουτε υπερβολική εισαι. Εισαι απλα φτιαγμένη με εναν ιδιοτροπο τροπο. Οχι απαραίτητα κακο. Μην αισθάνεσαι περίεργα για όποια αντίδραση σου... Ο καθενας μας ειναι διαφορετικός ετσι κ αλλιως

Quote:

---

Originally Posted by Έρις

Συμβουλές και ψυχική νόσος.... μου φαίνεται λίγο εξωπραγματικό. Από όσα θυμάμαι, οι φίλοι, ο ψυχίατρος, η ψυχολόγος μου, με παρότρυναν να μην σταματάω τις καθημερινές μου δραστηριότητες (φυσικά για μεγάλα διαστήματα δεν το κατάφερνα). Όσο ήμουν σε έξαρση δεν μπορούσε να με βοηθήσει καμία συμβουλή, το μόνο που λειτουργούσε καταπραϋντικά ήταν η αποδοχή και η κατανόηση. Ουσιαστικά, αυτό που μου έδωσε κίνητρο να αλλάξω την καθημερινότητα μου και κατ' επέκταση να βελτιωθεί η κατάσταση μου και γενικότερα η ζωή μου, ήταν ότι με βαρέθηκα. Με κούρασε η ταμπέλα της καταθλιπτικής και ήθελα να την πετάξω, είχα βαρεθεί τα κλάματα, τα κλειστά παντζούρια, τη μαυρίλα, το ότι δεν είχα ζωή. Και είπα.... αφού δεν κάνω τίποτα, θα κάνω ότι θέλω, ότι μ' ευχαριστεί!..... Κάπως έτσι άλλαξαν τα πράγματα...

---

Ερις αυτη η βαρεμαρα που λες μπορει να ερθει καποια στιγμη κ θα ειναι όντως ενα κινητρο για αλλαγη. Τι γινεται ομως στην περιπτωση που καποιος ειναι μονος; Εσυ οταν πηρες την αποφαση ησουν μονη απο φιλους παρεες περιγυρο γενικά ή ειχες εστω μια φιλη; Η αλλαγη ειναι θεμα αποφασης. Υπαρχουν ομως καποιες ελαχιστες προυποθεσεις για να γινει. Η πιο απαραιτητη κατα την γνωμη μου ειναι να μην υπάρχει μοναχικοτητα. Διαφορετικα αλλαζεις την ζωη σου και περνας καλα πως, μονος; Η κοινωνικοποιηση ειναι δυσκολη κ η καταθλιψη τους πιο πολλους τους απομωνονει. Μπορει καποιοι να το πετυχαν κ να περνανε καλα μονοι, δεν ξερω πως.

Το κίνητρο μου ήταν ότι κουράστηκα με την αυτο-λύπηση μου σε σημείο που δεν με άντεχα πλέον. Η αλήθεια είναι ότι όσο ήμουν σε έξαρση είχα επιλέξει για κάποιο διάστημα τη μοναξιά και την απομόνωση, ωστόσο οι φίλοι μου ήταν και είναι ακόμη εδώ και τώρα που είμαι καλά. Ο καθένας τους προσπαθούσε να με πλησιάσει και να με βοηθήσει με το δικό του τρόπο... Μόνο ευγνωμοσύνη νιώθω για την ύπαρξη τους... καταλαβαίνω ότι είναι σπάνιο να παραμένουν δίπλα ακόμα κι όταν προσπαθείς να τους απομακρύνεις.
Anti-pression, δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ μαζί σου, ωστόσο πιστεύω στην αλλαγή και τη βελτίωση, τις προϋποθέσεις μπορούμε να τις δημιουργήσουμε... Δεν ξέρω αν υπάρχουν λόγια που μπορούν να βοηθήσουν πρακτικά, όταν το αίσθημα της μοναξιάς είναι τόσο έντονο. Ίσως να είναι μία επιλογή κι αυτή, που εξυπηρετεί κάποιο σκοπό.