Σφίξιμο

Καλήσπέρα σας.
Γράφω πρώτη φορά σε φόρουμ του είδους. Λέγομαι Μάκης. Είμαι περίπου 30 ετών. Τα τελευταία 4 χρόνια διατηρώ σχέση με έναν άνθρωπο μεγαλύτερό μου και μάλιστα του ίδιου φύλου. Το θέμα είναι πως δεν έχω μιλήσει ποτέ γι αυτό σε κάποιον άνθρωπό μου πέρα από έναν ψυχολόγο. Απ την αρχή υπήρχαν προβλήματα καθώς πάντα ήμουν κλειστός άνθρωπος και ζούσα στο κλειστό κ΄κλο της οικογένειας. Σιγα σιγά βελτιώθηκα και αρχίσαμε να κάνουμε και ταξίδια και άλλες δραστηριότητες μαζί. Ίσως όχι στο βαθμό που θα ήθελε αλλά πιο συχνά από όταν ξεκινήσαμε. Στη συνέχεια έφυγα από το σπίτι των γονιών μου και νοίκιασα δικό μου σπίτι σε γειτονική πόλη. Περιμέναμε πως τα πράγματα θα βελτιωθούν κι άλλο. Αυτό όμως δεν έγινε. Η αδερφή μου που μένει στην ίδια πόλη με μένα έμεινε εγκυος και γύρω στο Σεπτέμβριο γέννησε. Από το Νοέμβριο περίπου οι γονείς μου εγκαταστάθηκαν ουσιαστικά στο σπίτι μου γιατί δεν ήθελαν να μένουν με το γαμπρό μου στο ίδιο σπίτι. Μείωθηκε έτσι ο χρόνος που περνούσα με τον άνθρωπό μου και αυξήθηκαν οι εντάσεις. Τον Ιούνιο η αδερφή μου σταμάτησε να δουλεύει και οι γονείς μου επέστρεψαν στο σπίτι τους. Περίμενα πως τα βάσανά μου τελείωσαν, Όχι όμως συνεχίζουν να έρχονται κατα διαστήματα και να μένουν σε μένα. δε μπορώ να σχεδιάσω τίποτα, δε μπορώ να πω τίποτα, αισθάνομαι εγκλωβισμένος. Είναι στιγμές που θέλω απλά να εξαφανιστώ. Κάνω μια δουλειά που επέλεξαν οι δικοί μου. Εχω σπουδάσει κάτι που δε μου άρεσε και ζω μια ζωη κρυφή και μια όπως βολεύει τους άλλους. Είναι μέρες τώρα που μόνο κλαίω και στενχωριέμαι. Έχω ένα σφίξιμο στην καρδιά. Πολλές φορές σκέφτομαι πως δεν υπάρχει λόγος στη ζωή μου. Ζω μόνο και μόνο για να μη στεναχωρήσω τους άλλους. Πολλές φορές περνάει και η αυτοκτονία από το μυαλό μου. Ξέρω πως δεν έχω δύναμη ούτε αυτό να κάνω.

Quote:

---

Originally Posted by Makis

Καλήσπέρα σας.
Γράφω πρώτη φορά σε φόρουμ του είδους. Λέγομαι Μάκης. Είμαι περίπου 30 ετών. Τα τελευταία 4 χρόνια διατηρώ σχέση με έναν άνθρωπο μεγαλύτερό μου και μάλιστα του ίδιου φίλου. Το θέμα είναι πως δεν έχω μιλήσει ποτέ γι αυτό σε κάποιον άνθρωπό μου πέρα από έναν ψυχολόγο. Απ την αρχή υπήρχαν προβλήματα καθώς πάντα ήμουν κλειστός άνθρωπος και ζούσα στο κλειστό κ΄κλο της οικογένειας. Σιγα σιγά βελτιώθηκα και αρχίσαμε να κάνουμε και ταξίδια και άλλες δραστηριότητες μαζί. Ίσως όχι στο βαθμό που θα ήθελε αλλά πιο συχνά από όταν ξεκινήσαμε. Στη συνέχεια έφυγα από το σπίτι των γονιών μου και νοίκιασα δικό μου σπίτι σε γειτονική πόλη. Περιμέναμε πως τα πράγματα θα βελτιωθούν κι άλλο. Αυτό όμως δεν έγινε. Η αδερφή μου που μένει στην ίδια πόλη με μένα έμεινε εγκυος και γύρω στο Σεπτέμβριο γέννησε. Από το Νοέμβριο περίπου οι γονείς μου εγκαταστάθηκαν ουσιαστικά στο σπίτι μου γιατί δεν ήθελαν να μένουν με το γαμπρό μου στο ίδιο σπίτι. Μείωθηκε έτσι ο χρόνος που περνούσα με τον άνθρωπό μου και αυξήθηκαν οι εντάσεις. Τον Ιούνιο η αδερφή μου σταμάτησε να δουλεύει και οι γονείς μου επέστρεψαν στο σπίτι τους. Περίμενα πως τα βάσανά μου τελείωσαν, Όχι όμως συνεχίζουν να έρχονται κατα διαστήματα και να μένουν σε μένα. δε μπορώ να σχεδιάσω τίποτα, δε μπορώ να πω τίποτα, αισθάνομαι εγκλωβισμένος. Είναι στιγμές που θέλω απλά να εξαφανιστώ. Κάνω μια δουλειά που επέλεξαν οι δικοί μου. Εχω σπουδάσει κάτι που δε μου άρεσε και ζω μια ζωη κρυφή και μια όπως βολεύει τους άλλους. Είναι μέρες τώρα που μόνο κλαίω και στενχωριέμαι. Έχω ένα σφίξιμο στην καρδιά. Πολλές φορές σκέφτομαι πως δεν υπάρχει λόγος στη ζωή μου. Ζω μόνο και μόνο για να μη στεναχωρήσω τους άλλους. Πολλές φορές περνάει και η αυτοκτονία από το μυαλό μου. Ξέρω πως δεν έχω δύναμη ούτε αυτό να κάνω.

---

συγνωμη δεν μπορω να πω τιποτα να σε βοηθησω ουτε λυση ουτε συμβουλη αλλα εκλαψα καθως διαβασα αυτα που γραφεις.

Quote:

---

Originally Posted by Makis

Καλήσπέρα σας.
Γράφω πρώτη φορά σε φόρουμ του είδους. Λέγομαι Μάκης. Είμαι περίπου 30 ετών. Τα τελευταία 4 χρόνια διατηρώ σχέση με έναν άνθρωπο μεγαλύτερό μου και μάλιστα του ίδιου φίλου. Το θέμα είναι πως δεν έχω μιλήσει ποτέ γι αυτό σε κάποιον άνθρωπό μου πέρα από έναν ψυχολόγο. Απ την αρχή υπήρχαν προβλήματα καθώς πάντα ήμουν κλειστός άνθρωπος και ζούσα στο κλειστό κ΄κλο της οικογένειας. Σιγα σιγά βελτιώθηκα και αρχίσαμε να κάνουμε και ταξίδια και άλλες δραστηριότητες μαζί. Ίσως όχι στο βαθμό που θα ήθελε αλλά πιο συχνά από όταν ξεκινήσαμε. Στη συνέχεια έφυγα από το σπίτι των γονιών μου και νοίκιασα δικό μου σπίτι σε γειτονική πόλη. Περιμέναμε πως τα πράγματα θα βελτιωθούν κι άλλο. Αυτό όμως δεν έγινε. Η αδερφή μου που μένει στην ίδια πόλη με μένα έμεινε εγκυος και γύρω στο Σεπτέμβριο γέννησε. Από το Νοέμβριο περίπου οι γονείς μου εγκαταστάθηκαν ουσιαστικά στο σπίτι μου γιατί δεν ήθελαν να μένουν με το γαμπρό μου στο ίδιο σπίτι. Μείωθηκε έτσι ο χρόνος που περνούσα με τον άνθρωπό μου και αυξήθηκαν οι εντάσεις. Τον Ιούνιο η αδερφή μου σταμάτησε να δουλεύει και οι γονείς μου επέστρεψαν στο σπίτι τους. Περίμενα πως τα βάσανά μου τελείωσαν, Όχι όμως συνεχίζουν να έρχονται κατα διαστήματα και να μένουν σε μένα. δε μπορώ να σχεδιάσω τίποτα, δε μπορώ να πω τίποτα, αισθάνομαι εγκλωβισμένος. Είναι στιγμές που θέλω απλά να εξαφανιστώ. Κάνω μια δουλειά που επέλεξαν οι δικοί μου. Εχω σπουδάσει κάτι που δε μου άρεσε και ζω μια ζωη κρυφή και μια όπως βολεύει τους άλλους. Είναι μέρες τώρα που μόνο κλαίω και στενχωριέμαι. Έχω ένα σφίξιμο στην καρδιά. Πολλές φορές σκέφτομαι πως δεν υπάρχει λόγος στη ζωή μου. Ζω μόνο και μόνο για να μη στεναχωρήσω τους άλλους. Πολλές φορές περνάει και η αυτοκτονία από το μυαλό μου. Ξέρω πως δεν έχω δύναμη ούτε αυτό να κάνω.

---

Εγώ δεν βρίσκω κάποιο λόγο για να περνανε τετοιες σκεψεις από το μυαλό σου.είσαι σε μια δουλειά που δεν σου αρεσει.σε κανεναν δεν αρεσει η δουλειά ακόμη και να την αγαπάει πολύ. Είσαι νέος μπορείς να βρεις κάποια άλλη δουλειά που να σε γεμίζει περισσότερο.
Δεν βρίσκω λόγω να μένουν μαζί σου οι γονείς σου εφόσον νοικιασες δικό σου σπίτι. Εγώ θα τους εστελνα πάλι εκεί που μενανε.ας πάει ο γαμπρός σου με την αδερφή σου να νοικιασουν αλλού.
Εκτός του ότι μειωθηκε ο χρόνος που βλέπεις τον συντροφο σου κατά τα άλλα είστε καλά μαζί?

Πως προσδιορίζεις το καλά?! Έχουμε διάθεση να είμαστε μαζί, αλλά υπάρχουν όλο και πιο συχνοί καβγάδες, γκρίνιες κλπ. Οι γονείς μου μένουν κανονικά σε άλλη πόλη. Έρχονται στην πόλη που μένω για να βοηθούν την αδερφή μου με το παιδί. Απλά δε θέλουν να μένουν στο σπίτι της και μένουν στο δικό μου. Είμαι σε μια δουλειά που δε περνάω καλά αλλά και δε την αγαπάω. 2 σε 1.

Quote:

---

Originally Posted by Makis

Πως προσδιορίζεις το καλά?! Έχουμε διάθεση να είμαστε μαζί, αλλά υπάρχουν όλο και πιο συχνοί καβγάδες, γκρίνιες κλπ. Οι γονείς μου μένουν κανονικά σε άλλη πόλη. Έρχονται στην πόλη που μένω για να βοηθούν την αδερφή μου με το παιδί. Απλά δε θέλουν να μένουν στο σπίτι της και μένουν στο δικό μου. Είμαι σε μια δουλειά που δε περνάω καλά αλλά και δε την αγαπάω. 2 σε 1.

---

Ξεκινά από τα πιο εύκολα στην αρχή. Δηλαδή ψαξε μήπως βρεις κάποια άλλη δουλειά. Ξέρω είναι δύσκολες στις μέρες μας οι δουλειές αλλά προσπάθησε το.μπορείς να εξηγήσεις στους γονείς σου ότι θες να μένεις με την σχέση σου και ότι δεν εισαι καλά με την διαμονη τους στο σπίτι σου.
Αυτό παλι που έρχονται να βοηθησουν το ένα παιδί και το άλλο το καταστρεφουν και δεν τους νοιαζει δεν το έχω καταλάβει ποτε από τους γονείς.
Τους είπες ότι ζορισε πολύ με όλα αυτά? Ο φίλος σου μένει μονος?

Μόλις μάλωσα μαζί τους. Τους είπα κάποια πράγματα και η απάντηση ήταν γιατί το κάνεις αυτό και θες να μας δημιουργείς τύψεις. Απ' τη μια αισθάνθηκα ότι λέω τα πράγματα με το όνομά τους και από την άλλη τώρα αισθάνομαι χειρότερα. Ότι τους δημιουργώ πρόβλημα και ότι τους πιέζω ψυχολογικά. Ναι ο φίλος μου μένει μόνος του.

Quote:

---

Originally Posted by Makis

Μόλις μάλωσα μαζί τους. Τους είπα κάποια πράγματα και η απάντηση ήταν γιατί το κάνεις αυτό και θες να μας δημιουργείς τύψεις. Απ' τη μια αισθάνθηκα ότι λέω τα πράγματα με το όνομά τους και από την άλλη τώρα αισθάνομαι χειρότερα. Ότι τους δημιουργώ πρόβλημα και ότι τους πιέζω ψυχολογικά.

---

Το ζητούμενο δεν ήταν να μαλωσετε.αλλά να τους εξηγήσεις όλα αυτά που μας είπες εδώ. Δεν νομίζω να μην είχαν την διάθεση να καταλαβουν.
Τις μέρες που έρχονται οι δικοί σου γιατί δεν μένεις με τον φίλο σου?

Ξεκίνησε μια συζήτησ του τύπου τι έχεις και άρχισα να λέω έχω κουραστεί από αυτό και από αυτό. Και άρχισε συζήτηση με ένταση που κατέληξε στο ότι δεν έπρεπε να σκεφτομαι έτσι ότι δημιουργώ τύψεις και τους στεναχωρώ. Δεν ξέρει κανείς για το φίλο μου. Και αν έφευγα από το σπίτι θα είχα ερωτήσεις του τύπου που πας? εσύ δεν ήσουν έτσι. που έμπλεξες? και γενικά προσπαθώ να αποφεύγω τέτοιες καταστάσεις.

Με θάρρος και με σεβασμό - χειριστικοι ακούγονται - εσύ ευαίσθητος ειρηνιστής καλοπροαίρετος. Το δεύτερο παιδί να υποθέσω;; Όση γκρίνια και να ακούσεις κοψε τον αέρα και πες " έχω σχέση είναι δική μου υπόθεση, σας παραχωρώ το σπίτι διότι σας αγαπώ αλλά σεβασμός στη ιδιωτικοτητα μου. Βοηθήστε την ναι το καταλαβαίνω αλλά έχω τη δική μου καθημερινοτητα." μια δυο τρεις θα κόψει η γκρίνια. Μοιάζει σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας το να τους πας κόντρα και να το απαιτήσεις. Θα σωθείς όμως!!! Μην υποκύψεις στο έμμεσο συναισθηματικο εκβιασμό που έχεις μπλέξει παίρνεις κάτι υπάρχει κοπέλα; τίποτα. Σιωπη. Τα όρια σου θα θέσεις και αυτά πρέπει να μπουν με αυτοπεποίθηση. Φυσικά και νιώθεις άσχημα γιατί νιώθεις υποχρέωση και την ανάγκη να απολογείσαι. Όχι δεν χρειάζεται.

Το τρίτο παιδί.

Καλησπέρα. Εγω θα εξηγουσα στους γονείς μου οτι περναω μερες με τη σχέση μου σπιτι και δε μπορω να τους φιλοξενήσω. Ίσως σου ακούγεται σκληρο αλλα εισαι ενηλικος, εχεις τη ζωή σου και πρεπει να τη σεβαστούν.δεν έχει σημασια αν ειναι άτομο του ίδιου φυλου σημασία εχει οτι εισαι με κάποιο ατομο και δε μπορούν οι γονείς σου να μπαίνουν σφήνα και να ερχονται οποτε θέλουν..

Quote:

---

Originally Posted by Makis

Ξεκίνησε μια συζήτησ του τύπου τι έχεις και άρχισα να λέω έχω κουραστεί από αυτό και από αυτό. Και άρχισε συζήτηση με ένταση που κατέληξε στο ότι δεν έπρεπε να σκεφτομαι έτσι ότι δημιουργώ τύψεις και τους στεναχωρώ. Δεν ξέρει κανείς για το φίλο μου. Και αν έφευγα από το σπίτι θα είχα ερωτήσεις του τύπου που πας? εσύ δεν ήσουν έτσι. που έμπλεξες? και γενικά προσπαθώ να αποφεύγω τέτοιες καταστάσεις.

---

Είσαι κοντά στα 30 είπες. Το να θες να κοιμηθείς αλλού σε αυτή την ηλικία και όχι μαζί με τους γονείς σου είναι άκρως φυσιολογικο.
Πρέπει να τους θέσεις όρια. Και κυρίως πρέπει να σταματησεις να επηρεάζεσαι απ ότι σου λένε.
Δεν ξέρω αν οι γονείς σου είναι χειριστικοι η αν εσύ ευθυνεσε που σε χειραγωγουν.
Αυτό που ξέρω είναι ότι μόνο τον εαυτο μας μπορουμε να αλλαξουμε για το καλό μας.όλοι οι άλλοι πάντα κάτι θα λένε.

Και πως μπορώ να αλλάξω? Ήδη σκέφτομαι πως έχω κάνει κάτι άσχημο και πως πρεπει να ζητήσω συγγνώμη. Είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης για τον ελέφαντα στο τσίρκο. Από μικρός δεμενος σε ένα παλούκι έμαθε πως δε μπορεί να το τραβήξει κι ας μεγάλωσε και ας έγινε τελικά πολύ δυνατός συνεχίζει να πιστεύει το ίδιο. Το καταλαβαίνω τι εννοεί, αλλά δε ξέρω πως εφαρμόζεται.

Μπορείς για αρχή να τους πεις αυτό που νιώθεις. Ότι δεν ήθελες να ξεσπάσεις απότομα αλλά πιέζεις τον εαυτό σου για να μην τους χαλάς χατήρι. Εγώ έμαθα να βάζω όρια όταν ξεκινησα ψυχοθεραπεία. Είχα γίνει θύμα του εαυτού μου λέγοντας ναι ναι ναι!!! Μόνο οταν άρχισα να πιστεύω πως μπορώ να χαλάω χατηρια και δεν με κάνει λιγότερο αγαπητή τότε πραγματικα άρχισα να αναπνέω. Οι γονείς Μάκη δεν αλλαζουν. Αν σε έχουν μάθει ως το παιδί που "καταλαβαινει" δε θα σταματήσουν να ζητάνε. Αν ο σύντροφος σου δεν έχει πρόβλημα ξεκινά να κοιμάσαι εκεί. Και εκείνοι δεν θα δίνουν χρήματα σε ξενοδοχείο βάζοντας σου ενοχές και εσύ δε θα γίνεσαι μπαρούτι. Δεν είσαι υποχρεωμένος να εξηγείς που κοιμάσαι!!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Makis

Και πως μπορώ να αλλάξω? Ήδη σκέφτομαι πως έχω κάνει κάτι άσχημο και πως πρεπει να ζητήσω συγγνώμη. Είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης για τον ελέφαντα στο τσίρκο. Από μικρός δεμενος σε ένα παλούκι έμαθε πως δε μπορεί να το τραβήξει κι ας μεγάλωσε και ας έγινε τελικά πολύ δυνατός συνεχίζει να πιστεύει το ίδιο. Το καταλαβαίνω τι εννοεί, αλλά δε ξέρω πως εφαρμόζεται.

---

Μακη μου μπορείς με πολυ ομορφο τροπο να εξηγησεις στους γονείς σου οτι εχεις κάποια σχέση και δε μπορούν να έρχονται οποτε θέλουν εκείνοι. Ειναι απολυτα φυσιολογικο και υγιές για εναν ανθρωπο στην ηλικία σου.