Printable View
Έχω ξαναγράψει πρίν λίγες μέρες έχω κατάθλιψη κ διαταραχές άγχους μπλά μπλά..Σήμερα κυριακή λοίπον ωρα 13:40 κ δεν εχω σηκωθεί ακόμα απο το κρεβάτι ενω ξάπλωσα 00:30.Α για το μόνο που σηκώθηκα ήταν για να πιώ 2 ντεπόν να μαλώσω τον μικρό κ την συζυγο..Πόσο πιο ανυπόφορη θα γίνει η κατάσταση ρωτάω κάποιον που έχει περάσει κάτι ανάλογο η έστω να χει κάποια ιδέα..Οι δικοί μου άνθρωποι πια με βαρέθηκαν να με βλέπουν έτσι...Οποιαδήποτε κουβέντα θα ήταν χρήσιμη..
Στο γιατρο γιατι δεν πηγες αφου βλεπεις οτι επηρεάζει την ζωη σου και τους γυρο σου? Θα ελεγα να ξεκινησεις απο κει... οχι μονο για σενα... αλλα και για τους γύρο σου. Ειμαι σιγουρος οτι θα το ξεπερασεις.. πιστευω ειναι πιο ευκολο για τους ανθρωπους που εχουν καποιον κοντά τους όπως εσυ και αυτο ειναι νομιζω η πρωτη σκεψη ... οτι ποσο τυχερός εισαι που εχεις τον μικρό και τη συζυγο ... δεν ειναι δεδομενα, τιποτα δεν ειναι δεδομενο. Μια χαρα θα τα πας πιστεύω, ξεκίνα τωρα για να μη χανεις χρονο ασκοπα.Quote:
Originally Posted by Kof
Έχει 16 μέρες σχεδόν που ξεκίνησε ήπια αγωγή. Η κατάθλιψη δεν εξαφανίζεται εύκολα. Μη νιώθεις άσχημα Kof. Μη νιώθεις ότι είσαι βάρος για εκείνους. Κυριακή είναι και σου επέτρεψες να μην σηκωθείς. Τις υπόλοιπες μέρες πας στη δουλειά και προσπαθείς να είσαι οκ. Δυστυχώς ίσως χρειαστεί να κάνεις ψυχοθεραπεια για να καταλάβεις από που πυροδοτηθηκες και πόσα πρέπει να αλλάξεις για να βρεις πάλι λίγο φως. Εχεις ζήσει κατάθλιψη Τζορτζ; ξέρεις πως είναι να νιώθεις ψυχή κενή; και δεν προκαλείται λόγω έλλειψης πίστης.
Δεν θεωρεί δεδομένη την οικογένεια του. Το αντίθετο. Νιώθει τύψεις που δεν είναι καλά και φοβάται για αυτό.
Τα κατάφερα σηκώθηκα βγήκα απο το σπίτι,προσπάθησα να παω σε ενα βουνό λογο»φτιαγμένου» αυτοκινήτου δεν πήγαινε ο δρόμος,βρήκα μια εναλλακτική αράζω τώρα εκεί..Constantly δεν ξέρω καν πόσο θα κοστίσει η ψυχοθεραπεία,οικονομικά είμαι χάλια..Σκέφτομαι έντονα να τους αφήσω να τραβήξουν τον δρόμο τους χωρίς εμένα,δεν αξίζει να ταλαιπωριούνται έτσι..Δεν με χωράει το σπίτι πια,δεν εχω ούτε ηρεμία ουτε είμαι στην τσίτα..Ευχαριστώ που με ακούσατε..
Γιαυτό ακριβώς λεω οτι ειναι τυχερος και να βασιστει σε αυτους, δε χρειαζεται να νιωθει τυψεις. Αν και νομίζω καλυτερα απόλους θα τον καθοδηγησει ο γιατρος. Αυτο ομως που εγω προσωπικά τονίζω (άποψή μου) ειναι να μην αφησει την οικογένεια του, δε το θεωρώ καλή ιδέα (δε ξερω αν αυτο εννοεις "ελλειψη πιστης"), συζητατο με τον γιατρό σου και νομίζω θα σε καθοδηγησει.. μη κανεις ενεργειες απο μόνος σου ή με βαση αυτα που γραφουμε εδω, δεν μπορεις να παρεις αποφαση με καθαρο μυαλο τώρα. Σκεψου οτι ο γιατρος βλεπει εκατονταδες ανθρωπους με παρομοια θεματα.. ξερει καλυτερα τις λυσεις απο ολους μας.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Ποσο καιρό είσαι σε αυτή την κατάσταση?είναι κρίμα να χαλάσεις την ζωή σου και την οικογένεια σου για κάτι παροδικο.η κατάθλιψη και οι διαταραχες θα ξεπεραστουν κάποια στιγμη αλλα αν χαλάσεις με τις επιλογές σου τη ζωή σου αυτό θα είναι κάτι που δεν ξεπερνιεται μετά.Quote:
Originally Posted by Kof
Περίπου 2 μήνες,σε γιατρό πήγα πρίν 15 μέρες περίπου δεν θυμάμαι το χω χάσει..Όντως μπορεί να μην εχω καθαρό μυαλό τώρα ίσως όμως να γίνουν χειρότερα τα πράγματα οπότε μια ώρα αρχύτερα.Σε 15 μέρες περίπου θα ξαναπάω στον γιατρό αλλά δεν νομίζω να χω τοσο χρόνο..Φοβάμαι πάλι τα χειρότερα ενω αν δείτε το πρώτο μου post είχα δείξει κάποια σημάδια βελτίωσης..
Πρέπει να περάσει ενα διαστημα και να κάνεις υπομονή. Εγώ ήμουν ενα βημα μπρος ένα πίσω. Τωρα πετάω...... Αλλα χρειάστηκε καιρόςQuote:
Originally Posted by Kof
Πρέπει να κάνεις υπομονή και μέσα σε αυτό το διάστημα να μη παρεις βιαστηκες αποφασειςQuote:
Originally Posted by Kof
Ένα λεπτό. Είσαι καιρό κάπως αλλά χωρίς θεραπεία. Μόλις την ξεκίνησες και θέλει χρόνο. Ελπίζω να μην πίνεις αλκοόλ γιατί δεν δρα. Αν φύγεις για να τους σωσεις από τον εαυτό που δεν αντέχεις τότε χάθηκε το νόημα της οικογένειας. Παντρεύτηκες για τις χαρές αλλά και τις λύπες. Την υγεία αλλα και τη μη υγεία. Να το εξηγήσεις στη γυναίκα σου ότι δε σε χωρά το σπίτι. Το παιδί δεν ξέρω πόσο μικρό είναι αλλά η μαμά θα βρει τρόπο να κάπως να τα ισορροπήσει. Τώρα ξεκίνησες θεραπεία μην σε εγκαταλειψεις!!!!!! Σε βρίζει; σε λέει τεμπέλη; αδιάφορο; ανίκανο; αν βρίζεις εσύ τον εαυτό σου πάρε τον γιατρό τηλ πριν το ραντεβού.
Συνήθως το αλκοολ ενισχύει την δράση των χαπιών.. Επειδή ειμαι πολυ φαν του ποτού ο ψυχιατρος με συμβούλεψε έως ενα ποτήρι κάθε μεραQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Συμφωνώ υπομονή να κάνω..Υπάρχει κάποιο τρίκ που βοηθάει στο να κάνεις υπομονή;;Ζητώ συγνώμη αν ακούγομαι κάπως,ήμουν το πιο ευχάριστο παιδί έχασα τον εαυτό μου κ νιώθω ενοχικός ακόμα κ που αναπνέω..Άυριο θα έχω κ τον μικρό λόγο εργασίας της συζύγου κ φοβάμαι απο τώρα!!Εγω που το μεγάλωσα πιο πολύ απο την μαμά του για να την ξεκουράζω..Μάλλον δεν θα ξαναγράψω ολο βλακείες λεω κ στην τελική τι μου φταίτε κ εσείς;;;Να συμπληρώσω αλκοολ μέχρι μια μπύρα είπε ο γιατρός αλλα το αποφεύγω..Δεν με είπε τίποτα ούτε να βρίσει εγώ βρίζω τον εαυτό μου..
Ένα μικρό ποτήρι κρασί την εβδομαδα μου είχε πει εμένα αλλά αν κάποιος πίνει πχ κάθε μέρα 2 3 μπύρες σίγουρα δεν βοηθά. Το μετρό παίζει ρόλο και αν υπάρχει τάση εθισμού. Πάρε τηλέφωνο από απόψε να μιλήσεις στον γιατρο. Τρικ δεν θυμάμαι να υπάρχει. Πείσμα υπάρχει μονο. Για αύριο να καταφέρεις να περάσει η μέρα χωρίς ένταση. Βάλτε μια ταινία. Φτιάξε ένα σνακ να φάει. Θα τα καταφέρεις δεν υπάρχει περίπτωση !!!! Έχεις αγχωθει και συγκρίνεις τον εαυτό σου με το πριν. Ειναι λογικό να στεναχωριέσαι κι άλλο. Σε παρακαλώ στο ζητώ σαν χάρη να γράφεις. Δεν έχεις κάνει έγκλημα. Βιώνεις ένα πολύ δύσκολο στάδιο της ζωής σου. Αν δεν σε βοηθάει να γράφεις πάω πάσο. Πάρε και μίλα του για αύριο σε παρακαλώ.
Πρέπει να τον ξαναπάρω αλλά φοβάμαι μην μου δώσει κ κάτι άλλο..Φοβάμαι γενικά πάλι!!!Φυσικά κ με βοηθάει γιατί χωρίς να γνωριζόμαστε βοηθάτε δεν μπορώ να το αρνηθώ αλλα να παλί νομίζω οτι σας εχω πρήξει απο τότε που γράφτηκα..Ειδικά εσένα Curious..
Κανένα δεν ενοχλείς, αντίθετα χαιρόμαστε που μπήκες στη διαδικασία να γράφεις εδώ μαζί μας :)Quote:
Originally Posted by Kof
Υπομονή , συμφωνώ κι εγώ. Λίγο μουσική ίσως, καμιά βόλτα με την οικογένεια η τη γυναίκα μόνοι σας κάπου με πράσινο,στον ήλιο. Ε ταινία ίσως αλλά καμία κωμωδία θα έλεγα, με παρέα όσο μπορείς, γενικά μη μένεις μόνο και τα σκέφτεσαι και τα αναλύεις, γιατί οι σκέψεις σαυτην τη φάση πολλές φορές δεν είναι ρεαλιστικες.