Απόρριψη ή απλά ατυχία;

Καλησπέρα σε όλους σας. Έχω ξαναγράψει εδώ και ομολογώ ότι κάποιες απαντήσεις με βοήθησαν. Θα ήθελα τη γνώμη όσων μπορείτε παρακαλώ στο εξής θέμα που σκέφτομαι έντονα. Είμαι στα 26 μου χρόνια και έχω κάνει τρεις σχέσεις: η πρώτη κράτησε από τα 20 μου για 3,5 περίπου χρόνια, η δεύτερη στα 24 μου για ένα χρόνο και κάτι και η τρίτη (που πιο πολύ λογίζεται ως γνωριμία παρά σχέση) 2 μήνες περίπου. Με την πρώτη μου σχέση μας έφθειρε η απόσταση, με τη δεύτερη με χώρισε εκείνος γιατί δεν με έβλεπε στο μάλλον μαζί να συζούσαμε (έμενε με τους γονείς του) και η τρίτη προσπάθεια από μεριάς μου έγινε 10 μήνες περίπου μετά τον χωρισμό μου. Έχοντας επισκεφτεί ψυχολόγο, κάνοντας άπειρη δουλειά με τον εαυτό μου, κάνοντας πιο σκληρή αυτοκριτική απ'ότι έπρεπε, χάρηκα πολύ που αφέθηκα, ένιωθα αλήθεια ανάλαφρη και ήρθε εκεί που δεν το περίμενα. Και η τρίτη προσπάθεια απέτυχε, ενώ φαινόταν ότι ήταν αμοιβαίο τελικά αποδείχτηκα λάθος και κλαίγοντας μου είπε ότι "δε μπορεί να προσφέρει","έχει οικογενειακά προβλήματα και θα νιώθει βάρος","θέλει αλλά δε μπορεί" ,"ήσουν άψογη δεν έκανες κάτι",και γενικά επικαλέστηκε κατ'εμε δικαιολογίες ενώ το μόνο που είχε μεσολαβήσει ήταν τραυματισμός της αδερφής του που θα του στεκόμουν εμπράκτως σε οτιδήποτε και του τα εξέφρασα. Απλά δεν ήθελε. Βρισκόμασταν κάθε μερα αναγκαστικά λόγω ίδιας σχολής και απλά σαν να μην έγινε τίποτε, μιλήσαμε ελάχιστες φορές κατ ιδιαν κι αυτά από δική μου πρωτοβουλία . Τελοσπαντων, έκανα πραγματικά ό,τι μπορούσα αλλά ήταν καθαρά δικό του θέμα, προφανώς του πέρασε για μένα γρήγορα. Επισκέπτομαι ακόμα ψυχολόγο για να χειρίζομαι το αίσθημα μοναξιάς που ξεσπάω κάποιες φορές και λέω γιατί.....Φυσικά και έχω βγει ραντεβού γενικά στη ζωή μου, έδινα ευκαιρίες σε γνωριμίες αλλά πραγματικά δύσκολα βρίσκεις κάποιον να ταιριάζεις και να σου αρέσει. Μάλιστα, δε με προσεγγίζουν από κοντά, μόνο με κοιτάνε, οι γνωριμίες προύπτουν απο online εφαρμογή οπότε καταλαβαίνετε πόσο πιο υπομονή θέλει.Έχει περάσει ένα τετράμηνο από τότε και πραγματικά πιστεύω ότι ήταν ψέμματα και όλο και με τρώει μέσα μου πού φταίω εγώ και δεν είμαι "ικανή" να μείνει κάποιος, με κούρασε. Γίνεται να νιώθεις πράγματα και να φεύγεις; Γίνεται ο άλλος ενώ έχει κάνει τόσο δουλειά με τον εαυτό του να μην βλέπει σημάδια και να μπαίνει σε μια λούπα απορρίψεων ; Πώς αλλάζει ώστε να μην πάει στραβά πριν καν ξεκινήσει και την επόμενη φορά;Τραυματοποιώ το γεγονός και δυστυχώς δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει.

Καλησπέρα! Λοιπόν ας ξεκινήσουμε. Βρίσκομαι σε παρόμοια κατάσταση με εσενα καθε φορα που δεν προχωράει κατι σκέφτομαι οτι εγω ειμαι υπεύθυνη για αυτό. Για αρχη παρε χρονο για τον εαυτο σου δες τι θελεις περνα ομορφα και ολα θα παρουβ το δρομο τους ετσι ξαφνικα οπως ειπες σε καποιο σημειο και εσυ. Τωρα για το οτι αν φταις εσυ θεωρω πως θα μπορεις να αναγνωρίσεις καποια λαθη που εχουν γινει απο σενα και απο τον εκαστοτε σύντροφο. Εγω ας πουμε αναγνωριζα οτι γινόμουν πιεστική σε καποιες φασεις. Υπαρχει ομως και η στιγμή που απλα δεν μπορείτε να τα βρείτε γιατι ειστε σε διαφορετικες φασεις. Ετσι απλα! Βεβαια ολα αυτα ειναι πολυ απλοικα και ωραια τοποθετημενα αλλα οταν ζεις μια κατασταση δεν μπορεις να τα αντιληφθεις. Ακομη μετα απο παααααρα μα παααρα πολυ σκεψη και συζητηση με φιλους κλπ εχω καταλήξει στο γεγονος πως καποιοι ανθρωποι συναντιούνται και προσπαθούν να καλύψουν κενα και απωθημένα ο ενας απο τον αλλο. Για παράδειγμα εγω μενω σε μια κατασταση χρονια με εναν άνθρωπο γιατι ελπιζω οτι θα αλλαξει. Ολο αυτο ισως υποσυνείδητα προσπαθει να με οδηγήσει στο τι πραγματικα θελω απο μια σχεση και ετσι ξεκαθαρίζει το τοπιο.

Καλησπέρα
Δεν κατάλαβα και πολύ καλά γιατί τελείωσε η τρίτη σου σχέση Αλλά δεν πειράζει....
Κοίταξε συνήθως στις γνωριμίες που δεν προχωράνε σε σχέσεις δεν νομίζω ότι φταις εσύ....παίζουν πολλά ρόλο....Τι θέλει ο άλλος....Το σωστό ταιμινγκ.....Να έχετε χημεία και να θέλετε ο ενας τον αλλο...Να μην είναι κολλημένος με αλλη Αλλά να θέλει να κάνει σχέση...κτλ κτλ
Οπότε δεν νομίζω ότι φταις και πολύ εσύ....Να είσαι ο εαυτός σου

Τώρα για τις σχέσεις τις μακροχρόνιες μπορεί να ήταν καλύτερο να λήξουν μπορεί να φθαρθηκαν και να μην ήθελε ο σύντροφός σου να επενδύσει σε αυτήν άλλο..........μη κατηγορείς τον εαυτό σου......κάποια στιγμή θα κάνεις κάτι πιο μόνιμο......αρκεί να ταιριάξεις και να ξέρεις να χειρίζεσαι κάποιες καταστάσεις...

Πως μπορείς να είσαι πιο ισορροπημένη; πολύ απλά βρίσκοντας τα με τον εαυτό σου...από τα γραφόμενα σου συμπεραίνω πως ήσουν διαρκώς σε μια σχέση....... καλές και οι σχέσεις και όλα όμως δεν χρειάζεται μόνο και πάντα ενας σύντροφός για να λύσει όλα μας τα θέματα.....τόλμησε να μείνεις ένα διάστημα μόνη σου να επενδύσεις σε χόμπυ σε παρεες να κάνεις πράγματα για σένα....Να επουλώσεις πληγές....επικοινωνιακή είσαι θα βρεις στη σωστή στιγμή και τη σχέση που ψάχνεις

Παρόμοια φάση αλλά από τη μεριά του άρρεν εγώ :) 6 χρόνια η δική μου σχέση τελείωσε πριν 7 χρόνια προσωπικά δε βρήκα ποτέ κάτι παρόμοιο , κάτι να δεθω τόσο. Δε ξέρω αν βρεις εσύ ή αν συμβαίνει μια φορά μόνο στη ζωή αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει μια και μοναδική λύση.
Εφαρμογές δεν μου αρέσουν , είμαι της παλιάς σχολής, μα οι γυναίκες είναι οι πιο πολλές πιασμένες (είμαι 35 οπότε συνήθως κοιτάω 30+) οπότε σκέψου για να πετύχει ο άνδρας μια γυναίκα να του αρέσει και να της αρέσει και να είναι ελεύθεροι, πρέπει να πάει να φάει άκυρο από 20 γυναίκες γιατί οι 19 είναι πιασμένες ή έχουν αλλά γούστα. Λύση θα ήταν να κοιτάτε λίγο πιο έντονα όταν σας ενδιαφέρει κάποιος... αλλά οι περισσότερες δε το κάνουν, οπότε μπορεί να γουστάρει αλλά να μη κοιτάει ΑΡΚΕΤΑ.
Μόνη λύση να είμαστε πιο ανοιχτοί κοινωνικοί γενναίοι (άντρες και γυναίκες) και δεν εννοώ εύκολοι/εύκολες αλλά να τολμάμε να γνωρίσουμε κόσμο, να κυνηγαμε αυτό που μας άρεσε και να ελπίσουμε να το αγαπήσουμε περισσότερο από κάθε πρώην, αλλιώς ... δεν υπάρχει αλλιώς :/

Είχα γράψει μια προηγούμενη ανάρτηση για την τελευταία μου προσπάθεια, αν θες μπορείς να τη δεις για να μη γράφω σεντόνι για κάτι που έχω ήδη γράψει. Προέκυψε ένα θέμα οικογενειακό που τον επηρέασε πολύ, δεν ήταν από την Αθήνα και πήγαινε στο χωριό του όταν δεν είχαμε σχολή να κάνει τη δουλειά του πατέρα του εκεί. Δεν εργαζόταν επομένως εδώ από τα πήγαινε έλα και εξαρτώταν από αυτό το άτομο που τραυματίστηκε (έμενε σπίτι του), επομένως πίστευε ότι δε θα μπορούσε να διαθέσει αυτά που ήθελε ούτε οικονομικά ούτε λόγω χρόνου. Προτίμησε το καθόλου τελικά,ενώ εγώ πραγματικά δεν είχα καταλάβει γιατί τα μεγαλοποιεί τόσο πολύ κι απλά δεν τον πίστεψα. Αυτά περίπου από τις συζητήσεις που κάναμε. Όσο για τα υπόλοιπα συμφωνώ μαζί σου, έχω μείνει πάνω από ένα χρόνο μόνη μουκαι επουλώνω ακόμα προφανώς. Κάνω περίπατους, κάνω ταξίδια, έκλεισα και φέτος διακοπές μόνη με γκρουπ, προσπαθώ πάρα πολύ ειλικρινά και είναι ακόμη πιο δύσκολη η έλλειψη φίλων. Παρέες περιστασιακές έχω, αλλά ουσιαστικές παλεύω να χτίσω, δυστυχώς δεν έχει αποδώσει ακόμη όλοι έχουν ήδη τις δικές τους από πριν και ενώ κάνω προτάσεις δεν παίρνω κάτι πίσω. Την αξιοπρέπεια μου θέλω να διατηρώ. Τι άλλο μπορώ να κάνω...έχω χάσει την ελπίδα μου δυστυχώς.

Quote:

---

Originally Posted by Miliva21

Καλησπέρα
Δεν κατάλαβα και πολύ καλά γιατί τελείωσε η τρίτη σου σχέση Αλλά δεν πειράζει....
Κοίταξε συνήθως στις γνωριμίες που δεν προχωράνε σε σχέσεις δεν νομίζω ότι φταις εσύ....παίζουν πολλά ρόλο....Τι θέλει ο άλλος....Το σωστό ταιμινγκ.....Να έχετε χημεία και να θέλετε ο ενας τον αλλο...Να μην είναι κολλημένος με αλλη Αλλά να θέλει να κάνει σχέση...κτλ κτλ
Οπότε δεν νομίζω ότι φταις και πολύ εσύ....Να είσαι ο εαυτός σου

Τώρα για τις σχέσεις τις μακροχρόνιες μπορεί να ήταν καλύτερο να λήξουν μπορεί να φθαρθηκαν και να μην ήθελε ο σύντροφός σου να επενδύσει σε αυτήν άλλο..........μη κατηγορείς τον εαυτό σου......κάποια στιγμή θα κάνεις κάτι πιο μόνιμο......αρκεί να ταιριάξεις και να ξέρεις να χειρίζεσαι κάποιες καταστάσεις...

Πως μπορείς να είσαι πιο ισορροπημένη; πολύ απλά βρίσκοντας τα με τον εαυτό σου...από τα γραφόμενα σου συμπεραίνω πως ήσουν διαρκώς σε μια σχέση....... καλές και οι σχέσεις και όλα όμως δεν χρειάζεται μόνο και πάντα ενας σύντροφός για να λύσει όλα μας τα θέματα.....τόλμησε να μείνεις ένα διάστημα μόνη σου να επενδύσεις σε χόμπυ σε παρεες να κάνεις πράγματα για σένα....Να επουλώσεις πληγές....επικοινωνιακή είσαι θα βρεις στη σωστή στιγμή και τη σχέση που ψάχνεις

---

Έχω απαντήσει πιο κάτω, ξέχασα να κάνω reply with quote

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Είχα γράψει μια προηγούμενη ανάρτηση για την τελευταία μου προσπάθεια, αν θες μπορείς να τη δεις για να μη γράφω σεντόνι για κάτι που έχω ήδη γράψει. Προέκυψε ένα θέμα οικογενειακό που τον επηρέασε πολύ, δεν ήταν από την Αθήνα και πήγαινε στο χωριό του όταν δεν είχαμε σχολή να κάνει τη δουλειά του πατέρα του εκεί. Δεν εργαζόταν επομένως εδώ από τα πήγαινε έλα και εξαρτώταν από αυτό το άτομο που τραυματίστηκε (έμενε σπίτι του), επομένως πίστευε ότι δε θα μπορούσε να διαθέσει αυτά που ήθελε ούτε οικονομικά ούτε λόγω χρόνου. Προτίμησε το καθόλου τελικά,ενώ εγώ πραγματικά δεν είχα καταλάβει γιατί τα μεγαλοποιεί τόσο πολύ κι απλά δεν τον πίστεψα. Αυτά περίπου από τις συζητήσεις που κάναμε. Όσο για τα υπόλοιπα συμφωνώ μαζί σου, έχω μείνει πάνω από ένα χρόνο μόνη μουκαι επουλώνω ακόμα προφανώς. Κάνω περίπατους, κάνω ταξίδια, έκλεισα και φέτος διακοπές μόνη με γκρουπ, προσπαθώ πάρα πολύ ειλικρινά και είναι ακόμη πιο δύσκολη η έλλειψη φίλων. Παρέες περιστασιακές έχω, αλλά ουσιαστικές παλεύω να χτίσω, δυστυχώς δεν έχει αποδώσει ακόμη όλοι έχουν ήδη τις δικές τους από πριν και ενώ κάνω προτάσεις δεν παίρνω κάτι πίσω. Την αξιοπρέπεια μου θέλω να διατηρώ. Τι άλλο μπορώ να κάνω...έχω χάσει την ελπίδα μου δυστυχώς.

---

Ξέρεις πόσος κόσμος είναι έτσι; Δεν είσαι μόνη και δεν είναι μόνιμο, γυρίζει ο τροχός. Θέλει και δράση φυσικά αλλά γυρίζει με το χρόνο. Υπομονή θέλει και προσπάθεια. Το θέμα είναι πόσο καλό θα είναι το επόμενο αμόρε ή το επόμενο φιλαράκι, γιατί αν είναι αύριο και μια από τα ίδια ... άστο καλύτερα, να είναι καλό και ας περιμένουμε ;)

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Καλησπέρα σε όλους σας. Έχω ξαναγράψει εδώ και ομολογώ ότι κάποιες απαντήσεις με βοήθησαν. Θα ήθελα τη γνώμη όσων μπορείτε παρακαλώ στο εξής θέμα που σκέφτομαι έντονα. Είμαι στα 26 μου χρόνια και έχω κάνει τρεις σχέσεις: η πρώτη κράτησε από τα 20 μου για 3,5 περίπου χρόνια, η δεύτερη στα 24 μου για ένα χρόνο και κάτι και η τρίτη (που πιο πολύ λογίζεται ως γνωριμία παρά σχέση) 2 μήνες περίπου. Με την πρώτη μου σχέση μας έφθειρε η απόσταση, με τη δεύτερη με χώρισε εκείνος γιατί δεν με έβλεπε στο μάλλον μαζί να συζούσαμε (έμενε με τους γονείς του) και η τρίτη προσπάθεια από μεριάς μου έγινε 10 μήνες περίπου μετά τον χωρισμό μου. Έχοντας επισκεφτεί ψυχολόγο, κάνοντας άπειρη δουλειά με τον εαυτό μου, κάνοντας πιο σκληρή αυτοκριτική απ'ότι έπρεπε, χάρηκα πολύ που αφέθηκα, ένιωθα αλήθεια ανάλαφρη και ήρθε εκεί που δεν το περίμενα. Και η τρίτη προσπάθεια απέτυχε, ενώ φαινόταν ότι ήταν αμοιβαίο τελικά αποδείχτηκα λάθος και κλαίγοντας μου είπε ότι "δε μπορεί να προσφέρει","έχει οικογενειακά προβλήματα και θα νιώθει βάρος","θέλει αλλά δε μπορεί" ,"ήσουν άψογη δεν έκανες κάτι",και γενικά επικαλέστηκε κατ'εμε δικαιολογίες ενώ το μόνο που είχε μεσολαβήσει ήταν τραυματισμός της αδερφής του που θα του στεκόμουν εμπράκτως σε οτιδήποτε και του τα εξέφρασα. Απλά δεν ήθελε. Βρισκόμασταν κάθε μερα αναγκαστικά λόγω ίδιας σχολής και απλά σαν να μην έγινε τίποτε, μιλήσαμε ελάχιστες φορές κατ ιδιαν κι αυτά από δική μου πρωτοβουλία . Τελοσπαντων, έκανα πραγματικά ό,τι μπορούσα αλλά ήταν καθαρά δικό του θέμα, προφανώς του πέρασε για μένα γρήγορα. Επισκέπτομαι ακόμα ψυχολόγο για να χειρίζομαι το αίσθημα μοναξιάς που ξεσπάω κάποιες φορές και λέω γιατί.....Φυσικά και έχω βγει ραντεβού γενικά στη ζωή μου, έδινα ευκαιρίες σε γνωριμίες αλλά πραγματικά δύσκολα βρίσκεις κάποιον να ταιριάζεις και να σου αρέσει. Μάλιστα, δε με προσεγγίζουν από κοντά, μόνο με κοιτάνε, οι γνωριμίες προύπτουν απο online εφαρμογή οπότε καταλαβαίνετε πόσο πιο υπομονή θέλει.Έχει περάσει ένα τετράμηνο από τότε και πραγματικά πιστεύω ότι ήταν ψέμματα και όλο και με τρώει μέσα μου πού φταίω εγώ και δεν είμαι "ικανή" να μείνει κάποιος, με κούρασε. Γίνεται να νιώθεις πράγματα και να φεύγεις; Γίνεται ο άλλος ενώ έχει κάνει τόσο δουλειά με τον εαυτό του να μην βλέπει σημάδια και να μπαίνει σε μια λούπα απορρίψεων ; Πώς αλλάζει ώστε να μην πάει στραβά πριν καν ξεκινήσει και την επόμενη φορά;Τραυματοποιώ το γεγονός και δυστυχώς δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει.

---

καλημερα.
ας αρχισω απ τα ευκολα.
οχι, ΔΕΝ γινεται να σου αρεσει καποια και να φευγεις, η να σε ενοχλει το timing, η αποσταση, τα ζωδια, η τα λογια του παπα.. ειδικα , αν μετα απο λιγο βρεθει διπλα σε μια αλλη οπου δεν τον ενοχλουσε τπτ..
οποιος θελει καποια, μενει και την διεκδικει και λυνονται ολα μια χαρα, οταν υπαρχει αμοιβαια επιθυμια.
οποτε σωστα τα σκεφτεσαι για την τελευταια γνωριμια.

απο εκει και περα,
μιλας για μεγαλη αποτυχια στις σχεσεις, μοναξια και συνεχεις απορριψεις, οταν απο τα 20 μεχρι τα 26 τα 4,5 απο τα 6 χρονια, ησουν συνεχεια σε σχεση!!!
ποια ειναι η τρομερη αποτυχια λοιπον; το οτι βρεθηκες χωρις σχεση;
τυχαινει αυτο, μεταξυ σχεσεων. δεν ειναι αποτυχια, ειναι κατι φυσιολογικο. το περιεργο θα ηταν να βρισκεται κανεις απο μακροχρονια σε μακροχρονια σχεση απανωτα, χωρις κανενα κενο.
επομενως, θεωρω οτι σε καποιο βαθμο τα δραματοποιεις τα πραγματα..
αυτο δεν σημαινει οτι αναιρειται το οτι ΕΣΥ αισθανεσαι ασχημα και οτι απαγορευεται...
αλλα επανω στο παραπονο σου "δεν μενει κανεις", θελεις να πεις οτι το ζητουμενο σου ειναι να γνωριζες καποιον στα 20 και να μενατε μαζι μεχρι να σας χωρισει ο θανατος;
καλο ειναι κι αυτο, αν αυτο θελεις, αλλα πολυ σπανια συμβαινει. οι σχεσεις των 20 χαλανε καποια στιγμη, κατα κανονα..
συνηθως καποιες σχεσεις χαλανε, μενουμε και μονοι καποια διαστηματα, κανουμε αλλες σχεσεις και καποια ταιριαζει τοσο πολυ ωστε μενουμε μαζι για καιρο...

αλλα δεν φταις εσυ που δεν βρεθηκε ακομα. δεν ειναι πολλες οι 3 γνωριμιες για να επρεπε ντε και καλα να βρεις το ταιριαστο σου ταιρι...
μπορει να χρειαζονται παραπανω.
για μενα ο βασικος λογος ειναι αυτος που ειπες κι εσυ, οτι ειναι δυσκολο να βρεις καποιον που να ειναι και ταιριαστος και να σου αρεσει (και να του αρεσεις κι εσυ, να συμπληρωσω).
αυτος ειναι ο μονος λογος της καθυστερησης, με τον τροπο που το αντιμετωπιζεις εσυ ομως, ανυπομονα και απαισιοδοξα, πιθανον να δημιουργησεις μονη σου κι αλλους λογους να σε απορριπτουν, οπως πχ να δειχνεις την αγωνια σου για σχεση και να απομακρυνεται ο αλλος..

το θεμα ειναι, οτι παρα τον λιγο καιρο της μοναξιας σου και τις πολλες σχεσεις που ειχες για την ηλικια σου, εκφραζεις μια δυσαναλογα μεγαλη αγωνια για το οτι θα μεινεις μονη.
κι αυτο , χρειαζεται διαχειριση κατα τη γνωμη μου, και οχι "σχεση"...

το αλλο που δεν καταλαβαινω, ειναι, γιατι καταφευγεις στην εφαρμογη γνωριμιων ενω εισαι λειτουργικη και σε φαση που σπουδαζεις, επομενως εχεις τοσες ευκαιριες για λαιβ γνωριμιες απ το περιβαλλον σου;
δεν λεω οτι τετοιες γνωριμιες ειναι απαραδεκτες, αλλα θεωρω οτι εχουν πολυ μεγαλυτερη πιθανοτητα να ειναι ατομα που ψαχνουν μονο σεξ και να ταλαιπωρηθεις, ενω δεν φαιενται να εχεις διιατερη υπομονη στην απορριψη..

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Έχω απαντήσει πιο κάτω, ξέχασα να κάνω reply with quote

---

Τα διάβασα αυτά που γράφεις....
Για μένα η αποψη μου είναι ότι όποιος σε θέλει πάρα πολύ και ταιριάζετε δεν θέλει να σε χάσει...θα τη προχωρήσει τη γνωριμία η την σχέση.....αλλιώς δεν ήταν τόσο αρκετά αυτά για να αντέξει.....

Στη μόνη περίπτωση που δικαιολογώ κάποιον να μη θέλει σχέση ακόμα και αν είσαι η κατάλληλη.... είναι να αντιμετωπιζει κάποιο σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα ή κάποιο πρόσφατο πένθος σε πολύ κοντινό του άνθρωπο.....οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία δεν μου είναι αρκετή....είναι απλά δικαιολογία για κάτι άλλο που δεν κόλλησε σωστά....
Δεν πειράζει δεν γίνεται να ταιριάζουμε με όλους...

Προσωπικά δεν βλέπω να τα πας καθόλου άσχημα.....Έχεις κάνει τρεις μακροχρόνιες σχέσεις όλα καλά.......απλά είσαι στο μεταβατικό στάδιο πριν ξεκινήσεις την επόμενη.....Μη φοβάσαι να μείνεις για λίγο μόνη σου......θα τύχει ξανά.....Έχεις μάθει να περνάς όλη σου τη ζωή σε μια σχέση και τώρα επειδή έχεις βγει έξω από τα νερά σου φοβάσαι.....
Μη φοβάσαι τη μοναχικότητα......Όπως σου είπα ξεκινά δραστηριότητες......βγαίνε όσο μπορείς....προσπαθησε να συνδεθεις ξανά με άτομα που ενδεχομένως απομάκρυνες όσο βρισκόσουν σε σχέση.....
Η ζωή είναι από όλα.....Δεν είναι ένα πράγμα........
Είναι απαραίτητο να περνάς λίγο χρόνο μόνη σου για να κάνεις τον απολογισμό σου και να βρίσκεις την ισορροπία σου......Και αν ρωτάς τη γνώμη μου ....Ένας χρονος δεν είναι και ένας αιώνας.....
Εξάλλου αυτά τα πράγματα δεν μπορούμε να τα έχουμε κατά παραγγελια....
Σου μιλάω εγώ που έχω κάνει μια σχέση για ενάμιση χρόνο και σχεδόν τέσσερα χρόνια τώρα είμαι μόνη.......

Χαλάρωσε και βάλε άλλες προτεραιότητες στη ζωή σου........άνοιξε νέους κύκλους σε όλα και θα σου τύχει

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλημερα.
ας αρχισω απ τα ευκολα.
οχι, ΔΕΝ γινεται να σου αρεσει καποια και να φευγεις, η να σε ενοχλει το timing, η αποσταση, τα ζωδια, η τα λογια του παπα.. ειδικα , αν μετα απο λιγο βρεθει διπλα σε μια αλλη οπου δεν τον ενοχλουσε τπτ..
οποιος θελει καποια, μενει και την διεκδικει και λυνονται ολα μια χαρα, οταν υπαρχει αμοιβαια επιθυμια.
οποτε σωστα τα σκεφτεσαι για την τελευταια γνωριμια.

απο εκει και περα,
μιλας για μεγαλη αποτυχια στις σχεσεις, μοναξια και συνεχεις απορριψεις, οταν απο τα 20 μεχρι τα 26 τα 4,5 απο τα 6 χρονια, ησουν συνεχεια σε σχεση!!!
ποια ειναι η τρομερη αποτυχια λοιπον; το οτι βρεθηκες χωρις σχεση;
τυχαινει αυτο, μεταξυ σχεσεων. δεν ειναι αποτυχια, ειναι κατι φυσιολογικο. το περιεργο θα ηταν να βρισκεται κανεις απο μακροχρονια σε μακροχρονια σχεση απανωτα, χωρις κανενα κενο.
επομενως, θεωρω οτι σε καποιο βαθμο τα δραματοποιεις τα πραγματα..
αυτο δεν σημαινει οτι αναιρειται το οτι ΕΣΥ αισθανεσαι ασχημα και οτι απαγορευεται...
αλλα επανω στο παραπονο σου "δεν μενει κανεις", θελεις να πεις οτι το ζητουμενο σου ειναι να γνωριζες καποιον στα 20 και να μενατε μαζι μεχρι να σας χωρισει ο θανατος;
καλο ειναι κι αυτο, αν αυτο θελεις, αλλα πολυ σπανια συμβαινει. οι σχεσεις των 20 χαλανε καποια στιγμη, κατα κανονα..
συνηθως καποιες σχεσεις χαλανε, μενουμε και μονοι καποια διαστηματα, κανουμε αλλες σχεσεις και καποια ταιριαζει τοσο πολυ ωστε μενουμε μαζι για καιρο...

αλλα δεν φταις εσυ που δεν βρεθηκε ακομα. δεν ειναι πολλες οι 3 γνωριμιες για να επρεπε ντε και καλα να βρεις το ταιριαστο σου ταιρι...
μπορει να χρειαζονται παραπανω.
για μενα ο βασικος λογος ειναι αυτος που ειπες κι εσυ, οτι ειναι δυσκολο να βρεις καποιον που να ειναι και ταιριαστος και να σου αρεσει (και να του αρεσεις κι εσυ, να συμπληρωσω).
αυτος ειναι ο μονος λογος της καθυστερησης, με τον τροπο που το αντιμετωπιζεις εσυ ομως, ανυπομονα και απαισιοδοξα, πιθανον να δημιουργησεις μονη σου κι αλλους λογους να σε απορριπτουν, οπως πχ να δειχνεις την αγωνια σου για σχεση και να απομακρυνεται ο αλλος..

το θεμα ειναι, οτι παρα τον λιγο καιρο της μοναξιας σου και τις πολλες σχεσεις που ειχες για την ηλικια σου, εκφραζεις μια δυσαναλογα μεγαλη αγωνια για το οτι θα μεινεις μονη.
κι αυτο , χρειαζεται διαχειριση κατα τη γνωμη μου, και οχι "σχεση"...

το αλλο που δεν καταλαβαινω, ειναι, γιατι καταφευγεις στην εφαρμογη γνωριμιων ενω εισαι λειτουργικη και σε φαση που σπουδαζεις, επομενως εχεις τοσες ευκαιριες για λαιβ γνωριμιες απ το περιβαλλον σου;
δεν λεω οτι τετοιες γνωριμιες ειναι απαραδεκτες, αλλα θεωρω οτι εχουν πολυ μεγαλυτερη πιθανοτητα να ειναι ατομα που ψαχνουν μονο σεξ και να ταλαιπωρηθεις, ενω δεν φαιενται να εχεις διιατερη υπομονη στην απορριψη..

---

Καλησπέρα κι ευχαριστώ! Δεν καταφεύγω στο online με την έννοια ότι έχω βρεθεί με κάποιον από εκεί, όπως ίσως ξέρεις σου μιλάνε την μια μέρα και ίσως μην ξαναμιλήσεις ποτέ. Εγώ δεν έχει τύχει να έχω επικοινωνία αρκετό καιρό με κάποιον ώστε να μου τραβήξει το ενδιαφέρον να θέλω να τον δω μέχρι τώρα, αλλά θέλω να παραμένω ανοιχτή, να μην αποκλείσω κάτι. Τώρα ως προς τα υπόλοιπα, ναι έλειπα ένα δωδεκάωρο από το σπίτι με δουλειά και σχολή, αυτό που έτυχε ήταν η τρίτη γνωριμία (που μετά έπρεπε να τον τρώω κάθε μέρα στη μάπα να με αγνοεί, και δεν τελείωσε ακόμη δυστυχως). Γενικά με άτομο της δουλειάς που έχω καθημερινά τριβή δε θα ήθελα, για τον απλούστατο λόγο ότι αν δεν είναι σημαντικό πάλι θα χαλαστώ χωρίς λόγο και τα σχόλια που θα ακουστούν δε συνάδουν με την αξιοπρέπειά μου. Είμαι κοινωνική με όλους ωστόσο, απλά όντως δε θυμάμαι να έχει υπάρχει άλλο live φλερτ για αυτό το χρόνο και, δυστυχώς. Με απασχολεί το ότι πίστευα ότι τα κριτήρια μου ήταν σωστά πια έβλεπα πιο καθαρά, δεν καιγόμουν κιόλας θυμάμαι όταν με προσέγγισε με μια γλυκιά χειρονομία, δεν καταλάβαινα.Μετά ζούσα το αμοιβάιο ξαφνικά ξανά και ήμουν η πιο ολοκληρωμένη μου εκδοχή. Η στάση του όμως του τελευταίου πραγματικά ήταν κάτι που δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω, ξέρω το αποτέλεσμα προφανώς κι ότι δε θα ήθελα να αλλάξει πια, απλά ζητούσα ειλικρίνεια και μέχρι τέλους επέμενε κλαίγοντας ότι λέει αλήθεια για τους λόγους και ότι στεναχωριέται. Μέχρι και μηνύματα είχα ζητήσει να δω ,δεν τον πίστευα με τίποτα όμως, είναι σαν να με βγάζει τρελή για αυτά που ζούσα. Γίνεται να σου περνάει τόσο γρήγορα; Δεν πρόλαβα να τον ερωτευτώ ευτυχώς αλλά έθεσε σε αμφισβήτηση ξανά τη σωστή μου κρίση. Γι αυτό και το ερώτημα...προφανώς ξέρω ότι έχω σχετιστεί γενικά και το θεωρώ όντως μεγάλο διάστημα τον ένα χρόνο και γιατί είμαι παραπάνω από έτοιμη να δώσω και έχω περάσει δύσκολα. Δεν ψάχνω να αγκιστρωθώ, ούτε να αποκατασταθώ, έχω καθημερινότητα και πιστεύω κάνω ότι καλύτερο μπορώ να τη διαχειρίζομαι μόνη.Η απόρριψη ναι με ενοχλεί, όταν όμως είναι φυγή χωρίς προσπάθεια, όχι όταν είσαι στη γνωριμία και δεν ξέρεις καν αν θες να κάνεις σχέση μαζί του ακόμη,λογικό είναι να μην ταιριάζουμε όλοι με όλους. Ο συγκεκριμένος π.χ καλύτερα να με απέρριπτε,θα ένιωθα πολύ πιο ξαλαφρωμένη.Τέτοιες αφορμές τι ελπίδα να σου δίνουν όμως για το μέλλον όταν θεωρητικά δε σου λείπει κάτι κι όμως δεν μοιράζεσαι την καθημερινότητα σου μ ΄εναν άνθρωπο;

Quote:

---

Originally Posted by Miliva21

Τα διάβασα αυτά που γράφεις....
Για μένα η αποψη μου είναι ότι όποιος σε θέλει πάρα πολύ και ταιριάζετε δεν θέλει να σε χάσει...θα τη προχωρήσει τη γνωριμία η την σχέση.....αλλιώς δεν ήταν τόσο αρκετά αυτά για να αντέξει.....

Στη μόνη περίπτωση που δικαιολογώ κάποιον να μη θέλει σχέση ακόμα και αν είσαι η κατάλληλη.... είναι να αντιμετωπιζει κάποιο σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα ή κάποιο πρόσφατο πένθος σε πολύ κοντινό του άνθρωπο.....οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία δεν μου είναι αρκετή....είναι απλά δικαιολογία για κάτι άλλο που δεν κόλλησε σωστά....
Δεν πειράζει δεν γίνεται να ταιριάζουμε με όλους...

Προσωπικά δεν βλέπω να τα πας καθόλου άσχημα.....Έχεις κάνει τρεις μακροχρόνιες σχέσεις όλα καλά.......απλά είσαι στο μεταβατικό στάδιο πριν ξεκινήσεις την επόμενη.....Μη φοβάσαι να μείνεις για λίγο μόνη σου......θα τύχει ξανά.....Έχεις μάθει να περνάς όλη σου τη ζωή σε μια σχέση και τώρα επειδή έχεις βγει έξω από τα νερά σου φοβάσαι.....
Μη φοβάσαι τη μοναχικότητα......Όπως σου είπα ξεκινά δραστηριότητες......βγαίνε όσο μπορείς....προσπαθησε να συνδεθεις ξανά με άτομα που ενδεχομένως απομάκρυνες όσο βρισκόσουν σε σχέση.....
Η ζωή είναι από όλα.....Δεν είναι ένα πράγμα........
Είναι απαραίτητο να περνάς λίγο χρόνο μόνη σου για να κάνεις τον απολογισμό σου και να βρίσκεις την ισορροπία σου......Και αν ρωτάς τη γνώμη μου ....Ένας χρονος δεν είναι και ένας αιώνας.....
Εξάλλου αυτά τα πράγματα δεν μπορούμε να τα έχουμε κατά παραγγελια....
Σου μιλάω εγώ που έχω κάνει μια σχέση για ενάμιση χρόνο και σχεδόν τέσσερα χρόνια τώρα είμαι μόνη.......

Χαλάρωσε και βάλε άλλες προτεραιότητες στη ζωή σου........άνοιξε νέους κύκλους σε όλα και θα σου τύχει

---

Σ ευχαριστώ πολύ! Απλά κάποια στιγμή στη βαράει να βγαίνεις έγω μόνος σου γιατί δεν έχεις κάποιον να πας μαζί, γιατί όλο προτείνεις εσύ σε παρέα και βγαίνεις αραιά και που μαζί τους....κουράζει να μη μου προτείνουν κι εμένα ή να με βάζουν στη ζωή τους άνθρωποι πιο ενεργά, αν κάνω κάποιο λάθος είμαι άπειρα πρόθυμη να το ακούσω. Δεν πιέζω και ευχάριστη είμαι και ενδιαφέροντα έχω, δεν εξαρτάμαι από κανέναν, κάνω καλή παρέα και στον ευατό μου...οπότε με πιάνουν στιγμές που λέω γιατί τότε; Και στην ψυχολόγο που μιλάμε θέμα συγκυριών θεωρεί ότι είναι και ότι θέλει υπομονή και να μη δραματοποιώ καταστάσεις, ότι έχω τη ζωή μπροστά μου. Αλλά ώρες ώρες πιστεύω ότι δε ζω γιατί δε μοιράζομαι....

Ας ξεκινήσουμε ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει απορριφθεί θεωρώ και αυτό πάει στο ότι όοση δουλειά και να κάνεις με τον εαυτό σου και όσο γαμάτη κι αν είσαι, πάντα έρχονται και τα θέλω του άλλου στα οποία άλλοτε ταιριάζεις και άλλοτε όχι.
Η απόρριψη είναι αναπόφευκτη και όταν μάθεις να την δέχεσαι με τις λιγότερες συνέπειες τότε χτίζεις και χαρακτήρα..
Δεν μπορώ να πω κάτι για την περίπτωσή σου γιατί στα μάτια μου η απόρριψη που περιγράφεις είναι μηδαμινή. Είχες 2 μεγάλες σχέσεις και απλά ο τρίτος δεν ήθελε κάτι παραπάνω. Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να προβληματίζεσαι, συμβαίνουν αυτά..
Δεν μπορείς να αποκτήσεις κάποια ιδιότητα που θα σε προστατέψει από την απόρριψη. Ο έρωτας είναι μη ελέγξιμος, είτε θα μπεις στο χορό και θα χορέψεις και ότι συμβει, είτε θα αποσυρθείς στην ασφάλεια σου, στο φλατ συναίσθημα και θα ξέρεις ότι δεν θα ξαναβιώσεις απόρριψη!