Απίστευτη κυκλοθυμία σε σημείο να έχω κουραστεί

Καλησπέρα σε όλους.Πολύ συνοπτικά είμαι η Φένια και είμαι 19 ετών.Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ τον εαυτό μου να αλλάζει διάθεση πανεύκολα,χωρίς ειλικρινά να μπορώ να κατανοήσω το γιατί.(Να τονίσω πως κυκλοθυμία έχω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αλλά πλέον έχει φτάσει στο απροχώρητο η κατάσταση).Υπάρχουν πρωινά τα οποία σηκώνομαι με διάθεση να κάνω πράγματα,πρωινά που νιώθω κενό συναισθημάτων και πρωινά που απλά νιώθω πάρα πολύ άσχημα.Στην τελευταία περίπτωση,ανάλογα με το πόσο άσχημα νιώθω,ακυρώνω πράγματα τα οποία έχω κανονισμένα ή ακόμα χειρότερα δεν είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου(το μυαλό μου ουσιαστικά σαν να με εξαναγκάζει να μη φέρω εις πέρας τις υποχρεώσεις που έχω επειδή νιώθω άσχημα).Επίσης μέσα στη μέρα μπορώ να αλλάξω διάθεση πανεύκολα και με πολλούς τρόπους.Μπορεί τη μια να είμαι χαρούμενη,την άλλη λυπημένη,την άλλη αγχωμένη,την άλλη νευριασμένη,την άλλη πάλι χαρούμενη κοκ.Αυτό το πράγμα,επιπλέον,με οδηγεί στο γεγονός να ακυρώνω εξόδους με φίλους/ες γιατί θεωρώ ότι κουράζει αφάνταστα(αν και προσπαθώ να μη το δείχνω,προσπαθώ να δείχνω προς τα έξω την αρχική διάθεση που είχα προτού γίνει η αλλαγή).Όλα αυτά λοιπόν προσωπικώς με κουράζουν πάρα μα πάρα πολύ.Ειλικρινά νιώθω οτι δε μπορώ άλλο να ανεχτώ αυτό το πράγμα,γιατί αφενός με κουράζει και μου τρώει ενέργεια αφετέρου με κάνει να παθητικοποιούμαι κάτι το όποιο πραγματικά δε γουστάρω και δεν επιδιώκω καθόλου.Εκτός αυτού,αυτή η κατάσταση μου δημιουργεί τρομερό άγχος,νιώθω οτι απομακρύνομαι απο φίλους/ες και κολλητές,νιώθω οτι θα μείνω μόνη εξαιτίας αυτής της κουραστικής κατάστασης.Δε ξέρω τι να κάνω,νιώθω οτι παρεξηγούμαι συνεχώς λόγω αυτών των περιστατικών κυκλοθυμίας και ειλικρινά ούτε οι ίδιοι μου οι γονείς δε μπορούν να κατανοήσουν πως βιώνω τα πράγματα αυτή τη περίοδο της ζωής μου(θα με πουν τεμπέλα,ανεύθυνη,κακομαθημ ένη,ότι τα περιμένω όλα από τους άλλους).Αυτή τη στιγμή που γράφω νιώθω το κεφάλι μου πραγματικά καζάνι,λες και όλο το αίμα έχει συσσωρευτεί εκεί πέρα.Τι πιστεύετε οτι πάει λάθος;Τι να κάνω;Πραγματικά ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.

Quote:

---

Originally Posted by fenia99

Καλησπέρα σε όλους.Πολύ συνοπτικά είμαι η Φένια και είμαι 19 ετών.Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ τον εαυτό μου να αλλάζει διάθεση πανεύκολα,χωρίς ειλικρινά να μπορώ να κατανοήσω το γιατί.(Να τονίσω πως κυκλοθυμία έχω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αλλά πλέον έχει φτάσει στο απροχώρητο η κατάσταση).Υπάρχουν πρωινά τα οποία σηκώνομαι με διάθεση να κάνω πράγματα,πρωινά που νιώθω κενό συναισθημάτων και πρωινά που απλά νιώθω πάρα πολύ άσχημα.Στην τελευταία περίπτωση,ανάλογα με το πόσο άσχημα νιώθω,ακυρώνω πράγματα τα οποία έχω κανονισμένα ή ακόμα χειρότερα δεν είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου(το μυαλό μου ουσιαστικά σαν να με εξαναγκάζει να μη φέρω εις πέρας τις υποχρεώσεις που έχω επειδή νιώθω άσχημα).Επίσης μέσα στη μέρα μπορώ να αλλάξω διάθεση πανεύκολα και με πολλούς τρόπους.Μπορεί τη μια να είμαι χαρούμενη,την άλλη λυπημένη,την άλλη αγχωμένη,την άλλη νευριασμένη,την άλλη πάλι χαρούμενη κοκ.Αυτό το πράγμα,επιπλέον,με οδηγεί στο γεγονός να ακυρώνω εξόδους με φίλους/ες γιατί θεωρώ ότι κουράζει αφάνταστα(αν και προσπαθώ να μη το δείχνω,προσπαθώ να δείχνω προς τα έξω την αρχική διάθεση που είχα προτού γίνει η αλλαγή).Όλα αυτά λοιπόν προσωπικώς με κουράζουν πάρα μα πάρα πολύ.Ειλικρινά νιώθω οτι δε μπορώ άλλο να ανεχτώ αυτό το πράγμα,γιατί αφενός με κουράζει και μου τρώει ενέργεια αφετέρου με κάνει να παθητικοποιούμαι κάτι το όποιο πραγματικά δε γουστάρω και δεν επιδιώκω καθόλου.Εκτός αυτού,αυτή η κατάσταση μου δημιουργεί τρομερό άγχος,νιώθω οτι απομακρύνομαι απο φίλους/ες και κολλητές,νιώθω οτι θα μείνω μόνη εξαιτίας αυτής της κουραστικής κατάστασης.Δε ξέρω τι να κάνω,νιώθω οτι παρεξηγούμαι συνεχώς λόγω αυτών των περιστατικών κυκλοθυμίας και ειλικρινά ούτε οι ίδιοι μου οι γονείς δε μπορούν να κατανοήσουν πως βιώνω τα πράγματα αυτή τη περίοδο της ζωής μου(θα με πουν τεμπέλα,ανεύθυνη,κακομαθημ ένη,ότι τα περιμένω όλα από τους άλλους).Αυτή τη στιγμή που γράφω νιώθω το κεφάλι μου πραγματικά καζάνι,λες και όλο το αίμα έχει συσσωρευτεί εκεί πέρα.Τι πιστεύετε οτι πάει λάθος;Τι να κάνω;Πραγματικά ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.

---

Καταρχάς, αν και συνήθως σε αυτή την ηλικία τα προβλήματα είναι πιθανόν ψυχοσωματικα, πας στον παθολόγο αν κάτι περίεργο διαφορετικό προκύψει,κάτι που σε απασχολεί, εκείνος κρίνει αν είναι ψυχολογικό ή κάποια ορμόνη ή ότι άλλο.

Τώρα στο πιο πιθανό σενάριο, ένταξη δε χρειάζεται να αισθάνεσαι ότι φταις για κάτι, για αρχή μη κατηγορείς τον εαυτό σου, όλοι περνάμε φάσεις, ... Πέρασες κάποιο γεγονός τελευταία? Δηλαδή αυτά συνέβησαν ξαφνικά,? Ή μέρα από κάποιο χωρισμό ή απώλεια ή μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου. Έχεις ασχολίες γενικά? Δουλειά χόμπι σπουδές ταίρι διασκέδαση που να σε γεμίζει κτλ. ?

Γεωργία καλησπέρα.Η αλήθεια είναι ότι έχω θέματα με τις ορμόνες(έχω πολυκυστικές),πρόσφατα μου βρήκαν υψηλή τεστοστερόνη και προλακτίνη και τον θυρεοειδή μου στα όρια.Χώρισα το χειμώνα,οπότε ταίρι δεν υπάρχει αυτήν την περίοδο στη ζωή μου,και ούτε θα ήθελα να σου πω την αλήθεια,προτιμώ πρώτα να συνέλθω από αυτήν την κατάσταση,γιατί πραγματικά πιστεύω θα κουράσω οποιονδήποτε αποφασίσει να κάνει κάτι μαζί μου.Επίσης ναι,σπουδάζω αν και το δεύτερο εξάμηνο στη σχολή,μου φάνηκε εντελώς αδιάφορο(η σχολή είναι τέλεια,δεν έχω παράπονο,αλλά τα μαθήματα αυτού του εξαμήνου ήταν εκτός μιας εξαίρεσης πραγματικά πάρα μα πάρα πολύ βαρετά).Δυστυχώς,δεν έχω κάποιο χόμπι και αυτό άργησα να το καταλάβω.Τώρα είναι καλοκαίρι και όλες οι υπηρεσίες κλείνουν οπότε δε μπορώ να ξεκινήσω κάτι τώρα.Έχω σκοπό από Οκτώβρη,που θα επιστρέψω στην φοιτητική μου πόλη,να αρχίσω κάποια καινούρια πράγματα αλλά και πάλι μέχρι τότε τι γίνεται;Όσο αναφορά τη δουλειά,θα ήθελα πολύ να βρω αλλά δυστυχώς επειδή έκλεισα εισιτήρια για διακοπές,αν έπιανα δουλειά θα τις έχανα...Ωστόσο,θα ήθελα να βρω στη φοιτητική μου πόλη(αν και το βλέπω δύσκολο,επειδή εκεί πιάνουν δουλειά πιο εύκολα οι ντόπιοι.).Γενικά διασκεδάζω πάρα πολύ με τη μουσική,το να βγαίνω έξω και να ακούω μουσική με γεμίζει πολύ,αλλά ο πατέρας μου αδυνατεί να καταλάβει ότι πλέον είμαι ενήλικη και μπορώ να γυρίζω ό,τι ώρα επιθυμώ(κάθε φορά έχουμε καβγά για το τι ώρα να έρθω πίσω και γιατι βγαίνω κάθε μέρα,τις προάλλες μου είπε οτι τέτοιες ώρες κυκλοφορούν-θου κύριε-πουτ@@ες).Αυτά.

Quote:

---

Originally Posted by fenia99

Γεωργία καλησπέρα.Η αλήθεια είναι ότι έχω θέματα με τις ορμόνες(έχω πολυκυστικές),πρόσφατα μου βρήκαν υψηλή τεστοστερόνη και προλακτίνη και τον θυρεοειδή μου στα όρια.Χώρισα το χειμώνα,οπότε ταίρι δεν υπάρχει αυτήν την περίοδο στη ζωή μου,και ούτε θα ήθελα να σου πω την αλήθεια,προτιμώ πρώτα να συνέλθω από αυτήν την κατάσταση,γιατί πραγματικά πιστεύω θα κουράσω οποιονδήποτε αποφασίσει να κάνει κάτι μαζί μου.Επίσης ναι,σπουδάζω αν και το δεύτερο εξάμηνο στη σχολή,μου φάνηκε εντελώς αδιάφορο(η σχολή είναι τέλεια,δεν έχω παράπονο,αλλά τα μαθήματα αυτού του εξαμήνου ήταν εκτός μιας εξαίρεσης πραγματικά πάρα μα πάρα πολύ βαρετά).Δυστυχώς,δεν έχω κάποιο χόμπι και αυτό άργησα να το καταλάβω.Τώρα είναι καλοκαίρι και όλες οι υπηρεσίες κλείνουν οπότε δε μπορώ να ξεκινήσω κάτι τώρα.Έχω σκοπό από Οκτώβρη,που θα επιστρέψω στην φοιτητική μου πόλη,να αρχίσω κάποια καινούρια πράγματα αλλά και πάλι μέχρι τότε τι γίνεται;Όσο αναφορά τη δουλειά,θα ήθελα πολύ να βρω αλλά δυστυχώς επειδή έκλεισα εισιτήρια για διακοπές,αν έπιανα δουλειά θα τις έχανα...Ωστόσο,θα ήθελα να βρω στη φοιτητική μου πόλη(αν και το βλέπω δύσκολο,επειδή εκεί πιάνουν δουλειά πιο εύκολα οι ντόπιοι.).Γενικά διασκεδάζω πάρα πολύ με τη μουσική,το να βγαίνω έξω και να ακούω μουσική με γεμίζει πολύ,αλλά ο πατέρας μου αδυνατεί να καταλάβει ότι πλέον είμαι ενήλικη και μπορώ να γυρίζω ό,τι ώρα επιθυμώ(κάθε φορά έχουμε καβγά για το τι ώρα να έρθω πίσω και γιατι βγαίνω κάθε μέρα,τις προάλλες μου είπε οτι τέτοιες ώρες κυκλοφορούν-θου κύριε-πουτ@@ες).Αυτά.

---

Γεώργιος παρακαλώ :)

Ε λογικό να αισθάνεσαι εστί, με όλα αυτά. Νομίζω έπαιξε ρόλο και ότι έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο εκεί στο πατρικό και αναλύεις πολύ τις σκέψεις σου. Σε όλους μας συμβαίνει όσο καθόμαστε και "τα" σκεφτόμαστε ... Μας πιάνουν διάφορα.
Αφού σπουδάζεις δε χρειάζεται και να δουλεύεις, αρκεί να ασχοληθείς σοβαρά με τη σχολή σου.
Αν δε το είπε με χιούμορ (που μάλλον σοβαρά το έλεγε) λείπαμε πολύ για την συμπεριφορά του αυτή. Σίγουρα παίζει ρόλο στην ψυχολογία σου, ελπίζω να μη σε επιρρεαζει και να μενει μόνο σε άστοχα λεκτικά ατοπήματα.
Είσαι ενήλικη και ναι μπορείς να γυρνάς ότι ώρα θέλεις αλλά και να κάνεις ότι θέλεις,αλλά δεν αλλάζει ότι οι γονείς πάντα θα έχουν αγωνία και άγχος και φόβο όταν είναι έξω το μικρό τους κοριτσακι (μικρό για πάντα ακόμα και όταν γίνεις 60 :) ) αλλά μερικές φορές το εκφράζουν με λάθος τρόπο, απαράδεκτο στη συγκεκριμένη περίπτωση (εκτός αν ήταν η εξαίρεση πάνω σε αναβρασμό)

Υ.Γ. Οι πουτ@@@ βγαίνουν από τις 21.00 , καμιά φορά και πιο νωρίς , (για να κάνουμε και λίγο χιούμορ [emoji39]) άλλαξαν οι εποχές.
Πιστεύω άγχος είναι αλλά αν φτάσει σε σημείο να επηρεάζει τη ζωή σου , πας γιατρό.

Καλο θα ήταν να σε δει ένας ψυχολόγος. Θα σε βοηθησει πολυ

Σόρρυ Γιώργο,σου άλλαξα και φύλο παναθεμά με :P.Κι εγώ πιστεύω πως το ότι γύρισα στο πατρικό μου έχει πυροδοτήσει αυτά τα συναισθήματα.Δε λέω και πριν τα είχα,αλλά τώρα έχει παραγίνει το κακό που λέμε.Είναι άσχημο να βρίσκεσαι στον ανθό της ηλικίας σου και να νιώθεις σαν γριά που έχει όλο προβλήματα.Πάντα ανέλυα τις σκέψεις μου,άμα τσεκάρεις παλιότερα threads θα καταλάβεις περί τίνος πρόκειται.Ωστόσο από τότε που έφυγα από το πατρικό μου μπορώ να πω με επιφύλαξη οτι συνήλθα σε μεγάλο βαθμό.Τέλος πάντων,ναι πάντα στα λεκτικά ατοπήματα μένει,δεν έχει τολμήσει ποτέ να σηκώσει χέρι ή κάτι τέτοιο,αλλά ακόμα και τα λόγια και η γκρίνια πονάνε πολλές φορές σαν χτυπήματα(η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει).Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να πιάσω δουλειά παράλληλα με τη σχολή,θεωρώ οτι ένα έξτρα εισόδημα θα με έκανε να νιώθω και πιο χρήσιμη και θα με έκανε να νιώθω λιγότερο άσχημα(μιας και συντηρούμε αποκλειστικά από τους γονείς μου).Για να βάλω μια τελεία,ίσως όντως να είναι άγχος δε ξέρω,παλιότερα είχα γερά θέματα με αυτό,είχα πάει μέχρι και σε γιατρό.Θα δείξει..Απλά είναι ανυπόφορο ειδικά καλοκαιριάτικο.
ΥΓ δε βγαίνουν μόνο από τις 21.00,είναι κάθε μέρα όλη μέρα έξω και μας το παίζουν κυρίες :P

Νοσηρή Φαντασία είχα πάει παλιότερα

Αυτό με τους γονείς το τραβάω και εγώ, όλοι οι γονείς το κάνουν από ανησυχία. Οσο για την ψυχολογία το είχα και εγώ πολύ αυτό και πήγα σε ψυχολόγο και με βοήθησε πολύ σε κάποια πράγματα. Αν νιώθεις άνετα κάνε το βήμα και πήγαινε, θα σε βοηθήσει να βάλεις σε σειρά τις σκέψεις σου. Επίσης, οι συμβουλές που έδωσαν οι υπόλοιποι είναι πολύ καλές!

Και αυτό με το τεμπελα ανεύθυνη κτλ δε μπορώ να τα άκουω από τους "ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ" που κάναν τα πεντοχιλιαρα σαιτες. Βρες μου πες μπαμπά δουλειά κι εμένα σαν αυτές που είχατε τότε, (σημερινά λεφτά σα να παίρνεις 3000 για δουλειά απλή πχ πωλητής ) , μη συγκρίνουμε εποχές νταξ τουλάχιστον στο θέμα εργασία ευημερία ας μην το αναλύσουμε.
Μακάρι να κάνω κι εγώ κόρη και ας την πληρώνω μια ζωή :) (άσχετο)