Φοβια θανατου;

Καλημερα μας.. Ειπα να μοιραστώ μαζι σας τη μεγαλύτερη μου φοβια. Γενικά δεν έχω φόβο με αρρώστιες. Οτι ειναι να έρθει θα έρθει. Με τρομάζει όμως πολυ το γεγονός ότι εφτασα τα 30 χωρίς να το καταλάβω, περασαν τα χρονια σαν νερο.. Και οτι ειναι πιθανό να μου μένει αλλο τοσο μονο, χωρίς να εχω καταλάβει πως περασαν τοσα χρονια. Δεν ειμαι εξοικειωμένη με την ιδεα του θανατου και το γεγονός οτι μου μενουν αλλα 30 40 χρονια μου φέρνει πανικό και κατάθλιψη. Δε θα δεχτώ ποτε μεσα μου τον θάνατο σαν κατι φυσιολογικό που ειναι αναπόφευκτο..

Καλημέρα Ν.Φ,τουλάχιστον φαίνεσαι ένα άτομο από όσο έχω διαβάσει αυτά που γράφεις το οποίο έχει εκπαίδευσει τν ευατο του πάνω στις φοβίες και στο αγχος και κοντρολάρεις πολύ καλά τν ευατο σου, το ίδιο σίγουρα θα κάνεις και με αυτό,, αλίμονο πχ σε μένα που εχω αυτούς τους πόνους στο στήθος τώρα τελευταία και με φοβιζουν όλη την ώρα και ασχολούμαι με αυτο,,, και νιώθω ότι όλα είναι μαύρα....

καλημερα.
εμενα η αρρωστια με φοβιζει, αλλα οχι ο θανατος.
οχι γιατι ειμαι ατρομητη (καθε αλλο).
απλα οταν ερθει ο θανατος, εμεις δεν θα ειμαστε εκει...

Quote:

---

Originally Posted by Νοσηρή φαντασία

Καλημερα μας.. Ειπα να μοιραστώ μαζι σας τη μεγαλύτερη μου φοβια. Γενικά δεν έχω φόβο με αρρώστιες. Οτι ειναι να έρθει θα έρθει. Με τρομάζει όμως πολυ το γεγονός ότι εφτασα τα 30 χωρίς να το καταλάβω, περασαν τα χρονια σαν νερο.. Και οτι ειναι πιθανό να μου μένει αλλο τοσο μονο, χωρίς να εχω καταλάβει πως περασαν τοσα χρονια. Δεν ειμαι εξοικειωμένη με την ιδεα του θανατου και το γεγονός οτι μου μενουν αλλα 30 40 χρονια μου φέρνει πανικό και κατάθλιψη. Δε θα δεχτώ ποτε μεσα μου τον θάνατο σαν κατι φυσιολογικό που ειναι αναπόφευκτο..

---

30-40? Δεν θελω να σε αγχωσω αλλά ακόμα και η πεποίθηση αυτή, δεν είναι ρεαλιστική. Εγώ θα ήμουν πανευτυχής να ζούσα αλλά 30-40 (35 είμαι) το θέμα είναι ότι μπορεί να πεθάνουμε και αύριο.

Η αρρωστια αν οδηγεί στο θάνατο γιατί δε σε φοβίζει? Ή εννοείς μόνο τις μικρές αρρώστιες?

Τοχαμε ξανασυζητήσει νομίζω λίγο αυτό , όταν λέγαμε κάτι για θρησκεία.

Χωρίς πίστη δε ξέρω πως ένας άνθρωπος θα αντιμετωπίσει ενδεχόμενο θάνατο. Αν τελείωναν όλα εκεί θα ήταν μάταιο.

Είναι ωραίο θέμα καθότι πολλά πηγάζουν από το φόβο μας για το θάνατο.

Αρχικά θα έλεγα , πως το αντιλαμβάνεστε το τέλος? Ότι δηλαδή τι γίνεται?

Μπορείς να το δεις και αλλιώς!

Εγώ είμαι 65, και λογικά αν είμαι τυχερός, έχω άλλα 15 με 20 χρόνια μπροστά μου.

Και όμως τώρα, ο θάνατος όχι μόνο δεν με φοβίζει, αλλά η ιδέα του με κάνει να περνάω την μέρα μου όσο πιο δημιουργικά και ευχάριστα μπορώ!

Τώρα κοιμάμαι και ξυπνάω πιο ήρεμος από ποτέ, και θεωρώ κάθε μέρα θείο δώρο που πρέπει να το εκμεταλλευτώ σωστά.

Ευτυχώς είμαι ακόμη υγιής, οικονομικά ευκαταστατος, χωρίς υποχρεώσεις, και έτσι οργανώνω τα ταξίδια μου, προσφέρω εθελοντική εργασία στον δήμο μου, βοηθώ οποιο συνάνθρωπο μου μπορώ, και αισθάνομαι ευχαριστημένος.

Πρόσφατα αγόρασα και ένα τηλεσκόπιο που εγκατέστησα στην βεράντα μου, (είμαι ερασιτέχνης αστρονόμος από έφηβος), και η παρατήρηση του σύμπαντος με βοηθά να καταλάβω το ποσό μικροί είμαστε και πόσο ασήμαντα μπορεί να είναι αυτά που θεωρούμε βουνό τώρα!

Έτσι, δες το... αλλιώς, έχεις πολύ χρόνο μπροστά σου και προσπάθησε να είσαι χρήσιμη στον εαυτό σου, τους οικείους σου και στην κοινωνία.

Φιλικα

μπραβο κυριε κωστα να ειστε καλα να περνατε καλα και να βοηθατε οσο μπορειτε. εχουν μεινει τοσοι λιγοι ανθρωποι που το κανουν απο την καρδια τους αυτο. χαιρομαι που το ειπατε.

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Μπορείς να το δεις και αλλιώς!

Εγώ είμαι 65, και λογικά αν είμαι τυχερός, έχω άλλα 15 με 20 χρόνια μπροστά μου.

Και όμως τώρα, ο θάνατος όχι μόνο δεν με φοβίζει, αλλά η ιδέα του με κάνει να περνάω την μέρα μου όσο πιο δημιουργικά και ευχάριστα μπορώ!

Τώρα κοιμάμαι και ξυπνάω πιο ήρεμος από ποτέ, και θεωρώ κάθε μέρα θείο δώρο που πρέπει να το εκμεταλλευτώ σωστά.

Ευτυχώς είμαι ακόμη υγιής, οικονομικά ευκαταστατος, χωρίς υποχρεώσεις, και έτσι οργανώνω τα ταξίδια μου, προσφέρω εθελοντική εργασία στον δήμο μου, βοηθώ οποιο συνάνθρωπο μου μπορώ, και αισθάνομαι ευχαριστημένος.

Πρόσφατα αγόρασα και ένα τηλεσκόπιο που εγκατέστησα στην βεράντα μου, (είμαι ερασιτέχνης αστρονόμος από έφηβος), και η παρατήρηση του σύμπαντος με βοηθά να καταλάβω το ποσό μικροί είμαστε και πόσο ασήμαντα μπορεί να είναι αυτά που θεωρούμε βουνό τώρα!

Έτσι, δες το... αλλιώς, έχεις πολύ χρόνο μπροστά σου και προσπάθησε να είσαι χρήσιμη στον εαυτό σου, τους οικείους σου και στην κοινωνία.

Φιλικα

---

εγω πιστευω οτι το μαρτυριο ειναι αυτη η ζωη αλλα επειδη πρεπει να κανονισει το χρονοδιαγραμα της ζωης μας ο θεος δε μπορουμε να πεθανουμε και να γλιτωσουμε απ το ματριξ
χρειαζομαστε καθοδηγηση απο ενα ανωτερο ον και αυτο ισχυει και για το χριστο οταν ηρθε στη γη που ηταν απλα ο πιο μυημενος στο θεο

νομιζω σε καθε αλλαγη δεκαετιας μας μας πιανουν πολλες σκεψεις και ιδιως στα 30 μας ειναι λιγο περιεργα στο θεμα να προλαβουμε να κανουμε πραγματα που θα θελαμε να τα ειχαμε να μας γεμισουν ευτυχια. αλλα ο θανατος ειναι κατι φυσιολογικο. χρονια κανεις δεν γνωριζει. μπορει και αυριο να μην υπαρχουμε μπορει και σε 30 χρονια να μιλαμε ολοι παλι εδω. καλο ειναι να μην υποφερουμε αλλα και παλι κανεις δεν το ξερει αυτο. μακαρι ολος ο κοσμος να ζησει ευτυχισμενα χρονια οσα και να ειναι αυτα και να πεθανουν ολοι φυσιολογικα. βλεπω γειτονες ακομα και συγγενεις για παραδειγμα 87 χρονων πεθανε απο καρκινο δηλαδη κριμα πολυ. εζησε τα χρονια της αλλα ας πεθαινε απο γεραματα αυτο θελω να πω.

Quote:

---

Originally Posted by thlimenamatia

νομιζω σε καθε αλλαγη δεκαετιας μας μας πιανουν πολλες σκεψεις και ιδιως στα 30 μας ειναι λιγο περιεργα στο θεμα να προλαβουμε να κανουμε πραγματα που θα θελαμε να τα ειχαμε να μας γεμισουν ευτυχια. αλλα ο θανατος ειναι κατι φυσιολογικο. χρονια κανεις δεν γνωριζει. μπορει και αυριο να μην υπαρχουμε μπορει και σε 30 χρονια να μιλαμε ολοι παλι εδω. καλο ειναι να μην υποφερουμε αλλα και παλι κανεις δεν το ξερει αυτο. μακαρι ολος ο κοσμος να ζησει ευτυχισμενα χρονια οσα και να ειναι αυτα και να πεθανουν ολοι φυσιολογικα. βλεπω γειτονες ακομα και συγγενεις για παραδειγμα 87 χρονων πεθανε απο καρκινο δηλαδη κριμα πολυ. εζησε τα χρονια της αλλα ας πεθαινε απο γεραματα αυτο θελω να πω.

---

Θαυμάζω κάτι παππούδες γιαγιάδες μεγάλης ηλικίας που λένε κάτι σχετικά με το ότι θα πεθάνουν σα να λένε θα πάω στο σούπερ μάρκετ. Άφοβοι. Μακάρι όλοι σε αυτό το επίπεδο να φτάσουμε, και σε μεγάλη ηλικία.

Η γιαγιά μου όταν ζούσε 90+ είχε χάσει τη μασέλα της , και λέει στη μάνα μου, ε τώρα τι να πάρουμε καινούργια μασέλα , σιγά πόσο θα ζήσω ακόμα :ο

Φυσικά πήραμε. Το θεωρούσε ότι , ε να σε λίγο , την κάνω εγώ ...

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

Θαυμάζω κάτι παππούδες γιαγιάδες μεγάλης ηλικίας που λένε κάτι σχετικά με το ότι θα πεθάνουν σα να λένε θα πάω στο σούπερ μάρκετ. Άφοβοι. Μακάρι όλοι σε αυτό το επίπεδο να φτάσουμε, και σε μεγάλη ηλικία.

Η γιαγιά μου όταν ζούσε 90+ είχε χάσει τη μασέλα της , και λέει στη μάνα μου, ε τώρα τι να πάρουμε καινούργια μασέλα , σιγά πόσο θα ζήσω ακόμα :ο

Φυσικά πήραμε. Το θεωρούσε ότι , ε να σε λίγο , την κάνω εγώ ...

---

Κι εγώ που είμαι 18 το λέω αυτό σιγά.. σήμερα είμαστε αύριο δεν είμαστε μια ιδέα είναι όλα

Ρε παιδια , εχετε τρελλαθει? φοβος θανατου στα 30 ? και που ξερετε τι ακολουθει μετα τον θανατο, κατι καλυτερο ,η κατι χειροτερο ? εγω ειμαι 57 , και σκασιλα μου για τον θανατο ...........εμενα μου φαινεται αδιαφορος ο θανατος , κατι τοσο παγκοσμιο , δεν μπορει ναναι κακο .....και δεν ειμαι απ τους θαραλλεους .....ακτος αν αρρωστησω σοβαρα , και καθηλωθω σε μια καρεκλα , εκειβ θα σκεφτω την αυτοκτονια , αλλα και παλι .....

Και μένα δε με τρομάζει ο θάνατος αλλά η αρρώστια και ότι αυτή φέρνει. Ο θάνατος είναι φυσιολογική κατάληξη της ζωής ευχη να κάνουμε όλοι να έχουμε θάνατο από βαθιά γεράματα

πηγαινω στην δουλεια μου καθε μερα με το αυτοκινητο και αυριο κιολας ερχεται ενα αλλο αυτοκινητο και με χτυπησει θανασιμα και πεθανω. τι να πω και τι να πουμε ολοι απλα συνεβη τοσα χρονια μου εδωσε ο θεος τοσα ειναι. δεν μπορω να κανω τιποτα να το αλλαξω και κανεις. ολοι θα πεθανουμε ας παρακαλαμε να μην υποφερουμε οσο το δυνατον. επισης μπορει και σε λιγες ωρες να πεθανω με τοσους μηνες ψυχικο πονο και κλαμα και χωρις να χαρω ξανα ουτε καν να χαμογελασω και καθρ μερα χειροτερα ποιος ξερει ποσα να αντεξει και η καρδια αλλα κανεις δεν το ξερει. οπως υπαρχει η γεννα υπαρχει και ο θανατος. φυσιολογικο για το ανθρωπινο σωμα ανατομικα.

Quote:

---

Originally Posted by Giannisk91

Καλημέρα Ν.Φ,τουλάχιστον φαίνεσαι ένα άτομο από όσο έχω διαβάσει αυτά που γράφεις το οποίο έχει εκπαίδευσει τν ευατο του πάνω στις φοβίες και στο αγχος και κοντρολάρεις πολύ καλά τν ευατο σου, το ίδιο σίγουρα θα κάνεις και με αυτό,, αλίμονο πχ σε μένα που εχω αυτούς τους πόνους στο στήθος τώρα τελευταία και με φοβιζουν όλη την ώρα και ασχολούμαι με αυτο,,, και νιώθω ότι όλα είναι μαύρα....

---

Γενικά δεν έχω κάποια τρελή φοβία και αυτές που έχω είναι σε νορμάλ πλαίσια,πόνους στο στήθος έχω και εγώ,ποτέ δε πήγε το μυαλό μου στο κακό..Γενικά δε φοβάμαι με το παραμικρό.Το μόνο που με φοβίζει είναι ο θάνατος.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλημερα.
εμενα η αρρωστια με φοβιζει, αλλα οχι ο θανατος.
οχι γιατι ειμαι ατρομητη (καθε αλλο).
απλα οταν ερθει ο θανατος, εμεις δεν θα ειμαστε εκει...

---

Για κάποιον περίεργο λόγο δε φοβάμαι την αρρώστια..Θεωρώ ότι ό,τι και αν ερθει στη ζωή μου έχω δύναμη να το αντιμετωπίσω...Εδώ μου έβγαλαν οροθετική χωρίς να είμαι,και αντέδρασα φουλ ψύχραιμα,το πρώτο πράγμα που έκανα να φανταστείς είναι να πάρω τον δικό μου χωρίς υστερίες,απλά για να τον ενημερώσω να πάει να εξεταστεί.Ο γιατρός μέγιστο βλήμα,είχα μια απλή μονοπυρήνωση.

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

30-40? Δεν θελω να σε αγχωσω αλλά ακόμα και η πεποίθηση αυτή, δεν είναι ρεαλιστική. Εγώ θα ήμουν πανευτυχής να ζούσα αλλά 30-40 (35 είμαι) το θέμα είναι ότι μπορεί να πεθάνουμε και αύριο.

Η αρρωστια αν οδηγεί στο θάνατο γιατί δε σε φοβίζει? Ή εννοείς μόνο τις μικρές αρρώστιες?

Τοχαμε ξανασυζητήσει νομίζω λίγο αυτό , όταν λέγαμε κάτι για θρησκεία.

Χωρίς πίστη δε ξέρω πως ένας άνθρωπος θα αντιμετωπίσει ενδεχόμενο θάνατο. Αν τελείωναν όλα εκεί θα ήταν μάταιο.

Είναι ωραίο θέμα καθότι πολλά πηγάζουν από το φόβο μας για το θάνατο.

Αρχικά θα έλεγα , πως το αντιλαμβάνεστε το τέλος? Ότι δηλαδή τι γίνεται?

---

Έβαλα χονδρικά κάποια χρόνια,αν είναι περισσότερα ή λιγότερα αυτό δεν το γνωρίζω...Με φοβίζει ο θάνατος γιατί δε πιστεύω ότι μετά υπάρχει συνέχεια οπότε θεωρώ ότι απλά μετά δεν θα υπάρχω...

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Μπορείς να το δεις και αλλιώς!

Εγώ είμαι 65, και λογικά αν είμαι τυχερός, έχω άλλα 15 με 20 χρόνια μπροστά μου.

Και όμως τώρα, ο θάνατος όχι μόνο δεν με φοβίζει, αλλά η ιδέα του με κάνει να περνάω την μέρα μου όσο πιο δημιουργικά και ευχάριστα μπορώ!

Τώρα κοιμάμαι και ξυπνάω πιο ήρεμος από ποτέ, και θεωρώ κάθε μέρα θείο δώρο που πρέπει να το εκμεταλλευτώ σωστά.

Ευτυχώς είμαι ακόμη υγιής, οικονομικά ευκαταστατος, χωρίς υποχρεώσεις, και έτσι οργανώνω τα ταξίδια μου, προσφέρω εθελοντική εργασία στον δήμο μου, βοηθώ οποιο συνάνθρωπο μου μπορώ, και αισθάνομαι ευχαριστημένος.

Πρόσφατα αγόρασα και ένα τηλεσκόπιο που εγκατέστησα στην βεράντα μου, (είμαι ερασιτέχνης αστρονόμος από έφηβος), και η παρατήρηση του σύμπαντος με βοηθά να καταλάβω το ποσό μικροί είμαστε και πόσο ασήμαντα μπορεί να είναι αυτά που θεωρούμε βουνό τώρα!

Έτσι, δες το... αλλιώς, έχεις πολύ χρόνο μπροστά σου και προσπάθησε να είσαι χρήσιμη στον εαυτό σου, τους οικείους σου και στην κοινωνία.

Φιλικα

---

Θαυμάζω ανθρώπους σαν εσένα που δεν τους απασχολεί ο θάνατος.Εγώ είναι το μόνο που φοβάμαι.Με πιάνει μαυρίλα όταν ξέρω ότι ξαφνικά μια μέρα απλά δεν θα υπάρχω...Μου δημιουργεί κατάθλιψη.

Quote:

---

Originally Posted by thlimenamatia

νομιζω σε καθε αλλαγη δεκαετιας μας μας πιανουν πολλες σκεψεις και ιδιως στα 30 μας ειναι λιγο περιεργα στο θεμα να προλαβουμε να κανουμε πραγματα που θα θελαμε να τα ειχαμε να μας γεμισουν ευτυχια. αλλα ο θανατος ειναι κατι φυσιολογικο. χρονια κανεις δεν γνωριζει. μπορει και αυριο να μην υπαρχουμε μπορει και σε 30 χρονια να μιλαμε ολοι παλι εδω. καλο ειναι να μην υποφερουμε αλλα και παλι κανεις δεν το ξερει αυτο. μακαρι ολος ο κοσμος να ζησει ευτυχισμενα χρονια οσα και να ειναι αυτα και να πεθανουν ολοι φυσιολογικα. βλεπω γειτονες ακομα και συγγενεις για παραδειγμα 87 χρονων πεθανε απο καρκινο δηλαδη κριμα πολυ. εζησε τα χρονια της αλλα ας πεθαινε απο γεραματα αυτο θελω να πω.

---

Σίγουρα παίζει ρόλο το ότι αλλάζω δεκαετία...Εγώ και 90 να φτάσω,και 100 πάλι δεν θα είμαι εντάξει με τη ιδέα του θανάτου,τα βλέπω πολύ μαύρα τα πράγματα

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Ρε παιδια , εχετε τρελλαθει? φοβος θανατου στα 30 ? και που ξερετε τι ακολουθει μετα τον θανατο, κατι καλυτερο ,η κατι χειροτερο ? εγω ειμαι 57 , και σκασιλα μου για τον θανατο ...........εμενα μου φαινεται αδιαφορος ο θανατος , κατι τοσο παγκοσμιο , δεν μπορει ναναι κακο .....και δεν ειμαι απ τους θαραλλεους .....ακτος αν αρρωστησω σοβαρα , και καθηλωθω σε μια καρεκλα , εκειβ θα σκεφτω την αυτοκτονια , αλλα και παλι .....

---

Εγώ θεωρώ ότι μετά τον θάνατο δεν υπάρχει συνέχεια οπότε "φρικάρω" στην ιδέα ότι κάποια στιγμή απλά δεν θα υπάρχω...Να σαι καλα,και σου εύχομαι να φτάσεις τα 100

Quote:

---

Originally Posted by glamshine4ever

Και μένα δε με τρομάζει ο θάνατος αλλά η αρρώστια και ότι αυτή φέρνει. Ο θάνατος είναι φυσιολογική κατάληξη της ζωής ευχη να κάνουμε όλοι να έχουμε θάνατο από βαθιά γεράματα

---

Quote:

---

Originally Posted by thlimenamatia

πηγαινω στην δουλεια μου καθε μερα με το αυτοκινητο και αυριο κιολας ερχεται ενα αλλο αυτοκινητο και με χτυπησει θανασιμα και πεθανω. τι να πω και τι να πουμε ολοι απλα συνεβη τοσα χρονια μου εδωσε ο θεος τοσα ειναι. δεν μπορω να κανω τιποτα να το αλλαξω και κανεις. ολοι θα πεθανουμε ας παρακαλαμε να μην υποφερουμε οσο το δυνατον. επισης μπορει και σε λιγες ωρες να πεθανω με τοσους μηνες ψυχικο πονο και κλαμα και χωρις να χαρω ξανα ουτε καν να χαμογελασω και καθρ μερα χειροτερα ποιος ξερει ποσα να αντεξει και η καρδια αλλα κανεις δεν το ξερει. οπως υπαρχει η γεννα υπαρχει και ο θανατος. φυσιολογικο για το ανθρωπινο σωμα ανατομικα.

---

Ξέρω ότι είναι μια φυσική εξέλιξη απλά εγώ δεν είμαι καθόλου κομπλέ με αυτό...Δεν ξέρω αν είναι φοβία ακριβώς.....Με πιάνει κατάθλιψη.Ξέρω ότι μπορεί σε τόσα χρόνια με αυτά που έχω ήδη ζήσει να μην υπάρχω και μαυρίζουν όλα μέσα μου...Επίσης το γεγονός ότι δεν πιστεύω στην μετέπειτα ζωή,μου το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.

Quote:

---

Originally Posted by Νοσηρή φαντασία

Γενικά δεν έχω κάποια τρελή φοβία και αυτές που έχω είναι σε νορμάλ πλαίσια,πόνους στο στήθος έχω και εγώ,ποτέ δε πήγε το μυαλό μου στο κακό..Γενικά δε φοβάμαι με το παραμικρό.Το μόνο που με φοβίζει είναι ο θάνατος.



Για κάποιον περίεργο λόγο δε φοβάμαι την αρρώστια..Θεωρώ ότι ό,τι και αν ερθει στη ζωή μου έχω δύναμη να το αντιμετωπίσω...Εδώ μου έβγαλαν οροθετική χωρίς να είμαι,και αντέδρασα φουλ ψύχραιμα,το πρώτο πράγμα που έκανα να φανταστείς είναι να πάρω τον δικό μου χωρίς υστερίες,απλά για να τον ενημερώσω να πάει να εξεταστεί.Ο γιατρός μέγιστο βλήμα,είχα μια απλή μονοπυρήνωση.



Έβαλα χονδρικά κάποια χρόνια,αν είναι περισσότερα ή λιγότερα αυτό δεν το γνωρίζω...Με φοβίζει ο θάνατος γιατί δε πιστεύω ότι μετά υπάρχει συνέχεια οπότε θεωρώ ότι απλά μετά δεν θα υπάρχω...




Θαυμάζω ανθρώπους σαν εσένα που δεν τους απασχολεί ο θάνατος.Εγώ είναι το μόνο που φοβάμαι.Με πιάνει μαυρίλα όταν ξέρω ότι ξαφνικά μια μέρα απλά δεν θα υπάρχω...Μου δημιουργεί κατάθλιψη.



Σίγουρα παίζει ρόλο το ότι αλλάζω δεκαετία...Εγώ και 90 να φτάσω,και 100 πάλι δεν θα είμαι εντάξει με τη ιδέα του θανάτου,τα βλέπω πολύ μαύρα τα πράγματα



Εγώ θεωρώ ότι μετά τον θάνατο δεν υπάρχει συνέχεια οπότε "φρικάρω" στην ιδέα ότι κάποια στιγμή απλά δεν θα υπάρχω...Να σαι καλα,και σου εύχομαι να φτάσεις τα 100






Ξέρω ότι είναι μια φυσική εξέλιξη απλά εγώ δεν είμαι καθόλου κομπλέ με αυτό...Δεν ξέρω αν είναι φοβία ακριβώς.....Με πιάνει κατάθλιψη.Ξέρω ότι μπορεί σε τόσα χρόνια με αυτά που έχω ήδη ζήσει να μην υπάρχω και μαυρίζουν όλα μέσα μου...Επίσης το γεγονός ότι δεν πιστεύω στην μετέπειτα ζωή,μου το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.

---

Γιατί δεν πιστεύεις ? Απλά έτσι ή το έψαξες και κατέληξες?