Printable View
Σε τι δοσολογια παίρνετε αντιψυχωσικα για ιδψ και να σας εχουν βοηθήσει;
Παίρνω εδώ και 1 μηνα risperdal του 1 mg αλλά δεν βλέπω καμία βελτίωση στις εμμονές και τις ιδεοληψίες μου.
Παίρνω επίσης και μισό dumyrox. Είναι δόσεις αυτές ικανές να ανακουφίσουν ΚΑΠΩΣ, το τονίζω το κάπως δεν περιμένω θαύματα, βαριάς μορφής ιδψ που φτάνει σε ψύχωση;
Νεφέλη για ιψδ θέλει υψηλές δόσεις αντικαταθλιπτικών και υπομονή, γιατί θέλει 3 μήνες σίγουρα για να σε πιάσει για τα καλά το φάρμακο.εχοντας πάρει για ιψδ lasose,seroxat, Zoloft, wellbutrin,brintelix,το μόνο που με βοήθησε ήταν το seroxat σε δόση 40 mgQuote:
Originally Posted by Nefeli28
Βρε καλο μου κοριτσι, καταλαβαίνεις και μόνη σου οτι ειναι εμμονή πλέον.. Δούλεψε λίγο με τον εαυτό σου. Τα φάρμακα απο μονα τους δε βοηθούν οταν το μυαλο σου ειναι κλειστό.. Πήγες στο τσεκποιντ και ελεγες οτι κόλλησες κάτι απο εκει λες και είναι πρεζακια και υπήρχε περίπτωση να σου βάλουν χρησιμοποιημενη βελονα. Φοβάσαι μην κολλήσεις ακομα και απο το φιλί. Και τι θα γίνει δλδ; θα ζεις μια ζωή αποστειρωμενη; δεν γίνεται να μη ξαναφιλησεις ανθρωπο εισαι νέα κοπελα.. Ουτε γίνεται να φοβάσαι ακομα και ενα αθωο φιλι. Ζήσε τη ζωή σου, είναι μικρή. Μη τη μικραίνεις μόνη σου και αλλο. Χάνεις πολυτιμο όμορφο καιρο με σκέψεις που είναι αδύνατο να ειναι αληθινές και ειναι κριμα.
Προσπαθώ πολύ να δουλέψω με τον εαυτό μου. Για την ακρίβεια νιώθω πως είμαι στο κελί μιας φυλακής και το κλειδί το έχω μόνο εγώ. Κανεις δεν μπορεί ατην ουσία να κανει κάτι και να βοηθήσει. Μόνο εγώ. Παλεύω με τις ασκήσεις του ψυχολόγου, με τα φάρμακα του ψυχιάτρου και με πράγματα που προσπαθώ να πείσω το μυαλό μου για να νιώσω καλύτερα.
Πάνε τόσοι μήνες και είμαι ακόμα σε αυτό. Η κούραση είναι απερίγραπτη. Η απογοήτευση το ίδιο.
Κάποιες φορές όπως είπες το καταλαβαίνω πτι είναι εμμονή. Κάποιες άλλες νιώθω πια τη βεβαιότητα της αρρώστιας.
Μάλλον κάνω κακό στον εαυτό μου. Μάλλον αναπαράγω καταστάσεις κακοποιητικες με τις οποίες μεγάλωσα σε όλη μου τη ζωή.
Δεν ξέρω από που να βγω.
Δεν αξίζει σε κανέναν αυτός ο γολγοθάς. Είναι πολύ βαρύ και έχω εξαντληθεί.
Η ζωή περνάει όπως λες κι εγώ ζω με την πεποίθηση της αρρώστιας. Δεν είναι ζωή αυτό.
Υπάρχουν ακόμα στιγμές που σκέφτομαι να την τελειώσω.
Το μόνο που με έχει μέχρι στιγμής κρατήσει από αυτό είναι τα παιδιά μου.
Αν δεν τα είχα, θα είχα βάλει τέλος.
Σκέφτεσαι να αυτοκτονήσεις για μια κατάσταση η οποία είναι καθαρά στο μυαλό σου;Κάθε φορά που νιώθεις βέβαιη ότι το έχεις να σκέφτεσαι ότι βγήκες αρνητική και όλα είναι στο μυαλό σου.Καταλαβαίνω την ταλαιπωρία σου,γιατί εφόσον το πιστεύεις σε τέτοιο βαθμό,το βιώνεις κανονικά.Μην τιμωρείς τον εαυτό σου.Δεν έχεις κάτι.Είναι όλα στο μυαλό σου.Πάρε τα παιδιά σου μια αγκαλιά και ξέχνα κάθε αρνητική σκέψη.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Υποφέρω απο τη φοβία του ειτζ από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Από τότε που ήμουν μικρή τη δεκαετία του 80 και πρωτοακουσαμε γι αυτό.
Τα χειρότερα όμως με έχουν πιάσει κυρίως εδώ και μια δεκαετία όπου έφτασα στο σημειο να νιώθω πως από καπου με τρυπάει μια βελόνα, στο δρόμο πχ οπουδήποτε και έχω μολυνθεί από τον ιο.
Το αποκορύφωμα ήρθε με το τσεκποιντ που οντως με τρύπησε μια πραγματική βελόνα για να γίνει η εξέταση.
Και αυτό είναι γεγονός, δεν είναι όπως οι βελόνες της φαντασίας μου.
Και υπάρχει μια φωνή μέσα στο κεφάλι μου που λέει: «τι ήθελες και πηγες εκει; Εκει εξετάζονται για ειτζ, τι δουλειά είχες να πας εκει; Και δεν πήγαινες σε κανα νοσοκομείο η κανα διαγνωστικό όπως είχες πάει πριν;
Τώρα μπορεί οντως να κόλλησες είτζ εκει μέσα»
Αυτή η φωνή δεν φεύγει με τίποτα. Είναι ο τρόμος μου. Δεν μπορώ να ζήσω έτσι....
Να πατήσει mute στη φωνή ετσι κ αλλιως βλακειες σου λέει. Καλα εκανες και εξεταστηκες. Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. Και να κολλουσες καποια στιγμή τι έγινε; επίσης πως έκανες παιδια αν φοβάσαι τόσο τα σμν; αυτό προϋποθέτει ότι δε πήρες προφυλάξειςQuote:
Originally Posted by Nefeli28
Δεν ήμουν πάντα έτσι χάλια. Πιο νέα, πριν αυτή τη δεκαετία που έχω φάει τις φρικες, ήμουν καλύτερα. Δεν τα σκεφτόμουν όλα αυτά τόσο εντονα.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Τώρα τι κάνω....
Ειπαμε τι κάνεις. Καταλαβαίνεις οτι ολα είναι στο κεφάλι σου. Ξέρω οτι δεν σου ειναι ευκολο επειδή εισαι πεπεισμένη ότι εχεις όμως οι εξετάσεις σου δείχνουν το αναποδο.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Εντωμεταξύ τι εννοείς οταν λες οτι ένιωθες οτι σε τρυπουσαν βελόνες που; αλλα σου ξαναλέω. Και να κολλήσεις κάποια στιγμή και τι εγινε; ειναι το τελος του κοσμου;
Όταν πχ ήμουν στο δρόμο, στις συγκοινωνίες νόμιζα ότι κάποιος με τρυπούσε με μια βελόνα.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Ένιωθα τσιμπήματα.
Αργότερα αυτό μεταφέρθηκε και μέσα στο σπίτι. Υπήρχαν κι εκει βελόνες που κάπως είχαν έρθει απέξω και με τρυπούσαν.
Έκανα μπάνιο κυριολεκτικά με οινόπνευμα. Έχω χαλάσει περιουσίες στο οινόπνευμα.
Έχω πετάξει ρούχα και παπούτσια και κινητό ακόμα μολυσμένα από κάποια βελόνα...
Το aids δεν ειναι το τελος του κοσμου. Είναι μια ασθενεια οπως ολες οι αλλες. Η ηπατίτιδα ειναι καλύτερη; γιατί σου εχει κάτσει το aids και όχι καποια ηπατίτιδα;Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Γιατί έχει μεγαλύτερο κοινωνικό στίγμα. Γιατί είναι μεταδοτικό. Γιατί όλοι σε κοιτάζουν σαν λεπρό. Αν υπήρχε Σπιναλόγκα εκει θα τους πήγαιναν.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Και στην ηπατίτιδα το ίδιο ισχύει και ειμαι πιο συχνήQuote:
Originally Posted by Nefeli28
Δεν ξέρω από μικρή αυτό μου φαινόταν χειρότερο... από 10 ετών που το άκουσα πρώτη φορά θυμάμαι έπαθα σοκ....Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία