πένθος για τον σύντροφό

Πριν 6 μήνες έχασα τον σύντροφό μου . είχα θέματα υγείας χρόνια . αλλα έφυγε μετά εγκεφαλικό . τον βρήκα εγώ. τα 8 χρόνια που ήμασταν μαζί ένιωθα την ανάγκη να αφοσιωθώ στην υγεία του. Πριν φύγει από τη ζωή είχα επαφή με τους γιατρούς του και προσπαθούσαν να με κάνουν να νιώσω καλύτερα . ήξερα ότι θα φύγει το είχα προαίσθημα από το βράδυ που έπαθε το εγκεφαλικό . από τότε όλα άλλαξαν . όλη οικογένεια του με απομάκρυνε και στην αρχή δεν ήθελα να μένω μόνη μου όσο νυχτώνε. Σαν να φοβόμουν .. από τότε ξυπναω κάθε πρωί στις 6 . Έχω φυσικά δική μου παρακολούθηση από ψυχολόγο αλλά νιώθω ότι όλα πλέον μπορούν να αντιμετωπιστούν .. Κάθε μέρα αντιμετωπίσω τις δυσκολίες με πολύ θάρρος και αισιοδοξία σαν ν ειμαι άλλος άνθρωπος . .. τα αφήνω αυτά εδώ σαν σκέψεις αισιόδοξες και για να δώσω δύναμη σε όσους μπορεί να βιώνουν κάτι παρόμοιο .. Είναι πολύ δύσκολο το πρώτο διάστημα .. λες ότι δε περνάει ο χρόνος . Καλό βράδυ σε όλους ...

Πολύ ενθαρρυντικά τα λόγια σου! Βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση και νιώθω ότι η κάθε ημέρα είναι σαν αιώνας. Περιμένω πότε θα έρθει το βράδυ για να κοιμηθώ και να "ξεχάσω"... Νομίζω ότι δεν θα αλλάξει ποτέ αυτή η κατάσταση.
Σ' ευχαριστώ για το μοίρασμα της επώδυνης εμπειρίας σου, και εύχομαι να βοηθήσει κι άλλους που θα την διαβάσουν.

καταλαβαίνω ακριβώς πως νιώθετε . και εγώ έτσι ήμουν στην αρχή . ήθελα απλά να περάσει ο χρόνος. θα σας βοηθούσε πολύ η υποστήριξη από έναν ειδικό . Εκτός από τα στάδια του πένθους που περνάει κάποιος ανάλογα βέβαια με την προσωπικότητα του έχουν κι άλλοι παράγοντες σημασία . Η ηλικία σας, η προσωπικοτητα σας ,η διάρκεια της σχέσης κλπ. αν μπορώ να βοηθήσω περισσότερο με χαρά θα το κάνω .

Επειδή αντιμετωπίζω θέματα με την κατάθλιψη εδώ και κάποια χρόνια έχω ήδη υποστήριξη από ειδικό. Απλά, τώρα με τον ξαφνικό θάνατο τα πράγματα έγιναν χειρότερα... Διαβάζοντας όμως το θέμα σας σήμερα πήρα μια ανάσα αισιοδοξίας και σας ευχαριστώ!
Θέλω μόνο να ρωτήσω αν ο θάνατος του αγαπημένου σας δημιούργησε ενοχές και πώς τις αντιμετωπίσατε.
Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον σας!

Ο σύντροφος μου είχε μεσογειακή αναιμία οπότε η υγεία του ήταν άμεσα επιβεβαρυμενη . απλά είχα κάποιες ενοχές στην αρχή ότι έπρεπε να τον πάω στο νοσοκομείο από την αρχή που ένιωσε λίγη δύσπνοια παρόλη την άρνηση του να πάμε . Αυτό . Κατά τα άλλα ήμουν δίπλα του συνέχεια και δε μπορώ να πω ότι δεν έκανα κάτι . Ίσως να ήμουν και περισσότερο απ όσο άντεχε.

Σ' ευχαριστώ για την απάντηση!

Καλησπέρα σας, η μητέρα μου όταν χάσαμε τον πατέρα μου από ανευρισμα ήταν σε μια κατάσταση που δεν ήξερε τι της γινόταν. Είναι πολύ λογικά τα συναισθήματα σας. Δυστυχώς αυτή η απώλεια δεν περνάει ομως αυτό που μπορώ να σας πω με σιγουριά είναι οτι με τον καιρό ξεθωριάζει και οταν σκεφτεστε τον ανθρωπο σας σας έρχετε ενα χαμόγελπ και μια ζέστη στην καρδιά. Η μαμά μου το έριχνε στην μαγειρική και ασχολιόταν με το σπίτι και έπερνε κουράγιο απο το παιδί της. μπορείτε να κάνετε την αγαπημένη σας ασχολία ή και καινουργια αν θέλετε ώστε να διοργανωσετε ξανα σιγά σιγά τη ζωή σας. Σας ευχομαι απο καρδιας να γινεστε σιγα σιγα όλο και καλύτερα! ο θεός μαζι σας!

Είναι παρηγορητικά τα λόγια σας. Γιατί εγώ νομίζω ότι δεν θα συνέλθω ποτέ από αυτή την απώλεια...
Σας ευχαριστώ!

Θα δείτε ότι με τον καιρό θα δεχτείτε την απώλεια και θα μπορείτε να κάνετε με χαρά αυτά που σας κάνουν χαρούμενη! Να σκεφτεστε ποσα όμορφα πραγματα ζήσατε με τον σύντροφο σας και οτι ένα κομματι του ζει για πάντα μαζί σας! Σας ευχομαι απο καρδιάς να χαμογελάτε έστω και για ένα λεπτό μεσα στην ημέρα και με τον καιρό να μεγαλώνει αυτό το λεπτό!