ΠΑΡΑΝΟΙΑ .ΤΡΕΛΑ . ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΣΚΕΤΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ.

Καλησπερα σας . Ειχα σχεση με ενα παιδι ,χωρισαμε προσφατα.Ειμασταν ολη μερα μαζι και απο τις πρωτες κιολας ημερες , αρχισαμε να μενουμε μαζι .Αυτος μου το προτεινε.Μετα την πρωτη εβδομαδα ειχε αρχισει και φεροταν επιθετικα απλωνε χερι. Χωρις εννοειται να φταιω καπου .Νευριαζε για δικους του λογους και εκανε αυτο το πραγμα.Και το δικαιολογουσε κιολας..Στις αρχες φαινοντουσαν ολα καλα και λιγο πιο νορμαλ αλλα ειχε αρχισει και εδειχνε και σημαδια ζηλιας. Απο τις πρωτες ημερες εψαχνε το κινητο μου κρυφα,τα παντα. Μου τα ειπε ολα λιγο πριν χωρισουμε.Ποτε δεν μιλησα με κανεναν οσο ειχαμε σχεση ουτε βγηκα ουτε τιποτα.Τον εβλεπα σοβαρα.Μετακομισαμε σε αλλο σπιτι αργοτερα.Εκει μετα απο καποιο διαστημα αρχισαν να γινονται σιγα σιγα τα πραγματα ολο και πιο περιεργα.Η ζηλεια του μεγαλωσε σε υπερβολικο βαθμο , ανεξηγητο.Οποτε ασχολιομουν με το κινητο οτι και να εκανα νομιζε οτι μιλαγα με αλλον αντρα.Του τα εδειχνα παντα ολα και αφου εβλεπε οτι δεν συνεβαινε τιποτα μετα απο λιγο εκανε παλι τα ιδια.Ολη την ημερα γινοταν αυτο.Και να σημειωσω οτι ειμασταν ολη μερα μαζι απτο πρωι ως το βραδυ.Δικαιωμα για να τα κανει αυτα δεν εδεινα καθολου.Ουτε κοιταζα αλλους.Μεναμε μαζι κ κοιμομασταν μαζι.Εφευγε καποιες μερες για καποιες ωρες απτο σπιτι και ημουνα μονη μ και οταν ερχοταν μου εκανε σκηνες οτι εφερνα αλλους στο σπιτι μας..Στα καλα καθουμενα.ΑΝ εβλεπε το κρεβατι αστρωτο ελεγε κατι εκανες με αλλον..Και μπορει κατι να του φαινοταν περιεργο ενω δεν ειναι και τα συνδεεε ολα με αλλους αντρες..Καποια στιγμη τον εψαχνα να ψαχνει στα σκουπιδια μηπως βρει τιποτα περιεργο παλι..Φρικαρα οταν το ειδα αυτο..Η κατασταση χειροτερεψε ειχε σηκωσει χερι και αλλες φορες μετα απο καποιο διαστημα ψιλοηρεμισε αλλα η ζηλια υπηρχε ολη την ωρα μαζι με εντονη καχυποψια για οτι κανω..Μου μιλαγε ασχημα πολλες φορες τον στηριξα σε οτι προβλημα ειχε οσο ειμασταν μαζι μαζευα καθε μερα το σπιτι του μαγειρευα και τον προσεχα.Και του εδειχνα και καθε μερα ποσο τον αγαπαω, σε αντιθεση με αυτον.Τον ειχα προειδοπιεισει να σταματησει γιατι με τρελενει μαυτα που κανει.Ηρθε η στιγμη που του ειπα χωριζουμε .Για να μην φευγω επερνε το μαχαιρι απτην κουζινα και εκανε πως πηγενε να βλαψει τον εαυτο του.Αλλες φορες οτι θα επεφτε και καλα απτο μπαλκονι αν δεν ειμασταν μαζι και αλλα τετοια.Ποτε δεν εκανε κακο στον εαυτο του.Αλλα ετσι με κραταγε.Φοβομουν γιατι νοιαζομουν και εμενα.Η ζηλια χειροτερεψε .Εκανε και χρηση ουσιων και αρχισε να τρελενεται πιο πολυ.Με ξυπνησε μια μερα κ μου λεει σηκω φυγε μιλας με αλλους.Αφου μου κραταγε τα χερια για να μου κανει ψυχολογικο πολεμο μεχρι να φυγω.Οσο ειμασταν μαζι εκλεγε με λυγμους οταν πηγαινα να φυγω και δεν μαφηνε ποτε αλλα οταν το χωρισα οριστικα δεν ασχοληθηκε καν.Μου εστελνε κατι χαζα μηνηματα και καλα τι κνις σαννα μην συμβενει τιποτα..Και οταν εβλεπε οτι δεν απανταω ελεγε παλι για γκομενους και οτι του εχω κνει μλκια..ΠΟτε δεν ειδε τιποτα ποτε δεν μιλησα με αλλον .ποτε δεν του εκανα τπτ κακο παρα μονο ειμουν εκει για αυτον σε ολα τον στηριξα και δεν τον αφησα λεπτο και μου φερθηκε με τον χειροτερο τροπο.η ΖΗΛΕΙΑ σε τετοιο βαθμο και να το πιστευει Απτην στιγμη που δεν ειχε συμβει ποτε τπτ πως εξειγειται.?Για πιο λογο εμενε αυτος ο ανθρωπος μαζι μου? Τον χωρισα καμια 40αρια φορες κ τρελενοταν και τωρα ξαφνικα εξαφανιστηκε.7 μηνες ολημερα μαζι.Ακουω τις γνωμες σασ...ευχαριστω πολυ

αλλος κανει τις τρελες και αλλος προβληματιζεται... οταν το μυαλο στροφαρει πολυ γρηγορα με λαθος τροπο γινεται εξωπραγματικο

Ένα παιδί. Ετών; 19 ; δεν σου έχει μείνει αίσθημα φόβου; είναι προφανές ότι έβλεπε παντού κέρατο. Δικό σου λάθος δεν είναι. Ευτυχώς που αποχώρησες. Εσύ μεγάλωσες σε ήρεμο περιβάλλον ή με έντονη αντιπαράθεση;;

Ειμαι 26 χρονων και αυτος ειναι στα 25.Τετοια περιπτωση δεν μου εχει ξανατυχει..Ηταν τρομαχτικο.Ειδικα οι εναλλαγες στην συμπεριφορα του.Παραδεχοταν οτι εφταιγε και οτι οντως ξερει οτι δεν κανω κατι με αλλους ενω εκλαιγε και μετα εκανε παλι σκηνες οτι τον κερατωνα..Καθε μερα τα ιδια οσο ειμασταν μαζι.Μου ειχε πει δεν ξερω μπορει να ειναι στην φαντασια μου αλλα μου φενεται οτι με κοροιδευεις.ΠΟΤΕ δεν του εκανα κατι και δεν βρηκε και κατι.Το περιβαλλον στο σπιτι μου ηταν μετριο υπηρχαν και εντασεις μεταξυ των γονιων μου ειδικα οταν ειμουν γυμνασιο και λυκειο..και επιθετικη συμπεριφορα και απο τον πατερα μ αλλα οχι σε ακραιο επιπεδο.Γενικα ειχα παντα παραπονο απτους γονεις μου.Δεν με καταλαβαιναν .

Ο τρελος ποτε δεν καταλαβαινει οτι ειναι τρελος.Βγαζει τους αλλους τρελους..Το παιδι δεν ειχε λογικη σε οτι εκανε και σε οτι ελεγε .Φεροταν αλλοκοτα.Και το εβλεπα οχι μονο στο κομματι της δικης μας σχεσης αλλα και γενικα.Ειχε ασχημη αποψη για τους περισσοτερους ακομα και για τους ιδιου του τους φιλους.Τους εκανε παρεα αλλα μιλαγε γιαυτους σε μενα με ασχημα λογια και τους κριτικαρε.Και γενικα πολλες φορες μου ειχε πει οτι δεν του αρεσε η ζωη του καθολου

Δεν είναι δυνατόν να σε κοροϊδέψω. Είμαι γυναίκα. Θεωρώ απαράδεκτη κάθε μορφή βίας λεκτικής και σωματικής. Σου έτυχε ένας τύπος με παθολογική ζήλια που δεν ήξερε πως να την σταματήσει. Εννοείται ότι το κλάμμα και η φράση "θα αλλάξω " ή " βοήθησε με να αλλαξω" υπάρχει. Δεν πιστεύω πως ευθύνεσαι εσύ. Αν ήσουν κόρη μου θα σου έλεγα τρέξε μακριά γιατί η βία δε θα σταματήσει και κάποια στιγμή θα φοβάσαι να κοιτάξεις στα μάτια οποιονδήποτε άντρα οπουδήποτε και αν είσαι. Η ίδια γράφεις "αρρωστημένη σχέση παράνοια ". Αν έκανε ουσίες απλά φουντωναν το ήδη υπάρχον θέμα του. Συνήθως αυτή η μορφή σχέσης αφήνει ερωτηματικά ενοχές φόβο συστολή κενό.

Ναι ενας αντρας που σηκωνει χερι σε μια γυναικα ειναι λαθος και δεν δικαιολογειται για κανεναν λογο.Και μονο που το κανει ειναι λαθος..Αυτο το θα αλλαξω ποσες φορες μου το ειχε πει..πωπω.Σαν να τον ακουω..Βοηθησε με να αλλαξω .. και αυτο μου το ειχε πει ετσι ακριβως.Σαν απελπισμενος εκανε οταν μου τα ελεγε..και λες και με ειχε τρομερη αναγκη.Δεν με αγαπησε ποτε.Ολη την ωρα μου εκανε ψυχολογικο πολεμο με εκανε να κλαιω μπροστα του και το ευχαριστιοταν απο μεσα του...Πηγαινε σε εναν κολλητο του και ελεγε ασχημα πραγματα για εμενα χωρις να τα εχω κανει.Αυτο το οτι και καλα εχω παει με αλλους.Ο φιλος του νομιζε οτι ισχιε κατι τετοιο.Γιατι το ατομο αυτο τα διαστρεβλωνε ολα.Ακομα και οταν εφταιγε αυτος το εριχνε πανω μ.Και πιστευε γενικα πολυ και ''τριτους'' ενω οι τριτοι δν με ηξεραν προσωπικα ουτε τους ηξερα..προφανως.Αλλα του εβαζαν λογια και τους ακουγε ενω ηξερε και εβλεπε ποια ειμαι!!

Αυτό λέγεται κακοποιητικη σχέση. Μαθαίνεις και προχωράς. Κατά βάθος πιστεύω και εγώ πως λόγω του ότι λένε και παθολογικα ψέμματα ασύστολα και έχουν τεράστια ανάγκη να είναι αγαπητοί αρεστοι σε όλους έχουν πράγματι πρόβλημα και φυσικά δεν ξέρουν να αγαπούν. Μπηκες να τα γράψεις να βγουν από μέσα σου από όσο καταλαβαίνω. Εύχομαι να λάβεις ενθαρρυντική υποστήριξη. Το καλύτερο που έκανες ήταν να φύγεις. Μακριά. Αν σε ψάξει χωρις καυγά απλά συνέχισε να είσαι σε απόσταση.

τι να αγαπησουν αυτοι δεν αγαπουν ουτε τον εαυτο τους.Δεν ξερουν καν ποιοι ειναι..Σε πραξεις οσο ειμασταν μαζι δεν ειδα κατι.Σε λογια ολο θα αλλαξω θα κανω θα ρανω και χωρισαμε και ποτε δεν εκανε.Θελω να σου φερθω καλα λες και ηταν κατι ακατορθωτο ποια.Του ελεγα ε τοτε καντο τι περιμενεις.Μονο να με πληγωνεις ξερεις.Και μου ειχε πει και σαγαπαω και τον πιστεψα τι χαζη..

Μην σε μαλώνεις. Εσύ ερωτεύτηκες και έδωσες χρονο ευκαιρίες ελπίδες. Εκείνος δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει κανένα θέμα του. Εσύ μέσα από πόνο δυστυχώς έμαθες τι να αποφεύγεις από εδώ και στο εξής. Αν δεις ότι η ψυχολογία σου πέσει αρκετά και αναπτύξεις φοβίες μη διστάζεις να μιλήσεις σε ειδικό. Εκτός αν υπάρχει πρόβλημα με χρήματα ή δεν πιστεύεις πως θα βοηθήθεις.

Ολοι οσοι ειχα γνωρισει ηταν σκαρτοι..Αλλα σαν και αυτον οχι.Ενω τα ματια μου ηταν ανοιχτα σαν να ''κοιμοταν'' το μυαλο μου και η λογικη μου.Συνεβησαν και συνεβαιναν ολα μπροστα μου και για μεγαλο διαστημα καθημερινα και δεν εκανα κατι για αυτο.Να σηκωθω να φυγω να βαλω ενα τελος.Ξενερωνω με τον εαυτο μου γιατι ενω ηξερα οτι αυτος ειχε προβλημα θα μπορουσα να το ειχα σταματησει και να τον ειχα χωρισει.Δεν εβλεπα ''καθαρα''.Εν τω μεταξυ ηξερα οτι δεν εχουμε μελλον και εμενα μαζι του γιατι αισθανομουν πραγματα για αυτον αλλα ηξερα οτι απο μεριας μου καποια στιγμη αργα η γρηγορα δεν θα αντεχα αλλο..οσο και να τον αγαπαγα.Και ετσι εγινε.Σε αυτο που δεν το τελειωσα οταν επρεπε φταιω και το ξερω..Αποτι καταλαβα το ατομο δεν ασιθανοταν ποτε τιποτα σωστα? :/

Δύσκολη ερώτηση. Δεν μπορώ να ξέρω 100% τι ένιωθε και τι πιστευε πως ένιωθε. Έγραψες πως τον αγαπάς ε; είναι αυτό που λέμε η λογική λέει φύγε το συναίσθημα μείνε. Πάντως συνήθως αυτές οι συμπεριφορες δεν αλλάζουν δυστυχώς.

Μου ειχε πει αρκετες φορες οταν ηρεμουσε και καθομασταν αγκαλια με βουρκωμενα ματια και παραπονο Αγαπη θελω..μονο αγαπη.Ετσι ακριβως..Σαν παιδακι..Που δεν εχει αγαπηθει ποτε.Οι οικογενεια του να σημειωσω οτι απο μικρο δεν τον ειχαν απο κοντα .Η μανα του δεν ασχολιοταν καθολου δεν τον επαιρνε καν ενα τηλεφωνο.Και οταν μιλαγαν η ερχοταν αυτη απο το σπιτι που μεναμε ηταν πολυ αδιαφορη και στον κοσμο της.Δεν νοιαζοταν.Ολη μερα δουλευε και ερχοταν μια φορα ανα 2 μηνες.Ειχε μαθει οτι ειχε θεμα σοβαρο με ουσιες της τα ειπα ολα εγω απτο τηλεφωνο , δεν ειχε ιδεα και οταν της τα ειπα δεν της εκανε καν εντυπωση δεν αντεδρασε καν και μου λεει μα το παιδι μου ειναι μια χαρα.Σαν να μιλαω σε τουβλο..Ουτε ειχε φρικαρει ουτε τιποτα..Οι γονεις του εχουν κ αυτοι προβλημα.. Εγω το ειχα καταλαβει.Αλλα λεω το μηλο κατω απτην μηλια πεφτει.Αν εγω που του φερθηκα τελεια και με το παραπανω μου το ανταπεδωσε μαυτον τον τροπο και με φουλ αχαριστια σε αλλες τι θα κανει??δηλαδη σε αλλες μετα απο μενα θα φερθει καλα??Του εδωσα τα παντα

Καλημέρα
Φίλη μου, μην ψάχνεις να δεις πού έφταιξες, πουθενά δεν έφταιξες, η ζήλεια σε αυτό το βαθμό είναι αρρώστια και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό. Δεν μπορείς να σώσεις κανέναν.
Έκανες το καλύτερο που έφυγες και έδωσες τέλος.
Αν είχε όντως αντιληφθεί το πρόβλημα δεν θα καθόταν να κλαίει στην αγκαλιά σου και να σου ζητάει να τον βοηθήσεις να αλλάξει,αυτό ήταν μέρος μόνο της χειραγώγισης που σου έκανε. Αν είχε αντιληφθεί το πρόβλημα θα είχε αναζητήσει βοήθεια για τον εαυτό του. Εκείνος δεν ήθελε να αλλάξει, ήθελε μόνο να σε "μάθει" να τον ανέχεσαι και να μένεις.

Δεν ξέρω αν η τόση ζήλια αποτελεί κάποιο είδος διαταραχής από μόνη της, αλλά σίγουρα στα δικά μου μάτια δεν είναι φυσιολογική.

Μια παρόμοια εμπειρία με την δική σου (χωρίς την σωματική βία και τις ουσίες) είναι ο λόγος που αναζήτησα και βρήκα αυτό το φόρουμ. Ο δικός μου είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο παράνοιας που στο τέλος πια είχε κι ένα είδος οπτικών παραισθήσεων, (έβλεπε ένα πρόσωπο και το νόμιζε για άλλο). ΤΟ καλύτερο δε, ήταν πως εκτός των άλλων προσπάθησε να με πείσει πως εγώ είχα πρόβλημα και ήμουν διπλή προσωπικότητα!Ετσι εξηγούσε το γεγονός ότι ενώ τον απατούσα συνεχώς (στο δικό του μυαλό φυσικά), ταυτόχρονα τον αγαπούσα κιόλας. Άρα είχε καταλήξει πως είμαι διχασμένη και πως αυτά που κάνω με άλλους δεν τα θυμάμαι ούτε η ίδια.

Τώρα μου φαίνονται εντελώς γελοία όλα αυτά κι απορώ πώς έμπαινα στην διαδικασία να με επηρεάζουν και να με διαλύουν, όμως σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί ξέρω πως τα άτομα αυτά έχουν τρομερή πειθώ και είναι μανούλες στο να χειραγωγούν. Βρήκε τις πιο ευαίσθητες χορδές σου και πάτησε εκεί πάνω για να σε κάνει να πιστέψεις πως είσαι υπεύθυνη για εκείνον, να τον βοηθήσεις, να τον σώσεις, να μην τον αφήσεις μόνο.

Στην πραγματικότητα κι εκείνος υποφέρει. Είναι καταδικασμένος να ζει χωρίς να μπορεί να εμπιστευτεί ποτέ κανέναν (ακόμα κ τους πιο κοντινούς του φίλους όπως είπες, ακόμα και την οικογένεια του). Μέχρι να καταλάβει όμως ότι αυτό είναι δικό του πρόβλημα να λύσει, δεν μπορείς ούτε εσύ, ούτε κανείς να τον βοηθήσει.

Astrum,
έκανες ότι καλύτερο μπορούσες,
ο άνθρωπος έχει κάποια διαταραχή η οποία θέλει αντιμετώπιση.
Μια ερωτική σχέση δεν μπορεί να βοηθήσει.
Μόνο ένας ψτχολόγος.
Και δεν είναι η κλισέ έκφραση ότι έχει θέματα ο τύπος.
Όντως ότι περιγράφεις είναι συμτπώματα ψυχοπαθολογίας και πρέπει να βρει από τι πάσχει για να βρει ίαση.
Όλα τα άλλα είναι περιττά.
Προφανώς και είχε και το υγιές κομμάτι του, με αυτό που ήρθες κοντά και αγάπησες αλλά όταν η ψυχοπαθολογία επισκιάζει την προσωπικότητα τότε η παρέμβαση από ειδικό πρέπει να είναι σχετικά άμεση.