Υποφέρω... Νιώθω ότι θέλω να πεθάνω.

Είμαι 34 χρόνων κ χώρισα πριν από ένα μήνα περίπου. Προσπαθησα να ξανακερδισω τον άνθρωπο που είχα σχέση αλλά με ξανά απερριψε λέγοντας μου κ άλλα λόγια που με ρίξανε περισσότερο. Γονείς, φίλοι μου λένε να συνεχίσω την ζωή μου. Δν μπορω να σταματήσω να τον σκέφτομαι. Η ιδέα ότι δν θα μάστε μαζί ποτέ ξανά με τρελαίνει. Ήμασταν 3 χρόνια μαζί με πολλά προβλήματα πολλούς τσακωμούς μέχρι που φτάσαμε να με πετάξει έξω από το σπιτι του. Έχω μεγάλο μερίδιο ευθύνης γιατί όταν έπρεπε να φύγω εγώ ξαναγυρνουσα κ τον συγχωρουσα. Τελικά απλά σε εκείνον τελείωσε. Δν νιώθει τίποτα για μένα αλλά μου ζήτησε να προχωρήσω παρα κάτω... Να αγαπήσω εμένα. Συνέχεια του έλεγα ότι τον αγαπάω πιο πολύ κ από τον εαυτό μου. Μάλλον γι αυτό μου το είπε. Έκανα πολλά πράγματα για τα οποία δν είμαι περήφανη κ είπα αλλά τόσα επίσης. Σε απάντηση των όσων μου είπε η έκανε. Έχασα τον εαυτό μου κ με βλέπω στον καθρέφτη κ με μισώ, με σιχαίνομαι. Πήρα κιλά κ άφησα τον εαυτό μου κ πλέον δν έχω όρεξη για τίποτα ούτε να βγω έξω, ούτε να ψάξω για δουλειά. Κλαίω συνέχεια κ σκέφτομαι τα λόγια του. Σκέφτηκα να αυτοκτονήσω για να τον κάνω να πονέσει και να σταματήσω κ γω να νιώθω αυτόν τον κολοπονο στην καρδιά μου αλλά οι οικογένεια μου θα πόναγε περισσότερο. Τι να κάνω δν ξέρω. Χρειάζομαι ψυχίατρο?η ψυχολόγο?υπαρχει περίπτωση να με βοηθήσουν οι συνεδρίες η απλά θα βρεθώ να με κουμπώνουν χάπια?

Θες ψυχίατρο και οχι ψυχολογο. Απο τξ στιγμή που σκεφτεσαι αυτοκτονία δε φτάνουν μονο συνεδρίες θες χαπια. Κατα τη γνώμη μου δε θες όντως να πεθάνεις να τον εκδικηθείς θες με πολυ λαθος τρόπο. Σου περνάει καθόλου από το μυαλο οτι μπορεί να πεθάνεις και να μην τον νοιαξει καν;

Quote:

---

Originally Posted by Damage girl

Είμαι 34 χρόνων κ χώρισα πριν από ένα μήνα περίπου. Προσπαθησα να ξανακερδισω τον άνθρωπο που είχα σχέση αλλά με ξανά απερριψε λέγοντας μου κ άλλα λόγια που με ρίξανε περισσότερο. Γονείς, φίλοι μου λένε να συνεχίσω την ζωή μου. Δν μπορω να σταματήσω να τον σκέφτομαι. Η ιδέα ότι δν θα μάστε μαζί ποτέ ξανά με τρελαίνει. Ήμασταν 3 χρόνια μαζί με πολλά προβλήματα πολλούς τσακωμούς μέχρι που φτάσαμε να με πετάξει έξω από το σπιτι του. Έχω μεγάλο μερίδιο ευθύνης γιατί όταν έπρεπε να φύγω εγώ ξαναγυρνουσα κ τον συγχωρουσα. Τελικά απλά σε εκείνον τελείωσε. Δν νιώθει τίποτα για μένα αλλά μου ζήτησε να προχωρήσω παρα κάτω... Να αγαπήσω εμένα. Συνέχεια του έλεγα ότι τον αγαπάω πιο πολύ κ από τον εαυτό μου. Μάλλον γι αυτό μου το είπε. Έκανα πολλά πράγματα για τα οποία δν είμαι περήφανη κ είπα αλλά τόσα επίσης. Σε απάντηση των όσων μου είπε η έκανε. Έχασα τον εαυτό μου κ με βλέπω στον καθρέφτη κ με μισώ, με σιχαίνομαι. Πήρα κιλά κ άφησα τον εαυτό μου κ πλέον δν έχω όρεξη για τίποτα ούτε να βγω έξω, ούτε να ψάξω για δουλειά. Κλαίω συνέχεια κ σκέφτομαι τα λόγια του. Σκέφτηκα να αυτοκτονήσω για να τον κάνω να πονέσει και να σταματήσω κ γω να νιώθω αυτόν τον κολοπονο στην καρδιά μου αλλά οι οικογένεια μου θα πόναγε περισσότερο. Τι να κάνω δν ξέρω. Χρειάζομαι ψυχίατρο?η ψυχολόγο?υπαρχει περίπτωση να με βοηθήσουν οι συνεδρίες η απλά θα βρεθώ να με κουμπώνουν χάπια?

---

Quote:

---

Originally Posted by Damage girl

Είμαι 34 χρόνων κ χώρισα πριν από ένα μήνα περίπου. Προσπαθησα να ξανακερδισω τον άνθρωπο που είχα σχέση αλλά με ξανά απερριψε λέγοντας μου κ άλλα λόγια που με ρίξανε περισσότερο. Γονείς, φίλοι μου λένε να συνεχίσω την ζωή μου. Δν μπορω να σταματήσω να τον σκέφτομαι. Η ιδέα ότι δν θα μάστε μαζί ποτέ ξανά με τρελαίνει. Ήμασταν 3 χρόνια μαζί με πολλά προβλήματα πολλούς τσακωμούς μέχρι που φτάσαμε να με πετάξει έξω από το σπιτι του. Έχω μεγάλο μερίδιο ευθύνης γιατί όταν έπρεπε να φύγω εγώ ξαναγυρνουσα κ τον συγχωρουσα. Τελικά απλά σε εκείνον τελείωσε. Δν νιώθει τίποτα για μένα αλλά μου ζήτησε να προχωρήσω παρα κάτω... Να αγαπήσω εμένα. Συνέχεια του έλεγα ότι τον αγαπάω πιο πολύ κ από τον εαυτό μου. Μάλλον γι αυτό μου το είπε. Έκανα πολλά πράγματα για τα οποία δν είμαι περήφανη κ είπα αλλά τόσα επίσης. Σε απάντηση των όσων μου είπε η έκανε. Έχασα τον εαυτό μου κ με βλέπω στον καθρέφτη κ με μισώ, με σιχαίνομαι. Πήρα κιλά κ άφησα τον εαυτό μου κ πλέον δν έχω όρεξη για τίποτα ούτε να βγω έξω, ούτε να ψάξω για δουλειά. Κλαίω συνέχεια κ σκέφτομαι τα λόγια του. Σκέφτηκα να αυτοκτονήσω για να τον κάνω να πονέσει και να σταματήσω κ γω να νιώθω αυτόν τον κολοπονο στην καρδιά μου αλλά οι οικογένεια μου θα πόναγε περισσότερο. Τι να κάνω δν ξέρω. Χρειάζομαι ψυχίατρο?η ψυχολόγο?υπαρχει περίπτωση να με βοηθήσουν οι συνεδρίες η απλά θα βρεθώ να με κουμπώνουν χάπια?

---

Καλησπερα!πρέπει να επισκεφτεις αμεσα κάποιον ειδικό για να σταματήσεις να έχεις όλα αυτά τα συμπτώματα που περιγραφεις.το να μη βγαίνεις εξω, να κλαις και να μην μπορείς να δουλεψεις είναι ήδη κάποια σημαδια που σου δειχνουν ότι χρειαζεσαι βοήθεια. Ξεκίνα από ψυχολόγο και θα κρινει αν χρειστεις καποιον ψυχιατρο.επειδή και εγώ μετά από χωρισμό είχα περάσει ακριβώς τα ίδια και χειρότερα γιατί εγώ ειχα φτάσει στα 39 κιλα είχα επισκεφτει ψυχίατρο γιατί δεν μπορούσα να το αντιμετωπισω μόνη μου και μου έδωσε για κάποιο διαστημα φάρμακα.δεν θα σε κουμπωσει κάνεις με χάπια αν δεν τα χρειαζεσαι.
Όσο για τον πρώην φίλο σου κάποια στιγμή που ίσως τώρα σου μοιάζει μακρινη θα καταλαβεις ότι πολύ καλά εκανε και σε αφησε γιατί δεν σου αξιζε.
Τα καλύτερα είναι μπροστά μας απλά δεν τα αφήνουμε καμία φορά εμείς οι ίδιοι να έρθουν.

μηπως η υπερηφανεια σου σε γεμιζει θλιψη
τους ανθρωπους τους γνωριζουμε στις ομορφιες τους αλλα με το καιρο αυτο χανετε και εγω επειδη το ειχα φιλοσοφισει δεν αντεδρασα ετσι ειπα καλα περασαμε αλλα τωρα δε την πεταω γι αυτο

Quote:

---

Originally Posted by Αποστολια

Όσο για τον πρώην φίλο σου κάποια στιγμή που ίσως τώρα σου μοιάζει μακρινη θα καταλαβεις ότι πολύ καλά εκανε και σε αφησε γιατί δεν σου αξιζε.

---

Εννοεί ότι σου αξίζει κάποιος πολύ καλύτερος (ψιλοπροφανές αλλά καμιά φορά παίζουν παρεξηγήσεις :-Ρ ).

[QUOTE=Αποστολια;1058787]Καλησπερα!πρέπει να επισκεφτεις αμεσα κάποιον ειδικό για να σταματήσεις να έχεις όλα αυτά τα συμπτώματα που περιγραφεις.το να μη βγαίνεις εξω, να κλαις και να μην μπορείς να δουλεψεις είναι ήδη κάποια σημαδια που σου δειχνουν ότι χρειαζεσαι βοήθεια. Ξεκίνα από ψυχολόγο και θα κρινει αν χρειστεις καποιον ψυχιατρο.επειδή και εγώ μετά από χωρισμό είχα περάσει ακριβώς τα ίδια και χειρότερα γιατί εγώ ειχα φτάσει στα 39 κιλα είχα επισκεφτει ψυχίατρο γιατί δεν μπορούσα να το αντιμετωπισω μόνη μου και μου έδωσε για κάποιο διαστημα φάρμακα.δεν θα σε κουμπωσει κάνεις με χάπια αν δεν τα χρειαζεσαι.
Όσο για τον πρώην φίλο σου κάποια στιγμή που ίσως τώρα σου μοιάζει μακρινη θα καταλαβεις ότι πολύ καλά εκανε και σε αφησε γιατί δεν σου αξιζε.
Τα καλύτερα είναι μπροστά μας απλά δεν τα αφήνουμε καμία φορά εμείς οι ίδιοι να έρθουν.[ο/QUOTE]

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για τις συμβουλές σας. Ήδη έχω ξεκινήσει την αναζήτηση ψυχολόγου - ψυχιάτρου. Το ξέρω ότι έχω πρόβλημα κ θα προσπαθήσω να το λύσω. Επίσης προς απάντηση στο ότι δν μου άξιζε το ξέρω. Απλά άργησα να το καταλάβω. Επίσης σίγουρα το να φουνταρω κ να χάσω κοροιδιστικα την ζωή μου δν είναι λύση κ μπορεί κ να μην τον νοιάζει καν. Σας ευχαριστώ κ πάλι όλους για όσα μου είπατε. Θα κοιτάξω να τα ακολουθήσω όλα. Να σας έχει ο θεός καλά κ να σας δίνει όμορφες κ γεμάτες μέρες.

Κατα την γνωμη μου χρειαζεσαι οπωσδηποτε ψυχολογο.αν χρειαζεσαι ψυχιατρο θα στο πει ο ψυχολογος που θα σε δει.εχεις αναγκη πρωτα απ ολα να συζητησεις κ σ αυτο ειναι συνηθως καλυτεροι οι ψυχολογοι καποιος με γνωσιακη συμπεριφορικη κατευθυνση.Λες οτι ειχατε πολλους τσακωμους η σχεση δεν αντεξε κ στ μελλον θα εισαι ευγνωμων που αυτος τελικα πηρε την αποφαση να χωριστε γιατι εσυ δεν ειχες τη δυναμη κ θα μενατε σε μια σχεση κ θα εισασταν δυστυχισμενοι κ οι δυο.τωρα δεν μπορεις να σκεφτεις καθαρα γιατι ειναι προσφατο και πρεπει να θρηνησεις αλλα σκεψου:τι θρηνεις;;για ποιο λογο κλαις;για την ευτυχια που εχασες;ησουν ευτυχισμενη;αυτος ηταν;θα το κρατησεις σαν μια εμπειρια που σε διδαξε κατι ωστε οταν ερθει ο καταλληλος να μην επαναλαβεις τα ιδια λαθη.παρε τον χρονο σου συζητα με τον ψυχολογο κ σιγα σιγα μερα με τη μερα θα εισαι καλυτερα.θα δουλεψετε μαζι κ συμπεριφορες που εχεις κ ισως ειναι δυσλειτουργικες για οποιαδηποτε σχεση.δε θα σαι μονη σου θα χεις εναν συμμαχο μεχρι να ορθοποδησεις κ παλι.Α εχεις φιλες ζητα τη βοηθεια τους.Καποιος αλλος ειναι στο μελλον σου❤

Quote:

---

Originally Posted by Damage girl

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για τις συμβουλές σας. Ήδη έχω ξεκινήσει την αναζήτηση ψυχολόγου - ψυχιάτρου. Το ξέρω ότι έχω πρόβλημα κ θα προσπαθήσω να το λύσω. Επίσης προς απάντηση στο ότι δν μου άξιζε το ξέρω. Απλά άργησα να το καταλάβω. Επίσης σίγουρα το να φουνταρω κ να χάσω κοροιδιστικα την ζωή μου δν είναι λύση κ μπορεί κ να μην τον νοιάζει καν. Σας ευχαριστώ κ πάλι όλους για όσα μου είπατε. Θα κοιτάξω να τα ακολουθήσω όλα. Να σας έχει ο θεός καλά κ να σας δίνει όμορφες κ γεμάτες μέρες.

---

Να ξέρεις το πιο δυσκολο κομματι όταν είμαστε σε άσχημη φάση είναι η αναζήτηση βοηθειας.αφου ήδη έχεις ξεκινησει είσαι σε πολύ καλο δρόμο. Εύχομαι από καρδιας όλα να σου πάνε καλά!!!

Quote:

---

Originally Posted by Damage girl

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για τις συμβουλές σας. Ήδη έχω ξεκινήσει την αναζήτηση ψυχολόγου - ψυχιάτρου. Το ξέρω ότι έχω πρόβλημα κ θα προσπαθήσω να το λύσω. Επίσης προς απάντηση στο ότι δν μου άξιζε το ξέρω. Απλά άργησα να το καταλάβω. Επίσης σίγουρα το να φουνταρω κ να χάσω κοροιδιστικα την ζωή μου δν είναι λύση κ μπορεί κ να μην τον νοιάζει καν. Σας ευχαριστώ κ πάλι όλους για όσα μου είπατε. Θα κοιτάξω να τα ακολουθήσω όλα. Να σας έχει ο θεός καλά κ να σας δίνει όμορφες κ γεμάτες μέρες.

---

Το φαινόμενο είναι σύνηθες και δεν διατρέχεις κίνδυνο σοβαρότερης και λιγότερο προσωρινής ψυχικής ασθένειας.Το παθαίνουν πάρα πολλοί άνθρωποι αυτό.Το πρόβλημα είναι αν η σχέση σου ήταν τοξική..Θα σου πει ο ψυχολόγος σου περισσότερα..

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Κατα την γνωμη μου χρειαζεσαι οπωσδηποτε ψυχολογο.αν χρειαζεσαι ψυχιατρο θα στο πει ο ψυχολογος που θα σε δει

---

Πολυ ανευθυνο να αποφαινεσαι ετσι προς μελος με εντονα συμπτωματα, ωσαν να εισαι ο ιδιος ειδικος, που και να ησουν δηλαδη, παλι θα ηταν ανευθυνο. Σε τι διαφερει αυτο που εγραψες απο το εξισου μονοπλευρο "κατα τη γνωμη μου χρειαζεσαι οπωσδηποτε ψυχιατρο. αν χρειαζεσαι ψυχολογο θα το κρινει ο ψυχιατρος που θα σε δει;"

Κανονικα πρεπει να επισκευτει και τους δυο για να εχει συνολικη εικονα αλλα και για να μην παιρνει ασκοπα ρισκα, με βαση τις "εκτιμησεις" ορισμενων.

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Πολυ ανευθυνο να αποφαινεσαι ετσι προς μελος με εντονα συμπτωματα, ωσαν να εισαι ο ιδιος ειδικος, που και να ησουν δηλαδη, παλι θα ηταν ανευθυνο. Σε τι διαφερει αυτο που εγραψες απο το εξισου μονοπλευρο "κατα τη γνωμη μου χρειαζεσαι οπωσδηποτε ψυχιατρο. αν χρειαζεσαι ψυχολογο θα το κρινει ο ψυχιατρος που θα σε δει;"

Κανονικα πρεπει να επισκευτει και τους δυο για να εχει συνολικη εικονα αλλα και για να μην παιρνει ασκοπα ρισκα, με βαση τις "εκτιμησεις" ορισμενων.

---

Είπες ακριβώς τα ίδια εν τέλει με τους από πάνω τους οποίους κατηγορησες ότι το παίζουν ειδικοί και ότι είναι ανεύθυνοι. Αν έχεις κάτι να προσθέσεις πρόσθεσε το χωρίς να κατηγορείς άλλους.

Ναι, μονο που εγω δεν προκρινω τον εναν τυπο ειδικου εναντι του αλλου, αυτη ειναι η διαφορα. Αν γνωριζεις και τριτο τυπο, ευχαριστως να τον προτεινω και αυτον.

Μαλλον συγχεεις το υφος μιας απαντησης (οπως τουλαχιστον το ερμηνευεις εσυ) με το ουσιαστικο περιεχομενο της...

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Ναι, μονο που εγω δεν προκρινω τον εναν τυπο ειδικου εναντι του αλλου, αυτη ειναι η διαφορα. Αν γνωριζεις και τριτο τυπο, ευχαριστως να τον προτεινω και αυτον.

Μαλλον συγχεεις το υφος μιας απαντησης (οπως τουλαχιστον το ερμηνευεις εσυ) με το ουσιαστικο περιεχομενο της...

---

Το οτι προκρίνεις όλους τους ειδικούς σε αντιπαράθεση με την παραπάνω άποψη "πήγαινε σε ψυχολόγο και αν χρειαστείς ψυχιάτρο θα το δει", σε κάνει ακόμη πιο ανεύθυνο γιατί εμφανίζεσαι πιο ειδικός από αυτούς που κρίνεις.

Επίσης κατηγόρησες τους άλλους ως ανεύθυνους και εμένα ως ανίκανο κρίσης. Γενικώς όλο κατηγορείς και κάποιες φορές εφευρίσκεις και δράματα που δεν υπάρχουν.Φυσικά εσύ έχεις πάντα το αλάθητο.
Αλλά θα μου πεις όλοι για κάποιο λόγο γράφουμε εδώ....

Anyway, σταματάω το μπαχάλεμα εδώ εγώ

Δεν υπαρχει "προκρινω ολους τους ειδικους". Προκρινω κατι σημαινει το ξεχωριζω απο τα υπολοιπα, οχι δινω βαρος εξισου. Ελεος δηλαδη...

Την αντιπαραθεση της αντιθετης αποψης την εκανα ακριβως για να καταδειξω ποσο μονοπλευρη ηταν η αρχικη τοποθετηση. Το πως ειναι ανευθυνο, και μαλιστα περισσοτερο, να μην αποκλειω τον ψυχιατρο για ατομο που εχει αυτοκτονικες σκεψεις, πραγματικα δυσκολα μπορει να στοιχειοδετηθει λογικα. Μαλλον εσυ ο ιδιος βαζεις σε προτεραιοτητα την εμπαθεια σου προς εμενα, οπως επιβεβαιωνεις στη δευτερη παραγραφο σου, πανω απο τη βαρυτητα οσων περιγραφει η θεματοθετρια αλλα και την ανευθυνοτητα οσων της λενε εν ελαφρα τη καρδια, "ψυχολογο χρειαζεσαι, αν ειναι για ψυχιατρο θα στο πει αυτος" και "το φαινομενο ειναι συνηθες don't worry".

Πραγματι, ο,τι προτεραιοτητες εχει ο καθενας! Και ειδικα εδω μεσα, σε ενα φορουμ ψυχολογικης υποστηριξης, ετσι;